Όσιος Μακεδόνιος, 24 Ιανουαρίου

Μονῶν ἀπείρων πατρικῆς σῆς οἰκίας,

Μακεδόνιος Χριστὲ λαμβάνει μίαν.

Ο Όσιος Μακεδόνιος στους πνευματικούς του αγώνες είχε ως παλαίστρα και στάδιο, τις κορυφές των ορέων. Δεν εγκαταστάθηκε σε έναν τόπο, αλλά συνεχώς μετακινείτο από τον έναν τόπο στον άλλο, στη Φοινίκη, στη Συρία, στην Κιλικία. Και ασκήτευε κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να αποφύγει τις ενοχλήσεις από εκείνους που προσέτρεχαν κοντά του.

Επί σαράντα πέντε χρόνια, λοιπόν, ο Όσιος ασκήτεψε με τον τρόπο αυτό και δεν χρησιμοποίησε ούτε σκηνή ούτε καλύβα, αλλά διέμενε μέσα σε βαθύ λάκκο. Όταν όμως γέρασε, υποχώρησε σε κάποιους που τον παρακαλούσαν και κατασκεύασε μια καλύβα. Έτσι συνέχισε τον ασκητικό αγώνα για είκοσι πέντε χρόνια.

Ο Όσιος έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη τον 4ο αιώνα μ.Χ.

Ένα από τα πολλά θαύματα του είναι και το εξής: Κάποτε έφεραν στον Όσιο μια γυναίκα, η οποία από ενέργεια του διαβόλου, έτρωγε πολύ φαγητό και τον παρακάλεσαν να την κάνει καλά. Ο Όσιος σπλαχνίσθηκε την κοπέλα και αφού προσευχήθηκε στον Θεό, έβαλε το δεξί του χέρι στο νερό και έκανε το σημείο του Σταυρού. Όταν η κοπέλα ήπιε από το νερό αυτό, έγινε αμέσως καλά.

Τέλος να σημειώσουμε ότι ο Θεοδώρητος αναφέρει ότι ο Όσιος Μακεδόνιος επειδή ζούσε σε λάκκους ονομαζόταν και Όσιος Γουβάς γιατί γούβα στην συριακή γλώσσα σημαίνει λάκκος. Επίσης, ονομαζόταν και Κριθοφάγος επειδή για τροφή του είχε το κριθάρι.

Βιογραφία

Ο Άγιος Μακεδόνιος ο Σύρος ερημίτης, έζησε στα τέλη του τέταρτου αιώνα και στις αρχές του πέμπτου. Όταν ξεκίνησε την ασκητική του πορεία, έζησε ως περιπλανώμενος, ταξιδεύοντας στις πόλεις της Φοινίκης, της Κιλικίας και της Συρίας. Έπειτα, πέρασε σαράντα πέντε χρόνια στην έρημο, μέσα σε ένα βαθύ λάκκο, ζώντας κάτω από τον ανοιχτό ουρανό, χωρίς στέγη πάνω από το κεφάλι του, αποφεύγοντας κάθε ανθρώπινη δόξα. Γι’ αυτό τον λόγο ονομάστηκε «Γουβάς», που στα συριακά σημαίνει «λάκκος».

Πλήθη ανθρώπων τον επισκέπτονταν, ζητώντας πνευματική βοήθεια και καθοδήγηση. Μόνο στα γεράματά του δέχτηκε τις παρακλήσεις όσων του ζήτησαν να ζήσει σε ένα στενό κελί που του έχτισαν. Σε όλη του τη ζωή, ο Άγιος Μακεδόνιος τρεφόταν μόνο με κριθάρι και νερό. Γι’ αυτό και ονομάστηκε «Κριθοφάγος». Μόνο όταν αισθάνθηκε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, συμφώνησε να τρώει ψημένο ψωμί.

Λόγω της ασκητικής του ζωής, ο Θεός του χάρισε τη δύναμη να εκδιώκει δαιμόνια και να θεραπεύει ασθενείς. Μεταξύ των θαυμάτων του ήταν και η θεραπεία της μητέρας του ιστορικού Θεοδωρήτου της Κύρρου, η οποία ήταν στείρα για πολλά χρόνια μέχρι που συνέλαβε. Κατά τη διάρκεια του τοκετού, όμως, αντιμετώπισε δυσκολίες και φοβόταν ότι θα χάσει το παιδί. Ο Άγιος έκανε το σημείο του Σταυρού με τα δάχτυλά του σε ένα δοχείο με νερό και της είπε να το πιει. Το παιδί γεννήθηκε χωρίς άλλες δυσκολίες.

Ο Άγιος Μακεδόνιος έκανε πολλά άλλα θαύματα. Έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα και κοιμήθηκε ειρηνικά γύρω στο έτος 420, φτάνοντας περίπου το εβδομηκοστό έτος της ζωής του.

Λειτουργικά κείμενα

Απολυτίκιον — Ήχος πλ. δ΄

Με ῥεῦμα δακρύων ἐγόνιμοποίησας τὴν ἔρημον, / καὶ τῆς πρὸς Θεὸν πόθου ἐπιθυμίαν, καρποὺς ἐν πλῆθει ἐξήγαγες· / ταῖς θαυμάτων σου αὐγαῖς ἐφώτισας τὸ σύμπαν, / ὦ ὅσιε πατὴρ ἡμῶν Μακεδόνιε, / πρέσβευε τῷ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν!