ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Τόλμῃ θάλασσαν Ἱππόλυτος εἰσδύνει, Οἷα κροαίνων ἵππος ἐν λείῳ πέδῳ. Ἱππόλυτον πόντου τριακοστῇ ἔκτανε ῥεῦμα. Πάπας Ρώμης με το όνομα Ιππόλυτος ουδέποτε υπήρξε. Ισως ο Ιππόλυτος αυτός να ήταν τοποτηρητής του θρόνου προ της άναρρήσεως, στον θρόνο, του Φήλικος. Μαρτύρησε πάντως επί αυτοκράτορος Κλαυδίου του Β' (268 - 9 μ.Χ.) αφού τον έριξαν στη θάλασσα. Βιογραφία Ο Ιππόλυτος Ρώμης γεννήθηκε περί το 170 μ.Χ. και ήταν ελληνικής καταγωγής. Έζησε και έδρασε στη Ρώμη ως πρεσβύτερος στα χρόνια του Ζεφυρίνου Ρώμης, (198-217). Η πληθωρική προσωπικότητά του, και τα πολυσχιδή ενδιαφέροντά του συνέβαλαν στην αυξημένη φήμη του, τόσο ώστε να έλθει να τον ακούσει στη Ρώμη ο Ωριγένης το 212. Διεκδίκησε ανεπιτυχώς αρχικά τον θρόνο της Ρώμης συγκρουόμενος με τον Κάλλιστο, ο οποίος κατέλαβε το θρόνο επειδή ήταν πιο πολύ «ικανός πολιτικός» παρά για τη θεολογική του παιδεία. Ενδεικτικό του κύρους που είχε στους συγχρόνους του ήταν η κατασκευή αγάλματός του από τους φίλους και υποστηρικτές του το 224. Η ...

Η Πελαγία Ιβάνοβνα Σερεμπρενίκοβα γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1809 μ.Χ. στο Αρζαμά της Ρωσίας. Οι γονείς της, Ιβάν Ιβάνοβιτς Σουρίν, έμπορος στο επάγγελμα και η μητέρα της Παρασκευή Ιβάνοβνα Μπεμπέσεβα, απόκτησαν αλλά δυο παιδιά, τον Ανδρέα και τον Ιωάννη. Ο Ιβάν έφυγε γρήγορα από το μάταιο τούτο κόσμο, αφήνοντας την Παρασκευή σε νεαρή σχετικά ηλικία μόνη με τα τρία της παιδιά.  Η τελευταία ξαναπαντρεύτηκε με τον Αλεξέι Νικήτιτς Κορόλεφ, άνθρωπο αυστηρό και ανάλγητο - μια συμπεριφορά που ακολουθήθηκε και από τα παιδιά της πρώτης του γυναίκας, κάνοντας τη διαβίωση μέσα στο σπίτι για την Πελαγία και τ' αδέλφια της σωστό μαρτύριο. Μικρή ακόμα η όσια αρρώστησε βαριά, για να μείνει στο κρεβάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν επιτέλους σηκώθηκε ήταν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Ενώ προηγουμένως ήταν εξαιρετικά έξυπνη με πλήρη διαύγεια πνεύματος, τώρα άρχισε να κάνει διάφορες ανοησίες. Έβγαινε χειμωνιάτικα στον κήπο, σήκωνε τη φούστα της, στεκόταν στο ένα πόδι και στροβιλιζόταν γύ...

Ο Άγιος Πέτρος ήταν τσάρος της Βουλγαρίας (927 - 967 μ.Χ.) και υιός του βασιλέως Συμεών. Είχε νυμφευθεί την εγγονή του βασιλέως Ρωμανού Λεκαπηνού (920 - 944 μ.Χ.), Μαρία, η οποία μετονομάσθηκε σε Ειρήνη, λόγω της ειρήνης που επικράτησε μεταξύ Βυζαντινών και Βουλγάρων. Ο Άγιος αγωνίσθηκε εναντίον της αιρέσεως των Βογομίλων ακολουθώντας τη διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας (βλέπε 19 Οκτωβρίου). Μετά από έναν ανεπιτυχή πόλεμο με την Ουγγαρία και τη Ρωσία, κοιμήθηκε το έτος 967 μ.Χ. Βιογραφία Ο Πέταρ (Πέτρος) ήταν γιος του Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας από τον δεύτερο γάμο του με την αδελφή του Γεωργίου Σουρσουβούλ. Ο Πέταρ γεννήθηκε στις αρχές του 10ου αιώνα, αλλά φαίνεται ότι ο μητρικός του θείος είχε μεγάλη επιρροή στην αρχή της βασιλείας του.  Από τον γάμο του με τη Μαρία (μετονομάστηκε σε Ειρήνη) Λεκαπηνή, ο Πέτρος Α΄ απέκτησε αρκετά παιδιά, συμπεριλαμβανομένων: Βόρις Α΄, που τον διαδέχθηκε ως αυτοκράτορας της Βουλγαρίας το 969. Ρωμανός, που τον διαδέχθηκε ως αυτοκράτορας της Βουλ...

 Τείνων τράχηλον τῷ ξίφει Κενσουρῖνος, Ἣν οἷα ξυρῶ τοῖς συνάθλοις ἀκόνη. Ο Άγιος Κενσουρίνος μαρτύρησε επί αυτοκράτορος Κλαυδίου του Β' (268 - 9 μ.Χ.). Κατείχε το αξίωμα του μαγίστρου και του πρώτου της συγκλήτου. Μετά από διαβολές, συνελήφθη και κλείσθηκε στη φυλακή. Παρά τα βασανιστήρια εκείνος ομολογούσε με επιμονή την πίστη του στον Χριστό. Από τα θαύματα που επιτέλεσε ο Άγιος Κενσουρίνος στη φυλακή, είκοσι στρατιώτες πίστεψαν στον Χριστό και αποκεφαλίσθηκαν μαζί με τον Άγιο.

 Σπλάγχνα φλέγουσι Σαβαΐνου λαμπάσι, Τὰ παμπόνηρα τέκνα τῆς ἀσπλαγχνίας. Ο Άγιος Μάρτυς Σαβαΐνος ήταν υπηρέτης της Μάρτυρος Χρυσής (βλέπε ίδια ημέρα). Αφού οι ειδωλολάτρες τον κτύπησαν με βαριές σφαίρες στον αυχένα, τον κρέμασαν σε ξύλο και του κατέκαψαν τα σπλάγχνα. Έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο.

Ο Μεγαλομάρτυς του Χριστού Γεώργιος τιμάται ιδιαίτερα την ημέρα αυτή στη Ζάκυνθο, διότι συνδέθηκε με τη σωτηρία του νησιού από την πανούκλα του έτους 1688 μ.Χ. Το έτος 1669 μ.Χ. πρόσφυγες Κρήτες που ήλθαν στο νησί της Ζακύνθου, έφεραν μαζί τους αρχαία εικόνα του Αγίου Γεωργίου, την οποία κατέθεσαν στο ναό του Αγίου Δημητρίου του Κόλα. Ιερόσυλοι όμως, απογύμνωσαν αυτή από την αργυρή επένδυσή της. Μετά οκτώ ημέρες όλη η εκεί συνοικία προσβλήθηκε από λοιμό, που θεωρήθηκε ως θεία τιμωρία για την γενόμενη ιεροσυλία. Για τον εξιλασμό του ο λαός κατέφυγε σε νηστεία και προσευχή και αποφάσισε την ανέγερση ναού επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου. Ο αναθηματικός αυτός ναός του Αγίου Γεωργίου των Κομούτων ή Καμαριώτης φέρει το εξής επίγραμμα: «Γεώργιον τε οία ναόν σοι πόλις, ανατίθησι της ξένης σωτηρίας».

Ο Όσιος Ζήνων έζησε τον 14ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στα σπήλαια της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου της Ρωσίας. Κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Άγιος Ζήνων, μαθητής του Μεγάλου Βασιλείου, γεννήθηκε στην πόλη του Πόντου σε μια πλούσια οικογένεια. Υπηρέτησε στην αυλή του αυτοκράτορα Ουάλεντα (364-378), ανάμεσα στους στρατιώτες που στάλθηκαν να μεταφέρουν τα αυτοκρατορικά διατάγματα. Μετά τον θάνατο του Ουάλεντα, ο Άγιος Ζήνων εγκατέλειψε τον κόσμο και αποσύρθηκε σε μια σπηλιά κοντά στην Αντιόχεια. Για σαράντα χρόνια έζησε εκεί, ακολουθώντας μια αυστηρή και μοναχική ζωή, καθαρίζοντας την ψυχή του και προσευχόμενος στον Θεό. Ο Άγιος Ζήνων πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή και κοινωνούσε τα Άχραντα Μυστήρια του Χριστού. Στο κελί του δεν είχε ούτε κρεβάτι, ούτε τζάκι, ούτε φως. Φορούσε παλιά ρούχα και έτρωγε μόνο ψωμί και νερό, για το οποίο έπρεπε να κάνει ένα κοπιαστικό ταξίδι ως την πόλη, όπου υπήρχε πηγάδι. Ο Άγιος Ζήνων αγαπούσε ιδιαίτερα τα ιερά βιβλία, τα οποία δανειζόταν από όσους τον επισκέπτονταν...