Άγιος Θεόδωρος ο δια Χριστόν σαλός του Νόβγκοροντ, 19 Ιανουαρίου
Ο Άγιος Θεόδωρος του Νόβγκοροντ ήταν γιος ευσεβών γονέων, πλούσιων πολιτών του Νόβγκοροντ. Έχοντας ανατραφεί με αυστηρή χριστιανική ευλάβεια και έχοντας φτάσει στην ηλικία της ωριμότητας, ενεργώντας με παράξενο ζηλωτικό τρόπο και μακριά από τα συνήθη τυπικά ηθικά σχήματα (δια Χριστόν σαλός), κατάφεραν να επιτύχουν την αγιότητα και συνάμα να επαναφέρουν πλήθος κόσμου μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Έδωσε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και έζησε σε μεγάλη φτώχεια μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς να έχει ούτε στέγη πάνω από το κεφάλι του, ούτε ζεστά ρούχα τις κρύες μέρες.
Όταν ανακάλυψε μια αμοιβαία έχθρα μεταξύ των πολιτών του Νόβγκοροντ της συνοικίας Torgov και των κατοίκων της συνοικίας Σοφίας, ο μακαριστός Θεόδωρος προσποιήθηκε ότι τσακώνονταν με τον μακαριστό Νικόλαο Κοτσάνοφ (27 Ιουλίου) που ζούσε ασκητευτικά στην απέναντι πλευρά της Σοφίας. Όταν ο μακαριστός Θεόδωρος έτυχε να περάσει πάνω από τη γέφυρα Volkhov προς την πλευρά της Σοφίας, τότε ο μακαριστός Νικόλαος τον έσπρωξε στην πλευρά Torgov. Ο Θίοντορ έκανε το ίδιο όταν ο Νίκολας έπεσε στην πλευρά του Τόργκοφ. Οι ευλογημένοι, πνευματικά σε συμφωνία μεταξύ τους, με την ασυνήθιστη συμπεριφορά τους θύμισαν στους κατοίκους του Νόβγκοροντ τη δική τους εσωτερική διαμάχη, η οποία συχνά κατέληγε σε αιματηρές αψιμαχίες.
Ο μακάριος διέθετε το χάρισμα της διόρασης. Προειδοποιώντας τους ανθρώπους να προσέχουν το ψωμί τους, στην πραγματικότητα προέβλεπε έναν επικείμενο λιμό. Μια άλλη φορά είπε, «Αυτό θα είναι γυμνό, θα είναι καλό για τη σπορά γογγύλων». Αυτή ήταν η πρόβλεψή του για μια πυρκαγιά που κατέστρεψε τους δρόμους της συνοικίας Torgov. Ο μακαριστός Θεόδωρος προέβλεψε το δικό του τέλος και είπε στους κατοίκους του Νόβγκοροντ: «Αντίο, θα πάω μακριά».
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι πολίτες του Νόβγκοροντ τον έβλεπαν ως άγιο ευάρεστο στον Θεό και τον εκτιμούσαν πολύ. Μετά το θάνατό του το έτος 1392, ο άγιος ανόητος θάφτηκε, κατόπιν αιτήματός του, στη συνοικία Torgov, στη Lubyanitsa στην εκκλησία του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, στη βεράντα όπου ο άγιος συνήθως αγαπούσε να περνάει τον χρόνο του σε αδιάκοπη προσευχή. . Πάνω από τα ιερά λείψανά του χτίστηκε παρεκκλήσιο.
