ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 30/4/1905, Σελίδα: 3 Στις 30 Απριλίου 1905, σύμφωνα με την εφημερίδα Εμπρός βρέθηκαν νεκροί παρα το χωριό Ροπέλι (Ρούπελ, σήμερα Κλειδί / Δομή) τρείς αγνοούμενοι από το Σάβγιακο (σήμερα Βαμβακόφυτο). Η εφημερίδα ανέφερε : Ανεύρεση Πτωμάτων Από τις Σέρρες ανακοινώνεται ότι στον ποταμό Στρυμόνα, κοντά στο χωριό Ροπέλι και απέναντι από τη θέση Σιγάν Κούλια, βρέθηκαν τα πτώματα των τριών Ελλήνων ανθρακωρύχων από το Ναβγιάκο, που είχαν εξαφανιστεί από τον Μάρτιο: του Ατικότση, του Γ. Ατικότση και του Ι. Μπερτάνη. Τα πτώματα έφεραν τραύματα από μαχαίρι στον λαιμό και στην περιοχή της καρδιάς. Οι ανακρίσεις και οι έρευνες που έγιναν έδειξαν ότι η δολοφονία τους ήταν έργο Βουλγάρων, οι οποίοι δεν είναι η πρώτη φορά που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά των κατοίκων του Ναβγιάκου, εξαιτίας της αφοσίωσής τους στις πατρογονικές τους ρίζες.

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 28/4/1912, Σελίδα: 3 Στις 26 Απριλίου  1912, άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης για το Ελληνικό γήπεδο του Μελενίκου στο οποίο οι Βούλγαροι άρχισαν να χτίζουν σχολείο. Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε στις 28 Απριλίου  1912  : Το Περιβόητο Οικόπεδο του Μελένικου Σύμφωνα με πληροφορίες μας, προχθές ξεκίνησε η εκδίκαση της υπόθεσης για το γήπεδο της Ελληνικής Κοινότητας, το οποίο, με την ανοχή των Αρχών, είχαν καταπατήσει οι Βούλγαροι και είχαν αρχίσει να χτίζουν σχολείο — γεγονός που, όπως είναι γνωστό, προκάλεσε ιδιαίτερα δυσάρεστες σκηνές στο Μελένικο. Το δικαστήριο, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αναγνώρισε τον διακεκριμένο δικηγόρο από τις Σέρρες, τον κ. Ετέμ Εφέντη, ως εκπρόσωπο της Ελληνικής Κοινότητας και ανέβαλε τη δίκη για τις 17 Μαΐου, προκειμένου να ορίσει και το τμήμα οικονομικών ειδικό του εκπρόσωπο.

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 29/4/1925, Σελίδα: 2 Διάψευση κατηγοριών για τη μεταφορά χόρτου για το Γραφείο Εποικισμού Σιδηροκάστρου, από την εφημερίδα Μακεδονία, 29 Απριλίου 1925 Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 29/4/1925, Σελίδα: 2 Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε μεταξύ άλλων: Τα δήθεν σκάνδαλα του εποικισμού Σιδηροκάστρου Πώς έχουν τα πράγματα Αφού δημοσιεύσαμε προχθές περίληψη μιας επιστολής του κ. Παπαχαριζάνου, σχετικά με το δήθεν σκανδαλώδες έργο του εποικισμού στο Σιδηρόκαστρο, δημοσιεύουμε παρακάτω ολόκληρη την επιστολή του, καθώς και τη σχετική, εμπεριστατωμένη ανταπόκρισή μας. Η επιστολή έχει ως εξής: Φίλε κ. Διευθυντά, Σας παρακαλώ να καταχωρίσετε στις στήλες της αγαπητής «Μακεδονίας» τις παρακάτω γραμμές: Στην ομιλία του στο Παμπροσφυγικό Συνέδριο, ο Πρόεδρος της Παμπροσφυγικής Ομοσπονδίας Σερρών κ. Ανθρακόπουλος, ισχυρίστηκε εντελώς ανακριβώς ότι εγώ ανέλαβα τη μεταφορά χόρτου για τον Εποικισμό, έπειτα από δημοπρασία που έγινε κρυφά και παράτυπα, με τιμή 57 λεπτά το κιλό...

Φωτο αρχείου Στις 28 Απριλίου 1938, ο θίασος του Γ. Ξύδη άρχισε τις παραστάσεις στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών, με την οπερέτα του Θ. Σακελλαρίδη "Το τσιγγάνικο αίμα".

Στις 28 Απριλίου 1935, το Μουσικό Καλλιτεχνικό Συγκρότημα της Ορχήστρας Ρουσλάν άρχισε τις παραστάσεις στο καλοκαιρινό καφέ Κρόνιον των Σερρών. Πρωταγωνιστές της βραδιάς ήταν ο ντιζέρ Κώστας Πομώνης, ο βαρύτονος Βάσια Κονοβάλωφ και η Κάτια Λιοντμίλοβα. Στο πιάνο διέπρεψε ο «δαιμόνιος» Κόλια Χαρίτωφ, ενώ τη διεύθυνση της ορχήστρας είχε ο μαέστρος Βάνια Ψιούκωφ. Οι παραστάσεις διήρκησαν ως τις 5 Μάϊου 1935 Ε φημερίδα "Εμπρός" των Σερρών. Φύλλο  5 Μάϊου 1935, σελ. 1 Η εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών ανέφερε την τελευταία μέρα των παραστάσεων:  Το Μουσικό Καλλιτεχνικό Συγκρότημα της Ορχήστρας Ρουσλάν Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα των εμφανίσεων στο κινηματοθέατρο "Κρόνιον" του καλλιτεχνικού συγκροτήματος της ρωσικής ορχήστρας «Ρουσλάν». Οι μεγάλες επιτυχίες που σημείωσε, και ιδιαίτερα η ξεχωριστή παρουσία του γνωστότατου σε όλη την Ελλάδα ντιζέρ κ. Κώστα Πομώνη, στις συνεχείς παραστάσεις των τελευταίων ημερών, μας υποχρεώνουν να προτείνουμε στους Σερραίους να ...

  Εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών. Φύλλο 28 Απριλίου 1935, σελ. 1 Στις 28 Απριλίου 1935, τα Λουτρά Σιδηροκάστρου ανακοίνωσαν την λειτουργία τους με περισσότερες ανέσεις, με δημοσίευμα στην εφημερίδα  "Εμπρός" των Σερρών

  Εφημερίδα Μακεδονικά Νέα. Φύλλο 29 Απριλίου 1925, σελ. 2 Στις 28 Απριλίου 1925, αποφασίστηκε η ίδρυση 51 Αγροτικών ιατρείων, μεταξύ αυτών 11 στον Νομό Σερρών. ΙΑ) Σιδηροκάστρου  1) Μαχαλάδες  2) Κρούσοβον  3) Τζουμαγιά  4) Όρλιακο  5) Κάτω Πορρόϊα  6) Μπούτκοβον  ΙΒ) Σερρών  1) Ἔζ βα (Νιγριτης)  2) Ν. Σκοπός .  3) Κισπεκή  4) Πόρνα  5) Σδραβίκι

Στις 28 Απριλίου 1913, ο Διοικητής του τμήματος του 3ου Ιππικού Συντάγματος στις Σέρρες, Καραμανλίκης μαζί με το επιτελείο του αναχώρησε για τη Θεσσαλονίκη.  Τη διοίκηση του Συντάγματος ανέλαβε ο Λαζαρίδης.

Εφημερίδα  Μακεδονικά Νέα. Φύλλο  28 Απριλίου 1925, σελ. 3 Στις 28 Απριλίου 1925, η εφημερίδα Μακεδονικά Νέα ανέφερε την εμφάνιση σμήνους ακρίδων που απειλούσε να καταστρέψει τα σπαρτά

  Εφημερίδα Ακρόπολις, Φύλλο 29 Απριλίου 1908 Στις 28 Απριλίου 1908, άγνωστοι αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον διερμηνέα του εμπορικού βουλγάρικου Πρακτορείου Σερρών, όπως ανέφερε τηλεγράφημα τούρκικης πηγής.  

Στις 28 Απριλίου 1908, σύμφωνα με έκθεση του Μητροπολίτη Μελενίκου Αιμιλιανού  Δάγγουλα,  σχετικά με βουλγαρικές βιαιότητες, πεντηκονταμελής συμμορία επιτέθηκε στον στρατιωτικό σταθμό Κρέσνας και συνέλαβε τους αγωγιάτες καπνών της εταιρείας Βούξ που διανυκτέρευαν εκεί. Τα 25 φορτώματα καπνού τα έριξαν στον ποταμό Στρυμόνα, ενώ δύο από τους αγωγιάτες απήχθησαν στα όρη. Σε καθέναν παρέδωσαν από μία επιστολή, μία προς το κατάστημα της εταιρείας Βούξ και μία προς τον στρατιωτικό διοικητή της Άνω Τζουμαγιάς, και στη συνέχεια τους άφησαν ελεύθερους. Την ίδια ημέρα, Βούλγαροι χωρικοί δολοφόνησαν δύο Οθωμανούς εφήβους, ηλικίας 14 ετών, από το Μινιόβο της περιφέρειας Πετριτσίου. «...πεντηκονταμελής συμμορία επετέθη κατά του στρατιωτικού σταθμού Κρέσνας και συνέλεβε τους ἐν αυτώ διανυκτερεύοντας αγωγιάτας καπνών της εταιρείας Βούξ. Και τα μεν 25 φορτώματα αυτών έρριψεν είς τον Στρυμόνα, δύο δε εξ αυτών απήγαγεν είς τα όρη και, αφού ενεχείρησεν είς εκάτερον ανά μίαν επιστολήν προς το κατ...

Στις 28 Απριλίου 1908, οι μακεδονομάχοι Δημητρός Ρώτσκας και Νικόλαος Τσίγκος καταδικάστηκαν σε ισόβια δεσμά από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Η καταδίκη τους αφορούσε τη συμμετοχή τους στον φόνο των κατασκόπων της Βουλγαρίας Μήτα Ιωάννου και Γκότση Δημητρίου, καθώς και τον ρόλο τους ως ηθικοί αυτουργοί αυτής της ενέργειας. Οι δύο άνδρες θεωρούνταν αρχηγοί του ελληνικού κομιτάτου στην περιοχή των Σερρών, που ήταν ενταγμένο στην ευρύτερη προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να αποτρέψει τη βουλγαρική διείσδυση στη Μακεδονία. Στην πραγματικότητα, τους 2 κατασκόπους τους είχαν φονεύσει δύο άντρες του καπετάν Αλέξανδρου, ο Κώστας Χρυσάφης και ο Αριστείδης στη θέση «Τσάϊ» στην Τζουμαγιά . Ακόμη, η ίδια απόφαση έκρινε και άλλους Έλληνες αντάρτες, όπως τους Αριστείδη και Χρυσάφη Παναγιώτου, καθώς και τον Γιώργο Ευθυμίου Κίκο, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 10 ετών, ενώ οι Δ. Σαρακύρος και Σ. Παπαπέτρου σε ποινές 5 ετών και οι Ν. Μπόλλας και Τάκης Κασάπογλου σε 4 ετών φ...

Εἰκὼν ἀΰλων Ταγμάτων τῶν ἐννέα, Οἱ τὰς κάρας τμηθέντες ἄνδρες ἐννέα. Εἰκάδι ὀγδοάτῃ βιότου λυγροῦ ἐννὲ᾽ ἀπῆραν. Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου δηλ. ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους. για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον. Όταν ο άρχοντας από τη φυλακή τους ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως ...

Ὑπνοῖ τι μικρόν, ἁρπαγὴν τὴν ἐσχάτην, Τὴν εἰς ἀπαντὴν τοῦ Θεοῦ, Μέμνων μένων. Ο Όσιος Μέμνων από νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τον κόσμο και αφιέρωσε τον εαυτό του στον Θεό. Εκάρη μοναχός και με τους ασκητικούς του αγώνες υπέταξε τη σάρκα στο πνεύμα. Η θεία χάρη, αντάμειψε την αρετή του Οσίου Μέμνων και τον αξίωσε να θαυματουργεί. Συνέβη κάποτε να κατακλύσουν τους αγρούς των χωρικών σμήνη ακριδών. Αυτοί χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, κλαίγοντας έβλεπαν την καταστρεπτική αυτή μάστιγα. Ο Όσιος Μέμνων λυπήθηκε τους οικογενειάρχες εκείνους και ένοιωσε την απόγνωση τους. Προσευχήθηκε λοιπόν θερμά στο Θεό και πέτυχε την απαλλαγή του τόπου από τα ολέθρια σμήνη. Και όσες φορές οι γεωργικοί πληθυσμοί της περιοχής του έπεφταν σε μεγάλη στενοχώρια, ο Μέμνων τους πήγαινε βοήθεια από τις οικονομίες του μοναστηριού, του οποίου αναδείχτηκε και ηγούμενος. Πήγαινε μάλιστα και σ' άλλες πόλεις που μάζευε συνδρομές, με τις οποίες συμπλήρωνε την ανακούφιση των πασχόντων. Κατά το θάνατο του, άνδρες, γυνα...

Ο Όσιος Κύριλλος γεννήθηκε από πλούσιους γονείς την τρίτη δεκαετία του 12ου αιώνα μ.Χ. στην πόλη Τούρωφ, στον ποταμό Προπάιατ. Από πολύ νωρίς ο Όσιος Κύριλλος με ένθερμο ζήλο μελετούσε τα ιερά βιβλία της Εκκλησίας και τους Πατέρες. Σπούδασε μάλιστα και την ελληνική γλώσσα. Όταν ωρίμασε, αρνήθηκε την πατρική του κληρονομιά και εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Εκάρη μοναχός στο μοναστήρι των Αγίων Βόριδος και Γκλεμπ, στο Τούρωφ. Ασκήθηκε πάρα πολύ στη νηστεία και στην αδιάλειπτη προσευχή και δίδασκε με τον τρόπο του την υπακοή. Έλεγε δε ότι ο μοναχός ο οποίος δεν υπακούει στον ηγούμενο, δεν ολοκληρώνει την μοναχική του υπόσχεση και έτσι δεν μπορεί να σωθεί. Έχουν μάλιστα διασωθεί και τρία συγγράμματα του Οσίου Κυρίλλου σχετικά με τον μοναχικό βίο και την πολιτεία των μοναχών. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο Όσιος έζησε ως στυλίτης και εντρύφησε πολύ στην Αγία Γραφή. Και πολλοί άνθρωποι τον επισκέπτονταν για συμβουλές στην πνευματική ζωή και καθοδήγηση. Λόγω της αγιότητας του βίου του ο Άγιος...

Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Παραβουνιώτισσας είναι μία από τις παλαιότερες εικόνες που έχουν διασωθεί στο διάβα των αιώνων. Εικάζεται ότι αγιογραφήθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στην εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επί Βασιλέως Ηρακλείου, μετά από μία νίκη του κατά των Περσών. Αγιογράφοι της Εικόνας ήταν 2 ασκητές μοναχοί από την Κύπρο, ο Σιλβέστρος και Ησαΐας. Οι μοναχοί αυτοί μαζί με άλλους χριστιανούς εγκαταστάθηκαν στην Προικόνησο ή αλλιώς στη νήσο Μαρμαρά, όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά από τη νίκη του κατά των Περσών, αποφάσισε να μεταφέρει χριστιανούς από την Κύπρο, για να κατοικήσουν στην Προικόνησο. Οι μοναχοί Σιλβέστρος και Ησαΐας επέλεξαν να μείνουν στο βουνό, που ως σήμερα ονομάζεται ΠΑΝΑΓΙΑ, εξαιτίας της ησυχαστικής τους ζωής. Εκεί ανήγειραν παρεκκλήσι στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και επειδή ακριβώς βρισκόταν ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ έδωσαν την επωνυμία στην Παναγία, «ΠΑΡΑΒΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑ». Έχτισαν λοιπόν το παρεκκλήσι της Παναγίας Παραβουνιώτισσας. Το 1054 μ.Χ. με το χωρ...

Εἰκὼν τῆς Θεοτόκου Μονὴν ἐμφαίνει, διδοῦσα πᾶσι χαρὰν καὶ σωτηρίαν. Μόλις 3 χλμ. από την πόλη της Χίου, χτισμένο στο λόφο της περιοχής Φραγκομαχαλάς, με θέα όλη τη χώρα του νησιού βρίσκεται, το με πολλούς κόπους, ιδρώτα και λαχτάρα του αειμνήστου γέροντα Αγίου Ανθίμου (15 Φεβρουαρίου) για την αποπεράτωση του (1930 μ.Χ.), μοναστήρι της Παναγίας Βοήθειας. Κατά την περιήγηση στον προαύλιο χώρο, νοιώθει κανείς τον χρόνο να σταματάει. Ένα φαινόμενο που είναι αισθητό σε κάθε επισκέπτη. Στο εσωτερικό του Ιερού ναού βρίσκετε η Κάρα του Οσίου. Πολλοί επισκέπτες κατά την είσοδό τους στο ναό, γίνονται μάρτυρες παράξενης ευωδίας, η οποία προέρχεται από το ιερό λείψανο του Αγίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Πληθὺς τῶν μοναζόντων ἐν ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν ἡμῶν τὴν πολιοῦχον καὶ τοῦ κόσμου προστάτιδα· παντοίων γὰρ θαυμάτων ὡς πηγὴ δεδώρηται ἡμῖν καὶ θησαυρὸς ἡ εἰκὼν τῇς Θεοτόκου, δι' ὅπερ ἅπαντες αὐτῇ ἀναβοήσωμεν· χαῖρε τῶν σὲ τιμώντων ἡ ἐλπίς, χαῖρε ἡμῶν τὸ καύχημα, χαῖρε ἡ χάριν καὶ ὄνομα οὖσα β...

Το 1988 μ.Χ. αποπερατώθηκε η ανοικοδόμηση του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου των Πατρών, το οποίο πλέον αποτελεί το σημείο αναφοράς ολόκληρης της νοτιοδυτικής Ελλάδος και όχι μόνο. Αμέσως προέκυψε η ανάγκη ανέγερσης ενός Ιερού Ναού για την επιτέλεση των λατρευτικών ακολουθιών της Εκκλησίας μας καθώς και τη μετοχή στα Ιερά μυστήρια του προσωπικού και των ασθενών. Ο Ιερός ναός είναι το κέντρο της ζωής όλων των Χριστιανών. Είναι σαν την στοργική Μητέρα η οποία αγκαλιάζει τα παιδιά της, τα περιθάλπει και τα ενισχύει, παρέχοντας πλούσια της σωστική χάρη Της. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια αντιλήφθηκε έγκαιρα μια εκλεκτή και ευσεβής κυρία των Πατρών, και επωμίστηκε όλο το βάρος των εξόδων για την ανέγερση ενός Ιερού Ναού - κόσμημα, του Νοσοκομείου του Ρίου. Η αξιότιμη κύρια Σταυρούλα Τούλα, οραματίστηκε και πραγματοποίησε ένα θαυμαστό έργο. Οι πολύτιμοι και αφανείς συνεργάτες της, βοήθησαν τα μέγιστα στην επίτευξη του ιερού αυτού σκοπού. Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού τελέστηκαν στις 10 Ιουνίου 199...

 Ἧκε θαυμαστῶς ἀπὸ Χρυσάφων πάλαι Τῇ Μονεμβασίᾳ ἡ Εἰκών σου Κόρη. Νοτιοανατολικώς του Ιερού Ναού του «Ἐλκομένου Χριστοῦ», εν Μονεμβασία, ευρίσκεται ο Ιερός Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο επιλεγόμενος Ναός της Παναγίας της Χρυσαφιτίσσης. Ο Ναός ούτος είναι κτίσμα τού 17ου αιώνος μ.Χ., εκτισμένος επί θέσεως άλλου παλαιοτέρου Ναού, της Παναγίας της Οδηγητρίας, όστις υπήρχε πρό του 1150 μ.Χ. υπό την έννοιαν παλαιάς Μονής. Εις τον ως άνω Ιερόν Ναόν είναι τεθησαυρισμένη η Αγία και Ιερά Εικών της Παναγίας Χρυσαφιτίσσης, η οποία, ως διέσωσε μέχρι σήμερον η λαϊκή παράδοσις, ευρίσκετο αρχικώς εις το χωρίον Χρύσαφα, εξ ου και Χρυσαφίτισσα, της επαρχίας Λακεδαίμονος, εις Ναόν τιμώμενον επ ονόματι αυτής. Κατά θαυμαστόν τρόπον η πάνσεπτος Εικών της Χρυσαφιτίσσης ευρέθη εις Μονεμβασίαν, εις τον μέχρι σήμερα τόπον ένθα αναβλύζει θαυματουργικώς από τότε πόσιμον ύδωρ, το οποίο καλείται έκτοτε «αγίασμα Χρυσαφιτίσσης», και θεραπεύει ποικίλας νόσους, συντελεί δε εις απόκτησιν τέκνων και δη αρρένων. Η ω...

  Ἔκστηθι λάγνε, ὧδε μοιχείας βλέπων, Τὴν ἐκδίκησιν, καὶ μακρὰν ταύτης γίνου. Κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.) και όταν έξαρχος Αφρικής ήταν ο πατρίκιος Νικήτας, έγινε εκεί ένα περίεργο θαύμα. Στην Καρθαγένη ζούσε κάποιος άνθρωπος, ο οποίος, όταν έπεσε στην πόλη αυτή η επιδημία, έφυγε από εκεί με την σύζυγό του. Πήγαν στην εξοχική τους κατοικία, όπου και διέμεναν για να μην ασθενήσουν. Αλλά ο φθονερός και ανθρωποκτόνος διάβολος παρέσυρε αυτό τον άνθρωπο στην αμαρτία και τον οδήγησε στο να διαπράξει μοιχεία με τη σύζυγο του γεωργού, ο οποίος του καλλιεργούσε τα κτήματα. Στην συνέχεια ασθένησε και πέθανε. Ύστερα όμως από τρεις ώρες αφότου τον ενταφίασαν, άρχισε να φωνάζει μέσα από τον τάφο και να λέγει: «Ελεήστε με, ελεήστε με». Αφού άνοιξαν λοιπόν τον τάφο, τον βρήκαν ζωντανό, χωρίς όμως να μπορεί να μιλήσει. Ο παρευρισκόμενος δε εκεί Επίσκοπος Αφρικής Θαλάσσιος τον ενίσχυσε με λόγια παραμυθητικά. Όταν πέρασαν τέσσερις ημέρες, ο άνθρωπος αυτός άρχισε να ομι...

Όντως χορώ δίδωσι των σεσωσμένων, Aύξησιν Aυξίβιος εκστάς του βίου. Ο Όσιος Αυξίβιος καταγόταν από την Κύπρο και έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν Επίσκοπος Σόλων και υπογράφει πρώτος, μεταξύ δώδεκα Κυπρίων Επισκόπων, τα Πρακτικά της Συνόδου της Σαρδικής, το 343 μ.Χ., ενώ νωρίτερα, το έτος 325 μ.Χ., είχε λάβει μέρος και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Νίκαια. Ο Άγιος Αυξίβιος κοιμήθηκε με ειρήνη.

Δεν έχουμε πληροφορίες για τον βίο του Αγίου.