ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι βουλευτικές εκλογές της 11ης Μαΐου 1958 διεξήχθησαν υπό την εποπτεία της υπηρεσιακής κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, σε μια περίοδο μεταβατική και έντονα φορτισμένη πολιτικά. Στη διαδικασία συμμετείχαν πέντε πολιτικοί σχηματισμοί — τρία κόμματα και δύο συνασπισμοί — αντικατοπτρίζοντας την πολυδιάσπαση αλλά και τις ιδεολογικές αντιθέσεις της εποχής. Η δεξιά παράταξη, η οποία κρατούσε τα ηνία της εξουσίας αδιαλείπτως από τον Νοέμβριο του 1952, αρχικά ως Ελληνικός Συναγερμός υπό την αρχηγία του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και κατόπιν ως Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (Ε.Ρ.Ε.) υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατάφερε να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή με ποσοστό 41,16%, εξασφαλίζοντας την αυτοδυναμία και σχηματίζοντας κυβέρνηση. Ωστόσο, η πλέον ηχηρή και ιστορικής σημασίας εξέλιξη υπήρξε η εκλογική άνοδος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (Ε.Δ.Α.), η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση με ποσοστό 24,42%. Ενισχυμένη μάλιστα από τη δεύτερη κατανομή, η Ε.Δ.Α. κατόρθωσε να εξασφαλίσει 79 έδρε...

Φωτό αρχείου : Παναγιώτης Κανελλόπουλος Στις 11 Μαΐου 1945 επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών ο Υπουργός Στρατιωτικών Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Κατά την παραμονή του εκεί, εκφώνησε ομιλία από τον εξώστη της Εμπορικής Λέσχης, απευθυνόμενος προς τον τοπικό πληθυσμό

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 12 Μαΐου 1928 Στις 11 Μαΐου 1928, οι  πλημμύρες και οι καταστροφές συνεχίστηκαν μετατρέποντας σε "Αληθινή Κόλαση" την πεδιάδα των Σερρών. Ο κόσμος των Σερρών και της Καβάλας που επίσης υπέστη καταστροφές προχώρησαν σε συλλαλητήριο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες επισκέφτηκε τον Νομό Σερρών ο Πρωθυπουργός  Αλέξανδρος  Παπαναστασίου.  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 12 Μαΐου 1928 Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε: "Αληθινή Κόλαση η Πεδιάδα των Σερρών: Νέες Πλημμύρες και Νέες Καταστροφές - Η Πρωτοβουλία του Παπαναστασίου" Απεστάλησαν τη νύχτα από τη Θεσσαλονίκη συνεργεία, λέμβοι, σχέδια και χόρτο. Σέρρες, 11 Μαΐου – Σήμερα, τα νερά συνεχίζουν να ανεβαίνουν. Τα χωριά Μπάντοβον, Ερνίκιος, ο συνοικισμός Τζουμαγιάς, Μαζνοτάρ, Ορμανλή, Καντάρ, και η κωμόπολη Τζουμαγιά είναι όλα κάτω από τα νερά. Η κοίτη του Στρυμόνα περνάει από την κωμόπολη Τζουμαγιά, ενώ σήμερα σχηματίστηκε νέος βραχίονας των νερών που διασχίζει τον Ασμαπίου, μόλις 10 λεπτά από τ...

Έκθεση του Πρόξενου Σερρών Σακτούρη Στις 11 Μαΐου 1907, ημέρα Παρασκευή και το απόγευμα, μια βουλγαρική συμμορία κομιτατζήδων φέρεται να έστησε ενέδρα σε δασώδη περιοχή κοντά στο τσιφλίκι του Αλή Πασά .  Σκοπός της ενέδρας φαίνεται πως ήταν η εκδίκηση , πιθανόν για προηγούμενες συγκρούσεις ή επειδή το θύμα σχετιζόταν με ελληνική πατριωτική δράση. Το θύμα ήταν ο Αναστάσιος Νούσης (γνωστός και ως Ρότσικας) , αδελφός του Δημήτρη Ρότσικα , που δολοφονήθηκε καθώς επέστρεφε από το παζάρι της Τζουμαγιάς (σημερινής Ηράκλειας Σερρών) προς το χωριό Μπουρσούκι (πιθανώς σημερινό Χουμνικό ή άλλο χωριό της περιοχής) , όπου διατηρούσε παντοπωλείο . Λίγες ώρες αργότερα, άγνωστοι Έλληνες σκότωσαν στο βουλγαρικό παρεκκλήσι της Τζουμαγιάς τον ιερέα Δημήτριο, που είχε απαρνηθεί την πατρίδα και τη θρησκεία του, καθώς και τον καβάση του. Κανένας άλλος άντρας ή γυναίκα δεν σκοτώθηκε ούτε τραυματίστηκε, όπως ψευδώς μεταδόθηκε τηλεγραφικά από τους Βούλγαρους. Ο παπά-Δημήτρης ήταν πρόεδρος του βουλγαρικ...

Ο Στράτος Διονυσίου (Νιγρίτα, 8 Νοεμβρίου 1935 – Αθήνα, 11 Μαΐου 1990) υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές φιγούρες της ελληνικής λαϊκής μουσικής σκηνής, με το έργο του να παραμένει διαχρονικά αγαπητό και επίκαιρο. Η πορεία του στην ελληνική μουσική ήταν γεμάτη επιτυχίες, και η ερμηνεία του εκφράζει την ουσία του λαϊκού τραγουδιού, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ο Στράτος Διονυσίου ήταν γιος του Άγγελου και της Στάσας Διονυσίου, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Ελλάδα ως πρόσφυγες από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Η οικογένειά του, εγκατεστημένη στη Νιγρίτα, της οποίας η καταγωγή από την προγονική πατρίδα θα αφήσει βαθιά τη σφραγίδα της στην προσωπικότητά του, αντιμετώπισε τις δυσκολίες του ξεριζωμού και της προσαρμογής στην ελληνική κοινωνία. Το 1947, η οικογένεια μετοίκησε στην Επτάλοφο των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, μια περιοχή που αποτέλεσε τον τόπο της πρώιμης εφηβείας του, και μόλις έναν χρόνο αργότερα, ο πατέρας του απεβίωσε, γεγονός που επηρέασε σημαντικά την οι...

Στις 11 Μαΐου 1944, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, οκτώ νεαροί αντιστασιακοί (Αναστάσιος Απταλίδης, Γιώργος, Κώστας και Ζαφείρης Ζαφειρίου, Μιχάλης και Χρήστος Λεωτσίνης, Κώστας Ξεπαπαδάκης και Ανδρέας Χοροζάκης), ηλικίας 20 έως 30 ετών, εκτελέστηκαν από τις ναζιστικές δυνάμεις στην περιοχή Καΐστρι (στο σημείο όπου διασταυρώνονται η σημερινή οδός 28ης Οκτωβρίου με τη λεωφόρο Καλλιθέας) της συνοικίας Ξηροκρήνης στη Θεσσαλονίκη. Η εκτέλεση αυτή αποτέλεσε αντίποινα για την έντονη αντιστασιακή δράση που αναπτύχθηκε στην περιοχή, ιδιαίτερα από την οργάνωση «Ελευθερία», η οποία ιδρύθηκε τον Μάιο του 1941 και αποτέλεσε την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα.  Η Ξηροκρήνη και η γειτονική Επτάλοφος υπήρξαν εστίες έντονης αντιστασιακής δραστηριότητας, με τους κατοίκους, πολλοί εκ των οποίων ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τη Θράκη, να συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα κατά των κατακτητών. Η εκτέλεση των οκτώ νέων έγινε στη διασταύρωση των οδών 28ης Οκτωβρίου και Κ...

Τὸ ῥῆμα Χριστοῦ σφίγμα τῷ παρειμένῳ, Οὕτως ἴαμα τοῦτο ῥῆμα καὶ μόνον. Η Κυριακή του Παραλύτου αντλεί το θέμα της από την ευαγγελική περικοπή, που αναγινώσκεται στην θεία λειτουργία. Αυτή περιλαμβάνει τήν διήγηση της ιάσεως του παραλυτικού στην Προβατική κολυμβήθρα, την Βηθεσδά, στα Ιεροσόλυμα (Ιω. 5, 1-15). Το δράμα του επί 38 έτη παραλύτου συγκινεί τον Κύριο και τον θεραπεύει. Ο Χριστός παρουσιάζεται σαν ιατρός ψυχών και σωμάτων. Τον παράλυτο δεν τον θεραπεύει η κολυμβήθρα, αλλά ο πανσθενουργός λόγος του Κυρίου. Λειτουργικά κείμενα Κοντάκιον Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον. Τὴν ψυχήν μου Κύριε, ἐν ἁμαρτίαις παντοίαις, καὶ ἀτόποις πράξεσι, δεινῶς παραλελυμένην, ἔγειρον, τῇ θεϊκῇ σου ἐπιστασίᾳ, ὥσπερ καὶ τὸν Παράλυτον, ἤγειρας πάλαι, ἵνα κράζω σεσωσμένος· οἰκτίρμον δόξα, Χριστὲ τῷ κράτει σου.

Μωκώμενόν σε δεισιδαίμονα πλάνην, Οἱ δυσσεβεῖς κτείνουσι Μώκιε ξίφει. Μώκιος ἑνδεκάτῃ κεφαλὴν τμήθη ἀγαθόφρων. Φως, μέσα στο ειδωλολατρικό σκοτάδι της Ρώμης, ήταν ο Ευφράτιος και η Ευσταθία (επί Διοκλητιανού 284 - 304 μ.Χ.). Οι ευσεβείς αυτοί γονείς μεταλαμπάδευσαν το φως αυτό του Ευαγγελίου και στο γιο τους Μώκιο. Γι' αυτό από μικρή ακόμα ηλικία, ο Μώκιος είχε μεγάλο πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία. Και ο Θεός τον αξίωσε να εκπληρώσει τον Ιερό αυτό πόθο του. Αφού σπούδασε με ιδιαίτερη επιμέλεια τα Ιερά γράμματα και καταρτίσθηκε όπως έπρεπε στη γνώση και μετάδοση των θρησκευτικών αληθειών, σε κατάλληλη ηλικία έγινε κληρικός. Αργότερα, οι άριστες υπηρεσίες του στην Εκκλησία τον ανέβασαν στο αξίωμα του επισκόπου Αμφιπόλεως (Θράκης). Από τη θέση αυτή, ο Μώκιος εξαπέλυσε καυστικούς ελέγχους ενάντια στο ψέμα της ειδωλολατρίας. Επίσης, αγωνίστηκε πυρετωδώς να ενισχύσει την πίστη και την υπομονή των πιστών της επισκοπής του. Πάντα, βέβαια, με σκοπό «τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον δια...

Γενεθλίων σῶν δεῖ με τιμᾶν ἡμέραν, Ἐν σοὶ Πόλις τυχόντα τῶν γενεθλίων. Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέλαβε την πόλη του Βυζαντίου, την έκτισε μεγαλύτερη και την ονόμασε Κωνσταντινούπολη. Το 330 μ.χ. και αφού τελείωσε όλο το τειχόκαστρο, τα σπίτια και τις Ιερές εκκλησίες, την αφιέρωσε στην Υπεραγία Θεοτόκο. Κατόπιν για να ευχαριστήσει τον Θεό, για το μεγαλοπρεπές αυτό έργο, έκανε λιτανεία με τον τότε Πατριάρχη, όλο τον κλήρο και τον λαό. Όταν ανέβηκαν στον Φόρο, έστησαν εκεί οι πολίτες δικό του ανδριάντα, που μέσα στο κεφάλι του έβαλαν τα καρφιά με τα όποια κάρφωσαν τον Χριστό. Στη βάση του ανδριάντα τοποθέτησαν τα δώδεκα καλάθια, που μέσα είχαν μαζέψει τα περισσεύματα των πέντε άρτων, που ευλόγησε ο Χριστός και πολλαπλασιάστηκαν. Από τότε λοιπόν η Εκκλησία, γιορτάζει κάθε χρόνο αυτή τη γιορτή για ανάμνηση. Η συγκεκριμένη ημέρα της τελέσεως των εγκαινίων της Κωνσταντινουπόλεως επιλέχθηκε σκόπιμα, γιατί συνέπιπτε με την ημέρα της μνήμης του μαρτυρίου του Αγίου Μωκίου, ο οποίος ήταν και ο ...

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος και Μιχαήλ, ήταν παιδιά του δρουγγάριου στρατιωτικού διοικητού Λέοντος και γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ το 815. Είχαν δε άλλα πέντε αδέλφια. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μικρότερος και είχε μεγάλη επιμέλεια στα γράμματα. Παιδί ακόμη, είχε διαβάσει τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και είχε γράψει ύμνο προς τιμήν του. Τα χαρίσματά του τα πρόσεξε ο λογοθέτης Θεόκτιστος και τον έστειλε στην σχολή της Μαγναύρας, όπου με την καθοδήγηση του Λέοντος του Μαθηματικού και του ιερού Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στις σπουδές του και αρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (αρχιγραμματέας) του Πατριαρχείου και αργότερα καθηγητής της φιλοσοφίας στη σχολή της Μαγναύρας. Ο Μιχαήλ ακολούθησε την σταδιοδρομία του πατέρα τους. Έγινε στρατιωτικός και ανέλαβε την διοίκηση της περιοχής των πηγών του Στρυμόνος, δηλαδή στα σημερινά σύνορα Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και γνώ...

Ἔχων ἀργυρᾶν τὴν ψυχὴν φερωνύμως Ἀργύριε ἤθλησας εὐσεβοφρόνως. Ἑνδεκάτῃ Ἀργύριος τέτληκε βρόχον στεῤῥοψύχως. Ο Άγιος Νεομάρτυς Αργύριος γεννήθηκε το 1788 στην Επανωμή της Θεσσαλονίκης από τον Αστέριο και τη Βασιλική, το γένος Ντουγιούδη. Σε νεαρή ηλικία ήλθε στην Θεσσαλονίκη, όπου προσλήφθηκε από κάποιον ράπτη ως υπηρέτης. Κατά τις ημέρες εκείνες κάποιος Χριστιανός από τη Σοχό βρισκόταν κλεισμένος στη φυλακή του πασά της Θεσσαλονίκης για κάποιο έγκλημα που είχε κάνει. Μην έχοντας να πληρώσει τα χρήματα που του ζητούσε ο πασάς, τον απειλούσε ότι θα τον κρεμάσει. Μπροστά στην απειλή του θανάτου ο φυλακισμένος αποφάσισε να αλλαξοπιστήσει. Το γεγονός αυτό χαροποίησε τους Αγαρηνούς, οι οποίοι αμέσως τον έβγαλαν από την φυλακή και τον πήγαν σε ένα καφενείο στην τοποθεσία Ταχτάκαλα με σκοπό να τον μυήσουν στη μουσουλμανική θρησκεία. Ο Αργύριος, που είχε πληροφορηθεί το γεγονός, εισήλθε και αυτός στο καφενείο και άρχισε να τον ελέγχει για το παράπτωμά του και ταυτοχρόνως να τον παρακινεί, για ...