Η καλλιέργεια βαμβακιού στην περιοχή μας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας

Η καλλιέργεια βαμβακιού στην περιοχή μας ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, από την εποχή πριν τον Φίλιππο Β΄ οι κάτοικοι είναι αγρότες, πολλές πηγές αναφέρονται στην σημαντικότητα της καλλιέργειας βαμβακιού  στην περιοχή μας.                                                                                                                                                                                                                                                  Τον 19ο αιώνα η καλλιέργεια συνεχίζετε και μαζί με τον καπνό αποτελεί έναν από του πιο βασικούς παράγοντες της οικονομίας του Σιδηροκάστρου, της Σιντικής και των Σερρών.                                                                                                                                                                                                                    Ο J. V. Arasi σε έκθεσή του γράφει στις 24 -4-1777 για το εμπόριο των Σερρών ότι ήταν απέραντο εξ αιτίας της σημαντικότατης και αξιοσημείωτης παραγωγής βάμβακος που έφθανε στα εξ με επτά εκατομμύρια οκάδες ετησίως.

Τα δύο τρίτα αυτής της παραγωγής στέλνονταν από τις Σέρρες στη Γερμανία, στη Βενετία στην Πολωνία και στην Ευρωπαϊκή Τουρκία δια ξηράς, με τα περίφημα καραβάνια, και δια θαλάσσης από τους κόλπους του Ορφανού, της Θεσσαλονίκης και του Δυρραχίου, το δε υπόλοιπο το επεξεργάζονταν μόνοι τους στα κλωστοϋφαντουργία των Σερρών.

Η γερμανική εφημερίδα Bremer Handelsblatt στις 9 Σεπτεμβρίου 1871 αναφέρετε στην καλλιέργεια βαμβακιού στην περιοχή μας, καθώς και στις 2 χρονιές με την μεγαλύτερη η μικρότερη παραγωγή. 

Η επαρχία της Μακεδονίας "– από μόνη της δυο στρέμματα – ή γενικό Gubernium" της Θεσσαλονίκης, διασπάτε πλεον στα σαντζάκιο ή σαντζάκι  της Θεσσαλονίκης, Σερρών, Δράμα, και Μοναστηρίου και σε κάθε μια από αυτές η βαμβακοφυτεία είναι εντόπια.

Το σαντζάκι των Σερρών υπερισχύει όλων των άλλων σε σπουδαιότητα, διότι η κουλτούρα του βαμβακιού είναι εδώ αρχαιότατη, εκτενής και κορυφαία σε ποιότητα.

Οι περιοχές ή τα καιμακτσαλικια τα οποία ασχολούνται με αυτό (βαμβακοφυτεία) είναι αυτά των Σερρών, Ζίχνη, Δεμίρ Χισάρ, Μελενικίτσι, και Πετρίτσι.

Όλη η παραγωγή του σαντζάκιου μπορεί σε μια εύφορη χρονιά, όπως ήταν αυτή του 1869, να εκτιμηθεί στα 120.000* [*εδω αναφερει μεγαλες κουλουρες σε σχεση με το βαμβακι] ή σε 6.000.000 οκάδες σε μη εύφορες χρονιές όπως αυτή του 1870 σε 80.000* . Συνεπώς ένα τρίτο ή και κατά ήμισυ λιγότερο. Τα είδη τα οποία καλλιεργούνται στο προαναφερόμενο σαντζάκι είναι το ντόπιο, το αμερικάνικο και το αιγυπτιακό. Η όλη παραγωγή είναι 2/3 ντόπιο, 1/3 αμερικάνικο, ενώ το αιγυπτιακό παράγεται πλέον σε μικρή ποσότητα....