Η ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Σέρρες, Μάιος 2006
Ο πλειστηριασμός της μοναδικής κατοικίας του πολίτη και η έξωση της οικογένειάς του είναι απάνθρωπη και αντισυνταγματική, αφού πλήττει βάναυσα την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τους θεσμούς του γάμου και της οικογένειας.
Μια ρεαλιστική πρόταση αποτροπής του φαινομένου αυτού.
Η υποκρισία, σε ατομικό επίπεδο, θεωρείται ως ένα σοβαρό ελάττωμα του ανθρώπου που την μετέρχεται, αφού αποκαλύπτεται ότι άλλα υποδηλώνει και άλλα πράττει. Η υποκρισία, όμως, σε
κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο αναμφίβολα αποτελεί σοβαρότατο νόσημα του πολιτικού μας βίου. Ένα τέτοιο παράδειγμα κοινωνικής μας υποκρισίας αποτελεί το θέμα της ελλιπούς προστασίας
της κατοικίας του πολίτη με οδυνηρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και στην οφειλόμενη από το Σύνταγμα προστασία της οικογένειας, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην περίπτωση του πλειστηριασμού της κατοικίας του πολίτη, που επιτρέπεται στον οιονδήποτε πιστωτή του, με επακόλουθο η στεγαζόμενη οικογένεια να διώχνεται από την κατοικία της τελείως απροστάτευτη. Τα θύματα δε αυτού του ξεσπιτώματος είναι συνήθως οι υπερήλικες ένοικοι, η σύζυγος και τα παιδιά του οφειλέτη, που κατά τίποτε δεν έφταιξαν για το οικονομικό ναυάγιο του αρχηγού της οικογένειας. Αφήνω στον αναγνώστη να φανταστεί την τραγική εικόνα της έξωσης, τα έκπληκτα και πονεμένα μάτια των παιδιών και η ενώπιόν τους συντελούμενη καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του οφειλέτη πατέρα.
Στη συνέχεια πολύ σύντομα και απλά θα αναφερθώ στις ισχύουσες συνταγματικές διατάξεις για την προστασία της κατοικίας, ελλιπή όπως υποστηρίζω, επίσης και στις συνταγματικές διατάξεις τις αναφερόμενες στην αξία του ανθρώπου και στην οικογένεια, ώστε να διαφανεί η απαράδεκτη για την Χώρα μας και τον πολιτισμό μας αντίφαση και αδικία, που υπάρχει ανάμεσα στις δυο αυτές περιπτώσεις, η οποία μας επιτρέπει να ομιλούμε για υπάρχουσα υποκρισία. Και τέλος θα κλείσουμε το παρόν με την πρότασή μας.
Σχετικά με την κ α τ ο ι κ ί α το ισχύον Σύνταγμα ορίζει ότι:
«Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που στερούνται, αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους» (αρθρ. 21 παρ. 4).
«Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο» (αρθρ. 9 παρ. 1) με την έννοια ότι είναι απαραβίαστη. Εις εκτέλεση αυτών των δυο λιτών συνταγματικών διατάξεων η Πολιτεία προχώρησε σε στεγαστικά
προγράμματα αγροτών ή εργατών και άλλων κατηγοριών πολιτών ορίζοντας το αναπαλλοτρίωτο και συνεπώς ακατάσχετο της χορηγούμενης κατοικίας, τούτο όμως προσωρινά μέχρις ότου εκδοθεί ο σχετικός τίτλος κυριότητας, η χορήγηση του οποίου συμπίπτει με την εξόφληση του τιμήματος του κτήματος προς την Πολιτεία, χωρίς να τολμήσει να διατηρήσει το ακατάσχετο της κατοικίας και μετά την έκδοση του τίτλου. Όσον δε αφορά την προστασία του ασύλου της κατοικίας, περιέλαβε στον Ποινικό Κώδικα την διάταξη του αρθρ. 334 με την οποία προέβλεψε την τιμωρία παντός που θα αποτολμήσει την διατάραξη της οικιακής ειρήνης, δηλαδή την είσοδο και παραμονή εντός της κατοικίας χωρίς την συναίνεση του ενοικούντος σ’αυτήν. Όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις επιτρέπεται η παραβίαση του ασύλου με την σχετική συνδρομή της δικαστικής αρχής, όπως ορίζει ο νόμος.
Σχετικά δε με την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της οικογένειας, το ισχύον Σύνταγμα ορίζει ότι: «ο σεβασμός και η προστασία της α ξ ί α ς του α ν θ ρ ώ π ο υ αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» (άρθρ.2 παρ.1). «Η οικογένεια ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους» (άρθρ.21 παρ.1).
Κατ’ακολουθίαν διαπιστώνει ο αναγνώστης ότι ως δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα, σχετικά με την κατοικία, απαγορεύουμε να την ενοχλήσει κανείς με το να μπει μέσα σε αυτήν χωρίς την συγκατάθεση του ενοικούντος, αλλά επιτρέπουμε στον οιονδήποτε πιστωτή να κατάσχει και να εκπλειστηριάσει την κατοικία και να πετάξει στον δρόμο την, κατά τα αλλά προστατευόμενη, οικογένεια!!!
Προτείνουμε λοιπόν, για την άρση αυτού του απαράδεκτου κοινωνικού φαινομένου:
α) Για άμεση λύση: Δεδομένου ότι δεν υπάρχει σχετική συνταγματική κάλυψη για οριστική ρύθμιση, να προχωρήσει η Πολιτεία νομοθετικά στην ψήφιση προσθήκης σχετικής παραγράφου
στο άρθρο 1000 του Κώδ. Πολ. Δικονομίας, που να ορίζει ότι όταν το εκπλειστηριαζόμενο ακίνητο αποτελεί την μοναδική κατοικία του οφειλέτη, η αναστολή του πλειστηριασμού να μπορεί να δο-
θεί τουλάχιστον μέχρι τα 4 εξάμηνα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα μεταστέγασης του οφειλέτη, αντί των 2 εξαμήνων που ισχύει τώρα. Επίσης, να οριστεί ότι με την μέριμνα της Γραμματείας του
Δικαστηρίου, αντίγραφο της απόφασης αναστολής του πλειστηριασμού να κοινοποιείται στην αρμόδια κρατική Αρχή Πρόνοιας και Στέγασης, προκειμένου να συνδράμει στην μεταστέγαση της
οικογένειας του οφειλέτη.
β) Για οριστική λύση: Να προστεθεί στο άρθρο 9 του Συντάγματος μια παράγραφος η οποία να ορίζει ότι η μοναδική κατοικία του πολίτη είναι ακατάσχετη για απαιτήσεις οιουδήποτε πιστωτή, οι οποίες γεννήθηκαν μετά την δημοσίευση της παραπάνω συνταγματικής τροπολογίας. Έτσι θα προστατευθεί πλήρως η μοναδική κατοικία του πολίτη και δι’αυτής η οικογένεια και η αξιοπρέπεια των μελών της, αλλά και ο κάθε πιστωτής αφού θα γνωρίζει προ πάσης συναλλαγής το ακατάσχετο της κατοικίας του οφειλέτη και θα ρυθμίζει ανάλογα τις σχέσεις του στις συναλλαγές.
Σέρρες, Μάιος 2006
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ Ε.Τ
ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ