Αποδοτικά Ελαιόδεντρα Λυγερά
 | Η συγκομιδή της ποικιλίας αυτής εξαρτάται από το πόσο ώριμος είναι ο καρπός της. Το μέγεθος της ελιάς αυτής είναι επίσης αρκετά αυξημένο όπως αντιστοίχως και το βάρος της. Λόγω του γεγονότος ότι η συγκεκριμένη αυτή ποικιλία δίνει σχετικά χαμηλότερης ποιότητας ελαιόλαδο συγκριτικά με άλλες ποικιλίες, χρησιμοποιείται κυρίως σαν ελιά ή πατέ. |
 |
Η Αρμπεκίνα είναι η ποικιλία που έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από κάθε άλλη στην Ισπανία, για το σύστημα πυκνής γραμμικής φύτευσης. Φαίνεται πιθανόν ότι αποτελείται από πολλούς κλώνους, ένας από τους οποίους, ο Ι-18 σε πειράματα, φάνηκε ότι έμπαινε νωρίτερα σε παραγωγή, ενώ έδινε και υψηλότερες αποδόσεις. Είναι ποικιλία που συγκομίζεται πρώιμα, έχει πολύ καλής ποιότητας λάδι με φρουτώδη γεύση, χωρίς να πικρίζει. Παρουσιάζει μεγάλη σταθερότητα στην παραγωγή και είναι ανθεκτική στο κρύο. |
 |
Η ποικιλία ελιάς Θάσου ή Θρούμπα με την παρουσία του μύκητα phoma oleae, χάνει την πικρή της γεύση, γιατί υδρολύεται η ελαιοπικρίνη. Έτσι η ελιά εκπικρίζεται φυσιολογικά επάνω στο δέντρο και δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία για να φύγει η πίκρα της ελιάς. Οι ελιές Θρούμπες αποκτούν έτσι φυσιολογικά μία ευχάριστη γλυκιά γεύση, χωρίς καμία ανθρώπινη επεξεργασία. Η μόνη εργασία που χρειάζεται είναι η διαλογή. Η ανάπτυξη του μύκητα ευνοείται όταν υπάρχουν εναλλαγές υψηλής υγρασίας και ηλιοφάνειας. Σημαντική επίδραση ασκεί στην ανάπτυξη του μύκητα το μικροκλίμα κάθε περιοχής. Οι ελιές που παρέμειναν στο δέντρο μέχρι το Μάρτιο-Απρίλιο έχουν παραωριμάσει, έχουν στραγγίσει πλέον τα υγρά τους και φυσικά έχουν γλυκάνει. Μάλιστα, συνηθίζουν να τις κόβουν απευθείας από το δέντρο και να τις τρώνε. |
 |
Η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της ποικιλίας αυτής είναι μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου. Η συγκομιδή γίνεται μόνο όταν το χρώμα του καρπού έχει γίνει εντελώς μαύρο. Έχει ασύμμετρο σχήμα ενώ το βάρος του καρπού είναι αρκετά αυξημένο. Το δέντρο της Καλαμών έχει τη δυνατότητα να αντέχει σε όλες τις θερμοκρασίες κλίματος δίνοντας εξαιρετικούς καρπούς. Η ποικιλία αυτή είναι και παγκοσμίως και η πιο γνωστή ελιά τραπεζιού. |
 |
Είναι η πιο γνωστή ποικιλία ελιάς στην Ελλάδα αφού της αντιστοιχεί το 60% της ελληνικής παραγωγής. Έχει μικρό μέγεθος και ωριμάζει από τον Νοέμβριο μέχρι το Δεκέμβριο. Το βάρος της είναι από 0.3 έως 1.0 γραμμάρια και το ύψος της από 12 έως 15 χιλιοστά. Παρά το γεγονός ότι το κορωνέικο δέντρο χρειάζεται ελάχιστη φροντίδα και μπορεί να αντέξει σε χαμηλές θερμοκρασίες, είναι αυτό που δίνει την καλύτερη ποιότητα λαδιού σε σχέση με άλλες ποικιλίες. |
 |
Με βάση το μέγεθος των καρπών της χαρακτηρίζεται μεσόκαρπη ποικιλία και έχει κυλινδροκωνικούς καρπούς. Χρησιμοποιείται κυρίως ως ελαιοποιήσιμη ποικιλία. Ωριμάζουν οι καρποί το Νοέμβριο και αρχές Δεκεμβρίου. Πρόκειται για μία ποικιλία ανθεκτική στο κρύο, την εδαφική και ατμοσφαιρική υγρασία και τον "καρκίνο του δέντρου". Αντίθετα, είναι ευαίσθητη στο δάκο. |
 |
Η ποικιλία αυτή επίσης ωριμάζει με αργούς ρυθμούς και η καλύτερη εποχή για τη συγκομιδή της είναι από το τέλος Νοεβρίου μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου. Ο καρπός της έχει μεσαίες διαστάσεις με οβάλ σχήμα. Το βάρος της ποικίλει από 2.2 έως 2.9 γραμμάρια. Αυτό που χαρακτηρίζει το δέντρο Μανάκι είναι ότι αντέχει σε υψηλό υψόμετρο, όπου άλλες ποικιλίες εκτός από την Αθηνολιά δε μπορούν να αποδώσουν. |
 |
Λόγω του μεγέθους του καρπού τους θεωρούνται μεσόρκαπες. Οι μεσόκαρπες ελιές χρησιμοποιούνται ως βρώσιμες, για παραγωγή λαδιού και για την ελαιοπαραγωγή. Η ποικιλία Μεγάρων αποτελείται από δέντρα μετρίων διαστάσεων με μακριά μυτερά φύλλα. Ο καρπός ποικίλλει πάρα πολύ ως προς το μέγεθος και το σχήμα. Το δέντρο αντέχει στην ξηρασία, είναι ανεκτικό στο ψύχος και είναι πολύ παραγωγικό όταν δέχεται στοιχειώδεις έστω καλλιεργητικές φροντίδες. |
 |
Ανήκει στις μεσόκαρπες ελιές, με βαση το μέγεθος του καρπού της. Έχει χαμηλόμορφους καρπούς και είναι διπλής χρήσης. Χρησιμοποιείται είτε για φαγητό ως βρώσιμη, είτε για την παραγωγή ελαιολάδου (με περιεκτικότητα 20%-25% σε λάδι). Ωριμάζει Νοέμβριο - Δεκέμβριο και μέσα σε αυτούς τους μήνες πρέπει να γίνεται η συγκομιδή του καρπού. Επεκτείνεται κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. |
 |
Η ποικιλία Πικουάλ κατατάσσεται στις πρώιμες ποικιλίες με μεγάλη παραγωγικότητα. Ο καρπός συλλέγεται εύκολα με μηχανική συγκομιδή. Ειναι ανθεκτική στο κρύο και στην ξηρασία. Καλλιεργείται ευρέως στην Ισπανία και υπολογίζεται ότι καλύπτει περίπου το 50% της συνολικής παραγωγής ελαιολάδου. Η ποικιλία Πικουάλ έχει χαρακτηριστικό σχήμα, με ένα μυτερό σχηματισμό στο τελείωμα του καρπού. Στην πραγματικότητα, το όνομα της ποικιλίας προέρχεται από την ισπανική λέξη «κορυφή» ή «δείκτης». Παρουσιάζει υψηλή σταθερότητα ελαιολάδου και υψηλή ανθεκτικότητα στις υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Το δέντρο Πικουάλ έχει σκληρώδες κορμό και είναι ανθεκτικό στους περισσότερους τύπους εδάφους και δίαφορες κλιματικές συνθήκες. Η Πικουάλ χρησιµοποιείται σε παραδοσιακούς ελαιώνες καθώς επίσης και σε ελαιώνες πυκνής φύτευσης (6,5Χ5 ή 7Χ3,5). Δε συνιστάται η χρησιµοποίησή της για ελαιώνες υπέρπυκνης φύτευσης. |
 |
Λόγω του μεγέθους του καρπού τους θεωρούνται μεσόρκαπες. Οι μεσόκαρπες ελιές χρησιμοποιούνται ως βρώσιμες, για παραγωγή λαδιού και για την ελαιοπαραγωγή. Η ποικιλία Χαλκιδικής αποτελείται από δέντρα μετρίων διαστάσεων με μακριά μυτερά φύλλα και η συγκομιδή της γίνεται μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου. Ο καρπός της είναι μακρόστενος. Προσφέρεται στη φυσική του μορφή, αλλά και κομμένος σε φέτες, ή καθαρισμένος χωρίς τον πυρήνα του. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για γέμιση με αμύγδαλο, σκόρδο, κόκκινη πιπεριά, ή να σερβιριστεί με πικάντικη σάλτσα καθώς επίσης και με άλλους τρόπους. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου