ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Οσία Ολυμπία και η οσία Ευφροσύνη έζησαν τον 13ο αιώνα μ.Χ. και παρέδωσαν την ψυχή τους με μαρτυρικό θάνατο στις 11 Μαΐου του 1235 μ.Χ. Η Οσία Ολυμπία γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς που καταγότανε από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της ήταν Ιερεύς και η μητέρα της κόρη Ιερέως. Από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο για ποιο λόγο, έφυγαν και κατοίκησαν στην Πελοπόννησο. Σε ηλικία δέκα ετών η Ολυμπία έχασε τους γονείς της και οι συγγενείς της την έστειλαν στο μοναστήρι των Καρυών της Θερμής, τη σημερινή Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ, όπου η τότε ηγουμένη Δωροθέα ήταν θεία της Ολυμπίας. Σε ηλικία 19 ετών έγινε η Ολυμπία μοναχή και σε ηλικία 25 ετών, όταν απέθανε η θεία της, έγινε ηγουμένη. Έπειτα από δέκα χρόνια, στις 11 Μαΐου του 1235 μ.Χ., πειρατές ήλθαν στη Μυτιλήνη, πήγαν στο μοναστήρι, διασκόρπισαν τις τριάντα μοναχές και όσες δεν πρόλαβαν να φύγουν, τις κακοποίησαν. Την ηγουμένη και μια γερόντισσα Ευφροσύνη τις βασάνισαν φοβερά. Την Ευφροσύνη, αφού την κρέμασαν σε δένδρο, την έκαψαν. Την ...

Ο Άγιος Μάρτυς Αρμόδιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται σε Κώδικα του 11ου αιώνα μ.Χ. της μονής Κρυπτοφέρρης στη Ρώμη, όπου και ή Ακολουθία του από τον Αρσένιο.

Ο Όσιος Χριστόφορος ήταν μοναχός στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στην έρημο του Δαβιδγκαρέτζι, τη «Θηβαΐδα της Γεωργίας». Αφού ασκήτεψε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη το 1771 μ.Χ.

Η Εορτή των Ευβοέων Αγίων καθιερώθηκε το 1971 μ.Χ. από τον μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο (Σελέντη) να εορτάζεται την Κυριακή του Παραλύτου. Οι Άγιοι που συνδέθηκαν με την Εύβοια, αλλά και τα Νησιά των Βορείων Σποράδων και συγκαταλέγονται στους Ευβοείς Αγίους είναι: 1) Απόστολος Παύλος, ο οποίος κατά την 2η Αποστολική Περιοδεία διήλθε από τον Πορθμό του Ευρίπου (βλέπε 29 Ιουνίου). 2) Άγιος Μεθόδιος Ολύμπου, ο οποίος μαρτύρησε το έτος 311 μ.Χ. στη Χαλκίδα (βλέπε 20 Ιουνίου). 3) Άγιος Ρηγίνος, Επίσκοπος Σκοπέλου, ο οποίος μαρτύρησε κατά τον 4ον αι. μ.Χ (βλέπε 25 Φεβρουαρίου). 4) Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε» (βλέπε 26 Νοεμβρίου). 5) Όσιος Χριστόδουλος της Πάτμου, ο οποίος έζησε κατά τον 11ο αι. μ.Χ. (βλέπε 16 Μαρτίου). 6) Όσιος Νικόλαος ο Σικελιώτης (βλέπε 23 Αυγούστου). 7) Όσιος Γρηγόριος ο εν Στρογγύλη των Λιχάδων, ο οποίος έζησε κατά τον 11ο αι. μ.Χ. 8) Όσιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ο Χαλκιδεύς, ο οποίος έζησε κατά τον 11ο αι. μ.Χ. (βλέπε 31 Δεκεμβρίου). 9) Όσιος Ευθύμιος ο ασκητή...

Το 1832 μ.Χ. μάστιζε φοβερή θανατηφόρος αρρώστια, η πανώλης, τον πληθυσμό της Μυτιλήνης. Οι θάνατοι κάθε μέρα γινότανε και περισσότεροι. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να σκορπιστούν στους γύρω λόφους ελπίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουν τη μετάδοση της αρρώστιας. Και οι αρχές της πόλεως αφήκαν τα γραφεία τους στην πόλη και κατέφυγαν και αυτές στα βουνά. Όλα τα μέτρα όμως που έπαιρναν, ήταν ανίσχυρα να σταματήσουν την αρρώστια και το θάνατο. Η κυβέρνηση έστειλε συνεργεία γιατρών από την Κωνσταντινούπολη και φάρμακα, που πάλι δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Αλλά ό,τι δεν κατόρθωσαν οι ανθρώπινες προσπάθειες, το έκαμε η χάρη του Θεού με τις προσευχές του Αγίου Θεοδώρου. Σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες και μάλιστα τη νύχτα της Παρασκευής της α΄ εβδομάδας των Νηστειών, φανερώθηκε ο Άγιος στον τότε Πρωτοσύγκελλο Καλλίνικο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Μυτιλήνης και αργότερα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, και του παρήγγελε να ειπεί στο Μητροπολίτη να μαζέψει τους χριστιανούς ...

 Παρ' ἡμέραν ζῆν μῦθος ἦν Διοσκόρους, Διόσκορος δὲ ζῆν ἀεὶ τμηθεὶς ἔχει. Ο Άγιος Μάρτυς Διόσκορος (ή Διοσκορίδης) ο Νέος καταγόταν από τη Σμύρνη και σ' αυτή μαρτύρησε για τον Χριστό. Η μανία των ειδωλολατρών κατά των Χριστιανών, άναβε περισσότερο το ζήλο του για την αγία μας πίστη. Καταγγέλθηκε λοιπόν σα χριστιανός. Ομολόγησε ότι ήταν και θα μείνει αμετακίνητος στην Ιερή ομολογία του. Με την ιδέα ότι οι βαρείες φυλακίσεις θα δάμαζαν το φρόνημα του, τον έριξαν στην πιο άθλια και σκοτεινή φυλακή. Επειδή όμως και πάλι διακήρυττε, ότι μέχρι την τελευταία του πνοή θα μείνει πιστός στον Ιησού του, τον θανάτωσαν με αποκεφαλισμό.

 Ο Όσιος Αγγελάριος ήταν συνεργάτης και βοηθός των Αγίων Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Έζησε και έδρασε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. Ο Όσιος Αγγελάριος ήρθε στη Βουλγαρία, όπου και κοιμήθηκε οσιακά μετά από τις μύριες διώξεις και κακουχίες των Φράγκων κληρικών και των Γερμανών στρατιωτών. Το 1742 μ.Χ. εκδόθηκε στη Μοσχόπολη της Μακεδονίας «Ακολουθία των αγίων επταρίθμων, ποιηθείσα παρά του εν ιερομονάχοις Γρηγορίου Μοσχοπολίτου», στην οποία βέβαια αναγράφεται ότι η μνήμη των Αγίων Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου και των συν αυτοίς εορτάζεται στις 17 Ιουλίου.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσος, Μάξιμος και Φάβιος μαρτύρησαν στη Ρώμη, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.).

 Ο Όσιος Νικόδημος, Αρχιεπίσκοπος Σερβίας, ήταν ηγούμενος της Ιεράς Μονής Χιλανδραρίου του Αγίου Όρους και χειροτονήθηκε Επίσκοπος το 1316. Το 1319 μετέφρασε το Τυπικό του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου της Ιερουσαλήμ στη Σλαβονική γλώσσα και απαίτησε να χρησιμοποιείται ανελλιπώς στην Εκκλησία της Σερβίας. Ο Όσιος Νικόδημος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1325.

 Ο Όσιος Σωφρόνιος έζησε στην Ρωσία κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Λαύρα του Αγίου Θεοδοσίου του Κιέβου. Φορούσε τρίχινα ρούχα και μια βαριά σιδερένια ζώνη και διάβαζε καθημερινά ολόκληρό το Ψαλτήρι. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη. (Η μνήμη του Οσίου Σωφρονίου επαναλαμβάνεται και στις 11 Μαρτιου).

 Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Ιωσήφ, πρώτος Μητροπολίτης Αστραχάν, γεννήθηκε στο Αστραχάν το 1579 μ.Χ. Εκάρη μοναχός και έγινε ηγούμενος της μονής Αγίας Τριάδος Αστραχάν σε ηλικία πενήντα δύο ετών. Το 1656 μ.Χ. εξελέγη Μητροπολίτης Αστραχάν. Στις 11 Μαΐου του 1672 μ.Χ. και κατά την διάρκεια μια επαναστάσεως των κατοίκων της πόλεως, ο Άγιος Ιωσήφ τελειώθηκε μαρτυρικά. Το μαρτύριό του καταγράφηκε με λεπτομέρεια από δύο αυτόπτες μάρτυρες, ιερείς του καθεδρικού ναού του Αστραχάν, τον π. Κύριλλο και τον π. Πέτρο. Οι ιερείς πήραν το τίμιο λείψανο του Ιερομάρτυρα, το ένδυσαν με αρχιερατικά άμφια και το τοποθέτησαν σε ένα ετοιμασμένο μνημείο. Την επόμενη ημέρα, μετά την τέλεση της Πανυχίδος, το λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε στο παρεκκλήσι και παρέμεινε άταφο για εννέα ημέρες. Τα λείψανα του Αγίου Ιεράρχου τοποθετήθηκαν μέσα σε μνημείο και επιτελούσαν θαύματα σε εκείνους που προσέτρεχαν με πίστη. Ο Άγιος Ιωσήφ αγιοκατατάχθηκε στην Σύνοδο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά τον Απρίλιο του 1918 μ.Χ...

 Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Αλέξανδρος, κατά κόσμον Θεοφάνεβιτς Πετρόφσκιυ, γεννήθηκε στην πόλη Λουκ της περιοχής της Βολυνίας το 1851 μ.Χ. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Νομικής, μετά τον θάνατο της μητέρας του παραδόθηκε σε μία ζωή έκλυτη. Μία ημέρα του παρουσιάσθηκε στον ύπνο η νεκρή του μητέρα, που ο νέος την αγαπούσε πάρα πολύ και του ζήτησε να αλλάξει ζωή και να μπει σε μοναστήρι. Ο Αλέξανδρος υπάκουσε στην αίτησή της, άφησε τον κόσμο και έγινε μοναχός. Μετά την επανάσταση του 1917 μ.Χ. ο αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος μαζί με άλλους ιερωμένους των οποίων οι εκκλησίες είχαν κλείσει, βρήκε καταφύγιο στη γυναικεία μονή του Κοζέλσκινσκιυ, στην επαρχία της Πολτάβα. Εξαιτίας των διωγμών πενήντα μοναχές εγκατέλειψαν το μοναστήρι και εγκαταστάθηκαν στις όχθες του ποταμού Πσελ, όπου ίδρυσαν μία σκήτη. Ο Αλέξανδρος ήταν ο εξομολόγος τους. Με το κλείσιμο όλων των μοναστηριών και τις εκκλησίες εκείνης της περιοχής, η σκήτη παρέμεινε το μοναδικό κέντρο εκκλησιαστικής ζωής, προσελκύοντας έ...

Ο Άγιος Θεοφύλακτος, κατά κόσμον Θεόδωρος Γκουμπίν, γεννήθηκε σε ιερατική οικογένεια στο χωριό Μάκοβετς, κοντά στην Ταρούσσα, της επαρχία Καλούγκα. Το 1838 μ.Χ. σπούδασε στο θεολογικό σεμινάριο της Καλούγκα και αργότερα εισήλθε στη θεολογική ακαδημία της Μόσχας. Στις 8 Μαρτίου 1842 μ.Χ. εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Θεοφύλακτος. Στις 15 Μαρτίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε διάκονος και στις 28 Ιουνίου πρεσβύτερος. Αφού δίδαξε σε διάφορες θεολογικές σχολές, εξελέγη στις 10 Φεβρουαρίου 1863 μ.Χ. Επίσκοπος Σταυρουπόλεως. Αναδείχθηκε αληθινός ποιμένας και διέπρεψε στον ασκητικό του βίο. Ο Άγιος Θεοφύλακτος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1872 μ.Χ.

Στις 10 Μαΐου 1951, «υπό της Γενικής Στατιστικής Υπηρεσίας ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής του πληθυσμού κατά νομούς, τα οποία εν συγκρίσει με την απογραφήν του 1940 έχουν ως εξής:... Σερρών 221.100 (231.660)...». Δηλαδή, ο πληθυσμός του νομού Σερρών παρουσίασε μείωση σε σχέση με την απογραφή του 1940, από 231.660 σε 221.100 κατοίκους.

Στις 10 Μαΐου 1948, ισχυρή αντάρτικη δύναμη, αποτελούμενη από δύο Τάγματα με ορειβατικό πυροβόλο, τρεις βαρείς όλμους και ικανό αριθμό μυδραλίων, ενισχυμένη με Βούλγαρους, επιτέθηκε τα μεσάνυχτα της 10ης προς 11ης Μαΐου εναντίον της Ροδόπολης Σερρών. Η επίθεση επεκτάθηκε και κατά των Άνω και Κάτω Πορροίων, όμως αποκρούστηκε από τον εθνικό στρατό. Στις μάχες πήρε μέρος και η Αεροπορία. Οι αντάρτες τελικά αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν και να υποχωρήσουν προς τη κορυφογραμμή του Μπέλες.αλλά απήγαγαν 3 άνδρες.

Στις 10 Μαΐου 1937, ο θίασος Αργυρόπουλου ξεκίνησε παραστάσεις στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών, με το έργο «Κορίτσι για όλες τις δουλειές».  Ο θίασος συνέχισε τις παραστάσεις με το έργο «Ο καθηγητής του μποξ», καθώς και με το θεατρικό έργο «Ο Ταρτούφος» του Μολιέρου, μεταξύ άλλων.

Στις 10 Μαΐου 1936, το Ωδείο Σερρών πραγματοποίησε συναυλία στην ευρύχωρη αίθουσα «Ομόνοια» στο Σιδηρόκαστρο. Τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανέλαβαν οι Σύλλογοι Κυριών και Δεσποινίδων "Αναγέννησις", "Αρμονία" και "Μέριμνα" (προσφύγων)

Στις 10 Μαΐου 1934, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Η κατάσκοπος του υποβρυχίου μετώπου", ενώ στο Κρόνιον παιζόταν η ταινία "Ταρζάν".

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 13 Μαΐου 1930 Στις 10 Μαΐου 1930,  περίπου στις 11 το πρωί ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφτασε την πόλη των Σερρών, όπου έδωσε ομιλία.  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 11 Μαΐου 1930 Μετά την άφιξή του στον σιδηροδρομικό σταθμό Σερρών, ο Βενιζέλος μεταφέρθηκε στο διοικητήριο των Σερρών όπου τον υποδέχθηκαν ο Δήμαρχος Σερρών κ. Τικόπουλος, οι υπουργοί κ. Δίγκας και Γονατάς, που είχαν έρθει από τη Θεσσαλονίκη, και οι τοπικοί αρχές. Στην συνέχεια μετέβη στην πλατεία «Κρονίου», όπου εκφώνησε έναν πολιτικό λόγο μπροστά σε πλήθος Σερραίων, τόσο προσφύγων όσο και γηγενών.  Αυτή ήταν η τρίτη και τελευταία φορά που ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφθηκε τις Σέρρες Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 11 Μαΐου 1930 Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε: Αναχωρήσαμε από τη Δράμα στις 9 το πρωί με εξαιρετικά ενθουσιώδη πομπή. Στον ενδιάμεσο σταθμό, στο Φωτολίβος, της Αγγίστας, του Νέου Σκόπου και άλλων περιοχών, είχαν συγκεντρωθεί πλήθη χωρικών, τα οποία απο...

Στις 10 Μαΐου 1928, η εκμετάλλευση του ηλεκτρισμού της πόλης των Σερρών παραχωρήθηκε στον Κωνσταντίνο Νάσιουτζικ, ο οποίος επικράτησε στον σχετικό διαγωνισμό, προσφέροντας τιμή μειωμένη κατά 18 λεπτά ανά κιλοβάτ θερμικής κινήσεως σε σύγκριση με τους συνδιαγωνιζόμενούς του. Ο Δήμος ανέθεσε τη σύνταξη της μελέτης σε ειδικό ηλεκτρολόγο και μετά την έγκρισή της από το Υπουργείο Συγκοινωνιών, απέμενε το ζήτημα της προκήρυξης της σχετικής δημοπρασίας. Ωστόσο, το τότε δημοτικό συμβούλιο, για άγνωστους λόγους, κυρίως όμως λόγω δυσπιστίας προς τον Νάσιουτζια, που υποσχόταν να ηλεκτροφωτίσει την πόλη πριν τη λήξη της αρχικής σύμβασης του Ιανουαρίου 1929, ανέβαλε συνεχώς την προκήρυξη της δημοπρασίας. Οι αλλεπάλληλες αναβολές και η δυσφορία του κοινού, καθώς ο Νάσιουτζια θα παρείχε ρεύμα σε πολύ χαμηλή τιμή σε αντίθεση με την τότε εταιρεία που χωρίς μετρήσεις εισέπραττε περίπου 12 δραχμές ανά χιλιοβάτ ώρα, οδήγησαν τον τότε υπουργό Συγκοινωνίας Μεταξά να αναγκάσει τον Δήμο να προκηρύξει δημοπρασί...

24 Δεκεμβρίου 1967. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου φθάνει στο σπίτι του. Από αριστερά, η μητέρα του Σοφία Μινέικο, τα παιδιά του Νίκος, Γιώργος, Ανδρέας και Σοφία, η σύζυγός του Μαργαρίτα και ο Γιώργος Κατσιφάρας. Πίσω από τον Ανδρέα, ο Αντώνης Στρατής Στις 10 Μαΐου 1967 - Με ομόφωνη γνώμη του ανακριτή Σωκράτη Σωκρατείδη και του εισαγγελέα Θ. Χατζίκου κρίνεται προφυλακιστέος για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πολιτικοστρατιωτικά σκάνδαλα της δεκαετίας του 1960 στην Ελλάδα, με κεντρικό πρόσωπο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στις 10 Μαΐου 1967, με ομόφωνη γνώμη του ανακριτή Σωκράτη Σωκρατείδη και του εισαγγελέα Θεόδωρου Χατζίκου, ο Παπανδρέου κρίθηκε προφυλακιστέος για την υπόθεση και μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ.  Ο ανώτατος στρατιωτικός δικαστής πρότεινε να παραπεμφθούν στο ανακριτικό συμβούλιο με το ερώτημα απόταξης οι λοχαγοί Πεζικού Αριστόδημος Μπουλούκος, Ιωάννης Πανούτ...

Ἔοικε Χριστὲ τοῦτό σοι Σίμων λέγειν. Ζηλῶν πάθος σόν, καρτερῶ Σταυροῦ πάθος. Ἐν ξύλῳ ἀμφετάθη Σίμων δεκάτῃ μεγάθυμος. Ο Απόστολος Σίμων ήταν ένας από τους δώδεκα Μαθητές του Κυρίου και ήταν αδελφός του Ιούδα του Λεββαίου. Ο Άγιος Απόστολος Σίμων ονομάσθηκε ζηλωτής, λόγω της θέρμης και του ζήλου με τον οποίο κήρυττε το λόγο του Ευαγγελίου. Καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας και είναι γνωστός ως Σίμων ο Κανανίτης (ή Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος - υιός του Θολομαίου). Μετά την ανάληψη του Χριστού και τη χάρη της Πεντηκοστής, ο Σίμων επιδόθηκε σε ένα ευρύ ιεραποστολικό έργο. Δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Περσία, όπου αφού γκρέμισε το μύθο της πολυθεΐας, φανέρωσε σε πλήθος κόσμου το φως της Ευαγγελικής αλήθειας. Στη συνέχεια μετέβη στην Αφρική, όπου κήρυξε το ζωογόνο Λόγο του αληθινού Θεού και Σωτήρος, από την Αίγυπτο έως τη Μαυριτανία. Ο τελευταίος τόπος της θαυμαστής ιεραποστολικής του δράσης ήταν η Βρετανία. Εκεί αφού δίδαξε στο λαό τη χριστιανική πίστη, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες βασανίστη...

Η ιερή εικόνα της Θεομήτορος ονομάζεται έτσι από την πόλη του Κιέβου και την μονή στην οποία φυλασσόταν. Αρχικά βρισκόταν στο Βίσγκο - Ροντ και αργότερα μετακομίσθηκε στο Κίεβο. Το 1662 μ.Χ., όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στην πόλη του Βίσγκο - Ροντ, κατέστρεψαν το ναό στον οποίο ετιμάτο η εικόνα της Παναγίας και έριξαν στο ποτάμι την εικόνα. Αυτή, επιπλέοντας επάνω στο νερό, έφθασε μέχρι το μοναστήρι Μπράτσκιυ (=των Αδελφών). Οι Πατέρες της μονής με πνευματική χαρά βρήκαν την εικόνα και με ευλάβεια την μετέφεραν στο μοναστήρι τους. Η εικόνα της Θεοτόκου εορτάζει, επίσης, στις 2 Ιουνίου και 6 Σεπτεμβρίου.

 Eις τον Aλφειόν. Aλφειός ει και γλώτταν εξαφηρέθη, Tη ψυχική γλώττη σε δοξάζει Λόγε. Eις τον Φιλάδελφον. O Φιλάδελφος ή φιλόχριστος φάναι, Xριστού φιλών ήθλησεν εις πυρ εσχάρας. Eις τον Kυπρίνον. Oπτού φαγών πριν Σώτερ ιχθύος μέρος, Eκ τηγάνου Kυπρίνον ηδέως δέχου. Ὁ Φιλάδελφος φιλαδέλφως τῷ ξίφει, Σὺν τοῖς ἀδελφοῖς θεῖον εὕρατο στέφος. Πρόκειται για του Αγίους που τιμούντε σήμερα μαζί με τους Άγίους Έρασμος, Ονήσιμος και οι συν αυτώ δεκατέσσερις Μάρτυρες .   Οι Άγιοι Μάρτυρες Αλφειός, Κυπρίνος (ή Kύριλλος ή Κυρίνος ή Κυπριανός) και Φιλάδελφος ήταν αδελφοί, υιοί του άρχοντα Πρεφεκτών Βιταλίου και κατάγονταν από την χώρα των Βασκάνων της Νότιας Ιταλίας. Αφού διδάχθηκαν την ορθόδοξη πίστη και βαπτίσθηκαν από κάποιον Όσιο άνδρα που ονομαζόταν Ονήσιμος, κήρυτταν τον Χριστό. Καταγγέλθηκαν για την θεοφιλή δράση τους, συνελήφθηκαν από τον Ανηγγελίωνα επί αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και απεστάλησαν δέσμιοι στη Ρώμη. Από εκεί, μετά την πρώτη ανάκριση, μεταφέρθηκαν στους Ποτ...

Συναλλαγή τις προς Θεόν Λαυρεντίω, Πόνοις Eδέμ λαβόντι την πόρρω πόνων. Ο Όσιος Λαυρέντιος έζησε κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. Εκάρη μοναχός στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Επειδή όμως στο Άγιον Όρος, και κυρίως στη Λαύρα, επικράτησε η αίρεση των Βαρλαάμ και Ακινδύνου, αναχώρησε από εκεί και έφθασε στην περιοχή του Βόλου, στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος, όπου άρχισε να κτίζει μοναστήρι. Τότε βασίλευε ο ευσεβής αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, ο οποίος απέστειλε στον Όσιο χρυσόβουλλο καθώς και τον απαιτούμενο χρυσό και τα ιερά σκεύη για την οικοδομή του ναού.  Ο ναός αποπερατώθηκε το 1378 μ.Χ. Στην συνέχεια ο Όσιος ίδρυσε σκήτη επ' ονόματι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του Προφήτη Ηλία, η οποία γρήγορα απέκτησε μεγάλη φήμη και έγινε πόλος έλξεως πολλών νέων και μορφωμένων μοναχών. Ο Όσιος Λαυρέντιος διήλθε το βίο του με νηστεία και προσευχή και κοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Μέγαν εὔρατο, ἡ κώμη κλέος. τόν Λαυρέντιον βροτῶν τόν θ...

Τὸν βίον Ἡσύχιος ἄγων ἡσύχως, Ἐν ἡσυχίᾳ πρὸς Θεὸν διαβαίνει. Ο Όσιος Ησύχιος (ο Ομολογητής, είναι ο ίδιος με τον τον Όσιο Ησύχιο τον Θαυματουργό και τον Όσιος Ησύχιο της Αντιοχείας), καταγόταν από την αρχαία πόλη Άνδραπα (ή Άνδράκινα ή - κατά τον Μ. Γαλανό - Νέα Κλαυδιούπολη) της Γαλατίας. Σε νεαρή ηλικία, φλεγόμενος από πόθο για τη μοναχική πολιτεία, εγκατέλειψε την πατρίδα του και κατέφυγε στα προς την θάλασσα μέρη της Αρδανίας, προς το όρος του Μαΐωνος, όπου έκτισε καλύβα και διέμενε καλλιεργώντας τους έρημους αγρούς που βρίσκονταν γύρω από το κελί του. Για το άνυδρο του τόπου κατέβηκε στους πρόποδες του βουνού, όπου βρήκε πηγή νερού και εκεί έκτισε ναό αφιερωμένο στον Απόστολο Ανδρέα. Έζησε αυστηρό ασκητικό βίο και ο Θεός του δώρισε το χάρισμα της θαυματουργίας. Ο Όσιος Ησύχιος κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας με ειρήνη και ενταφιάσθηκε εντός του ναού, που είχε οικοδομήσει, πλησίον της δεσποτικής πύλης και μέσα σε λίθινη λάρνακα. Κατά το έτος 781 μ.Χ., ο Επίσκοπος Αμασείας Θεοφύλακτος μ...