ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Δεν υπάρχουν επαρκείς αγιολογικές πληροφορίες για τον Άγιο Ιάκωβο τον Δίκαιο, που καταγόταν από το Μποροβίτσι της περιοχής του Νόβγκοροντ, όπου και εργάσθηκε και έζησε κατά Θεόν. Τα ιερά λείψανά του βρέθηκαν την Τρίτη της Διακαινησίμου το 1540 μ.Χ.. Ο Άγιος Ιάκωβος ο Δίκαιος εορτάζει στις 22 Μαΐου (η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου εορτάζονται στις 23 Οκτωβρίου).

Δυσί δρομεύσι παιδίοις δος τα στέφη, Oλύμπια δραμούσι του πυρός Λόγε. Τα Άγια Δύο Παιδιά μαρτύρησαν δια πυρός, που άναψαν στο έδαφος και τα εξανάγκασαν να τρέχουν μέσα σ' αυτή.

Mονήν εγείρας ιεράν Nικηφόρος, Έσπευδεν είναι και βίον νικηφόρος. Ο Όσιος Νικηφόρος ήταν μοναχός στη Μονή Εσφιγμένου , πιθανότατα εξελληνισμένος Αρμένιος, και εστάλη σε σημαντική αποστολή στο θέμα του Χαρσιανού το 1001 μ.Χ. , δηλαδή αμέσως μετά τον θάνατο του Δαβίδ Κουροπαλάτη , πρίγκιπα του Τάιχ, του οποίου το πριγκιπάτο προσαρτήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ . «τὴν ἐν τῷ Χαρσιανῷ συστησάμενος Μονήν, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται» Ο Όσιος Νικηφόρος εργάστηκε στην επαρχία κοντά στα νεοενσωματωμένα εδάφη και συνέβαλε επί τριάντα έξι χρόνια στην εξάπλωση του Χριστιανισμού. Εκεί ίδρυσε επίσης ένα μοναστήρι. Ως ανταμοιβή, του παρασχέθηκε μέριμνα για τη συνταξιοδότησή του εντός της Εκκλησίας: το 1037 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στο Άγιον Όρος , όπου έλαβε το προνόμιο να γευματίζει στο τραπέζι του Πρώτου Θεοκτίστου ή, αν το επιθυμούσε, να του προσφέρεται φαγητό στο κελλί του από την κουζίνα του Πρώτου. Ο υπηρέτης του τρεφόταν μαζί με τους λοιπούς αδελφούς. Μετά τον θάνατο του Πρώτου (ο οποίο...

Πέτρα σκεπασθείς Mωυσής Θεόν βλέπει, Kαι Πετρώνιος, εις άυλον στας πέτραν. Ο Άγιος Πετρώνιος ήταν μοναχός του 4ου αιώνα, μαθητής και για λίγο διάδοχος του Αγίου Παχωμίου ως ηγούμενος της μοναστικής κοινότητας του Ταβεννησίου στην Αίγυπτο. Ο Πετρώνιος γεννήθηκε από εύπορους γονείς στην πόλη Πζώι, στη διοίκηση της Διόσπολης της Μικράς (σημερινό Χιου). Εμπνεόμενος από το Πνεύμα του Θεού, αποσύρθηκε από τον κόσμο και ίδρυσε μοναστήρι στην πατρική του περιουσία, όπου συγκέντρωσε γύρω του «όσους ήθελαν να ζήσουν εν Χριστώ». Το μοναστήρι, που ονομαζόταν Τβώ, βρισκόταν στη δυτική όχθη του Νείλου, πολύ βορειότερα του Τμουσχών, σχεδόν απέναντι από τη Σμίν. Ο Πετρώνιος οδήγησε επίσης τον πατέρα του, Ψενθβώ, και τον αδελφό του, Ψεναπαλχή, «με όλο τον οίκο τους», στη μοναχική ζωή. Όταν πληροφορήθηκε την αγία κοινότητα του Παχωμίου, ζήτησε να ενταχθούν οι μοναχοί του Τβώ σε αυτήν. Ο Παχώμιος ήρθε με τους αδελφούς του και καθόρισε στο Τβώ τους ίδιους κανόνες που ίσχυαν και στα υπόλοιπα μοναστήρια τ...

Ἔρημον ἠγάπησας οἰκεῖν παμμάκαρ, Θεῷ ὁμιλεῖν καταμόνας τῷ μόνῳ. Όντως συ Mακάριος ου κλήσιν μόνον, Xριστόν προκρίνας ηδέων των του βίου. Η βιογραφία του Οσίου Μακαρίου από τους Συναξαριστές είναι πολύ μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και η προσωνυμία του, ήταν από τη Ρώμη, γιος κάποιου συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των γονέων του ο Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον ανακάλυψαν τρεις μοναχοί, που ονομάζονταν Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος και μόναζαν στην Μονή του Aγίου Aσκληπιού, το οποίο βρισκόταν στην Mεσοποταμία της Συρίας. Από τότε ο Μακάριος έγινε γνωστός για την αυστηρή ασκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, που απέκτησε απ' αυτή. Ο όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή, απεβίωσε ειρηνικά..

Εὗρες μεταστὰς τὴν παλαιὰν ἀξίαν, Ἰγνάτιε Πρόδρομε Ῥώμης τῆς Νέας. Ο Άγιος Ιγνάτιος έλαμψε με τον σταθερό χαρακτήρα του και με την ισχυρή μορφή του. Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α' και γεννήθηκε το 799 μ.Χ. Όταν ο Λέων ο Ε' κατέλαβε το θρόνο, έκλεισε τον Ιγνάτιο σε μοναστήρι. Το βασιλοπαίδι δέχτηκε ευχάριστα τη ζωή της ευσέβειας και της αρετής, και αφού αποδεσμεύτηκε τη ζωή των αυλών και των αυτοκρατόρων, προχειρίστηκε μοναχός. Προικισμένος μάλιστα και με άλλα χαρίσματα διέπρεψε σαν ηγούμενος της Μονής του Αρχαγγέλου, η οποία ονομαζόταν του Ανατέλλοντος, ενώ τώρα ονομάζεται του Σατύρου. Το έτος 846 μ.Χ., όταν βασίλισσα ήταν η Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α' που είχε πεθάνει. Ο Ιγνάτιος έδειξε τον ισχυρό του χαρακτήρα, και στην περίπτωση που ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας, παράσυρε το γιο της βασιλέα Μιχαήλ Γ', να εξαναγκάσει τη μητέρα του και ...

Κληθεὶς ἀδελφὸς τοῦ Κατακρίτου ξύλῳ Θνῄσκεις δι' αὐτόν, παμμάκαρ, κρουσθεὶς ξύλῳ. Ἐσθλὸν Ἀδελφόθεον τριτάτῃ ξύλῳ εἰκάδι πλῆξαν. Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τι μας συμβουλεύει, σχετικά με το πως πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου...