ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Σεμπί, στα Αγγλικά :Sæbbi (επίσης γνωστός ως Saint Sebbi ή Sebba, πριν από το 626 – 29 Αυγούστου 695) ήταν γιος του Sexred και ήταν ο κοινός βασιλιάς του Έσσεξ (Αγγλικα: Essex) από το 664 έως το 683 περίπου μαζί με τον ξάδερφό του, Sighere. Μετά τον θάνατο του Sighere, ο Sæbbi έγινε ο μοναδικός κυρίαρχος του Έσσεξ μέχρι το 694. O Sighere και o Sæbbi ήταν ξαδέρφια του προκατόχου τους, Swithelm. Το 665 ο Sighere αποστάτησε και έπεσε ξανά στον παγανισμό, ενώ ο Sebbi παρέμεινε πιστός χριστιανός. Σύντομα ανέπτυξαν έναν ανταγωνισμό. Ο Sighere βρήκε σύμμαχο στο Wessex και ο Sæbbi στη Mercia. Ως αποτέλεσμα της αντιπαλότητάς τους, ο βασιλιάς Wulfhere της Mercia καθιερώθηκε ως κυρίαρχος του Essex το 665. Απέστειλε τον Jaruman, τον Επίσκοπο της Mercia, στον οποίο ανατέθηκε να μετατρέψει ξανά τον λαό του Essex στον Χριστιανισμό. Το 686, ο Cædwalla, ένας υποβασιλιάς του Wessex, καθιερώθηκε ως κυρίαρχος του Essex. Αυτός και ο Sæbbi εισέβαλαν στο Kent, εκδιώκοντας τον βασιλιά Eadric ...

Παρόλο που ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ δεν αναφέρεται στα Συναξάρια, αναγνωρίζεται ως Άγιος της Εκκλησίας στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Μανουήλ Γεδεών. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι υπήρξε κτήτωρ και ανακαινιστής πολλών ναών και μοναστηριών, και ήταν ευσεβής άνθρωπος που επιδίωκε να δοξάζει τον Θεό, παρά τα πολλά του σφάλματα. Ο Βασίλειος Α΄, επονομαζόμενος Μακεδών, ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας και βασίλεψε από το 867 έως το 886. Γεννήθηκε το 811 στη Χαριούπολη, στο θέμα Μακεδονίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και ανέβηκε στην Αυλή, σφετεριζόμενος τον θρόνο από τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ (842–867). Παρά την ταπεινή του καταγωγή, επέδειξε μεγάλη ικανότητα στη διακυβέρνηση, οδηγώντας σε αναβίωση της αυτοκρατορικής ισχύος και σε αναγέννηση της βυζαντινής τέχνης. Οι Ρωμαίοι τον θεωρούσαν έναν από τους σπουδαιότερους αυτοκράτορές τους, και η Μακεδονική δυναστεία που ίδρυσε κυβέρνησε κατά την πιο ένδοξη και ευημερούσα περίοδο της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μία διήγηση αναφέρει ότι πέ...

Ο Όσιος Ιωσήφ ήταν γέννημα και θρέμμα της Κρήτης, από ένα χωριό που ονομαζόταν Κεράμων (σημερινό Αζωκέραμο Σητείας) το 1440 μ.Χ.. Οι ευσεβείς γονείς του, όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία τον παρέδωσαν σ' έναν δάσκαλο, σεβάσμιο πνευματικό πατέρα, που κατοικούσε στο μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του Δερματάνου όπως πολλοί το ήξεραν. Αυτό βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, στον Χάνδακα (Ηράκλειο). Εκεί ο Ιωσήφ έμαθε τη θεία θεωρία και καλλιγραφούσε. Όταν πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε τη μεγάλη κληρονομιά του στους φτωχούς και επιδόθηκε περισσότερο στους πνευματικούς αγώνες. Αργότερα ο Θεός τον αξίωσε να γίνει ιερέας και να πάει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Κατόπιν επέστρεψε στο μονύδριό του και έζησε ζωή αγία με αγάπη και ελεημοσύνες προς τους συνανθρώπους του. Πέθανε πάνω από 70 χρονών στις 22 Ιανουαρίου του 1511 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στην μονή του. Με την ανακομιδή των λειψάνων του διαπιστώθηκε η αγιότητά του, διότι το ιερό λείψανο βρέθηκε ακέραιο και εξέπεμπε ευωδία. Το ι...

 Θεσσαλονίκη, σχοῦσα καλὰ μυρία, Καὶ Θεοδώραν πλοῦτον ἄσυλον φέρεις. Τιμάται  5ης Απριλίου, 3 Αυγούστου ή κατ' άλλους 29 Αυγούστου. Πρότυπο αγνής και ταπεινής ψυχής μέσα στις νέες της Θεσσαλονίκης η Θεοδώρα, από πολύ μικρή έκανε ζωή αγία. Ο κόσμος με τις ποικίλες ηδονές του δεν την ενδιέφερε. Άνηκε ολόψυχα στο Χριστό. Είχε μεγάλο πόθο να βγει εντελώς έξω από το ρεύμα των κοσμικών θορύβων. Διότι ανήκε στην εκλεκτή μερίδα των ανθρώπων, για τους οποίους ο Χριστός είπε, «οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου» (Ιωάννου, ιζ' 14). Δεν έχουν, δηλαδή, φρονήματα του κόσμου, που ζει μακριά από την αλήθεια, μέσα στην αμαρτία. Ο πόθος αυτός της Θεοδώρας την έφερε στη μοναχική ζωή, όπου με προσευχές, αγρυπνίες και μελέτη του θείου λόγου, σφυρηλατούσε ακόμη περισσότερο τον εαυτό της. Με τα χρήματα δε, από την πώληση των εργόχειρων της, χόρταινε τους πεινασμένους συνανθρώπους της. Αλλά και με τις αδελφές στο μοναστήρι, έζησε με ειρήνη, πραότητα και μακροθυμία. Έτσι, έμεινε ζωντανό υπόδειγμα και όταν ακόμα ...

Ο Άγιος Αρκάδιος γεννήθηκε στην Αρσινόη της Κύπρου και ήταν γιος ευσεβών και πλουσίων γονέων, του Μιχαήλ και της Άννας. Ο Αρκάδιος μορφώθηκε πολύ καλά στην Κωνσταντινούπολη και επανήλθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του Αρσινόη.  Έγινε πολύ γνωστός για τους ασκητικούς του αγώνες και για τις μεγάλες του αρετές. Έτσι όταν πέθανε ο άγιος Νίκων, ο Αρκάδιος εκλέχθηκε διάδοχος του στο θρόνο της Αρσινόης. Αφού ποίμανε το ποίμνιο του θεάρεστα, απεβίωσε ειρηνικά την 29η Αυγούστου. Αυτός είχε και αδελφό τον Άγιο Θεοσέβειο τον Αρσινοήτη.

Τέμνει κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει, Τοῦ χεῖρα θέντος εἰς κεφαλὴν Κυρίου. Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός. «Οὐκ ἐξεστὶ σοὶ ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δεν σου επιτρέπεται από το νόμο του Θεού να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου, ο όποιος ζει ακόμα. Λόγια του Τιμίου Προδρόμου, που αποτελούσαν μαχαιριές στις διεφθαρμένες συνειδήσεις του βασιλιά Ηρώδη Αντίπα και της παράνομης συζύγου του Ηρωδιάδος, που ήταν, γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου.  Ο Ηρώδης, μη ανεχόμενος τους ελέγχους του Προδρόμου, τον φυλάκισε. Σε κάποια γιορτή όμως των γενεθλίων του, ο Ηρώδης υποσχέθηκε με όρκο να δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ότι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της. Τότε η αιμοβόρος Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη. Πράγμα που τελικά έγινε.  Η Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, 1620 - 1692. Μ. Αχειμάστου-Ποταμιάνου, Εικόνες του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών, Αθήνα 1998.(από Κεφαλονιά). Έτσι, ο ένδοξο...