ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 28 Δεκεμβρίου 1988, η Νομάρχης Έφη (Ευράνθη / Εύφη) Μητώση αποχώρησε από τη Νομαρχία Σερρών. Είχε διοριστεί στην θέση στις 25 Ιουνίου 1987.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1945, στο Πάνθεον των Σερρών, πραγματοποιήθηκε διάλεξη που συγκέντρωσε πολυάριθμο και ενθουσιώδες ακροατήριο. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Π.Ε. Σερρών του Κ.Κ.Ε. και ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του «πρωτοπόρου διανοουμένου και αγωνιστή» Δημήτρη Γληνού. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο «συναγωνιστής» Κ. Παπανικολάου. Ο Δημήτρης Γληνός (Σμύρνη, 22 Αυγούστου 1882 - Αθήνα, 26 Δεκεμβρίου 1943) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Χρημάτισε βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1936 εκλεγμένος με το Παλλαϊκό Μέτωπο, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ μέχρι το καθεστώς της «4ης Αυγούστου» να τον εξορίσει στην Ανάφη. Βιογραφία Τα πρώτα χρόνια Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1882, από οικογένεια με καταγωγή το Κόρθι της Άνδρου. Το 1899 μετακόμισε στην Αθήνα (έχοντας αποφοιτήσει με «Άριστα» από την Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης) και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την εποχή εκείνη ήταν...

  Στις 28 Δεκεμβρίου 1946,  εφημερίδα Εμπρός δημοσίευσε το ρώσικο αεροπλάνο που προσγειώθηκε. στην Ηράκλεια Η εφημερίδα έγραψε: ΘΕΡΜΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ ΤΩΝ ΡΩΣΣΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ Ἐκ Θεσσαλονίκης ἐλήφθη χθές τὸ κάτωθι σχετικόν τηλεγράφημα: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 27. ('18. τηλ.) – Σχετικῶς μὲ τὸ προσγει ωθέν ἀναγκαστικῶς εἰς Ηράκλει αν - Σιδηροκάστρου σοβιετικόν ἀεροπλάνον, ἀνεκοινώθη σήμερον ὑπὸ τῶν ἁρμοδίων ὑπηρεσιών τοῦ Γ΄ Σώματος Στρατοῦ, ὅτι κατό πιν ληφθείσης ἐξ ᾿Αθηνῶν διατα- γῆς, θὰ ἔδει τοῦτο νὰ ἀπογειωθή ἐλευθέρως ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδά- φους ἐντὸς τῆς σήμερον, λόγω δι μως τῆς ἐπικρατούσης καθ' ἅπα σαν τὴν Μακεδονίαν κακοκαιρίας καὶ πυκνῆς νεφώσεως, ἡ ἀπογείω σις αὕτη κατέστη ἀδύνατος. Ο Πρόεδρος τῆς ᾿Αποστολής τῶν ἀεροπόρων, ὁ ὁποῖος μετέβη εἰς τὸν τόπον τῆς ἀνωμάλου προσ γειώσεως τοῦ σοβιετικοῦ ἀεροπλά νου, ἐδήλωσε την μεσημβρίαν ὅτι οἱ σοβιετικοὶ ἀεροπόροι αεροπόροι ἐξέφρα σαν πρὸς τοὺς Έλληνας συνα δέλφους των τὰς θερμοτέρας τῶν εὐχαριστιών διὰ τὴν θερμὴν ὑπο δοχήν, τῆς ὁποίας ἐγένο...

Στις 28 Δεκεμβρίου 1930 κυκλοφόρησε η εφημερίδα "Αμερόληπτος" των Σερρών, η οποία ήταν εβδομαδιαία, τετρασέλιδη, διαστάσεων 30x43, με διευθυντή τον Λάσκαρη Βοόζεμβεργ. Αποτελούσε την πρώτη σερραϊκή εφημερίδα με αριστερή απόκλιση και ήταν φιλικά προσκείμενη στην κομμουνιστική ιδεολογία. Η ετήσια συνδρομή ανερχόταν στις 50 δραχμές, ενώ τα γραφεία της βρίσκονταν πίσω από το ξενοδοχείο «Μάζεστικ», δίπλα στον «Συνεταιρισμό Δήμητρας». Το τελευταίο της φύλλο, αριθμός 16, κυκλοφόρησε στις 12 Απριλίου 1931. Αμερόληπτος Εβδομαδιαία. Σέρρες, 28 Δεκ. 1930 -19 Απρ. 1931. αρ. φ. 1-17. Διευθυντής: Λάσκαρις Βόοζεμπεργκ. Εβδομαδιαία, κυριακάτικη, τετρασέλιδη, τετράστηλη, διαστάσεων 43x30 εκ. (ως τον αρ. φ. 16). Στο τελευταίο φ. δισέλιδη, διαστάσεων 53x37 εκ. Ετήσια συνδρομή: 50 δρχ. Τυπωνόταν στο τυπογραφείο του Σωκρ. Ηλ. *Ανθρακόπουλου ως και το φ. 16, ενώ το τελευταίο φ. τυπώνεται στο τυπογραφείο του I. Σουκιούρογλου, της εφ. Ελεύθερος Πολίτης. Αποτελεί την πρώτη αριστερή εφημερίδα στις Σέρ...

Στις 28 Δεκεμβρίου 1929, η Δόξα Σιδηροκάστρου αγωνίστηκε εναντίον της ομάδας του Ηρακλή των Σερρών, στο Σιδηρόκαστρο και έχασε με σκορ 0-3. Το 1927 υπάρχει μια δυνατή ποδοσφαιρική ομάδα, ο «Δικέφαλος Αετός Σιδηροκάστρου», της οποίας η περαιτέρω πορεία και τύχη είναι άγνωστη, αφού δύο σχεδόν χρόνια αργότερα στο Σιδηρόκαστρο θα καταγράφεται η ύπαρξη τριών ποδοσφαιρικών ομάδων που θα είναι ο «Άρης», η «Δόξα» και ο «Κεραυνός». Ο Άρης και η Δόξα θα διακριθούν τα επόμενα χρόνια και θα πάψει κάποια στιγμή οριστικά να υφίσταται ο Κεραυνός.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1926, ο θίασος «Δράμαλη – Πατρικίου» παρουσίασε την αποχαιρετιστήρια παράστασή του στο Σερραϊκό κοινό με τη μεγάλη επιτυχία «Τα ερωτικά γυμνάσια». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε προς ενίσχυση του Συνδέσμου Δημοσίων Υπαλλήλων του Νομού Σερρών, προσφέροντας ψυχαγωγία και υποστήριξη στον τοπικό σκοπό. Ερωτικά γυμνάσια. Οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου

Στις 28 Δεκεμβρίου 1907, στο χωριό Δελή Χασάν, το σημερινό Μοναστηράκι (Σερρών), Τούρκοι σκότωσαν έναν σχηματικό, όπως αναφέρει σε έκθεση του ο Πρόξενος των Σερρών.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1907: Βουλγαρική συμμορία συγκρούστηκε με τον Τουρκικό στρατό κοντά στο χωρίο Ραχοβίτσα. Τρεις ληστές φονεύθηκαν, ένας συνελήφθη πληγωμένος και οι υπόλοιποι διέφυγαν. Από τους φονευθέντες ο ένας, ο Καραβασίλης ήταν ο πρώην προεστός της Καρλικόβης της Ζίχνης, ο δεύτερος, ο Ηλίας κατάγονταν από το Μελενικίτς των Σερρών και εθεωρείτο ο δολοφόνος τους Έλληνα επιστάτη στο κτήμα του Γιουβάν και του αγροφύλακα Τέγου. Ο Πρόξενος των Σερρών Σακτούρης σε έκθεσή του έγραψε:  28 Δεκεμβρίου. Βουλγαρική συμμορία, περιλαμβάνουσα ὑπὲρ τὰ 7 μέ· λη συνεκρούσθη μετὰ τοῦ στρατοῦ παρὰ τὸ χωρίον Ραχοβίτσα τῶν Σερρῶν. Τρεῖς λησταὶ ἐφονεύθησαν, εἷς συνελήφθη πληγωμένος, οἱ δὲ λοιποὶ διέφυ- γον, τριῶν διασωθέντων ἐν τῷ ἀνεμομύλῳ τοῦ χωρίου. Ἐκ τῶν φονευθέν- των εἷς, ὁ Κοραβασίλης, ἦτο ὁ πρώην προεστὼς τῆς Καρλικόβης τῆς Ζίχνης, ὁ ἕτερος, Ηλίας, κατήγετο ἐκ Μελενικὶτς τῶν Σερρῶν καὶ ἐθεωρεῖτο ὡς ὁ φονεὺς τοῦ Ἕλληνος ἐπιστάτου τοῦ κτήματος Γιουβάν, καὶ τοῦ ἀγροφύλα·  κος Τέγου, ὁ δὲ τ...

 Στις 28 Δεκεμβρίου 1763, ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά στην περιοχή των εργαστηρίων και της αγοράς της πόλης των Σερρών. Η φωτιά προκάλεσε σημαντική καταστροφή στην περιοχή, επηρεάζοντας την τοπική οικονομία και τις καθημερινές δραστηριότητες Η μεγάλη πυρκαγιά του 1849 ίσως να είναι η πιο γνωστή πυρκαγιά στην πόλη των Σερρών κατά τα οθωμανικά χρόνια. αλλά υπήρξε και η μεγάλη πυρκαγιά στην πόλη η οποία ξέσπασε στις 13 Αυγούστου του 1714. Η πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος της πόλης έξω από το Βαρόσι, αν και δεν κατέστη δυνατό να βρούμε περισσότερες πληροφορίες για αυτήν. Πέραν αυτών των πυρκαγιών ο Παπασυναδινός αναφέρει από το 1630 ως το1638, έγιναν δύο μεγάλες πυρκαγιές στις Σέρρες, στις 30-9-1631 και το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων του 1638.  Επίσης είχαμε την πολύ γνωστή του 1913 από τους Βούλγαρους. Όπως είναι λογικό θα υπήρξαν κι άλλες πυρκαγιές που δεν έχουν καταγραφεί πράγμα που μαρτυρεί και η ονομασία του Καμένου Ταξιάρχη".

Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο μ' αυτό της 31ης Μαρτίου. Ελάχιστα μηνολόγια, τοποθετούν εδώ τη μνήμη του. Στον Παρισινό Κώδικα 1623 φ. 1436 βρίσκονται απομεινάρια της Ακολουθίας του. Απ' αυτή γίνεται φανερό, ότι ήταν ασκητής, άγνωστο που και πότε, ότι ευαρέστησε τον Θεό και πέθανε οσιακά. Ο δε Σ. Ευστρατιάδης εικάζει, ότι καθόλου απίθανο να πρόκειται για τον Άγιο Στέφανο τον Σαββαΐτη τον θαυματουργό, που η μνήμη του εορτάζεται την 28η 'Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Πλουτόδωρος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές, είναι ένας λιγότερο γνωστός άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 28 Δεκεμβρίου κάθε έτους.  SAINT Οι πληροφορίες για τη ζωή και το μαρτύριό του είναι περιορισμένες. Η μνήμη του αναφέρεται σε ορισμένους κώδικες, όπως ο Πατμιακός Κώδικας 256, όπου σημειώνεται: "Τη αύτη ημέρα άθλησις του αγίου μάρτυρος Πλουτοδώρου".  ΠΙΓΚΊΖΟΙΣ Δυστυχώς, δεν υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο ή τα θαύματά του. Η έλλειψη πληροφοριών καθιστά δύσκολη την πλήρη κατανόηση της ζωής και της συμβολής του Αγίου Πλουτοδώρου στην Ορθόδοξη παράδοση.

 Άπαν Bαβύλας υλικόν ρίψας βάρος, Άυλος εις άυλον ήκει χωρίον. Όσιος Βαβύλας (γεν. περίπου στα μέσα του 6ου αιώνα και στις αρχές 7ου αιώνα). Η εορτή του αναφέ στο Συναξάριον Μηναίον. Μηναίο από την Αποστολική Διακονία περιέχει τις ακολουθίες των Αγίων κάθε ημέρας, το συναξάρι τους και το τυπικό των κυριότερων Εορτών του έτους Κείμενο του Μοναχού Ιωάννη Μόσχου Corpus Corporum. Ioannes Moschus. Υπήρχε ένας μίμος στην Κιλικιανή Ταρσό που ονομαζόταν Βαβύλας, και μαζί του βρίσκονταν δύο παλλακίδες, η μία ονομαζόταν Κομήτα και η άλλη Νικόσα. Ζούσαν μια ζωή γεμάτη ακολασία, κάνοντας ό,τι τους υπαγόρευαν οι δαίμονες. Μια μέρα, όμως, με τη θεία πρόνοια, μπήκαν σε μια εκκλησία και άκουσαν το Ευαγγέλιο να διαβάζεται, όπου έλεγε: «Μετανοείτε, γιατί πλησίασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3:2). Συντετριμμένος από τη συνείδησή του, έκλαψε από τρόμο, κατηγορώντας τον εαυτό του για τις αμαρτίες που είχε διαπράξει. Βγήκε τρέχοντας από την εκκλησία και φώναξε τις δύο συντρόφους του. «...

 Γίνου Σεκούνδε και συ Mάρτυς εκ ξίφους, Kαι Mαρτύρων κάλλιστα λάμβανε γέρα. Ο πίνακας "Secundus" του Ισίδρο Βιγιολντό (Isidro Villoldo), φιλοτεχνημένος το 1547, βρίσκεται στην παρεκκλήσι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο, μέσα στον Καθεδρικό Ναό της Άβιλα. Ο Αγίος Σεκούνδος, ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Κατά την παράδοση στάλθηκε από τους αποστόλους στην Ισπανία για να διάδοση το Λόγο του Κυρίου. Αρχικά μετέβηκε στην πόλη της Ισπανίας η οποία ονομάζεται σήμερα Κάδιξ. Εκεί λόγω της αρετής του και του θεάρεστου λόγου του, πολλοί ειδωλολάτρες προσχώρησαν στους κόλπους της Εκκλησίας μας. Στη συνέχεια ο Σεκούνδος μετέβη και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας και κήρυξε το Θείο Ευαγγέλιο, κατά το παράδειγμα των Αποστόλων. Τους τελευταίους κόπους και αγώνες του, τους στεφάνωσε μαρτυρικός θάνατος. Άβλα / "Abla" Ο Άγιος Σεκούνδος της Άβιλα (Αγγλικά : Secundus of Abula / ισπανικά: San Segundo) τιμάται ως Χριστιανός ιεραπόστολος και μάρτυρας του 1ου αιώνα, κατά την Αποστολική Εποχ...

  Οι συνθήκες της ζωής του όσο ακόμα βρισκόταν στον κόσμο είναι άγνωστες. Ξεκίνησε την ασκητική του πορεία στη Μονή του Σωτήρος στα Πριλούκι του Βόλογκντα και έλαβε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης. Στη συνέχεια, ο Άγιος Ιγνάτιος αναχώρησε για την περιοχή της Λόμα αναζητώντας απομόνωση και ίδρυσε εκεί ένα ησυχαστήριο, το οποίο σταδιακά προσέλκυσε μαθητές. Η επιθυμία για μια απομονωμένη ερημητική ζωή τον ώθησε ξανά να αφήσει τη μονή που είχε ιδρύσει. Παραδίδοντας τη διοίκηση της μονής σε έναν από τους μαθητές του, ο ασκητής αποσύρθηκε στην περιοχή Βαντόζσκι, στις όχθες του ποταμού Νταρόβιτσα, ο οποίος εκβάλλει στον ποταμό Σαράου, περίπου ένα μίλι από το σημείο όπου εγκαταστάθηκε ο μοναχός. Ο τόπος ήταν ήσυχος, δασώδης, και οι ανθρώπινοι οικισμοί βρίσκονταν πέντε με έξι μίλια μακριά. Ένα σχεδόν αόρατο μονοπάτι που διέσχιζε την όχθη του Νταρόβιτσα ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς σε αυτό το σημείο. Ο Άγιος Ιγνάτιος εξασφάλιζε την τροφή του (και τ...

Ο Όσιος Νήφων γεννήθηκε κατά τον κόσμο Νικόλαος «εκ της γενεάς των Νικολαράδων», ο οποίος γεννήθηκε το 1736 μ.Χ. στα Πατρικά της Χίου. Μόνασε στην Μόνη Μέγιστης Λαύρας και την Σκήτη του Παντοκράτορας του Αγίου Όρους. Μετέβη στην Πάτμο, στην Λειψώ και στην Ικαρία, οπού το 1775 μ.Χ. ίδρυσε, στην θέση Λευκάδα, την Μόνη της Ευαγγελιστρίας. Μεταξύ των μοναχών της Ευαγγελίστριας Ικαρίας, ήταν και ο Γρηγόριος Χατζησταμάτης, Σκιαθίτης, ο οποίος μετά τον θάνατο του πατρός του κληρονόμησε μεγάλη περιούσια στην Σκιάθο. Έχοντας λοιπόν αυτή την μεγάλη περιουσία ο Γρηγόριος έπεισε τον Νήφωνα να μεταβούν στην καταπράσινη Σκιάθο και να οικοδομήσουν νέα Μόνη. Πράγματι, το 1794 μ.Χ. η Μονή άρχισε να χτίζεται και το 1797 μ.Χ. έλαβε και Σταυροπηγιακή αξία. Η κατασκευή του συγκροτήματος της Μόνης ολοκληρώθηκε το 1806 και κατέστη το κέντρο των «Κολλυβάδων». Ο Όσιος Νήφων κοιμήθηκε το 1809 μ.Χ.

Σίμων ὑπερβὰς ἀστεροσκόπων θέαν. Τὴν Βηθλεὲμ παρῆκε πρὸς πόλον θέων, Εἰκάδι ὀγδοάτη βίοτον λίπε λυγρὸν ὁ Σίμων. Ο Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης ήταν ο κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης. Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον το...

Έκτην συνάπτω ταις φρονίμοις παρθένοις, Tην ψευδόμωρον Δόμναν εκτετμημένην. Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο. Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι. Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία. Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων. Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν. Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμ...

 Εις τον Ίνδη Ίνδην ακούω του βίου λαβείν πέρας, Άκρον καταντήσαντα προς βυθού πέρας. Εις τον Γοργόνιον και Πέτρον Πόντος καλύπτει Γοργόνιον και Πέτρον, Mνήμη δε τούτων ου καλύπτεται χρόνω. Εις τον Ζήνων Zήνων κεφαλήν τέμνεται διά ξίφους, Mη προσκυνείν άγαλμα του Ζηνός θέλων. Εις τον Μαρδόνιον Kαι Mαρδόνιον Mαρτύρων έγνων ένα, Στέργοντα Xριστόν, και στέγοντα πυρ φλέγον. Εις τον Δωρόθεον O Δωρόθεος την κεφαλήν μου λέγει, Δώρον κομίζω τω Θεώ τετμημένην. Εις τον Θεόφιλον Aπόγραφε βληθέντα συχνοίς τοις λίθοις, Kαι Θεόφιλον συλλόγω Θεού φίλων. Εις τον Μυγδόνιον Kαν χωννύηται Mυγδόνιος εν βόθρω, Eγνωσμένος τοις πάσι Mάρτυς τυγχάνει. Εις τον Γλυκέριον O Γλυκέριος εις το πυρ βεβλημένος, Έφη γλυκύς μοι της τελευτής ο τρόπος. Όλοι αυτοί απέμειναν έξω από τον Ναό που κάηκε με προσταγή του Μαξιμιανού στη Νικομήδεια, όπου κάηκαν ζωντανοί οι 20.000 χριστιανοί. Αυτοί λοιπόν, που ήταν συγκλητικοί, συνελήφθησαν και οι μεν τρεις πρώτοι μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα, οι επόμενοι δύο μαρτύρη...

Ως προσφοραί σοι Σώτερ εξωπτημέναι, Oι δισμύριοι του νεώ κείνται μέσον. Aνέρας (ήτοι άνδρας) ογδοάτη κτάνεν εικάδι δισμυρίους πυρ. Τον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι χριστιανοί της Νικομήδειας ήταν αρκετά πολυπληθείς. Ο επίσκοπος Άνθιμος, άνδρας άξιος και με αυταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα - μέρα για τις ψυχές των πιστών. Η πρόοδος αυτή των χριστιανών κέντρισε το φθόνο των ειδωλολατρών αρχόντων και θέλησαν να εξοντώσουν τη χριστιανική Εκκλησία, προπάντων στα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα κέντρα της. Σχεδίασαν λοιπόν, ανήμερα Χριστούγεννα να κάνουν γενική σφαγή των χριστιανών της Νικομήδειας. Οι χριστιανοί είχαν μαζευτεί και πανηγύριζαν το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Ο επίσκοπος, μόλις πληροφορήθηκε ότι τους είχαν περικυκλώσει στρατός και όχλος ειδωλολατρών με όπλα και ρόπαλα, διέταξε να γίνει γρήγορα η κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων. Έπειτα, βάπτισε τους κατηχουμένους, για να έχουν ασφαλή εφόδια στην αιώνια σωτηρία. Τότε οι ειδωλολάτρες έβαλαν φωτιά ...

Στις 28 Δεκεμβρίου 1949, ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Κωνσταντίνος Τσαλδάρης επισκέφτηκε τις Σέρρες και την Δράμα, ενώ έδωσε 2 μεγάλες ομιλίες στην Θεσσαλονίκη και την Καβάλα. H εφημερίδα Εμπρός έγραψε στις 25 Δεκεμβρίου 1949: «Τὴν Τετάρτην 28ην θὰ με- ταβῇ εἰς Σέρρας καὶ Δράμαν. Τὴν Πέμπτην 29ην εἰς. Καβάλαν, Ξάν θην καὶ Κομοτινὴν καὶ τὴν Παρα- σκευὴν 30ὴν τρέχοντος εἰς τὴν ᾿Α-λεξανδρούπολιν καὶ Διδυμότειχον.».