ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Αρχάγγελος Σελαφείλ με τον  Άγιο Ηρωδίων   Ο Άγιος Ηρωδίων (ή Ἡρωδιανός, ή Ῥοδίων) ήταν χριστιανός απόστολος, ένας από τους Εβδομήκοντα, μάρτυρας και άγιος, ο οποίος έζησε κατά τον 1ο αιώνα. Ήταν συνεργάτης του Απόστολου Παύλου και κάποιοι τον θεωρούν συγγενή του. Ανέπτυξε μεγάλη χριστιανική δράση και για αυτόν τον λόγο οι Ιουδαίοι και Ειδωλολάτρες τον βασάνισαν, λιθοβόλησαν και στο τέλος τον έσφαξαν. Κατά την παράδοση, τον άφησαν θεωρώντας ότι πέθανε, αλλά αυτός συνήλθε και συνέχισε το αποστολικό του έργο. Θεωρείται επίσκοπος των Πατρών. Σε κάποια συναξάρια θεωρείται ο πρώτος Επίσκοπος μετά τον Απόστολο Ανδρέα, ενώ σε άλλες πηγές δεύτερος μετά τον Στρατοκλή. Σύγχυση επικρατεί για το εάν ίδρυσε την Εκκλησία της Υπάτης (Νέων Πατρών) και μαρτύρησε εκεί, όπως θέλει η τοπική παράδοση. Τρίτη εκδοχή τον θεωρεί επίσκοπο Πατάρων της Λυκίας. Εράστος, Ολύμπας, Ηρωδίων, Σωσίπατρος, Κούαρτος και Τέρτιος (Μηνολόγιον του Βασιλείου Β΄) Ως προς τον μαρτυρικό του θάνατο, υπάρχει και η εκδοχή...

Δοὺς Ἱλαρίων γῇ τὸ γῆθεν σαρκίον, Γῆν Μακάρων ᾤκησε τὴν μακαρίαν. Ὀγδόῃ Ἱλαρίωνα κιχήσατο εἰκάδι πότμος. Ο Όσιος Ιλαρίων διετέλεσε ηγούμενος της μονής Πελεκητής στην Τριγλία και διακρίθηκε για το ασκητικό του ήθος, το φιλόθεο ζήλο του, το χάρισμα της ελεημοσύνης και τους πνευματικούς αγώνες. Γι' αυτό ο Άγιος Θεός τον προίκισε με το προορατικό χάρισμα. Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 754 μ.Χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον   Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἰλαρότητι τρόπων καλλωπιζόμενος, ὡς καθαρώτατον σκεῦος τῆς ἐπιπνοίας Χριστοῦ, τῆς ἐνθέου βιοτῆς ἐδείχθης ἔσοπτρον ὅθεν ἀστράπτεις νοητῶς, ἀρετῶν μαρμαρυγᾶς, Πατὴρ ἠμῶν Ἰλαρίων, πρὸς ἀπλανῆ ὁδηγίαν, καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν. Έτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Ἐν σοί Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβών γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἱλαρίων τό πνεῦμά σου.

Ῥόδον νοητὸν ὢν σαφῶς Ἡρῳδίων, Ξίφει τρυγηθείς, αὖθις ἀνθεῖ ἐν πόλῳ. O Άγιος Ηρωδίων, ανήκε στο κύκλο των εβδομήκοντα Αποστόλων του Κυρίου. Μετά την ανάληψη του Χριστού, ο Άγιος αφοσιώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελίου και υπήρξε συνεργάτης των 12 Αποστόλων και ιδιαίτερα του Απόστολου Πέτρου. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του απόστολου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, στην εκκλησία της Πάτρας επίσκοπος έγινε ο Ηρωδίων. Από τη νέα του θέση έδειξε όλες τις αρετές πού τον κοσμούσαν. Για τη χριστιανική του όμως δράση, συνελήφθη από τούς Ιουδαίους και τούς ειδωλολάτρες. Αφού τον έδειραν άγρια και τον λιθοβόλησαν, στο τέλος τον έσφαξαν με τον πιο ωμό τρόπο. Έτσι με μαρτυρικό τρόπο επισφράγισε την πίστη του στο Σωτήρα και Λυτρωτή του Κύριο. Η μνήμη του Αγίου Ηρωδίωνα επαναλαμβάνεται στις 10 Nοεμβρίου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Τῆς Ὑπάτης φωστῆρα καί ποιμένα θεόληπτον, τοῦ Παρακλήτου σέ χάρις, Ἠρῳδίων ἀνέδειξεν ἐν ταύτῃ γάρ Ἀπόστολε τό φῶς ἐκήρυξας τό θεῖον τοῦ Χριστοῦ, καί ὡδήγησας πρός πίστιν τήν ἀληθή...

Ἀγάπης, σεμνή, πάντας στεγούσης στέγη θεοσκέπαστος, Γαβριηλία, ὤφθης. Η μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη (Αυρηλία) γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας Παπαγιάννη, που ήταν ιδιαίτερα εύπορη. Λέγεται ότι η μεγάλη της αδελφή, η Βασιλική, ήταν εκείνη που της πρωτομίλησε για τον Θεό. Μαζί με τα παραμύθια που της διάβαζε, της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη. Το 1923 μ.Χ., κατά την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οικογένειά της απελάθηκε και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Η νεαρή, τότε, Αυριηλία εισήχθε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ήταν η δεύτερη γυναίκα που εισήχθη σε ελληνικό πανεπιστήμιο), όπου και έλαβε πτυχίο στη Φιλοσοφία. Σύμφωνα με τον βίο της, αγαπούσε τα φυτά, «μέχρι το τέλος της ζωής της μιλούσε μαζί τους», για αυτό και νωρίτερα είχε αποφοιτήσει απο τη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-le-Lac στην Ελβετία. Στην Αθήνα μετέβη το 1932 μ.Χ., όπου έπιασε δουλειά σε μία ψυχιατρι...

Ο Βίος του Οσίου χάνετε πίσω στα χρόνια με τους συναξαριστές να τον αγνοούν. Πρόκειται για τον Όσιο Στέφανο Χάρντινγκ (Étienne Harding) (περ. 1060 – 28 Μαρτίου 1134) ήταν Άγγλος μοναχός και ηγούμενος, ένας από τους ιδρυτές του Τάγματος των Κιστερκιανών. Τιμάται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία. Πρώιμη ζωή Ο Στέφανος γεννήθηκε στη νοτιοδυτική Αγγλία και, σε νεαρή ηλικία, πέρασε χρόνο στη Μονή Σέρμπορν στο Ντόρσετ. Στη συνέχεια ταξίδεψε στη Σκωτία και τη Γαλλία. Έπειτα, πραγματοποίησε προσκύνημα στη Ρώμη. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, εντάχθηκε σε μοναστήρι στο Μολέμ της Βουργουνδίας. Ίδρυση του Τάγματος των Κιστερκιανών Το 1098, ο Στέφανος, μαζί με τον Ροβέρτο και τον Αλβέρικο, αποχώρησαν από το Μολέμ και ίδρυσαν ένα νέο μοναστήρι στο Σιτώ της Γαλλίας. Ο Ροβέρτος έγινε ο πρώτος ηγούμενος. Όταν ο πάπας Ουρβανός Β' διέταξε τον Ροβέρτο να επιστρέψει στο Μολέμ, ηγούμενος ανέλαβε ο Αλβέρικος, ο οποίος υπηρέτησε για εννέα χρόνια, μέχρι τον θάνατό του. Ο Στέφανος ήταν ο τρίτος ηγούμενος του ...

Ο Όσιος Ευστράτιος, απόγονος μιας πλούσιας οικογένειας του Κιέβου, διέθεσε στους πτωχούς όλα τα πλούτη του και εγκαταβίωσε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, όπου αφιερώθηκε στην άσκηση και τη νηστεία. Στις εικόνες περιγράφεται με ανοιχτού χρώματος μαλλιά, αραιή γενειάδα, ντυμένος με το μοναχικό ράσο και ανυπόδητος. Μόλις ο Όσιος έγινε μοναχός, άρχισε να αγωνίζεται κατά των σαρκικών παθών και του διαβόλου με τα όπλα του φωτός, την αγρυπνία, την προσευχή και προπαντός την χριστομίμητη νηστεία. Με τον αγώνα και την σκληρή εγκράτεια, ταπείνωσε τους δαίμονες και εξουδετέρωνε τις προσβολές τους. Πάντοτε θυμόταν ότι ο Κύριός του, ο Ιησούς Χριστός, με την σαρανταήμερη νηστεία και την προσευχή Του κατέβαλε τον πονηρό, ενώ αντίθετα ο πρωτόπλαστος Αδάμ, λόγω της αποτυχίας του στο να φανεί εγκρατής, έπεσε και εξορίσθηκε από τον Παράδεισο. Έτσι ο γενναίος Ευστράτιος έλιωσε πραγματικά το σώμα του με την αυστηρή νηστεία, αλλά μαζί με αυτό έλιωσε και τα πάθη και διέλυσε τις δαιμονικές πλεκτάνες. Γι...

Για τον Άγιο Διονύσιο τον Ελεήμονα, Μητροπολίτη Λαρίσης και κτίτορα της μονής του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά των Μετεώρων, δεν διασώζονται αγιολογικά κείμενα, ακολουθίες, συναξάρια ή βίος. Ο Άγιος Διονύσιος εικονίζεται σε τοιχογραφία του 1627 μ.Χ. στο αριστερό κλίτος του ναού των Αγίων Αναργύρων Τρικάλων, όπου κατά χρονολογική σειρά από αριστερά προς δεξιά τοιχογραφούνται επτά «Άγιοι Αρχιεπίσκοποι Λαρίσης». Ο Άγιος Θωμάς ο Γοριανίτης, ο Άγιος Κυπριανός ο Θαυματουργός, ο Άγιος Αντώνιος ο Λογιώτατος και Νέος Θεολόγος, ο Άγιος Βησσαρίων, ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων, ο Άγιος Μάρκος ο Ησυχαστής και ο Άγιος Βησσαρίων του Σωτήρος. Η επιγραφή της τοιχογραφίας (ο Άγιος Διονύσιος ο Ελεήμων Αρχιεπίσκοπος [λαρίσης]), μαρτυρεί ότι ο Άγιος καταξιώθηκε στη συνείδηση του πιστού ποιμνίου του και συγκαταριθμήθηκε στην τιμητική χορεία των τοπικών Αγίων της περιοχής. Ακόμη, η επωνυμία Ελεήμων που του αποδόθηκε, αποδεικνύει αναντίρρητα την πλούσια προσφορά του, τόσο στον Εκκλησιαστικό όσο και στον κοινωνικό τ...

Ο Όσιος Ιωάννης ήταν Επίσκοπος της πόλεως Μανγκλίσι της ανατολικής Γεωργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1751 μ.Χ. Ο Άγιος Ιωάννης (Σαακαντζέ) του Μανγλίσι γεννήθηκε το 1668 και ανατράφηκε πνευματικά στην έρημο του Δαυίδ-Γκαρέτζι. Ξεχωρίζοντας για την αρετή του, σύντομα χειροτονήθηκε ιερομόναχος και αργότερα ανυψώθηκε στη θέση του Επισκόπου του Μανγλίσι. Το 1724, ο Άγιος Ιωάννης αναχώρησε από το Δαυίδ-Γκαρέτζι για το Ντερμπέντ του Νταγκεστάν, όπου έχτισε έναν ξύλινο ναό και άρχισε να κηρύττει τον Χριστιανισμό στους ντόπιους. Δίπλα του εργάζονταν έντεκα ακόμη ευσεβείς πιστοί. Η ταπεινή του ζωή και τα θαύματα που επιτέλεσε τράβηξαν την προσοχή των μουσουλμάνων του Νταγκεστάν, ακόμη και της τοπικής κυβέρνησης, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τη ιεραποστολική του δράση. Την εποχή εκείνη, ο Γεωργιανός βασιλιάς Βαχτάνγκ ΣΤ' (1703-1724) και ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας της Ρωσίας αλληλογραφούσαν τακτικά σχετικά με τον εκχριστιανισμό των περιοχών της Κασπίας Θάλασσας. Και οι δύο μονάρχες αν...

Ο Όσιος Ησύχιος έζησε και ασκήτεψε στην Παλαιστίνη κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. και διακρίθηκε στην συγγραφή πνευματικών κειμένων. Υπήρξε γέννημα και θρέμμα των Ιεροσολύμων. Αφού μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή, πλούτισε σε γνώσεις για τον Θεό. Ακολούθως, αφού αναχώρησε και έγινε μοναχός, ζούσε στην έρημο επισκεπτόμενος τους Οσίους Πατέρες που ευρίσκονταν εκεί και συλλέγοντας από τον καθένα τα άνθη της αρετής ως φιλόπονη μέλισσα. Επειδή όμως δεν ήταν δυνατόν να διαφύγει της προσοχής, τόση αρετή, αφού εξαναγκάστηκε από τον τότε Αρχιερέα των Ιεροσολύμων, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Και προσμένοντας επάνω στον Τάφο του Κυρίου και στους άλλους τόπους, στους οποίους ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός υπέμεινε τα Άγια Πάθη για χάρη μας, άντλησε πηγές γνώσεως και σοφίας. Γι' αυτό ερμήνευσε και διασαφήνισε κάθε Γραφή και προέβη σε ωφέλεια πολλών. Στα στοιχεία αυτά του Συναξαρίου, ο Θεοφάνης στη Χρονογραφία του προσθέτει την πληροφορία ότι η χειροτονία του Οσίου Ησυχίου σε πρεσβύτερο, τελέσθηκε αμέσως μ...

Ο Άγιος Boyan (Μποϋάν) ο επονομαζόμενος Enravota (Ενραβωτά) ήταν υιός του βασιλέως της Βουλγαρίας Ομουρτάγ (816 - 831 μ.Χ.), την εποχή κατά την οποία οι Βούλγαροι ήταν ακόμη στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Ενώ ήταν πρωτότοκος, μετά τον θάνατο του πατέρα του, δεν έγινε βασιλέας, αλλά η εξουσία πέρασε στον μικρότερο αδελφό του Μαλαμίρ. Από την αρχή του 9ου αιώνα μ.Χ., δηλαδή από τότε που άρχισε η βασιλεία του φιλοπόλεμου Κρούμμου (803 - 814 μ.Χ.), οι Χριστιανοί διώκονταν, ιδιαίτερα στις περιοχές που είχαν αποσπασθεί από τους Βυζαντινούς. Όταν ο αδελφός του Αγίου ανέκτησε την εξουσία, θέλησε να βεβαιωθεί ότι ο Boyan δεν είχε ασπασθεί την χριστιανική πίστη. Γι' αυτό του πρότεινε να συμμετάσχει σε ένα ειδωλολατρικό θυσιαστικό συμπόσιο. Στην άρνηση του Αγίου να θυσιάσει στα είδωλα, ο βασιλέας διέταξε τον διά αποκεφαλισμού θάνατό του. Ήταν περί το έτος 833 μ.Χ. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Θεοφύλακτου, Αρχιεπισκόπου Αχρίδος (1090 - 1126 μ.Χ.), ο πρίγκιπας Boyan κατά την στιγμή του μαρτυρίου...

Ο Όσιος Ιλαρίων ασκήτεψε στη μονή Ποκρόφσκοε Οζέρκσκοε της Ρωσίας και ήταν μαθητής του Οσίου Ευφρόσυνου του Θαυματουργού (βλέπε 15 Μαΐου). Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1476 μ.Χ. Η μνήμη του Οσίου Ιλαρίωνα επαναλαμβάνεται στις 21 Οκτωβρίου. Βιογραφία Ο Όσιος Ιλαρίων του Γντόβ και της Λίμνης του Πσκόβ ήταν μαθητής του Αγίου Ευφροσύνου του Πσκόβ (15 Μαΐου), ιδρυτή της Μονής Σπάσο-Ελεαζάροβ. Το 1460, στις όχθες του ποταμού Ζέλτσα, κοντά στο Γντόβ, ίδρυσε τη Μονή της Προστασίας της Θεοτόκου στη Λίμνη Οζέρσκ. Η μονή βρισκόταν στα σύνορα με τα εδάφη των Λιβονικών Ιπποτών, και οι μοναχοί υπέφεραν συχνά από τις επιδρομές του στρατιωτικού αυτού τάγματος. Παρά τις σκληρές συνθήκες και τα λιγοστά μέσα, ο Όσιος Ιλαρίων διατήρησε υψηλό επίπεδο ευσέβειας και ασκητικής ζωής στη μονή, καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για τον καλλωπισμό και την οικοδόμησή της. Τρεφόμενος με βότανα και ρίζες, καθάριζε τον νου του με πνευματική θεωρία και βρισκόταν σε διαρκή αγώνα με τα αόρατα πνεύματα. Κατά τη διάρκεια τ...