Το Σιδηρόκαστρο του 1951 ...είχε καλύτερη αγορά από το Κιλκίς...
Από το Σιδηρόκαστρο επί κατοχής η οικογένεια Κασάπη με τα τέσσερα παιδιά φιλοξενήθηκε στο χωριό Νέα Μαγνησία (Η Νέα Μαγνησία είναι κωμόπολη 10 χιλιόμετρα δυτικά της Θεσσαλονίκης και από το 2011 υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Δέλτα).
Ο μεγάλος γιος του Θοδωρή Κασάπη, Στέφανος μαζί με τον Τάσο Κολοκοτρόνη που ήταν συνομήλικοι και πολύ καλοί φίλοι, πουλούσαν στους Γερμανούς τσιγάρα και άλλα πράγματα.
Ο Θοδωρής Κασάπης ήταν πελάτης του καφενείου και φίλος του Κολοκοτρόνη(στο χωριό Νέα Μαγνησία).
Η οικογένεια του Κασάπη μετά την κατοχή επέστρεψε στο Σιδηρόκαστρο και στην δουλειά τους που είχαν χασάπικο στην αγορά, το χασάπικο ήταν για πολλά χρόνια εκεί και ήταν αυτό που έδωσε το επίθετο στην οικογένεια.
Ο Τάσος Κολοκοτρόνης όταν ήρθε με μετάθεση (στον στρατό) στο Σιδηρόκαστρο το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει να τους βρεί τον Στέφανο Κασάπη, και οι ιστορίες από τηνκατοχή ξαναζωντάνεψαν.
Κατά την μετάθεση του στο Σιδηρόκαστρο ο Τάσος Κολοκοτρόνης παρατηρεί και μας δίνει κάποια πού ενδιαφέροντα στοιχεία για το Σιδηρόκαστρο του 1950 .
Ο Τάσος Κολοκοτρόνης αναφέρει : Το Σιδηρόκαστρο διέφερε πολύ από το Κιλκίς .Είχε καλύτερη αγορά από το Κιλκίς, παλιά παραδοσιακά σπίτια το ποτάμι που περνούσε κοντά από τη πόλη .Το παλιό κάστρο και το πράσινο με τα πλατάνια και τις ιτιές που έδινε μία ιδιαίτερη ομορφιά .Είχε αρκετές ταβέρνες (σε σύγκριση με το Κιλκίς) και το Ζαχαροπλαστείο του Μπάρμπα Γιάννη με τις δύο όμορφες κόρες που συγκέντρωνε εκατοντάδες στρατιώτες για να παραγγείλουν ένα γλυκό και να τις κάνουν γλυκά ματάκια και να φλερτάρουν στις κόρες του . Τα κορίτσια ήταν ευγενικά ηθικά και ήταν πόλος έλξης όλων των πελατών και χρυσωρυχείο για τον μπάρμπα Γιάννη που δούλευε καλά για τα νόστιμα και ωραία γλυκά του .
