ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ἡ Σαμαρεῖτις οὐχ ὕδωρ Εὐδοκία, Ἀλλ' αἷμα, Σῶτερ, ἐκ τραχήλου σοι φέρει. Μαρτίου ἀμφὶ πρώτῃ ἡ Εὐδοκία ξίφος ἔτλη. Η Αγία Ευδοκία γεννήθηκε στη Ηλιούπολη της επαρχίας Λιβανησίας, της Φοινίκης, την εποχή του Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στην αμαρτία και την ακολασία, παρασύροντας με την εκτυφλωτική της ομορφιά πολλούς άνδρες στη αμαρτωλή ζωή, ενώ συγχρόνως συγκέντρωσε πολλά χρήματα. Η χάρη όμως του Θεού ευδόκησε, ώστε να συμβεί η θαυμαστή αλλοίωση και στην ψυχή της Ευδοκίας. Μετά από μία σοβαρή ασθένεια, εγκατέλειψε την πόλη και την αμαρτία της, για να επιστρέψει εκεί ένα χρόνο αργότερα. Επιθυμώντας όμως να παραμείνει άγνωστη, εγκαταστάθηκε στην άκρη της πόλης. Εκεί γνωρίζει κάποιον μοναχό ονόματι Γερμανό και με τις νουθεσίες του μετανοεί. Στην συνέχεια, αφού είδε οπτασία, προσήλθε στον Επίσκοπο Θεόδοτο και βαπτίσθηκε. Η οπτασία ήταν η εξής: Παρατηρούσε Άγγελο Θεού να οδηγεί αυτήν προς τον ουρανό και άλλους Αγγέλους να τη συγχαίρουν, ενώ την ίδια στιγμ...

Θάλαμος ἡ θάλασσα νυμφικὸς γίνῃ, Ἀντωνῖναν κρύπτουσα νύμφην Κυρίου. Η Αγία Μάρτυς Αντωνίνα καταγόταν από την πόλη Νίκαια της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Όντας Χριστιανή, φανερώθηκε στον Μαξιμιανό, όταν αναχώρησε για την Νίκαια και ομολόγησε με τόλμη γνώμης τον Χριστό. Γι' αυτό βασανίσθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή. Αφού την έβγαλαν από τη φυλακή, την πίεσαν με την βία να αρνηθεί τον Χριστό. Η Αγία δεν δέχθηκε και παρέμενε σταθερή στην πίστη της. Τότε οι δήμιοι την κρέμασαν και της έγδαραν τα πλευρά. Έπειτα την τοποθέτησαν πάνω σε πυρακτωμένη σχάρα, αλλά και μετά από αυτό το μαρτύριο η Αγία παρέμεινε αβλαβής. Στη συνέχεια, αφού την έβαλαν σε σάκο, την έριξαν στη λίμνη της Νίκαιας, στην οποία βρήκε το μαρτυρικό θάνατο και έλαβε το στέφανο του μαρτυρίου. Η μνήμη της Αγίας επαναλαμβάνεται την 12η Ιουνίου.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Παρασκευάς καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλεως. Μαρτύρησε το έτος 1659 μ.Χ. στην Τραπεζούντα δι' απαγχονισμού.  Το ιερό λείψανο αυτού ενταφιάσθηκε στο ναό του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης και από εκεί ανακομίσθηκε στη Μονή Θεοσκεπάστου Τραπεζούντος.  Μονή Θεοσκεπάστου Τραπεζούντος.

Τῶν ἀρετῶν φέρουσα φόρτους Δομνῖνα, Θεῷ προσῆλθεν ἔμπορος πανολβία. H Οσία Δομνίνα καταγόταν από την πόλη Κύρο της Συρίας και έζησε κατά το πρώτο μισό του 5ου αιώνα μ.Χ. Οι γονείς της, ευσεβείς και πλούσιοι, την είχαν αναθρέψει χριστιανικότατα, και της παρείχαν τα μέσα για ελεημοσύνες και άλλα καλά έργα. Ο επίσκοπος Θεοδώρητος, βλέποντας την τόσο ζωντανή ευσέβεια της, την εκτιμούσε πολύ και την χρησιμοποιούσε σαν παράδειγμα στις πλούσιες νέες, που νόμιζαν, ότι μπορούσαν να συμβιβάσουν τη χριστιανοσύνη τους με τις κοσμικές επιδείξεις και ματαιότητες. Και, όσες φορές έβλεπε κόρη, που ποθούσε να ακολουθήσει τον Ευαγγελικό δρόμο, της συνιστούσε να συναναστρέφεται τη Δομνίνα. Κατά τα δειλινά, η Δομνίνα συνήθιζε να πηγαίνει στη γειτονική της εκκλησία, όπου έκανε δεήσεις μέσα στη σιγή του ναού. Έτσι, με τέτοιες άγιες ασχολίες, τελείωσε η Δομνίνα τη ζωή της και πήγε στα αθάνατα σκηνώματα, που αποτέλεσαν το διαρκή και διακαή πόθο της σ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής της.

Tριάς Tριάδι νυν παρίστατ’ εν πόλω, H των αθλητών τη τα πάντα κτισάση. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

Eι και το σώμα αιχμάλωτος παμμάκαρ, Aλλ’ ουχί γνώμην Aγάπιε ωράθης. Ο όσιος Αγάπιος μόναζε με τον Γέροντα του στη Βατοπαιδινή Σκήτη της Κολιτσούς. Κατά τον Γεράσιμο Σμυρνάκη η περιοχή ονομάσθηκε έτσι από τον Γέροντα του οσίου Αγαπίου ησυχαστή Κολέτιο. Όταν κάποτε ο όσιος κατέβηκε στην παραλία για κάποια συγκεκριμένη εργασία, αιχμαλωτίσθηκε από πειρατές. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει πώς ήταν Σαρακηνοί και πώς ο όσιος τους μετέβαλε και βάπτισε. Άλλοι αναφέρουν πως ήταν Αγαρηνοί και τον πούλησαν ως δούλο σε σκληρό Αγαρηνό, που τον κρατούσε δεμένο με αλυσίδες επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια, χρησιμοποιώντας τον συγχρόνως σε σκληρές και βαρειές εργασίες. Τόπος της δουλείας του αναφέρεται η Μαγνησία. Παρά τη σκληρότητα του αφέντη του ο όσιος εργαζόταν ευσυνείδητα και πρόθυμα. Παρακαλούσε πάντοτε την Παναγία να τον ελευθερώσει. Με τη βοήθειά της θαυμαστά ελευθερώθηκε και επέστρεψε στον Γέροντα του. Όταν εκείνος πληροφορήθηκε όσα πικρά δεινά συνέβησαν στον υποτακτικό του, τον νουθέτησε ν...

Ο Άγιος David (Δαβίδ) γεννήθηκε τον έκτο αιώνα μ.Χ. στην Ουαλία. Από νεαρά ηλικία εκάρη μοναχός και σπούδασε πολλά χρόνια όντας ιερέας. Σύμφωνα με μια παράδοση εξελέγη Επίσκοπος από τον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, όταν ο Άγιος David πήγε εκεί για να προσκυνήσει. Εργάστηκε σκληρά για να διαδώσει τον Χριστιανισμό στην Ουαλία, ειδικά στη νοτιοδυτική Ουαλία, στο σημερινό Πεμπροκσάιρ. Εκεί ίδρυσε ένα μοναστήρι στο Μάινιου (λατ. Mynyw, Μενέβια), σημερινό Σεν Ντέιβιντς, και τιμάται ως ο πρώτος επίσκοπος του Σεν Ντέιβιντς. Ο Άγιος David και οι μοναχοί του ακολουθούσαν ένα πολύ αυστηρό κανόνα, έπιναν δηλαδή μόνο νερό και έτρωγαν μόνο ψωμί και λαχανικά. Μιμούμενοι τις συνήθειες των μοναχών στην έρημο της Αιγύπτου που συνδύαζαν χειρονακτική εργασία και μελέτη, το μοναστήρι του έγινε κοιτίδα αγίων. Προσωπικά ο Άγιος David ήταν ένας ιδιαίτερα φιλεύσπλαχνος άνθρωπος και έκανε συχνά πνευματικές και σωματικές ασκήσεις. Μια αγαπημένη του ασκητική πράξη ήταν να λέει απ' έξω τους Ψαλμούς βουτηγμένος σε...

Ο Όσιος Μαρτύριος του Ζελένσκ, κατά κόσμο Μηνάς, γεννήθηκε στην πόλη Βελίκι Λούκι της Ρωσίας κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους, τον Κοσμά και την Σταφανίδα, οι οποίοι πέθαναν δέκα χρόνια μετά την γέννησή του. Την κατά Θεόν διαπαιδαγώγησή του και φριντίδα του μικρού Μηνά ανέλαβε ένας πνευματικός και αγαθός λευίτης του ναού του Ευαγγελισμού της γενέτειράς του, που λίγο αργότερα έγινε μοναχός στη μονή της Αγίας Τριάδος και ονομάστηκε Βογολέπιος. Ο Όσιος επισκεπτόταν τακτικά τον γέροντά του και λίγο αργότερα, ικανοποιώντας τον πόθο της ψυχής του, κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Μαρτύριος. Μετά από επτά χρόνια ασκήσεως και προσευχής ο Όσιος, με την ευλογία του πνευματικού του, πήρε μαζί του την εικόνα της Αγίας Τριάδος και της Υπεραγίας Θεοτόκου του Τιχβίν και ήλθε στη νήσο Βέρντε, κοντά στην περιοχή Ζελένσκ, όπου και ασκήτευε. Εκεί έκτισε ένα μικρό ναό προς τιμήν του Κυρίου και της Θεοτόκου. Ένα βράδυ, μετά την προσευχή του, είδε ξαφνικά στο όνειρό του την ει...

 Χώνη τις ἡ κάμινος Ἀθληταῖς δύο, Οἳ χρυσίου λάμπουσιν ἐν ταύτῃ πλέον. Οι Άγιοι Μάρκελλος και Αντώνιος μαρτύρησαν αφού τους έριξαν μέσα στη φωτιά.

Οὐ καρτερῶν Σίλβεστρε θρησκεύειν πλάνην, Σὺν Σωφρονίῳ τὴν τομὴν ἐκαρτέρεις. Οι Άγιοι Σιλβέστρος και Σωφρόνιος μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Εἰς τοὐπίσω τράχηλον ἐξειλκυσμένος, Νεστοριανὸς τὴν σφαγὴν πρόσω φέρει. Ο Άγιος Νεστοριανός μαρτύρησε διά ξίφους.

Η μνήμη του Αγίου Σιλβέστρου αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 36 ως έξης: «Ἐν τὴ Ἀναστάσει, τοῦ ἁγίου πατριάρχου Σιλβέστρου». Η πανήγυρη του γινόταν στον ναό της Ανάστασης, αλλά άγνωστο ποιας πόλης Πατριάρχης ήταν ο Σίλβεστρος, που τη μνήμη του γιορτάζει η εκκλησία των Ιεροσολύμων.

Η αγία σταρίτσα Αναστασία του Βλαδικαυκάζ η Ελληνίδα, η προστάτιδα της πόλης Βλαδικαυκάζ. Η Αναστασία Αντρέγιεβνα (Andreeva) γεννήθηκε στο Βλαντικαβκάζ του Καυκάσου στην πλούσια οικογένεια εμπόρων, του Ανδρέα και της Ιουστινας Αντρέεβιτς (Ανδρέου). Είχε τρεις ακόμα αδελφούς. Η καταγωγή του πατέρα της ήταν ελληνική από την Κύπρο. Μικρή την πάντρεψαν με έναν αξιοσέβαστο στρατηγό του τσαρικού στρατού, ο οποίος όμως έφυγε πολύ γρήγορα από την ζωή, αφήνοντάς την πολύ νέα χήρα.  Οι γονείς της την πάντρεψαν για δεύτερη φορά με έναν χήρο όπου είχε δύο κόρες. Μένοντας χήρα για δεύτερη φορά, η Αναστασία δεν ξανασκέφτηκε πια τον γάμο. Όλα αυτά έγιναν μέχρι την ημέρα που άγγελος Κυρίου της εμφανίστηκε σε όνειρο και της είπε: «Αναστασία, ακολούθησε τον Θεό!» Ο άγγελος δεν της εξήγησε τίποτα, έτσι η Αναστασία άρχισε να πηγαίνει την εκκλησία πιο συχνά, να προσεύχεται πιο θερμά και να ψάλλει στην εκκλησιαστική χορωδία. Τον τέταρτο χρόνο της χηρείας της, άγγελος Κυρίου της εμφανίστηκε για δεύτερη ...

Οι Άγιοι Γερβάσιος και Λέων μαρτύρησαν κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ο Άγιος Λέων ήταν Απόστολος των Βάσκων.

Ο Άγιος Συνέσιος ο Θαυματουργός έζησε ασκητικά κοντά στη Λύση, στην περιοχή Αϊλασίκα της Κύπρου, κάποια περίοδο μεταξύ του 10ου και 12ου αιώνα, όπου κατοίκησε σε μια λαξευμένη σπηλιά, που ήταν ρωμαϊκός ταφικός θάλαμος. Με την αγιότητά του και τη σοφία του απέκτησε μεγάλη φήμη, και όταν εκοιμήθη αγιοκατατάχθηκε. Προς τιμήν του χτίστηκε εκεί ένα μικρό καμαροσκέπαστο παρεκκλήσι, που αποτέλεσε τον κεντρικό χώρο ενός μετέπειτα μοναστικού συγκροτήματος. Παρόλο που δεν έχουν γίνει ανασκαφές, από τα γύρω θεμέλια εκτιμάται ότι επρόκειτο για το Καθολικό ενός μικρού Μοναστηριού, το οποίο στα τελευταία χρόνια της τουρκικής κατοχής έπαψε να λειτουργεί και ερημώθηκε. Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις ότι τα οικοδομικά υλικά από τα ερείπια του Μοναστηριού χρησιμοποιήθηκαν από τους Βρετανούς κατά την κατασκευή του φράγματος στα Κούκλια, ενώ μόνο το παρεκκλήσι διατηρήθηκε ανέπαφο ως ιερός χώρος. Το ίδιο συνέβη και με τα ερείπια της Εκκλησίας του Αγίου Θεοδώρου, ο οποίος επίσης έζησε ως ασκητής την ίδια περί...

Ο Όσιος Λουκάς, κατά κόσμο Λέων, γεννήθηκε στην Κορλεόνε της Σικελίας κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Λέοντα και τη Θεοκτίστη, οι οποίοι τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν οι γονείς του πέθαναν, εκείνος κατέφυγε στη μονή του Αγίου Φιλίππου στην Άγκυρα. Όμως, λόγω των επιδρομών των Σαρακηνών, έφυγε από εκεί και ήλθε στην Καλαβρία, στη μονή του όρους Μουλά, κοντά στο Κασσίνο, όπου εκάρη μοναχός. Εκεί έμεινε έξι χρόνια. Στη συνέχεια, μαζί με τον ηγούμενο της μονής Χριστόφορο, πήγαν στην περιοχή του Μερκουρίου. Εκεί βρήκαν ένα νέο μοναστήρι στο οποίο έζησαν ασκητικά επί επτά χρόνια, για να συνεχίσουν αργότερα τον πνευματικό τους αγώνα και σε άλλο μοναστικό τόπο επί δέκα χρόνια. Ο Άγιος Θεός χάρισε στον Όσιο Λουκά το χάρισμα της θαυματουργίας. Πλήθος πιστών συνέρεε στον Άγιο ασκητή, για να λάβει την ευλογία του και να θεραπευθεί. Λίγο αργότερα, μετά τον θάνατο του ηγουμένου Χριστόφορου, αναλαμβάνει την ηγουμενία της μονής στο όρος Μουλά. Εδώ αρ...

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος μαρτύρησε το έτος 1920 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Η Αγία Οσιομάρτυς Αντωνίνα μαρτύρησε το έτος 1924 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο της Αγίας.

Άγνωστο που και πότε μαρτύρησε, μάλλον όμως επί των εικονομάχων, αφού οι Συναξαριστές σημειώνουν ότι υπέρ των αγίων εικόνων δια του πυρός ετελειώθη.