ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 10 Μαρτίου 1992, ημέρα Τρίτη, η παιδική σκηνή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Σερρών παρουσίασε την πρεμιέρα του θεατρικού έργου " Το όνειρο του Δωδεκάμερου"  του Γ. Θεοτοκά. Η παράσταση αυτή αποτέλεσε μια σημαντική πολιτιστική εκδήλωση για την πόλη, αναδεικνύοντας το έργο του σπουδαίου Έλληνα λογοτέχνη και την αξία του θεάτρου για το παιδικό κοινό. «Το όνειρο του Δωδεκάμερου» Παιδική Σκηνή Πρώτη παράσταση: Τρίτη, 10 Μαρτίου 1992 Θεατρική περίοδος: Χειμώνας 1992 Είδος: Κωμωδία Συγγραφέας: Γιώργος Θεοτοκάς Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ιωάννου Σκηνικά - Κοστούμια: Αφροδίτη Κουτσουδάκη Μουσική: Λευτέρης Αερόπουλος Χορογραφίες: Αναστασία Θεοφανίδου Ηθοποιοί: Ελένη Καλπακίδου, Άννα Σιταρίδου, Σοφία Αρμάου, Χρήστος Μωραΐτης, Χρήστος Διπλάς, Θωμάς Παπαναστασίου & Χορός μικρών παιδιών

Ο  Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέβαλε την παραίτησή του,  10 Μαρτίου 1985 Στις 10 Μαρτίου 1985, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέβαλε την παραίτησή του από το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας,  μετά την απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου να μην υποστηρίξει την επανεκλογή του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας.  Αποχωρεί δε από το Προεδρικό Μέγαρο στις 13 Μαρτίου 1985

Το Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών, στην έκτακτη συνεδρίασή του στις 10 Μαρτίου 1964, έλαβε σημαντικές αποφάσεις για την ολοκλήρωση της Δημοτικής Αγοράς, διασφαλίζοντας τη χρηματοδότηση του έργου μέσω δανείου 1.500.000 δραχμών. Παράλληλα, ανέθεσε την επίβλεψη στον ιδιώτη μηχανικό Φανουράκη και τίμησε τον Ολλανδό δημοσιογράφο Ράσσελ, ο οποίος πριν λιγο χρονικό διάστημα μοίρασε ανθρωπιστική βοήθεια σε άπορους των Σερρών, ανακηρύσσοντάς τον επίτιμο δημότη της πόλης.

Στις 10 Μαρτίου 1935, η μάχη στον Στρυμόνα αποτέλεσε καθοριστική καμπή στην αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης από το Κίνημα του 1935, οδηγώντας στην πλήρη ήττα των στασιαστών. Εφημερίδα Ακρόπολις, Φύλλο 11 Μαρίου 1935 Η Κατάσταση πριν την Επίθεση 1) Δυνάμεις των στασιαστών Πυροβολικό: Δεν διέθεταν βαρύ πυροβολικό. Διέθεταν μία μοίρα πεδινού πυροβολικού με 8 πυροβόλα και τρεις μοίρες ορειβατικού πυροβολικού με 12 πυροβόλα. Πεζικό: Υπολογίζεται ότι διέθεταν 4.500 - 5.000 τυφέκια με αντίστοιχα πολυβόλα. Ιππικό: Μία επιλαρχία με περίπου 200 ιππείς. Εφοδιασμός: Τα αποθέματα τροφίμων και πυρομαχικών μειώνονταν καθημερινά και εξαντλούνταν προοδευτικά. 2) Δυνάμεις του Εθνικού Στρατού Σύνθεση: Ολόκληρη η στρατιωτική δύναμη του κράτους, περιλαμβάνοντας πεζικό, ιππικό, πυροβολικό (πεδινό και βαρύ) και αεροπορία. Εφοδιασμός: Απεριόριστες προμήθειες σε άνδρες, οπλισμό και λοιπά υλικά μέσα. 3) Διάταξη των στασιαστών Δύο πλευρικά αποσπάσματα: Το δεξιό τμήμα βρισκόταν στη γραμμή Σπάτοβο ...

Στις 10 Μαρτίου 1932, στη Νιγρίτα, η Χωροφυλακή διέλυσε με βία και κάνοντας χρήση των όπλων μια μεγάλη συγκέντρωση καπνοπαραγωγών, καπνεμπόρων, καθώς και πλήθους κατοίκων, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τη μεταφορά των προϊόντων τους προς επεξεργασία στις Σέρρες. Ο "ηθικός αυτουργός" της διαμαρτυρίας ήταν ο Αυτόνομος Καπνικός Οργανισμός (Α.Κ.Ο.).  Από τις σφαίρες της Χωροφυλακής έπεσαν νεκροί οι:  Γ. Μπενίσης (έμπορος),  Αλ. Πόϊος (καπνοπαραγωγός),  Κοσμάς Χατζηγεωργίου (καπνοπαραγωγός),  Αργότερα υπέκυψαν στα τραύματά τους οι:  Δημήτριος Κρητικός,  Βασιλική Μάλλιου ένας καπνεργάτης αγνώστου επωνύμου κι ένας γέροντας με τραύμα στην κοιλιακή χώρα.  Πολλοί άνδρες και γυναίκες δέχθηκαν χτυπήματα από τους άνδρες της Χωροφυλακής, ενισχύοντας τη βία της καταστολής.

Στις 10 Μαΐου 1915, στις 9:30 το βράδυ της Κυριακής, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σερρών Φίλιππος πρώην Ορφέας, πραγματοποίησε ομιλία με θέμα τα καθήκοντα και τα δικαιώματα του συνταγματικού πολίτη, την οποία έδωσε ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δ. Μέλφος, στην αίθουσα του κινηματογράφου Ορφεύς,

Φύλλο: 14/3/1913, Σελίδα: 1 Στις 10 Μαρτίου 1913, πραγματοποιήθηκε "Δοξολογία" για την ανάρρηση στον θρόνο του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου στις Σέρρες. Φύλλο: 14/3/1913, Σελίδα: 2 Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία μεταξύ άλλων ανέφερε την επομένη: Η ανάρρηση του νέου βασιλιά των Ελλήνων, Κωνσταντίνου, του σημαιοφόρου αυτού των εθνικών μας ιδεών, μας ξύπνησε από τον βαρύ πόνο που μας είχε προκαλέσει ο θάνατος του αείμνηστου βασιλιά μας. Η ψυχική μας θλίψη, που μας είχε πνίξει και μας έκανε να μένουμε σιωπηλοί και λυπημένοι, έφυγε απότομα και τη διαδέχτηκε η χαρά και οι ζητωκραυγές για τον νέο μας βασιλιά. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος, γύρω από τον οποίο είχε ενωθεί η ελπίδα όλου του Ελληνικού Έθνους, έγινε πια βασιλιάς μας. Και όλοι εμείς, οι Έλληνες, νιώσαμε την ανάγκη να χαιρετίσουμε με ενθουσιασμό την ανάρρηση του νέου βασιλιά, του ελευθερωτή και στρατηγού Κωνσταντίνου, σε αυτόν τον μεγαλειώδη ναό. Παρέστησαν στον ναό όλοι οι Έλληνες. Αξιωματικοί του 3ου Ιππικού Τάγματο των...

 H Πατρικία πάντα λιπούσα τάδε, Πάντων κατέστη κυρία εν τω πόλω. Η Αγία Άναστασία η Πατρικία (Anastasia Patricia, fl. 576) ήταν βυζαντινή αυλικος και αργότερα άγια Ήταν κυρία επί των τιμών στην βυζαντινή αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Ο Ιουστινιανός Α´, ο σύζυγος της Θεοδώρα, μπορεί να την έχει διώξει, καθώς η Θεοδώρα την ζήλευε. Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και η συνοδεία της.[ Η Αναστασία, για να αποφύγει τα προβλήματα, έφυγε για την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο. Έφτασε σε ένα μέρος που ονομάζεται Πεμπτον, κοντά στην Αλεξάνδρεια, όπου ίδρυσε ένα μοναστήρι που αργότερα πήρε το όνομά της. Έζησε με μοναστική πειθαρχία και έπλεκε υφάσματα για να βιοπορησει τον εαυτό της. Μετά το θάνατο της Θεοδώρας το 548, ο Ιουστινιανός επιχείρησε να κάνει την Αναστασία να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Αντ 'αυτού, η Αναστασία έφυγε για τη Σκέτη, αναζητώντας βοήθεια από τον Άμπα Ντάνιελ, ηγούμενος του μοναστηριού σε εκείνη την εποχή. Για να προστατέψει την Αναστασία, της επέτρεψε να μετακινηθ...

Eις τον Kοδράτον. Τῶν δυσσεβῶν τὴν πίστιν ὕβρεσι πλύνας Τμηθεὶς Κοδρᾶτε σῶν ἀφ' αἱμάτων πλύνῃ. Eις τον Άνεκτον, Παύλον και Διονύσιον. Γνωστοῖς Ἄνεκτον σὺν δυσὶ κτείνει ξίφος, Οἷς οὐκ ἀνεκτὸν μὴ θανεῖν Θεοῦ χάριν. Eις τον Kρήσκεντα και Kυπριανόν. Ὁρῶν καταθνῄσκοντα Κρήσκεντα ξίφει, Σπεύδει σὺν αὐτῷ Κυπριανὸς τεθνάναι. Ἀμφὶ δεκάτῃ Κοδρᾶτον ξίφος ἐγκατέπεφνε. Οι Άγιοι Κοδράτος, Άνεκτος, Παύλος, Διονύσιος, Κυπριανός και Κρήσκης οι Μάρτυρες ήταν φίλοι και μαρτύρησαν κατά τον διωγμό των αυτοκρατόρων Δεκίου (249-251 μ.Χ.) ή Ουαλεριανού (253-259 μ.Χ.) στην Κόρινθο, όταν ηγεμόνας της Ελλάδος ήταν ο Ιάσων. Στό Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Βύ ἀναφέρεται ὅτι ἀπό τούς Χριστιανούς, ὅσοι μέν εἶχαν συλληφθεῖ σφαγιάζονταν, ὅσοι ὅμως ἔφευγαν ἐκρύβονταν στά ὄρη, γιά ὅσο διάστημα ἐχρειαζόταν. ῎Ετσι καί μητέρα τοῦ Κοδράτου, πού καταγόταν ἀπό τήν πόλη τῶν Κορινθίων, ἔφυγε γιά τό ὄρος καί ἐκρυβόταν. Καί καθώς ἦταν ἔγκυος, ἐγέννησε υἱό πού τόν ὀνόμασε Κοδράτο. Στή συνέχεια, ἀφοῦ ἔζησε γιά λίγο, ἀ...