Ισαάκ Λαυρεντίδης
Στις 14 Ιουνίου του 1997 απεβίωσε ο δικηγόρος και πολιτικός Ισαάκ Λαυρεντίδης. Γεννημένος το 1909 στο Ορτάκιοϊ του Κάρς στον Καύκασο, ήρθε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας και εγκαταστάθηκε στις Σέρρες, όπου ξεκίνησε να ασκεί τη δικηγορία. Για πρώτη φορά εκλέχθηκε βουλευτής το 1948 με το «Λαϊκό Κόμμα» και το 1952 με τον «Ελληνικό Συναγερμό». Συνέχισε να εκλέγεται με την «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση» το 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964
Ο Ισαάκ Λαυρεντίδης (Ορτάκιοϊ Πόντου, 1911 - Νέα Σμύρνη Αττικής, 14 Ιουνίου 1997) ήταν Έλληνας πολιτικός με καταγωγή από τον Πόντο.
Γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ του Καρς το 1911, όπου είχε μεταναστεύσει ο παππούς του Αβραάμ το 1878, όπως και δεκάδες χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, που είχαν εποικίσει 20 χωριά της περιοχής. Μετά την ανταλλαγη των πληθυσμών, εγκαταστάθηκε ως πρόσφυγας το 1923 στον Λευκώνα Σερρών μαζί με τον αδελφό του Ηλία.
Πάλεψε για να μάθει γράμματα, καθότι ήταν φτωχός. Αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Σερρών και στη συνέχεια εργάσθηκε για να αποκτήσει χρήματα για τις περαιτέρω σπουδές του. Σπούδασε στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών και δικηγόρησε στις Σέρρες. Πολέμησε κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940-1941) ως έφεδρος αξιωματικός και αποδεδειγμένα ανδραγάθησε.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940-41, συμμετείχε ως υπολοχαγός στην «Οργάνωση Αντιστάσεως του Γένους» (Ο.Α.Γ.) με τον Ιωάννη Μπομποτίνο και τιμήθηκε με το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» (Πολεμικό Σταυρό), προτεινόμενος για προαγωγή λόγω ανδραγαθίας...
Λόγω της σκληρής βουλγαρικής κατοχής που επιβλήθηκε, μετά την κατάρρευση του μετώπου, στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, κατέφυγε στην Αθήνα. Απέκτησε τρία παιδιά: την Ευγενία, την Ειρήνη και τον Νικόλαο.
Πολιτεύτηκε για πρώτη φορά το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα και από τότε εκλεγόταν αδιάλειπτα βουλευτής Σερρών με τον Εθνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου, την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση και τη Νέα Δημοκρατία μέχρι το 1990 (εκτός βεβαίως από την περίοδο της επταετούς δικτατορίας, καθώς και βουλευτής επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας). Αναδείχθηκε κοσμήτωρ, Β' και Α' αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, πρόεδρος του Ελληνοτουρκικού Κοινοβουλευτικού Συνδέσμου και συμμετείχε στην 15μελή αποστολή στην Ε.Σ.Σ.Δ. το 1956. Εξελέγη επίτιμος πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», της Πανελληνίου Συνομοσπονδίας Οπλαρχηγών και διάφορων οργανώσεων, καθώς και της «Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Ν. Σερρών». Ήταν πρόεδρος της Συντακτικής Επιτροπής του «Δελτίου Αγορανομίας» και μέλος της «Επιτροπής Ποντιακών Μελετών».
Πέθανε στις 14 Ιουνίου 1997 στη Νέα Σμύρνη (την ίδια ημέρα που τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο για την σύζυγό του, Ελένη) και τάφηκε στο κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Σουμελά στο Βέρμιο
