ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Eις τον Eυτρόπιον. Ὁ χρηστὸς ἡμῖν Εὐτρόπιος τοὺς τρόπους, Ἐφεῦρε Χριστὸν καὶ τέλους διὰ ξίφους. Eις τον Kλεόνικον. Καὶ Κλεόνικος εὐκλεᾶ νίκην ἔχει, Σταυρῷ κρεμασθείς, ὡς Χριστός μου πάλαι. Eις τον Bασιλίσκον. Εἱρκτὴν τὸ σῶμα καὶ πρὸ τῆς εἱρκτῆς ἔχων, Εἱρκτῶν λυτροῦται Βασιλίσκος ἐκ δύο. Ἐν ξύλῳ Εὐτρόπιος σταυροῖο τρίτῃ προσεπήχθη. Οι Άγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Ευτρόπιος και Κλεόνικος κατάγονταν από την Αμάσεια του Πόντου και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Ήταν στρατιώτες και συγγενείς του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Ως Χριστιανοί διαβλήθηκαν στον ηγεμόνα Ασκληπιόδοτο, ο οποίος τους συνέλαβε και τους βασάνισε σκληρά. Όμως οι Μάρτυρες, αφού παρουσιάσθηκε σε αυτούς ο Κύριος και ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος, έγιναν υγιείς. Ευτρόπιος Μέσα στη φυλακή οι τρεις νέοι δεν έχασαν ούτε το θάρρος ούτε την πίστη τους. Αντιθέτως εξακολούθησαν να λατρεύουν τον Ένα και Αληθινό Θεό. Με το κήρυγμά τους και το παράδειγμα που προσέφερε το ήθος, η αντοχή και το θάρρος...

Χωρεῖν ἔχει που τῆς Ἐδὲμ τὸ χωρίον, Καὶ τὸν Θεοδώρητον ἔνδον τὸν μέγαν. O Άγιος Θεοδώρητος, ήταν πρεσβύτερος της εκκλησίας της Αντιόχειας, στα δύσκολα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (360 - 363 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε να επαναφέρει την θρησκεία των ειδώλων. Οι διωγμοί των Χριστιανών επί Ιουλιανού έφθασαν ως την Αντιόχεια. Μεταξύ των κληρικών που παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, ήταν και ο Θεοδώρητος, γι' αυτό και συνελήφθη από τον έπαρχο της πόλης (Ιουλιανό ονομαζόμενο, που κατά τον Σ. Εύστρατιάδη ήταν θείος του Ιουλιανού του Παραβάτη και ήταν προηγουμένως Χριστιανός και αναγνώστης της Εκκλησίας της Αντιόχειας), ο οποίος στην αρχή τον κολάκευσε επαινώντας την παιδεία του και τις αρετές του. Όταν όμως απέτυχε να τον πείσει να θυσιάσει και να προσκυνήσει τα είδωλα, διέταξε τον αποκεφαλισμό του, κατατάσσοντάς τον έτσι στην ιερώνυμη φάλαγγα των Μαρτύρων της Εκκλησίας.

Η εικόνα της Θεοτόκου του Βολοκολάμσκ είναι αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του Βλαντίμιρ, που φυλασσόταν στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μόσχα. Η εικόνα μεταφέρθηκε από το Ζβενιγκορόντ στη Μονή της Κοιμήσεως του Αγίου Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ στις 2 Μαρτίου 1572, κατά τη δεύτερη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και έγινε δεκτή με μεγαλοπρέπεια από τον ηγούμενο Λεονίδα (1563-1566, 1568-1573) και όλη τη μοναστική αδελφότητα. Οι ιστορικοί της τέχνης συμφωνούν ομόφωνα ότι η εικόνα ζωγραφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1570 από καλλιτέχνη του κύκλου των τσαρικών μαστόρων και θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα της εκκλησιαστικής τέχνης της Μόσχας εκείνης της εποχής. Από καλλιτεχνικής άποψης, το αντίγραφο δεν υστερούσε σε τίποτα από το πρωτότυπο και ήταν διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους, χρυσό, ασήμι και χάντρες. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εικόνας είναι η απεικόνιση στα περιθώρια των Αγίων Κυπριανού (δεξιά) και Γεροντίου (αριστερά), μητροπολιτών Μόσχας. Το όνομα τ...

Ο Άγιος Ιωάννης έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και πατριάρχευσε στη Γεωργία από το 1033 μ.Χ. μέχρι το 1048 μ.Χ. Πριν την εκλογή του, ως Πατριάρχου, είχε μονάσει στη μονή του Καλίπου, στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου μόναζαν πολλοί Γεωργιανοί μοναχοί. Ο Άγιος Ιωάννης κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1048 μ.Χ.

 Ζωῆς λύσις Ζήνωνι καὶ τῷ Ζωΐλω Ζωῆς ὑπῆρξε κρείττονος παραιτία. Είναι άγνωστο που και πότε τέλεσαν τον δρόμο της ασκήσεως οι Όσιοι Ζήνων και Ζωίλος, οι οποίοι κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Κροσσωτὰ χρυσᾶ Πιαμοῦν μελαμφόρος, Τὰς ἀρετὰς ἄπεισιν ἠμφιεσμένη. Η Οσία Πιαμούν, καταγόταν από την Αίγυπτο όπου έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανή από τον πατέρα της, αλλά η χριστιανή μητέρα της την ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν δε μεγάλωσε, επιδόθηκε μαζί με τη μητέρα της σε έργα ελεημοσύνης και ευσπλαχνίας. Δεν ήταν βέβαια πλούσιες, αλλά από το φτωχικό τους εισόδημα, συνέδραμαν τους πτωχούς και τους αδύνατους αδελφούς τους. Όταν η μητέρα της εκοιμήθη, η Οσία μόνη της πλέον, επιδόθηκε στη διακονία των πασχόντων αδελφών της. Επισκέπτονταν τα σπίτια τους, τους παρηγορούσε και τους στήριζε την πίστη. Τόση φήμη απέκτησε η Πιαμούν, ώστε όταν οι εχθροί πολιορκούσαν την γενέτειρά της, ακούγοντας το όνομα της έλυσαν την πολιορκία και έφυγαν. Εκοιμήθη οσιακά και κηδεύτηκε μέσα σε γενικό πένθος.

Η Οσία Αλεξάνδρα ασκήτεψε στην Αλεξάνδρεια και κοιμήθηκε με ειρήνη τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο της Οσίας.

Οι εννέα αυτοί Άγιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν στο χωριό Μαραμπντά της ανατολικής Γεωργίας, στην περιοχή της Καχέτης, κατά το έτος 1625 μ.Χ.