ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στην περιοχή Σφορακίου της Κωνσταντινουπόλεως χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα από τον πατρίκιο Σφοράκιο, ο οποίος διετέλεσε ύπατος το έτος 452. Βρισκόταν βόρεια της Αγίας Σοφίας και της Αγορᾶς του Κωνσταντίνου, σε μία από τις πλουσιότερες συνοικίες της Κωνσταντινουπόλεως, όπου υπήρχαν μεγάλα αρχοντικά και παλάτια. Η εκκλησία οικοδομήθηκε στη θέση ενός παλαιότερου παρεκκλησίου και ήταν η πρώτη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Θεόδωρο στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα στον ναό υπήρχε παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, όπου εορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα οι εορτές του. Η εκκλησία λειτουργούσε επίσης ως σημαντική σχολή της περιοχής. Στον Πατμιακό Κώδικα 266, καθώς και σε άλλες πηγές, αναφέρεται ότι ο αγιασμός (εγκαίνια) του Ναού του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στο Σφοράκιο τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 5 Νοεμβρίου.

Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Αναφέρονται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο εκδ. Καλλίστου Αρχιμανδρίτου σελ. 117, χωρίς βιογραφικά στοιχεία.

 Eις τον Kάστορα. Oυκ εις μακράν σου του πυρός Kάστορ λύσις. Tι του λόγου δηλούντος; Eγγύς το στέφος. Eις τον Aγαθάγγελον.. Χριστάγγελός τις ψῆφος Ἀγαθαγγέλῳ Ἡ τῆς τελευτῆς ψῆφος ἦν ἐκ τοῦ ξίφους. Ο Άγιος Κάστορας (που σύμφωνα με αδιασταύρωτες πληροφορίες ήταν Επίσκοπος) μαρτύρησε δια πυρός, ο δε Άγιος Αγαθάγγελος δια ξίφους.

Tο γρήγορον δε, όμμα Oρθοδοξίας, Πώς αγέραστον εν λόγοις παραδράμω; Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. την εποχή του αυτοκράτορα Λεόντου του Ε'. Ο Γρηγόριος αγάπησε τους λόγους του Κυρίου από νεαρή ηλικία και τήρησε στον εαυτό του όλες τις αρετές του Θεού. Γι' αυτό το λόγο μετά το θάνατο του πατριάρχη Αλεξανδρείας χειροτονήθηκε, από τούς συγκεντρωθέντες εκεί επισκόπους, Πατριάρχης. Η εκλογή του και χειροτονία του ήταν αποδεκτή όχι μόνο από τούς ιεράρχες αλλά και από το Χριστιανικό Λαό. Ο Όσιος Γρηγόριος αποδείχθηκε άξιος δάσκαλος της Ορθοδοξίας. υπήρξε ταπεινός και ήρεμος και έφερε σε πέρας άξια ένα μεγάλο φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο. Όταν ο αυτοκράτορας, Λέοντας ο Ε', αναζωπύρωσε την εικονομαχία ο Γρηγόριος αντέδρασε. Έτσι ο άρχοντας διέταξε να πάνε τον όσιο δέσμιο στην Κωνσταντινούπολη. Ο Γρηγόριος μεταφέρθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα κι εκεί χωρίς να δειλιάσει τον κατηγόρησε ως αιρετικό, άθεο και ασεβή. Ο Λέοντας εξοργισμένος από τις κατηγορίες του Οσίου δι...

Φρουρᾷ δαμασθείς, καὶ πρὸ τῆς φρουρᾶς ξέσει, Διπλοῦν λάβοι Πάμφιλος εἰκότως στέφος. Ο Άγιος Πάμφιλος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και όταν άρχοντας της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (298 μ.Χ.). Ο Άγιος Πάμφιλος ήταν στολισμένος με πολλές αρετές και πέθανε μετά από πολλά βασανιστήρια μέσα στη φυλακή, μαζί με άλλους ομολογητές της χριστιανικής πίστης.

 Ἐν τοῖς μετάλλοις Σιλβανὸς βεβλημένος, Λείπει μέταλλα καὶ μεταλλάττει βίον. Ο Άγιος Σιλβάνος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και όταν άρχοντας της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (298 μ.Χ.). Τον καταδίκασαν να βασανίζεται μέσα σε μέταλλα, μέχρι που πέθανε, στην τοποθεσία Φανό.

 Αἰδοῖα Καρτέριος ἐκτετμημένος, Σὺν Εὐψυχίῳ καρτεροψύχως φέρει. Οι Άγιοι Ευψύχιος και Καρτέριος έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και όταν άρχοντας της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (298 μ.Χ.). Μαρτύρησαν αφού τους έκοψαν τα γεννητικά τους όργανα, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ακατάσχετη αιμορραγία.

 Ὁ Δωρόθεος ἐκδοθεὶς τοῖς θηρίοις, Δῶρον προσήχθη τῷ Θεῷ προσδεκτέον. Ο Άγιος Δωρόθεος ο Πρεσβύτερος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και όταν άρχοντας της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (298 μ.Χ.). Ο Δωρόθεος, που ήταν σεμνός Ιερέας, μαρτύρησε αφού τον παρέδωσαν για τροφή στα άγρια θηρία.

 Τὸν Τιμόθεον, καὶ συναθλητὰς δύω Κτείνουσι πυγμαί, καὶ Θεὸς τιμᾷ Λόγος. Οι Άγιοι Τιμόθεος, Θεόφιλος, Θεότιμος έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και όταν άρχοντας της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (298 μ.Χ.) και ήταν νέοι στην ηλικία και ευπαρουσίαστοι. Μαρτύρησαν αφού τους γρονθοκόπησαν μέχρι θανάτου.

Στον Δομνίνο Ο Δομνίνος εξέτασε καλά τις φωτιές της γέεννας, Ώστε αυτή η φωτιά να μην τον φοβίζει ολοκληρωτικά. Στους Τιμόθεο, Θεόφιλο και Θεότιμο Ο Τιμόθεος και οι δύο συναθλητές του, Θανατώθηκαν με γρονθοκοπήματα. Και ο Θεός τιμά τον Λόγο. Στον Ιερομάρτυρα Δωρόθεο Ο Δωρόθεος παραδόθηκε στα άγρια θηρία, Προσφέρθηκε ως δώρο, να γίνει δεκτός από τον Θεό. Στους Ευψύχιο και Καρτέριο Ο Καρτέριος ευνουχίστηκε, Ενώ ο Ευψύχιος υπέμεινε με γενναία ψυχή. Στον Σιλουανό Στα μεταλλεία χαλκού ρίχτηκε ο Σιλουανός, Αφήνοντας τον χαλκό για μια άλλη ζωή. Στον Παμφίλο Υποτάχθηκες στους φύλακες πριν σε ξύσουν οι φύλακες, Λαμβάνοντας διπλό στεφάνι, Παμφίλε. Αυτοί οι Άγιοι Μάρτυρες έζησαν στα χρόνια του Μαξιμιανού, όταν διοικητής της Παλαιστίνης ήταν ο Ουρβανός (περί το 298 μ.Χ.). Πρώτος μαρτύρησε ο Άγιος Δομνίνος, που υπέστη πολλά βασανιστήρια και τελικά κάηκε ζωντανός. Οι Τιμόθεος, Θεόφιλος και Θεότιμος ήταν ωραίοι νέοι, στην ακμή της δύναμής τους, και καταδικάστηκαν να πεθάνουν από γρονθοκοπήματα. Ο Δωρ...

Ο Άγιος Ιωνάς, Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ (Νοβογορδίας /Novgorod), ονομαζόταν Ιωάννης στην κοσμική ζωή. Ορφανός από μικρή ηλικία, υιοθετήθηκε από μια πλούσια χήρα που ζούσε στη Νόβγκοροντ και, προσπαθώντας να μορφώσει τον νεαρό, τον έστειλε στο σχολείο. Όταν ο Άγιος Ιωνάς συνάντησε μια μέρα στο δρόμο τον ευλογημένο Μιχαήλ από τον Κλόπσκ, εκείνος προφήτευσε ότι θα γινόταν Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ. Ο Ιωάννης εμόνασε στο ερημητήριο Ότενσκ, το οποίο βρίσκεται 50 βερστά (περίπου 33 μίλια) από την πόλη. Έγινε ηγούμενος του ερημητηρίου. Αργότερα, μετά τον θάνατο του Αγίου Ευθυμίου το 1458, ο λαός της Νόβγκοροντ τον επέλεξε για να είναι ο αρχιεπίσκοπός τους. Ο Άγιος Ιεράρχης Ιωνάς ήταν ιδιαίτερα σεβαστός στη Μόσχα, και κατά την διάρκεια της θητείας του, οι πρίγκιπες της Μόσχας δεν παρενέβαιναν στην ανεξαρτησία της Νόβγκοροντ. Ο Άγιος Ιωνάς, Μητροπολίτης Μόσχας (1449-1461), ήταν φίλος του ιεράρχη Νόβγκοροντ και είχε σκοπό να τον κάνει διάδοχό του. Το 1463, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωνάς ίδρυσε την πρώτη ε...

Eις τον Eρμάν, Πατρόβαν και Γάιον. Ἑρμᾶς, Πατρόβας καὶ Γάϊος τρεῖς ἅμα, Ἀπόστολοι θνῄσκουσιν, οἷς τριὰς φίλη. Eις τον Λίνον. Καθείς, Ἰησοῦς γνώσεως θείας λίνον, Ζωγρεῖ σε, Λῖνε, καὶ μεθιστᾷ τοῦ βίου. Eις τον Φιλόλογον. Φιλόλογος φιλῶν σὲ τὸν Θεὸν Λόγον, Πληροῖ λόγους σούς, καὶ θανὼν σύνεστί σοι. Πραγματικοί ποιμένες όλοι, του λογικού ποιμνίου της Εκκλησίας μας. Τον Ερμά αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, καθώς και τους Πατρόβα, Γάιο και Φιλόλογο. Ενώ τον Λίνο αναφέρει στη δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του. Ο Ερμάς ορίστηκε επίσκοπος στους Φιλίππους της Μακεδονίας, και σ' αυτόν αποδίδουν ο Ωριγένης, ο Ευσέβειος, ο Ιερώνυμος και άλλοι, το γνωστό συγγραφικό έργο με τον τίτλο ο «ποιμήν». Το έργο αυτό δείχνει το βάραθρο, στο όποιο φέρει η αμαρτία και διεγείρει έντονα το αίσθημα της μετάνοιας και της μετά του Θεού ειρήνης. Μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα μπορούσε να το αναγνώσει κανείς μόνο στη Λατινική μετάφραση του. Κατά τον 19ο αιώνα όμως, βρέθηκε και το ελλην...

 Ἀσυνδυάστους συζύγους κτείνει ξίφος, Τὴν ψυχικὴν σύζευξιν ἠγαπηκότας. Τμήθη Ἐπιστήμη Γαλακτίων τ' ἑνὶ πέμπτῃ. Οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Οι Έλληνες γονείς του Γαλακτίωνα, Κλειτοφών και Λευκίππη, ήταν πρώτα ειδωλολάτρες. Κάποιος, όμως, ιερομόναχος, που ονομαζόταν Ουνούφριος, τους προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη. Από τότε διέθεταν τα πλούτη τους σε κάθε αγαθοεργία. Το δε γιο τους Γαλακτίωνα ανέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Δηλαδή, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου. Και η παιδαγωγία αυτή δεν άργησε να φέρει τους θαυμαστούς καρπούς της. Ο Γαλακτίων όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε μία ωραία κόρη, την Επιστήμη, την οποία ο ίδιος είλκυσε στο Χριστό. Η ζωή τους κυλούσε αφιερωμένη στην υπηρεσία του λόγου του Θεού και στη διακονία του πλησίον, ώσπου ξέσπασε ο διωγμός του Δεκίου. Τότε, ο μεν Γαλακτίων πήγε σε μοναστήρι του όρους Σινά, η δε Επιστήμη σε γυναικείο κοινόβιο. Αλλά η λαίλαπα του διωγμο...