ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ἥκεις πρὸς αὐτὸν τὸν Θεόν, Θεὸς θέσει, Εἰς γῆν ἀφείς σου τὴν κόνιν, Κόνων Πάτερ. Πέμπτῃ καρτερόφρων ψυχὴν ὁ Κόνων ἀφέηκεν. Ο Άγιος Κόνων γεννήθηκε περί τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. στη Βαδινή, χωριό της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας και έζησε στους Αποστολικούς χρόνους. Οι γονείς του, Νέστωρ και Νάδα ήταν αρχικά ειδωλολάτρες. Σε νεαρή ηλικία έγινε Χριστιανός και όταν οι γονείς του τον πίεσαν να νυμφευθεί, συμφώνησε με τη σύζυγό του να ζουν ως αδελφοί αφιερωμένοι στον Θεό. Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι τον Άγιο καθοδηγούσε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ, ο οποίος και τον βάπτισε, του δίδαξε το Όνομα της Αγίας Τριάδος, μετέδωσε τα Θεία Μυστήρια σε αυτόν, μέχρι τέλους της ζωής του, του συμπαραστεκόταν και του χορήγησε μάλιστα και τη χάρη των παράδοξων θαυμάτων. Ο Άγιος Κόνων οδήγησε στην Χριστιανική πίστη και τους γονείς του, ο δε πατέρας του Νέστωρ μαρτύρησε για τον Χριστό. Αλλά και τους Έλληνες, που αντιστέκονταν σε αυτόν και έλεγαν ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός των ειδώλων, τους έπεισε και τους πρ...

Σιγάς ὁ Mᾶρκος τῷ τεθνηκότων νόμῳ, Ἀλλ’ οὐ σιγῇ δώσω σε καὶ τεθνηκότα. Ο Όσιος Μάρκος ήταν Αθηναίος και έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Αφού έλαβε αξιόλογη μόρφωση, εγκατέλειψε την Αθήνα και πήγε στην Αντιόχεια, όπου μαθήτευσε κοντά στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου). Αργότερα εκάρη μοναχός και αφιέρωσε τον εαυτό του στην μελέτη των Θείων Γραφών και έφθασε στον ύψιστο βαθμό της αρετής. Φανερές αποδείξεις και οι λόγοι που εγράφησαν από αυτόν για την ωφέλεια και την ενέργεια των θαυμάτων. Γιατί κάποτε, ενώ ησύχαζε, πλησίασε αυτόν μια ύαινα που είχε το παιδί της τυφλό, με ταπεινή στάση σαν να παρακαλούσε να την ευσπλαχνισθεί για την τύφλωση του μικρού της. Και ο Όσιος, αφού κατάλαβε, έπτυσε στα μάτια του ζώου και αυτό βρήκε την όρασή του. Μετά από ημέρες ήλθε πάλι η ύαινα στον Άγιο, μεταφέροντάς του το δέρμα ενός μεγάλου κριαριού ως ανταπόδοση για την θεραπεία. Αυτός όμως δεν δεχόταν να το λάβει, προτού το θηρίο υποσχεθεί να μην βλάπτει πια τα πρόβατα των πτωχών. Ο Όσιος είχε φθ...

Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ανήκε σε ανώτερη κοινωνικά και οικονομικά οικογένεια της Ραψάνης. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζηλάσκαρης και ήταν υιός του Αναστασίου Ψάλτου. Δεν είναι γνωστό όμως αν το Ψάλτου είναι επώνυμο ή ιδιότητα του Αναστασίου. Η μητέρα του Νεομάρτυρα είχε το όνομα Σμαράγδα και ήταν θυγατέρα του Θεόδωρου Σακελλαρίδου. Σε κωνικό πώμα παλαιάς - πριν το 1900 - αργυρής λειψανοθήκης, η οποία αντικατέστησε ακόμη παλαιότερη πρόχειρη και απλή κατασκευή, είναι χαραγμένα με κεφαλαία γράμματα ακριβώς τα εξής: «Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΛΗΣΑΣ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1818 ΕΠΙ ΒΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΥΙΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΗΤΟΝ ΥΙΟΣ ΧΑΤΖΗ ΛΑΣΚΑΡΕΩΣ ΥΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΟΥ ΨΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ». Δεν είναι γνωστό αν είχε ή πόσα αδέλφια είχε ο Νεομάρτυς. Όμως η παράδοση ομόφωνα παρουσιάζει τον Γεώργιο να συνδέεται συγγενικά με το λογιότατο κληρικό της Ραψάνης «παπά κυρ Χριστόδουλον» Καραζήση, που ήταν οικονόμος. Ένα πωλητήριο έγγραφο του 1852 μ.Χ., το οποίο βρέθηκε μαζί ...

Φὺς ἐξ Ἀθηνῶν ὦ Μᾶρκε θεοφόρε, ὡς ἄγγελος ἔζησας ἐν τῇ ἐρήμῳ. Πέμπτῃ Μᾶρκος θεουδὴς γαῖαν ἔλιπε πολυβότειραν. Συγκεχυμένες και ασαφείς οι πληροφορίες για τη ζωή του Οσίου Μάρκου του Αθηναίου. Από διήγηση του Όσιου Σεραπίωνος μαθαίνουμε ότι ασκήτευσε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην έρημο πέραν της χώρας των Χετταίων, μάλλον πέραν της Αιγύπτου, στο όρος της Θράκης (όχι βέβαια της ελληνικής) για 95 ολόκληρα χρόνια. Πατρίδα του ήταν η Αθήνα. Απεβίωσε ειρηνικά. Ίσως να είναι το ίδιο πρόσωπο με τον όσιο Μάρκο τον Ασκητή (βλέπε ίδια ημέρα). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. Ἐκ πόλεως ἤνθησας τῶν Ἀθηνῶν τῆς λαμπρᾶς, καὶ βίον ἰσάγγελον ἐπολίτευσω ἐν γῇ, τρωθεὶς θείῳ ἔρωτι, ὅθεν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁ Ἀββᾶς Σεραπίων, εὗρέ σε νεύσει θείᾳ, ὁσιώτατε Μάρκε, διὸ τῆς πολιτείας σου τὸν τρόπον ἀγάμεθα. Έτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὡς ἄγγελος ἔζησας ἐν τῇ ἐρήμῳ σοφέ, καὶ ὤφθης ἀνάπλεως τῶν ἐκ Θεοῦ δωρεῶν, ὦ Μᾶρκε Πατὴρ ἡμῶν· ὅθεν ἐν σοὶ ἐξέστη, Σεραπίων ὁ θεῖος, καὶ ἤγγειλε τοῖς ...

Ο Άγιος Παρθένιος Παρθενιάδης ήταν μέλος του κινήματος των Κολλυβάδων και όταν έπρεπε να αφήσουν το Άγιο Όρος, πήγε στο Μοναστήρι του Ευαγγελισμού στην Ικαρία. Το 1798 μ.Χ. έφτασε στην Πάτμο και με τη βοήθεια κτιστών από τη Σάμο, έχτισε ένα μικρό μοναστήρι στην περιοχή που σήμερα είναι γνωστή με το όνομα «Λιβάδι Καλογήρων». Για την ολοκλήρωση των εργασιών χρειάστηκε περισσότερους πόρους και για τον λόγο αυτό πήγε στη Θράκη, ώστε να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα. Στη Θράκη, εργάστηκε ως ιερέας και κάποια στιγμή συμβούλεψε μια νεαρή Χριστιανή να αποφύγει μια σχέση με ένα μουσουλμάνο Τούρκο. Ο Μουσουλμάνος μαθαίνοντάς το, θύμωσε και σκότωσε τον Παρθένιο την 5η Μαρτίου 1805 μ.Χ.

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 μ.Χ. στο χωριό Λέλιτς της κεντροδυτικής Σερβίας. Ήταν το πρώτο από τα εννέα τέκνα των ευσεβών αγροτών Δραγομίρου και Αικατερίνης. Ασθενικός στην σωματική του διαπλαση και κράση, επέδειξε από μικρός την ευφυΐα του, τη μεγάλη του αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία και την κλίση προς τον μοναχικό βίο. Σπούδασε, παρά το γεγονός της μεγάλης πτωχείας της οικογένειάς του, στη θεολογική σχολή Βελιγραδίου, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας στη Βέρνη της Ελβετίας (1908 μ.Χ.), διδάκτωρ στην Οξφόρδη της Αγγλίας (1909 μ.Χ.) και το Χάλλε της Γερμανίας (1911 μ.Χ.). Γνώριζε επτά γλώσσες, μεταξύ των οποίων και την ελληνική. Ο Νικόλαος λάτρευε τον Θεό εξ όλης της καρδίας, ισχύος και διανοίας αυτού, και ο Θεός του έδωσε στόμα και σοφία ασυναγώνιστο και ακαταγώνιστο. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη μονή Ρακόβιτσα, κοντά στο Βελιγράδι, τον Δεκέμβριο του έτους 1909 μ.Χ. Είχε αρρωστήσει βαριά από δυσεντερία και έταξε, εάν ο ...

Ο Όσιος Κόνων έζησε περίπου τον 4ο αιώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στην περιοχή του Ακάμα της Κύπρου, λίγα χρόνια μετά από την κοίμηση του Οσίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου (βλέπε 21 Οκτωβρίου), από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Από την παιδική του ηλικία, αγάπησε την εγκράτεια, την άσκηση και την αρετή. Έτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κόσμο και να εγκατασταθεί σ' ένα σπήλαιο, μακριά από το χωριό του. Εκεί ο Όσιος αγωνιζόταν τον καλό αγώνα και προέκοπτε στην κατά Χριστόν ζωή. Σιγά σιγά γύρω του συγκεντρώθηκε μια ομάδα νέων ανθρώπων και έτσι δημιουργήθηκε μια μοναστική αδελφότητα. Τα χρόνια ήσαν δύσκολα. Η φτώχεια και οι ασθένειες ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους. Έτσι ο Όσιος, τον οποίο εχαρακτήριζε η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία, εφρόντισε να ιδρύσει γύρω από τη μονή ένα νοσοκομείο και ένα γηροκομείο, το γνωστό Πτωχείο, για να ευρίσκουν εκεί ελπίδα και καταφύγιο οι ασθενείς και οι πτωχοί. Ο Όσιος Κόνων, αφού αγωνίσθηκε θεοφιλώς με τέλεια αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο, εκοιμήθηκε με ειρήνη σε βα...

Η μνήμη τους τιμάται στις 19 Σεπτεμβρίου.  Ο άγιος ευσεβής πρίγκιπας Θεόδωρος του Σμολένσκ και του Γιαροσλάβλ, γνωστός και ως Θεόδωρος ο Μαύρος λόγω της μελαχρινής του εμφάνισης, ήταν πρίγκιπας της Ρως κατά την περίοδο της μογγολικής εισβολής του 13ου αιώνα.  Ο πρίγκιπας Θεόδωρος ήταν προορισμένος από τον Θεό να γίνει διάσημος στη χώρα της Ρως μέσω των στρατιωτικών του κατορθωμάτων. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Σεπτεμβρίου, ενώ η ανακομιδή των λειψάνων του, μαζί με εκείνα των γιων του Δαβίδ και Κωνσταντίνου, τιμάται στις 5 Μαρτίου. Η ημερομηνία γέννησης του πρίγκιπα Θεοδώρου είναι άγνωστη. Γεννήθηκε στην οικογένεια του πρίγκιπα του Σμολένσκ, Ροστισλάβ Μστισλάβιτς, και έλαβε το όνομά του κατά τη βάπτιση προς τιμήν του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Στρατηλάτη. Η χρονιά γέννησής του ήταν πριν από το 1239, καθώς είχε φυγαδευτεί από το Σμολένσκ την περίοδο που ο μάρτυρας-πολεμιστής Μερκούριος έσωσε την πόλη από την κατάληψη του χάνου Μπατού της Χρυσής Ορδής. Το 1240, ο πατέρας του, πρί...

  Ἥλων τύπους φέροντι Κυρίῳ Κόνων, Ἥλων τύπους πρόσεισιν εἰς πόδας φέρων. Ο Άγιος Μάρτυς Κόνων καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και έζησε κατά τα χρόνια της βασιλείας του Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.). Αφού ήλθε στην χώρα της Παμφυλίας και διάλεξε μικρό τόπο, τον μετασκεύασε σε κήπο φυτεύοντας λάχανα, από τα οποία προμήθευε τον εαυτό του και τους πτωχούς ξένους με τροφή.  Ήταν στο χαρακτήρα απλός, ώστε και αυτούς ακόμα που επρόκειτο να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στον άρχοντα, για να τιμωρηθεί επειδή ήταν Χριστιανός, όταν τον ασπάσθηκαν με περιπαικτικό τρόπο, και εκείνος τους ανταπέδωσε τον ασπασμό. Και όταν του είπαν, ότι σε καλεί ο ηγεμόνας, αποκρίθηκε: «Γιατί; Ποια ανάγκη έχει εκείνος από μένα και περισσότερο που είμαι Χριστιανός;». οι στρατιώτες τον έδεσαν και τον οδήγησαν ενώπιον του ηγεμόνος. Εκείνος τον προέτρεψε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Άγιος τότε είπε προς τον ηγεμόνα με πνευματική ανδρεία: «Μακάρι, ηγεμόνα και εσύ να μπορούσες να απαρνηθείς τα είδωλα και να π...

Τὸν Εὐλόγιον εὐλογεῖ πᾶσα κτίσις, Κτίστου χάριν σοῦ τὴν κάραν τετμημένου. Ο Άγιος Μάρτυς Ευλόγιος καταγόταν από την Παλαιστίνη και ήταν υιός πλούσιων ειδωλολατρών γονέων. Ο ίδιος, αφού έγινε Χριστιανός και βαπτίσθηκε, μετά τον θάνατο των γονέων του, διαμοίρασε τα πλούτη του στους πτωχούς και περιερχόταν σε όλη την πόλη και τη χώρα, διδάσκοντας στους ειδωλολάτρες τον λόγο του Χριστού και βαπτίζοντας πολλούς από αυτούς στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Όμως κατηγορήθηκε από τους ειδωλολάτρες στον άρχοντα της χώρας, ο οποίος έδωσε εντολή να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του. Ο Άγιος με θάρρος και παρρησία ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αμέσως άρχισαν τα βασανιστήρια. Αφού τον έγδυσαν, τον κτύπησαν βίαια με σκληρές χορδές από νεύρα βοδιών και στην συνέχεια απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού. Έτσι ο Άγιος Ευλόγιος έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας και εισήλθε στην ουράνια ζωή της Βασιλείας του Θεού.

 Τράχηλον Εὐλάμπιος ἐκτμηθεὶς ξίφει, Τραχηλιῶσαν δυσσέβειαν αἰσχύνει. Ο Άγιος Ευλάμπιος μαρτύρησε στην Παλαιστίνη διά ξίφους.

 Θεὶς πρῶτος Ἀρχέλαος αὐχένα ξίφει, Ἄρχει τομῆς σοι, λαὲ θεῖε Κυρίου. Οι Άγιοι μαρτύρησαν δια ξίφους. (Στο Κουτλουμουσιανό Μηναίο οι μάρτυρες αριθμούνται Εκατόν σαράντα δύο).

Οι Άγιοι Φώτιος και Κύριλλος μάλλον άνηκαν στους 152 Μάρτυρες, που μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρχέλαο (βλέπε ίδια ημέρα).

Σταυρόν τι τυποίς ω Iωάννη μάκαρ; Ότι μαθητής ειμί φησι Kυρίου. Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από τη Βουλγαρία και ήταν ωραίος στην όψη και εγγράμματος. Κάποτε ενεπλάκη σε μια περιπέτεια και αρνήθηκε τον Χριστό. Αισθανόμενος όμως τύψεις για την αποστασία του, έφυγε από τη Βουλγαρία και ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου έκανε υπακοή σε κάποιον ανάπηρο κατά το ένα χέρι μοναχό στη Λαύρα του Αγίου Αθανασίου. Σε ηλικία 18 ετών αναχώρησε από το Άγιον Όρος και ήλθε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ενδύθηκε τουρκικά ενδύματα και εισήλθε στο ναό της Αγίας Σοφίας, που είχε μετατραπεί σε τέμενος (τζαμί). Ενώπιον των Τούρκων έκανε τον σταυρό του και προσκύνησε στο ναό χριστιανοπρεπώς. Οι Τούρκοι αμέσως τον συνέλαβαν και τον πίεσαν να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος Ιωάννης με πνευματική ανδρεία ομολόγησε την πίστη του στην πατρώα ευσέβεια. Έτσι τον αποκεφάλισαν στην αυλή του ναού της του Θεού Σοφίας το έτος 1784 μ.Χ.

Ο Άγιος Νέστωρ ήταν πατέρας του Αγίου Κόνωνος του Ισαύρου (βλέπε ίδια ημέρα). Σύζυγός του ήταν η Νάδα. Στην αρχή ήταν ειδωλολάτρες. Όμως με την Χάρη του Θεού, ο υιός του Άγιος Κόνων τους οδήγησε στην Χριστιανική πίστη και τους βάπτισε. Ο Άγιος Νέστωρ μαρτύρησε λαμβάνοντας το στέφανο της δόξης του Κυρίου.

Ο Άγιος Θεόφιλος ήταν Επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης. Έλαβε μέρος σε Σύνοδο που συγκλήθηκε στην Παλαιστίνη για τον καθορισμό της ημέρας του εορτασμού του Πάσχα. Μαρτύρησε επί αυτοκράτορα Κομμόδου (180 - 192 μ.Χ.).

Ο Όσιος Αδριανός του Ποσεσόνε έζησε στη Ρωσία κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. Αρχικά μόνασε στην μονή του Αγίου Κορνηλίου της περιοχής Κομέλ, όταν το 1540 μ.Χ. είδε σε όραμα ένα γηραιό μοναχό με το όνομα Βεστούζ, που τον καλούσε να ιδρύσει ένα καινούργιο μοναστήρι. Με την ευλογία του ηγουμένου, που του παρέδωσε μία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο Όσιος Αδριανός και ο μαθητής του Όσιος Λεωνίδας, άφησαν τη μοναστική κοινότητά τους. Φθάνοντας στα βάθη ενός δάσους, οι δύο μοναχοί τοποθέτησαν την εικόνα πάνω σε μια ψηλή βελανιδιά και απομακρύνθηκαν, για να διαλέξουν το νέο τόπο της ασκήσεώς τους. Πέρασαν όμως από εκείνο το σημείο κάποιοι ψαράδες και βλέποντας την εικόνα προσπάθησαν να την πάρουν. Μια μυστική δύναμη όμως τους απωθούσε. Τρομαγμένοι από το θαυμαστό γεγονός άφησαν ψωμί και ψάρια κάτω στο δένδρο. Οι μοναχοί ευχαρίστησαν τον Θεό για το θεόσταλτο αυτό δώρο και κατάλαβαν ότι εκείνο ήταν το μέρος που τους παραχωρήθηκε για να οικοδομήσουν το νέο μοναστήρι, προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θ...