"Αστέρι των Μάγων", ποίημα, 1950
"Αστέρι των Μάγων", ποίημα, 1950
ΑΣΤΕΡΙ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ
Η γέννησή Σου τό ἅγιασε τό καθετί στή φάτνη,
τ᾽ ἄψυχα καί τά ζωντανά. Μουκανητά σκορπίζουν
τά βόδια, καί τ' ἀλόγατα μ' ἀγάπη χλιμιντρίζουν . . .
Ἡ γέννησή Σου τό ἅγιασε τό καθετί στή φάτνη.
Καί τό ἄστρο, πού δέ θά φανεῖ ποτέ στόν κόσμο πιά,
ἀπό τοῦ στερεώματος τ᾽ ἀμέτρητα τά βάθη
ἦρθε, κι ἀπό τή φάτνη Σου, Χριστέ μου, ἐπάνω ἐστάθη·
τό ἀστέρι, πού δέ θά φανεῖ ποτέ στόν κόσμο πιά.
Τό ἀστέρι αὐτό, πού ὁδήγησε τούς Μάγους νά σέ βροῦνε, κάθε πιστός μέ τῆς ψυχῆς τά μάτια τό θωρεῖ.
Το αστέρι αυτό στη φάτνη Σου κι εμένα μ' οδηγεί
το αστέρι αύτο, που οδήγησε τους Μάγους να σε βρούμε
Από το βιβλίο Νεοελληνικά αναγνώσματα Α΄ Λυκείου του 1978, 16η Έκδοση]
