ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης και στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρετανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985. Ο Ονώριος (Αγλικά :Honorius) πέθανε στις 30 Σεπτεμβρίου 653, ήταν μέλος της αποστολής του Γρηγόριου για τον εκχριστιανισμό των Αγγλοσαξόνων από τον παγανισμό τους το 597 μ.Χ., ο οποίος αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Κατά τη διάρκεια της αρχιεπισκοπίας του, χειροτόνησε τον πρώτο Άγγλο επίσκοπο του Ρότσεστερ και βοήθησε τις ιεραποστολικές προσπάθειες του Φήλιξ στην Ανατολική Αγγλία. Ο Ονώριος ήταν ο τελευταίος που πέθανε από τους ιεραποστόλους του Γρηγόριου. Πρώιμη ζωή Ρωμαίος στην καταγωγή, ο Ονώριος πιθανόν ήταν ένας από εκείνους που επέλεξε ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας για την αποστολή στην Αγγλία, αν και είναι πιο πιθανό ότι ήταν μέλος της δεύτερης ομάδας ιεραποστόλων, που στάλθηκε το 601. Δεν είναι γνωστό αν το όνομά του του δόθηκε κατά τη γέννηση ή αν το επέλεξε όταν έγινε...

 Χιλιάριθμος αὐχενοτμήτων φάλαγξ, Ἔπαθλον εὗρεν οὐκ ἀριθμητὰ στέφη. Οι Άγιοι Χίλιοι Μάρτυρες μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου μοναχού Γρηγορίου.

 Γνώρισμα Μαρδόνιε τοῦ πάθους φέρεις, Ἐπ' ὀμφαλοῦ σφράγισμα καύσεως φέρων. Ο Άγιος Μαρδόνιος μαρτύρησε, αφού έκαψαν τα μάτια του με πυρωμένα κάρβουνα.

 Ὁ Στρατόνικος τῷ διὰ ξίφους τέλει, Ἅπαν στράτευμα δαιμόνων νικᾷ μόνος. Ο Άγιος Στρατόνικος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Δυὰς γυναικῶν, ἀρεταῖς τεθραμμένων, Ἀθλητικῷ τμηθεῖσα κοσμεῖται ξίφει. Οι Άγιες Δύο Γυναίκες μάλλον ήταν μοναχές και μαρτύρησαν με τρόπο που δεν γνωρίζουμε.

Τέθνηκεν, ἀνδρῶν ἑβδομηκοντὰς ξίφει, Θνῄσκειν ἑτοίμων, εἰ δέοι, καὶ πολλάκις. Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Μάρτυρες μαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία (βλέπε 30 Σεπτεμβρίου).

Σύμφωνα με το Χρονικό του Ιωακείμ , ο Άγιος Μιχαήλ, ο πρώτος Μητροπολίτης Κιέβου, ήταν Σύριος στην καταγωγή· σύμφωνα όμως με άλλα χρονικά, ήταν Βούλγαρος, ή Σέρβος, ή Έλληνας. Το έτος 989 έφθασε στην Κορσούν μαζί με άλλους κληρικούς, μετά το βάπτισμα του πρίγκιπα Βλαδίμηρου (15 Ιουλίου 988). Ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος, αφού βαπτίστηκε, είχε ζητήσει από την Κωνσταντινούπολη να αποσταλούν κληρικοί στη Ρωσία, ώστε να φωτίσουν με το φως του Χριστού τον λαό που βρισκόταν βυθισμένος στη δεισιδαιμονία της ειδωλολατρίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νικόλαος Β΄ Χρυσοβέργης λοιπόν διάλεξε τον Μιχαήλ για να οδηγήσει τον ρωσικό λαό, χάρη στη σοφία και τον άμεμπτο και άγιο βίο του. Τον συνόδευαν έξι επίσκοποι και πολλοί κληρικοί, για να τον βοηθήσουν στο έργο του. Από την Κορσούν ο πρίγκιπας Βλαδίμηρος έφερε τον Μιχαήλ στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ρωσίας τότε, για να φωτίσει τον λαό της. Ως πρώτος μητροπολίτης της Ρωσικής Εκκλησίας, η διακονία του ήταν δύσκολη αλλά γεμάτη χάρη. Με ζήλο διέτρεχε τη ρωσι...

 Eις την Pιψιμίαν. Ἤλγει σπαθισμοῖς οὐδαμῶς Ῥιψιμία, Ἄπειρα τούτοις ἀνταριθμοῦσα στέφη. Eις την Γαϊανήν. Γαϊανὴν ἔστεψεν ἄσκησις πάλαι. Καὶ νῦν ἄθλησις ἡ διὰ ξίφους στέφει. Eις τας Παρθενομάρτυρας. Τιμᾷ Τριάς, δεκὰς σε τριπλῆ Μαρτύρων, Σὺν ταῖς δυσὶ θνῄσκουσα σοῦ χάριν ξίφει. Η Αγία Ριψιμία (ή Ριψίμη) μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.) και συγκεκριμένα το 292 μ.Χ. Ήταν όμορφη στο σώμα και σεμνή στο ήθος (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, που λέγεται ότι ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ο βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ο όποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. Οι απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, οι βάρβαροι, της έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έκο...

Εἰδὼς τό, Γρηγορεῖτε, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Θεοῦ καλοῦντος, γρηγορῶν ὤφθης Πάτερ, Ἀρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή. Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δὲ ἐστὶν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ» (Εβραίους, ε' 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισ...