ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Eις τον Kύριλλον. Γαστὴρ Κυρίλλου Λευΐτου διὰ ξίφους, Ὡσεὶ πάχος γῆς, εἶπε Δαυΐδ, ἐρράγη. Eις τας Παρθένους. Κεῖνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι, Γαστρὸς παθοῦσαι ῥῆξιν ἐκχοιροφρόνων. Εἰκάδι ἠδ' ἐνάτῃ Ἀθληταὶ εἰς πόλον ἷκον. Ο Άγιος Μάρκος ήταν επίσκοπος Αρεθουσίων (Η Αρέθουσα είναι οικισμός στα ανατολικά του Νομού Θεσσαλονίκης) και ήκμασε στα χρόνια του Μέγα Κωνσταντίνου, του βασιλέως Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) και του Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.). Το 341 μ.Χ. συμμετείχε στην Σύνοδο της Αντιόχειας. Στα Πρακτικά μάλιστα αυτής, διασώζεται «Ἔκθεσις Πίστεως Μάρκου Ἀρεθουσίων». Το επόμενο έτος συμμετείχε στην αντιπροσωπεία Επισκόπων, η οποία μετέβη στα Τρέβηρα για να συναντήσει τον αυτοκράτορα Κώνσταντα. Το 343 μ.Χ. έλαβε μέρος στην Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως και το 351 μ.Χ. στην Σύνοδο του Σιρμίου, η οποία καταδίκασε τον Φωτεινό, Επίσκοπο Σιρμίου, ως οπαδό του αιρετικού Επισκόπου Αγκύρας, Μαρκέλλου. Τον συναντάμε, επίσης, στην Σύνοδο της Σελευκείας της Ισαυρίας, το 358 μ...

 Eις τον Iωνάν. Ἔχεις Ἰωνᾶν καὶ σύ, γῆ, πάντως μέγαν, Κατ' οὐδὲν ἐνδέοντα τοῦ θαλαττίου. Eις τον Bαραχήσιον. Διψῶν Βαραχήσιος Ἀθλητῶν τέλους, Χανδὸν ζεούσης ἐκπίνει πίσσης σκύφον. Eις τους εννέα. Χριστοῦ ὑπετμηθέντες ἄνδρες ἐννέα, Σύνεισιν ἤδη τάξεσι ταῖς ἐννέα. Οι Άγιοι Ιωνάς και Βαραχήσιος ήταν ασκητές και μαρτύρησαν περίπου το 330 μ.Χ., όταν βασιλιάς των Περσών ήταν ο Σαβώριος και των Βυζαντινών ο Μέγας Κωνσταντίνος. Αναχώρησαν από τη Μονή που μόναζαν και πήγαν σε κάποια κωμόπολη, πού ονομαζόταν Μαρβιαβώχ (ή Μαρμιαβώχ). Εκεί επισκέφθηκαν εννιά κρατούμενους Μάρτυρες στην φυλακή, τον Ζανιθά, Λάζαρο, Μαρουθά, Ναρσή, Ηλία, Μάρη, Άβίβο, Σιμιάθη και Σάβα (ή Σώβα) και τους ενθάρρυναν στο μαρτύριο. Αμέσως τότε τους συνέλαβαν και αυτούς και τους οδήγησαν μπροστά σε τρεις άρχοντες των Περσών, τον Μασδράθ, τον Σιρώ και Μαρμισή. Αυτοί συμβούλευσαν τους Ιωνά και Βαραχήσιο ν' αρνηθούν τον Χριστό και να προσκυνήσουν τη φωτιά, το νερό και τον ήλιο. Οι Άγιου δεν υπάκουσαν και αφού τους έδεσα...

Τον Άγιο Διάδοχο, δεν τον αναφέρουν οι Συναξαριστές. Συναντάται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 34 φ. 68α, μαζί με τον πρεσβύτερο Μάρκο τον μεγάλο ασκητή (+5 Μαρτίου), όπου υπάρχει και κοινός Κανόνας των δύο μη ολοκληρωμένος. Άγιος Διακόχος γεννήθηκε περίπου το 400 και υπηρέτησε ως Επίσκοπος Φωτικής στην Ήπειρο της Βόρειας Ελλάδας. Το 451, συμμετείχε στην Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας ως Επίσκοπος Φωτικής και υποστήριξε την Ορθοδοξία ενάντια στους Μονοφυσίτες. Πολύ πιθανό είναι ότι ανήκε σε μια ομάδα επιφανών προσώπων από την Ήπειρο που αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια επιδρομής των Βανδάλων μεταξύ 467 και 474. Η ομάδα αργότερα απελευθερώθηκε στη Βόρεια Αφρική, κάπου κοντά στην Καρχηδόνα, από όπου όλοι εξαφανίστηκαν. Η ακριβής ημερομηνία και τόπος του θανάτου του είναι άγνωστοι, αν και υποτίθεται ότι πέθανε πριν το 486. Η γραφή και η ασκητική πρακτική του Διακόχου επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον Ευάγριο τον Σολίτη (γνωστός και ως Ευάγριος ο Ποντικός) και τον Άγιο Μακάριο της...

 Τὸν πηλὸν ἐκδύς, Εὐστάθιε παμμάκαρ. Χριστῷ παρέστης τῷ δι' ἡμᾶς πηλίνῳ. Έζησε στα χρόνια της εικονομαχίας. Από νέος βάδισε το δρόμο της ευσέβειας, στολισμένος με βαθειά και ένθερμη πίστη. Ήταν συγχρόνως και ακριβής τηρητής των εντολών, τις όποιες δεν γνώριζε μόνο αλλά και εφάρμοζε. Τη ζωντανή αυτή ευσέβεια του, καλλιέργησε ακόμα περισσότερο, όταν έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε υστέρα Ιερέας. Η κοινή αναγνώριση των προτερημάτων αυτών, τον ανέβασε στην επισκοπή της Κίου στη Βιθυνία. Στη νέα του αυτή διακονία, έδειξε περισσότερα ποιμαντικά χαρίσματα και εργάστηκε με μεγαλύτερη αφοσίωση στη φιλανθρωπική αποστολή του. Απέναντι στους εικονομάχους, ο ειρηνικός ποιμενάρχης φάνηκε δυναμικός και ακοίμητος φρουρός της Ορθοδοξίας. Ούτε πτοήθηκε, όταν είδε μπροστά του τον άγριο διωγμό. Φυλακίστηκε και στη συνέχεια εξορίστηκε. Αλλά από παντού συμμετείχε στην άμυνα της Ορθοδοξίας. Υπέμεινε δε απερίγραπτες στερήσεις πείνας, γυμνότητας και άλλων κακουχιών. Τελικά παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, τ...

Ο Όσιος Ησύχιος έζησε κατά τον 7ο αιώνα μ.Χ. και διετέλεσε ηγούμενος της μονής του Αγίου Ικαριώτου (ή, όπως αναφέρεται σε ορισμένες πηγές, της μονής της Βάτου/Σινά) στο Όρος Σινά. Παρά το γεγονός ότι οι λεπτομέρειες για τη ζωή του παραμένουν ελάχιστες, πιστεύεται ότι η περίοδος της ακμής του τοποθετείται στον 7ο αιώνα. Είναι αξιοσημείωτο ότι καμία πηγή πριν τον 13ο αιώνα δεν τον μνημονεύει· η πρώτη αναφορά του εμφανίζεται σε χειρόγραφο του 1289, ενώ αμέσως επόμενες πηγές τον αναφέρουν κατά τον 14ο αιώνα. Στις πηγές και στα χειρόγραφα δίνεται συνήθως ο τιμητικός τίτλος «Ο Άγιος Πατέρας μας», με σκοπό να τον διακρίνει από άλλους με το ίδιο όνομα, ιδιαίτερα από τον διάσημο Ησύχιο της Ιερουσαλήμ. Λειτουργικές Εορτές Σύμφωνα με το Συναξάρι της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Όσιος Ησύχιος τιμάται ως ο ηγούμενος της μονής του Αγίου Ικαριώτου στο Όρος Σινά, με εορτή στις 29 Μαρτίου. Επιπλέον, στη λατρευτική παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η εορτή του πραγματοποιείται στις 3 Οκτωβρίου...

Οι Όσιοι Πατέρες Μάρκος, Ιωνάς και Βάσσος έζησαν και ασκήτεψαν στη Λαύρα του Πσκωφ της Ρωσίας κατά τον 14ο και 15ο αιώνα μ.Χ. Κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη. Οι Άγιοι Μάρκος, Ιωνάς και Βάσσα τιμώνται ως οι ιδρυτές της Μονής των Σπηλαίων του Πσκοφ. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι ερημίτες μοναχοί στον ρεύμα Καμενέτς, στις φυσικές σπηλιές του λόφου, τον οποίο οι ντόπιοι αποκαλούσαν «ο ιερός λόφος». Το Χρονικό της μονής παρουσιάζει μια αφήγηση αυτοπτών μαρτύρων, κυνηγών-παγιδευτών από το Ίζμπορσκ με το προσωνύμιο Σελίσι: «Ήρθαμε με τον πατέρα μας στον απομακρυσμένο λόφο, όπου βρίσκεται τώρα η εκκλησία της Θεοτόκου, και ακούσαμε κάτι που έμοιαζε με εκκλησιαστική ψαλμωδία. Έψελναν αρμονικά και ευλαβικά, αλλά οι ψάλτες δεν φαίνονταν και ο αέρας ήταν γεμάτος με το άρωμα του λιβανιού.» Από τους πρώτους Γέροντες της Μονής των Σπηλαίων του Πσκοφ, μόνο ο Μάρκος είναι γνωστός ονομαστικά, ο οποίος λέγεται ότι ήρθε από τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Το Χρονικό αναφέρει γι' ...

Ο Άγιος Εφραίμ κόσμησε τον αρχιερατικό θρόνο του Ροστώβ από το έτος 1427 μ.Χ. μέχρι το 1454 μ.Χ. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Μητροπολίτη Φώτιο στις 13 Απριλίου 1427 μ.Χ. Σύμφωνα με τα τοπικά Χρονικά άρχισε αμέσως την ανοικοδόμηση της μονής Βαρινίσκιυ του Πσκωφ, στον τόπο όπου βρισκόταν η οικία του ευγενούς Κυρίλλου, πατέρα του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ο Επίσκοπος Εφραίμ υπήρξε φίλος και προστάτης των μοναχών και συναντιλήπτορας του Αγίου Ασκητού Γρηγορίου της Πάλμα. Κατά τον φεουδαρχικό πόλεμο στη Ρωσία του δεύτερου τετάρτου του 15ου αιώνα, υποστήριξε τον Βασίλειο Β'. Συμμετείχε στην επιστολή καταδίκης των Αγίων Ρώσων Ιεραρχών προς τον Δημήτριο Σεμιάκα. Έλαβε μέρος στη σύνοδο του 1441, η οποία καταδίκασε την «λατινική αίρεση» του Μητροπολίτη Ισιδώρου. Τον Δεκέμβριο του 1448 συμμετείχε στη χειροτονία του Ριαζανίτη Επισκόπου Ιωνά ως Μητροπολίτη, όπου και ανυψώθηκε σε αξίωμα Αρχιεπισκόπου. Συχνά αναφερόταν πρώτος στον κατάλογο των Ρώσων επισκόπων. Βρισκόταν στη Μόσχα όταν αυτή ...

Eις τον Mάρκον. Ἐπαγρυπνήσας πρῶτα πολλαῖς αἰκίαις, Ὕπνωσε Μᾶρκος, θεῖον εἰρήνης ὕπνον, Eις τον Kύριλλον. Γαστὴρ Κυρίλλου Λευΐτου διὰ ξίφους, Ὡσεὶ πάχος γῆς, εἶπε Δαυΐδ, ἐρράγη. Eις τας Παρθένους. Κεῖνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι, Γαστρὸς παθοῦσαι ῥῆξιν ἐκχοιροφρόνων. Εἰκάδι ἠδ' ἐνάτῃ Ἀθληταὶ εἰς πόλον ἷκον. Μια από τις ηρωικότερες χρονικές περιόδους της Εκκλησίας μας είναι η, σύντομη ευτυχώς, βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363), κατά την οποία αναδείχτηκαν πλήθος ομολογητών και μαρτύρων. Η απέλπιδα προσπάθεια του ανεδαφικού νεαρού, άπειρου και θρησκομανή αυτοκράτορα να νεκραναστήσει την θνήσκουσα αρχαία ειδωλολατρική εθνική θρησκεία, τον οδήγησε σε πράξεις ανείπωτης θηριωδίας κατά των Χριστιανών. Χιλιάδες Χριστιανοί μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν τη ζωή τους τη φοβερή εκείνη περίοδο. Ένας από αυτούς είναι και ο Άγιος Μάρκος, επίσκοπος Αρεθουσίων  Συρίας  και οι συν αυτώ, Κύριλλος ο διάκονος, αγνώστων ονομάτων ιερωμένοι και νεαρές παρθένες, οι οποίοι μα...