Νικόλαος Χατζηλαζάρου

Ο Νικόλαος Χατζηλαζάρου υπήρξε γόνος της µεγάλης οικογένειας Χατζηλαζάρου, της οποίας πατρογονικό ήταν το χωριό Γραµµατικό στο Βέρµιο. Μετά την καταστροφή του, την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821, ο παλαιότερος γνωστός πρόγονος της οικογένειας, ο Χρήστος, εγκαταστάθηκε στις Σέρρες, όπου ανέπτυξε πολυσχιδή επιχειρηµατική δραστηριότητα και απέκτησε τέσσερα τέκνα. Μεταξύ αυτών ο Ιωάννης, διηύθυνε την οικογενειακή επιχείρηση στις Σέρρες, τουλάχιστον από το 1831, νυµφεύθηκε την Χρυσάνθη Οικονόµου και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη µε τα τέκνα τους Περικλή, Ευριπίδη και Νικόλαο.

Οι τρεις γιοι του Ιωάννη δηµιούργησαν την Εµπορική Εταιρεία «Υιοί Ιωάννου Χατζηλαζάρου» και διαχειρίζονταν, παράλληλα, τα τρία µεγάλα τσιφλίκια τους, στο Λάτροβο που ήταν κοντά στο Σιδηρόκαστρο και στα Μπαχτιάρ και Γιαννές, που ήταν κοντά στο Κιλκίς. Κατείχαν, επίσης, στην ιδιοκτησία τους µεγάλα αστικά ακίνητα στην Εγνατία και κοντά στο λιµάνι.

Ο Νικόλαος Χατζηλαζάρου ήταν Ρώσος υπήκοος και µαζί µε τον αδελφό του Περικλή και τη µητέρα τους Χρυσάνθη διαδραµάτισαν βασικό ρόλο στην υπόθεση της απαγωγής νεαρής χριστιανής από τη Μπογδάντζα, που είχε µεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη για να εξισλαµισθεί, γεγονός το οποίο οδήγησε στη σφαγή των Προξένων το 1876. 

Ο Νικόλαος Χατζηλαζάρου διετέλεσε Πρόεδρος της «Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης» το 1886 και βίωσε την απώλεια των τέκνων του σε µικρή ηλικία. Ο ίδιος απεβίωσε το 1906.

Βιβλιογραφία

1. Βακαλόπουλος Α. Παγκαρπία Μακεδονικής Γης. Θεσσαλονίκη: Ε.Μ.Σ.,

1980.