ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 3 Ιουνίου 1945, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους καθηγητές, δημοδιδασκάλους και μαθητές που έπεσαν από την ημέρα κήρυξης του Ελληνοϊταλικού Πολέμου έως και την απελευθέρωση της χώρας

Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στις Σέρρες, στις 3 Ιουνίου 1999 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικής σημασίας. Η τοπική Εκκλησία, οι πολιτικές, στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές, καθώς και οι φιλόθρησκοι χριστιανοί κάτοικοι της περιοχής τον υποδέχθηκαν με κάθε επισημότητα. Ο Πατριάρχης αφίχθηκε στις Σέρρες στις 6 το απόγευμα, προερχόμενος από το Κάτω Νευροκόπι του Νομού Δράμας, συνοδευόμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλο. Η επίσημη υποδοχή έγινε μπροστά στο δημαρχιακό μέγαρο, όπου ο δήμαρχος Σερρών, Ζήσης Μητλιάγκας, προσφώνησε τον Πατριάρχη και τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη της πόλης. Κατά την εκδήλωση αυτή, ο Πατριάρχης έλαβε το χρυσό κλειδί της πόλης ως ένδειξη τιμής και αναγνώρισης.

Φωτογραφία του 1937 Στις 3 Ιουνίου του 1945, το εξοχικό κέντρο διασκέδασης «Τσέλιος» στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων καθιέρωσε μια νέα μορφή ψυχαγωγίας, γνωστή ως τα χορευτικά «Ζουρ-Φιξ» (jour fixe), τα οποία προγραμματίζονταν κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Τα «Ζουρ-Φιξ» ήταν μια σταθερή κοινωνική συνάντηση όπου οι επισκέπτες μπορούσαν να διασκεδάσουν με μουσική και χορό, προσφέροντας μια ευκαιρία για κοινωνικοποίηση και διασκέδαση σε τακτική βάση. Αυτές οι εκδηλώσεις αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής και της πολιτιστικής ψυχαγωγίας της εποχής, προσελκύοντας πολλούς ανθρώπους που επιθυμούσαν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να απολαύσουν όμορφες βραδιές γεμάτες μουσική και χορό. Γέφυρα Τσέλιου

 Oύσα φρονουσών του μέρους Iερία, Nυμφώνος ουκ έμεινεν έξω Kυρίου. Δυστυχώς για τους μελετητές του Βίου της Αγίας Ιερείας (ή Ιερίας) δεν υπάρχει συναξαριακό υπόμνημα. Από το Συναξάριο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως (10ος μ.Χ. αι.) και μέχρι τις σύγχρονες εκδόσεις συναξαριστών γνωρίζομε ότι ετελειώθη εν ειρήνη και ότι η μνήμη της ορίζεται να τιμάται στις 3 Ιουνίου εκάστου έτους. Μοναδικό κατάλοιπο αναφοράς στο πρόσωπο της είναι το δίστιχο του Μηνολογίου: «Ούσα φρονουσών του μέρους Ιερεία, νυμφώνος ουκ έμεινας έξω Κυρίου». Τα περισσότερα στοιχεία λαμβάνομε από τον βίο της Αγίας όσιοπαρθενομάρτυρος και πολυάθλου Φεβρωνίας (βλέπε 25 Ιουνίου). Από αυτό τον βίο αντλούμε περί της Αγίας Ιερείας τις εξής πληροφορίες: Στην Νίσιβη της Μεσοποταμίας ευρίσκετο επί της βασιλείας του Διοκλητιανού Κοινοβιακός Παρθενώνας με πενήντα μονάστριες υπό την Ηγουμένη Βρυαίνη (βλέπε 30 Αυγούστου). Εκεί ησκείτο και η ανεψιά της, η πανέμορφη και ενάρετη Φεβρωνία, η οποία ήταν τότε είκοσι ετών. Κάποτε επε...

 Λουκιλλιανὸς σύν τε Παῦλα νηπίοις, Αἵματι ὠνήσαντο Μαρτύρων στέφη. Σταυρῷ ἀμφὶ τρίτην Λουκιλλιανὸς τετάνυστο.   Ο Λουκιλλιανός πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως ειδωλολάτρης ιερέας. Σε προχωρημένη ηλικία έμαθε την αλήθεια της χριστιανικής πίστης και βαπτίστηκε. Η μετατροπή μιας τόσο δημόσιας φιγούρας τράβηξε γρήγορα την προσοχή και ο Λουκιλλιανός οδηγήθηκε σε δίκη στη Νικομήδεια. Μετά από πολλά βασανιστήρια, φυλακίστηκε με τέσσερις νεαρούς Χριστιανούς, ελάχιστα μεγαλύτερους από παιδιά: τον Κλαύδιο, τον Υπάτιο, τον Παύλη και τον Διονύσιο. Όταν τους έφεραν ενώπιον του Σιλβάνου του κυβερνήτη, και οι πέντε ομολόγησαν την πίστη τους και καταδικάστηκαν σε θάνατο και ρίχτηκαν σε πύρινο καμίνι. Όταν από θαύμα βγήκαν σώοι, μεταφέρθηκαν στο Βυζάντιο, όπου αποκεφαλίστηκαν οι τέσσερις νέοι και σταυρώθηκε ο Λουκιλλιανός. Μια κοπέλα ονόματι Πόλα παρέλαβε ανοιχτά τα σώματα των μαρτύρων και τα έθαψε. Γι' αυτό με τη σειρά της βασανίστηκε και, αρνούμενη να απαρνηθεί την πίστη της στον...