Φωτο αρχείου : Η Χορωδία Σερρών (1945-55) από το αρχείο Γ. Αγγειοπλάστη Στις 12 Ιανουαρίου 1946, στο κινηματοθέατρο Πάνθεον στις Σέρρες, πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη συναυλία του συλλόγου «Χορωδία Σερρών». Το γεγονός αυτό αποτέλεσε σημαντικό πολιτιστικό ορόσημο για την πόλη, καθώς ανέδειξε τη μουσική τέχνη και την τοπική καλλιτεχνική έκφραση σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ανακοινώθηκε ότι η «Χορωδία Σερρών» θα συνέχιζε να προσφέρει δωρεάν συναυλίες στις συνοικίες της πόλης, καθώς και σε μεγάλα αστικά κέντρα του νομού Σερρών. Η πρωτοβουλία αυτή είχε στόχο την πολιτιστική αναζωογόνηση της περιοχής, τη διάδοση της χορωδιακής μουσικής και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής μέσω της τέχνης.

Φωτο αρχείου : H Λώρη τη δεκαετία του 1950 Στις 12 Ιανουαρίου 1937, στο Κρόνιον στις Σέρρες, ο θίασος της Άννας Λώρη παρουσίασε το θεατρικό έργο του Αλέκου Λιδωρίκη με τίτλο " Εδώ θα μείνωμε για πάντα" . Ο Αλέκος Λιδωρίκης σε ηλικία 28 ετών, όταν ήταν συντάκτης της εφημερίδας Ακρόπολις

Στις 12 Ιανουαρίου 1933, στο κακουργιοδικείο των Σερρών, το οποίο στεγαζόταν τότε στο κτίριο της σημερινής Νομαρχίας Σερρών, εκδικάστηκε μια υπόθεση που τράβηξε το ενδιαφέρον του τύπου και της τοπικής κοινωνίας. Ο κατηγορούμενος ήταν ένας άνδρας από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος κατηγορούνταν για βιασμό και για τη μετάδοση αφροδισίου νοσήματος στο θύμα του. Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνταν είχαν διαπραχθεί στις 28 Ιουνίου 1932 στο ξενοδοχείο «Ζάππειο» της Θεσσαλονίκης. Η υπόθεση ήταν ιδιαίτερα σοβαρή για την εποχή, όχι μόνο λόγω του εγκλήματος του βιασμού αλλά και εξαιτίας της μετάδοσης του νοσήματος, γεγονός που προσέδωσε επιπλέον βάρος στο κατηγορητήριο.

Η ανατίναξη της γέφυρας του Δεμιρ Ισσαρ (Στρυμόνα) 1916 Στις 12 Ιανουαρίου 1916, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μονάδα του γαλλικού στρατού προχώρησε στην ανατίναξη της σιδερένιας σιδηροδρομικής γέφυρας του Στρυμόνα, κοντά στο Σιδηρόκαστρο. Η ενέργεια αυτή είχε σημαντικές στρατηγικές επιπτώσεις, καθώς εξουδετέρωσε τη στρατιωτική μαχητικότητα του Δ΄ Σώματος Στρατού της Ανατολικής Μακεδονίας, το οποίο ήταν αποκομμένο λόγω του συνδυασμού της καταστροφής των υποδομών και του θαλάσσιου αποκλεισμού. Η ανατίναξη της γέφυρας διέκοψε τη σιδηροδρομική συγκοινωνία μεταξύ Σερρών και Θεσσαλονίκης, γεγονός που επηρέασε την τοπική οικονομία και τις επικοινωνίες. Σε απάντηση, ο γαλλικός στρατός ανέλαβε την ευθύνη για τον επισιτισμό της περιοχής των Σερρών, μεταφέροντας αλεύρι από τη Θεσσαλονίκη με στρατιωτικά οχήματα. Ωστόσο, η διακίνηση εμπορευμάτων παρέμεινε περιορισμένη, γεγονός που επιδείνωσε τις συνθήκες ζωής στην περιοχή. Η ανατίναξη της Σιδηροδρομικής γέφυρας Demir Hissar (Σιδηροκά...

Φωτο αρχείου : Ο Καπετάν Στέργιος Βλάχμπεης με το πρωτοπαλίκαρό του Στις 12 Ιανουαρίου 1907, ο Καπετάν Στέργιος Βλάχμπεης και ο Νίκος Τζαβέλας, μεταμφιεσμένοι σε ζητιάνους, έστησαν ενέδρα στην Τζουμαγιά (σημερινή Ηράκλεια Σερρών) στον Μιχαλούση Μαργαρίτη. Όταν αυτός επέστρεφε στο σπίτι του, του επιτέθηκαν και του κατάφεραν «δύο θανάσιμες μαχαιριές στην καρδιά και μια στα οπίσθια», σύμφωνα με τις περιγραφές. Ο Μαργαρίτης, Βλάχος από την Τζουμαγιά, ήταν γνωστός για την καιροσκοπική και φιλοχρήματη στάση του, καθώς και για τη ρευστή εθνική του συνείδηση. Ως φανατικός μισέλληνας, συνεργάστηκε με τους Βουλγάρους, νοικιάζοντας σπίτι του για τη λειτουργία του πρώτου βουλγαρικού σχολείου στην περιοχή, ενώ η αποθήκη του χρησιμοποιήθηκε ως χώρος για τη λειτουργία εξαρχικής εκκλησίας.

Φωτο αρχείου : Η ομάδα του Ζέρβα Στις 12 Ιανουαρίου 1907, ημέρα Παρασκευή, ο  καπετάν Ζέρβας  (Καπετάν Δούκας Γαϊτατζής) εισήλθε στη Γράτσιανη (σημερινό Αγιοχώρι), όπου είχε καταφύγει μια επταμελής συμμορία με αρχηγό τον αιμοσταγή βοϊβόδα Πανίτσα. Ο Καπετάν Δούκας και οι άνδρες του περικύκλωσαν το χωριό, και ακολούθησε μια πολύωρη μάχη. Παρά το γεγονός ότι ο Πανίτσας κατάφερε να διαφύγει, η ομάδα του υπέστη σοβαρές απώλειες, καθώς σκοτώθηκαν τέσσερις από τους ικανότερους άνδρες του.

Στις 12 Ιανουαρίου 1764, ο Μελενίκου Δαμασκηνός, ως συνοδικός αρχιερέας, υπέγραψε ένα συνοδικό γράμμα που χορηγούσε στον πρώην Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεραφείμ Β΄ το δικαίωμα να διαμένει στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες. Αυτή η απόφαση αποτελεί ιστορική μαρτυρία για τον τρόπο με τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία φρόντιζε τους πρώην Πατριάρχες και άλλους υψηλόβαθμους κληρικούς, διασφαλίζοντας την αξιοπρεπή τους διαβίωση μετά την αποχώρησή τους από τον θρόνο. Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, γνωστό για την πνευματική και πολιτιστική του σημασία, προσέφερε έναν χώρο απομόνωσης και περισυλλογής. Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης πρώην Θεσσαλονίκης κυρός Δαμασκηνός. (;-1801). (Οικουμενικό Πατριαρχείο). Κατήγετο από το Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου. Φοίτησε στη Σχολή των Ιωαννίνων όπου είχε δάσκαλο τον Ευγένιο Βούλγαρη και κατόπιν στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους. Υπηρέτησε ως Μέγας Πρωτοσύγκελος του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί Πατριάρχου Σεραφείμ (1757-1761). Το 1763 χειρ...

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμάται υπό της Εκκλησίας της Ταλλίνης και Εσθονίας. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Ιερομάρτυρα.

Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στην Ρωσία και ήταν συνασκητής του Αγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, του οποίου τη μνήμη τιμά η Εκκλησία στις 15 Νοεμβρίου. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1802 μ.Χ.

 Ο Όσιος Γαλακτίων ήταν μαθητής και υποτακτικός του Οσίου Μαρτινιανού (1483 μ.Χ. ). Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1506 μ.Χ. στη Ρωσία.

Ο Άγιος Βενέδικτος καταγόταν από αγγλοσαξονική ευγενή οικογένεια και υπηρετούσε στην αυλή του βασιλέως Όσγουι της Νορθαμπρίας. Σε ηλικία 25 ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μοναχός. Μετέβη στην Ρώμη, όπου διδάχθηκε τα της μοναχικής πολιτείας από τους εκεί μονάζοντες Πατέρες. Με εντολή του Πάπα Βιταλιανού (657 - 672 μ.Χ.) συνόδευσε τον Θεόδωρο, που καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας (τιμάται 19 Σεπτεμβρίου), στη Βρετανία και διορίσθηκε Ηγούμενος στη Μονή Αγίου Αυγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε εκεί για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αναχώρησε για την περιοχή του Γουεαρμάουθ, όπου ίδρυσε μονές, οι οποίες ήσαν υπό την πνευματική καθοδήγησή του. Κάλεσε από το εξωτερικό τεχνίτες, για να διδάξουν στους Άγγλους την τέχνη της ανοικοδομήσεως ναών και έκτισε τους πρώτους λίθινους ναούς. Σπουδαιότερος από τους μαθητές του είναι ο Άγιος Βέδα (673 - 735 μ.Χ., τιμάται 27 Μαΐου), ο περίφημος συγγραφέας της εκκλησιαστικής ιστορίας της Αγγλίας. Ο Άγιος Βενέδικτος κοιμήθηκε οσίως με ειρή...

 Η Οσία Ευπραξία ασκήτεψε στην Ταβέννησο της άνω Αιγύπτου και κοιμήθηκε με ειρήνη.

 Ο Άγιος Εϊλιανός καταγόταν από την Ρώμη και έζησε περί τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ήλθε στην Βρετανία, όπου ασκήτεψε θεοφιλώς στην περιοχή βόρεια του Ανγκλέσεϋ και κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Ο Άγιος Φιλόθεος μαρτύρησε στην Αντιόχεια τον 4ο αιωνα μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου Μάρτυρα.

 Οι Άγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστός και Καστούλιος ήταν στρατιωτικοί και μαρτύρησαν στην Αφρική. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Μαρτύρων.

Οι Άγιοι Τίγριος και Ευτρόπιος έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.). Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

Ἄλλος δέδεικται θαυματουργὸς Ἠλίας, Ὁ θαυματουργὸς οὗτος ὄντως Ἠλίας. Ο Όσιος Ηλιού (Ηλίας) ο Θαυματουργός υπήρξε ένας από τους μεγάλους διδασκάλους και καθηγητές της ερήμου. Γεννήθηκε σε μια εποχή γεμάτη από μεγάλες δυσκολίες και αγώνες για την πίστη. Όλη του η ζωή υπήρξε παράδειγμα αυστηρής αρετής και πνευματικής προσήλωσης. Ο Όσιος Ηλίας κατέχει μια σπουδαία θέση στη χριστιανική παράδοση, καθώς έζησε την οδύνη και τις θλίψεις της ερήμου χωρίς ποτέ να τις λογίζεται ή να τις κατανοεί ως εμπόδια στην πνευματική του πρόοδο. Είδε την πείνα και δεν την υπολόγισε, υπέφερε από τη δίψα και τα ψύχη της ερήμου χωρίς να τα αφήσει να τον αποθαρρύνουν. Η αγρυπνία δεν τον τρόμαξε και την καταφρόνησε, γιατί ήξερε ότι τα μεγάλα έργα της αρετής απαιτούν θυσίες. Όσον αφορά τους τυράννους και τις αντιξοότητες, τους αντέβλεψε με σταθερότητα και πίστη, μην αφήνοντας τις εξωτερικές πιέσεις να διαταράξουν τη σχέση του με τον Θεό. Εκείνη τη στιγμή, όμως, που αισθανόταν τη θλίψη και τον πόνο των κατατρεγμένω...

 Οι Άγιοι Οκτώ Μάρτυρες κατάγονταν από την Νίκαια της Βιθυνίας και μαρτύρησαν διά ξίφους.

Απανθρακωθεὶς καρδίαν θείῳ πόθῳ, Ἐπ' ἀνθράκων ἥδιστα Πέτρος ἐκπνέει. Άλλος ένας άγιος μάρτυράς με λίγες αναφορές για το όνομά του, Σε αυτές τις αναφορές υπάρχει σύγχυσή και διαφορετικές εκδοχές στα αρχαία κείμενα. Ο ένδοξος μάρτυρας Πέτρος, που ήταν πολύ δυνατός, τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή και στην πίστη, ομολόγησε με μεγάλο θάρρος τον Χριστό στη νεανική του ηλικία. Ο άρχοντας της Ελευθερούπολης, επειδή δεν μπόρεσε ούτε με κολακείες να αλλάξει τη γνώμη του Πέτρου, ούτε με απειλές να τον φοβίσει, τον έριξε στη φωτιά. Και εκεί ο γενναίος της ευσέβειας αγωνιστής πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Άγιος Πέτρος ο Αβεσαλαμίτης είναι μάρτυρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, ήταν η ανδρεία και η μεγάλη δύναμη στο σώμα, όσο και στην ψυχή. Από την νεότητά του ήταν Χριστιανός και με ανδρεία ομολογούσε την πίστη του. Συνελήφθη από τον άρχοντα της Ελευθερουπόλεως εξαιτίας της πίστεώς του. Εκεί προσπάθησαν με κολακείες αρχικά και έπειτα με φοβέρες, να το...