ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Disco PLAYBOY στο Σιδηρόκαστρο,1987 

Πλατεία ζωοπάζαρου, χάνι ζώων,  αναπαράσταση σύμφωνα με πληροφορίες Γ. Βάκα και Βαγγέλη Παπαδόπουλου Η στοά, της εισόδου (1) έκλεινε με δίφυλλη ξύλινη πόρτα. Μέσα απ αυτή ζώα και άμαξες οδηγούνταν στην αυλή του χανιού (2), που ήταν «στρωμένη με καλντερίμι». Εκεί, αφού πρώτα ξεφόρτωναν τις αποσκευές στον υπόγειο χώρο (4), οι άμαξες έμεναν στον ανοικτό χώρο της αυλής, ενώ τα ζώα οδηγούνταν στα «παχνιά» (3).  Οι ταξιδιώτες—συνήθως κάτοικοι των γύρω χωριών που έφθαναν από το βράδυ της Πέμπτης για το μεγάλο παζάρι της Παρασκευής, αλλά και έμποροι που κατευθύνονταν από τη Θεσσαλονίκη προς τη Βουλγαρία, Βλαχία, Μολδαβία ή Αυστρία με ενδιάμεσο σταθμό την Τζουμαγιά—κατέλυαν στο μοναδικό κλειστό χώρο του χανιού (5), που ήταν μαγειριό και ξενώνας μαζί.  Ο χώρος θερμαινόταν από το τζάκι που ήταν ταυτόχρονα και εστία μαγειρέματος. Δίπλα στο χώρο αυτό, και με ξεχωριστή είσο­δο, βρισκόταν το ((αναγκαίο)) (6). Αριστερά της στοάς της εισόδου υπήρχαν μαγαζιά με συγγενή λει...

(*Στο Ρούπελ υπήρχε πανδοχείο) Το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα είναι η εποχή που στην Ευρώπη ση­μειώνεται η κατάλυση των φεουδαρχικών συστημάτων και η κατίσχυση της αστικής τάξης (Γαλλική Επανάσταση 1789). Στον ελληνικό χώρο παράλληλα παρουσιάζεται ακμή με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) και την καθιέρωση προστατευτικού κλί­ματος για τις ελληνικές εμπορικές και εφοπλιστικές δραστηριότητες- οι ναπολεόντιοι πόλεμοι και ο ναυτικός αποκλεισμός της Ευρώπης από τους Άγγλους δημιούργησαν πρόσθετες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αστι­κών μορφών στην Ελλάδα. Μέσα στις συνθήκες αυτές, κατά το τελευταίο τέταρτο του 18ου αιώνα, στον ελληνικό χώρο η αγροτική οικονομία αλλάζει μορφή και από «κλει­στή» γίνεται εμπορευματική3. Αυτό έχει σαν συνέπεια την ανάπτυξη της μονοκαλλιέργειας σε ορισμένες περιοχές και τη δημιουργία αξιόλογων κέ­ντρων εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου. Την εποχή αυτή η Θεσσαλονίκη με σημαντικό πληθυσμό (1820:50.000,1920:200.000)', μαζί με τ...

Η Μάχη του Κλειδίου (βουλ. Беласишка битка, γνωστή και με το όνομα Μάχη της οροσειράς Μπέλλες) διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Σύμφωνα με τον Βυζαντινό ιστορικό, Ιωάννης Σκυλίτζης: «Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β' συνέχιζε τις επιθέσεις στη Βουλγαρία, καταστρέφοντας τα πάντα στον δρόμο του. Ο Σαμουήλ ήταν ανίκανος να τον σταματήσει σε ανοιχτή μάχη, και έτσι, έχανε τη δύναμη του». Το αποκορύφωμα του πολέμου ήρθε το 1014, όταν ο Σαμουήλ, ως ηγέτης του στρατού, προσπάθησε να σταματήσει τον βυζαντινό στρατό πριν αυτός εισέλθει στη βουλγαρική ενδοχώρα.  Η μάχη τελείωσε με νίκη των Βυζαντινών. Ο Σκυλίτζης θεωρεί πώς ο Βασίλειος αιχμαλώτισε 15.000 στρατιώτες  [Bas2+Const8.35]   Ὁ δὲ βασιλεὺς οὐ διέλιπε καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν εἰσιὼν ἐν Βουλγαρίᾳ καὶ τὰ ἐν ποσὶ κείρων τε καὶ δῃῶν. ὁ ...