Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Δαλματία, 15 Φεβρουαρίου
Η Μονή Δαλματίου και η Θαυματουργή Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Στη Γκουμπέρνια του Περμ, στην επαρχία Σάντρινσκ, στις όχθες του ποταμού Ισέτι, βρίσκεται η Μονή Δαλματίου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην κεντρική εκκλησία της μονής φυλασσόταν η θαυματουργή Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία ανήκε στον πατέρα Δαλμάτιο, ιδρυτή της μονής.
Στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ένας ευγενής από το Τομπόλσκ, ο Δημήτριος Μοκρίνσκι, εγκατέλειψε την οικογένειά του και πήγε στη Μονή Νεβιάνσκι, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Δαλμάτιος, προς τιμήν του οσίου Δαλματίου του Κωνσταντινουπολίτη (εορτάζει στις 3 Αυγούστου).
Λόγω της αγιότητας του βίου του, οι μοναχοί της Μονής Νεβιάνσκι ήθελαν να τον εκλέξουν ηγούμενο, αλλά εκείνος, από ταπείνωση, αρνήθηκε. Έφυγε από τη μονή, παίρνοντας μαζί του την Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Το 1644, έφτασε στη Γκουμπέρνια του Περμ, όπου εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά, σε γη που ανήκε στον Τατάρο Ιλεγκέι. Όταν ο Ιλεγκέι ανακάλυψε την παρουσία του μοναχού, σχεδίασε να τον διώξει. Όμως, τη νύχτα πριν επιτεθεί, η Θεοτόκος τού εμφανίστηκε σε όραμα, ντυμένη με πορφυρή εσθήτα και κρατώντας φλεγόμενο ξίφος. Τον διέταξε να μην βλάψει τον πατέρα Δαλμάτιο και να του παραχωρήσει γη για να χτίσει μονή. Τρομοκρατημένος, ο Ιλεγκέι υπάκουσε.
Το 1646 ιδρύθηκε η Μονή Δαλματίου. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, η μονή δέχθηκε επίθεση από τους Καλμίκους, οι οποίοι έκαψαν τα κτίριά της. Ο πατήρ Δαλμάτιος γλίτωσε χάρη στη θαυματουργή Εικόνα. Μετά την καταστροφή, ξαναέχτισε τη μονή μόνος του και σύντομα άρχισαν να καταφθάνουν προσκυνητές.
Το 1651, η μονή δέχθηκε νέα επίθεση από τον Σιβηριανό πρίγκιπα Ντεβλέτ-Γκιρέι, ο οποίος τη λεηλάτησε και την πυρπόλησε. Η Εικόνα της Θεοτόκου έμεινε άθικτη, εκτός από ένα μικρό καψάλισμα στο πίσω μέρος της.
Το 1702, η εικόνα αποκαταστάθηκε από τον εικονογράφο Ιβάν Νικίτιν. Η μονή ξαναχτίστηκε από τον Αρχιμανδρίτη Ισαάκ, γιο του πατρός Δαλματίου. Το 1707, ανήγειρε πέτρινη εκκλησία και τοποθέτησε εκεί την Εικόνα.
Κατά τη βασιλεία της Αικατερίνης Β’, η μονή άντεξε τριήμερη πολιορκία από τα στρατεύματα του Πουγκατσόφ, ενώ οι μοναχοί προσεύχονταν ενώπιον της Δαλματιανής Εικόνας.
Το 1800, η εικόνα στολίστηκε με χρυσή επένδυση και πολύτιμους λίθους. Το 1864, ο Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος παρήγγειλε νέα επένδυση από τη Μόσχα.
Στις 19 Απριλίου 1852, πυρκαγιά κατέστρεψε πολλά κτίρια της μονής, αλλά η Εικόνα έμεινε ανέπαφη.
Κάθε χρόνο, στις 15 Φεβρουαρίου και στις 15 Αυγούστου, χιλιάδες πιστοί συνέρεαν στη μονή για να προσκυνήσουν την Εικόνα, η οποία θεράπευε τους ασθενείς. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το 1917.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μετά την κατάργηση της μονής, οι μοναχοί την εγκατέλειψαν, παίρνοντας μαζί τους την Εικόνα. Σήμερα, η τοποθεσία της παραμένει άγνωστη.
Οι πιστοί που υποφέρουν, είτε σωματικά είτε πνευματικά, προσεύχονται μπροστά στην Εικόνα της Δαλματιανής Θεοτόκου για σωτηρία.
