Η προέλευση των μαρτυριών για τις θηριωδίες των Βουλγάρων, 1913

Η σφαγή του Σιδηροκάστρου ήταν ίσως το πιο φρικιαστικό πράγμα που γνώρισε ο τόπος, όπως αναφέρουν οι τότε πηγές η ομώτητα ξεπερνούσε κατα πολύ ακόμη και τις σφαγές του Αττίλας και των Ούννων.

Για τα γεγονότα είχαν μιλήσει οι διαδοθέντες αλλά και πιο αμερόληπτες πηγές της Οθωμανικής διοίκησης όπως ο πρώην πρόεδρος της δημοτικής αρχής Ραχμετλουλαχ εφένδη, ο Χατζή-Ντεμίρ εφένδη, ιμάμηδες αλλά και άλλοι αξιόπιστοι Οθωμανοί.

Μέσα στις μαρτυρίες πέραν των ακροτήτων και των φρικιαστικών αναφορών, αξιοσημείωτα να αναφερθούν δίχως αμφιβολίες  είναι οτι στις ακρότητες δεν συμμετείχαν οι κομιτατζηδες, όλες οι βαρβαρότητες διενεργήθηκαν από  αξιωματικούς και στρατιώτες του 12ου και 21ου βουλγάρικου Συντάγματος καθώς και εξαρχικών από χωριά της βόρειας Μακεδονίας υπό την αρχηγία του δκτη του 21ου βουλγάρικου Συντάγματος Μποσνιάκωφ ο οποίος είχε εγκατασταθεί μαζί με τον επιλοχία του Αλεξάνδρωφ στο Δεμίρ Ισσαρ.

Τραγικό το γεγονός πως ο οδηγός αυτών ως επί το πλείστον ήταν ο δήμαρχος Δεμίρ Ισσάρ ο Τσιτκούσωφ, φανατικός Βούλγαρος εκ Βελλεσών.