Δημήτριος Μαρούλης

Πρόσωπα | Επιλογή ανά θέμα | Τελευταίες αναρτήσεις

Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό κοντά στα Ιωάννινα. Σπούδασε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων και στη συνέχεια έγινε δεκτός με υποτροφία στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της Αθήνας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Ριζάρειο Σχολή γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, την οποία πρόωρα εγκατέλειψε για να αναλάβει τη θέση του δασκάλου των θρησκευτικών στη Γερμανική Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, με πρόταση του διευθυντή της Ριζαρείου Σχολής. 

Στη Σχολή αυτή είχε μια ευδόκιμη διδακτική δραστηριότητα και οι Γερμανοί προϊστάμενοί του τον έστειλαν στη Γερμανία για ανώτερες σπουδές, όπου παρακολούθησε μαθήματα Θεολογίας, Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικών στα πανεπιστήμια του Μονάχου, του Βερολίνου και του Τίμπινγκεν. Πήρε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν, επέστρεψε στην Ελλάδα και δέχθηκε την πρόταση να αναλάβει ,ως διευθυντής, την Ελληνική Σχολή της Θεσσαλονίκης, το 1869. 

Δημήτριος Μαρούλης (1840-1892), διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου Θεσσαλονίκης το 1869-70 και διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου και του Διδασκαλείου Σερρών, το διάστημα 1870-1885

Από τη θέση του αυτή προσπάθησε να αναβαθμίσει το σχολείο αυτό ώστε να γίνει Γυμνάσιο και ταυτόχρονα προσπάθησε να εμπλουτίσει το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό του επίπεδο. Αλλά σύντομα απογοητεύτηκε γιατί το κατεστημένο της τότε ελληνικής κοινότητας Θεσσαλονίκης ήταν κάθε άλλο παρά φιλοπρόοδο. Έτσι γρήγορα παραγκωνίστηκε, πριν καν ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά 1969-70.

Η ελληνική κοινότητα των Σερρών βρήκε την ευκαιρία και τον κάλεσε να διευθύνει το “Ανώτατο Ελληνικό Σχολείο Σερρών”. 

Το Διδασκαλείο και το οικοτροφείο του, την εποχή του Μαρούλη

Έτσι ανέλαβε να ανανεώσει την παιδευτική πρακτική του σχολείου και να δώσει μια νέα δυναμική στην ελληνική παιδεία της περιοχής οργανώνοντας, για πρώτη φορά στον τουρκοκρατούμενο ελληνισμό, Διδασκαλείο, με τυπογραφείο και οικοτροφείο με τη συμπαράσταση, αρχικά, του Μορφωτικού Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Σερρών. 

Το Διδασκαλείο και το οικοτροφείο του, την εποχή του Μαρούλη

Οι ενδοκοινοτικές διαμάχες, τότε, στις Σέρρες είχαν ως αποτέλεσμα την εναντίωση των υπερσυντηρητικών κύκλων της Μητρόπολης, που είχαν τον έλεγχο των τοπικών εκπαιδευτικών ζητημάτων. Έτσι αποπέμθηκε από τη θέση του διευθυντή του σχολείου και του Διδασκαλείου. 

Ωστόσο το 1874 οργάνωσε δεύτερο Διδασκαλείο το οποίο χρηματοδοτήθηκε από Γερμανούς υποστηρικτές του. Η υπονόμευσή του, όμως, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση και μεθοδικότητα μ’ αποτέλεσμα σταδιακά να παρακμάσει το Διδασκαλείου του για να διαλυθεί, τελικά, το 1884-85.

Μαθητές του οικοτροφείου του Διδασκαλείου Σερρών, την εποχή του Μαρούλη

Απογοητευμένος και με το αίσθημα αδικίας πήγε στην Αθήνα, αλλά οι φανατισμένοι αντίπαλοί του δεν άφησαν κανένα περιθώριο για να συνεχίσει την εκπαιδευτική του δράση στην ελεύθερη Ελλάδα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να το φιλολογικο-παιδαγωγικό περιοδικό “Πλάτων”, στο οποίο δημοσίευε τις παιδαγωγικές και φιλολογικές του ιδέες. Το 1890 δεν άντεξε και με ψυχικό μαρασμό νοσηλευόταν έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Νοσοκομείο. Κα το 1892 ο χαρισματικός αυτός εκπαιδευτικός απεβίωσε.

Η έπαυλη Μαρούλη, που την έκτισε ο καπνέμπορας Κώστας Μαρούλης (1885-1944), γιος του Δημητρίου Μαρούλη.

Σήμερα, υπάρχει δρόμος Μαρούλη στις Σέρρες, στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κρυονερίτη. Σ’ αυτή την περιοχή, υπήρχε παλαιότερα η έπαυλη Μαρούλη, που την έκτισε ο καπνέμπορας Κώστας Μαρούλης (1885-1944), γιος του Δημητρίου Μαρούλη.