Άγιος Αλέξανδρος ο Μάρτυρας ο εν Δριζιπάρω της Θράκης, 25 Φεβρουαρίου
Τὸν Ἀλέξανδρον δίσκος εἶδεν ἡλίου,
Ὑπὲρ Χριστοῦ τμηθέντα, δόξης Ἡλίου.
Ο Άγιος Μάρτυς Αλέξανδρος καταγόταν από την Καρχηδόνα, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι προερχόταν από το Ποτσουόλι της Ιταλίας. Όταν ενηλικιώθηκε, έγινε στρατιώτης και υπηρέτησε στο σύνταγμα του χιλίαρχου Τιβεριανού στη Ρώμη. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μαξιμιανός Ηρακλής (286-305) εξέδωσε διάταγμα που απαιτούσε από όλους τους πολίτες να μεταβούν σε καθορισμένη ημέρα στο ναό του Διός, έξω από την πόλη, και να προσφέρουν θυσία.
Ο χιλίαρχος Τιβεριανός συγκέντρωσε τους στρατιώτες του και τους διέταξε να παρευρεθούν στη γιορτή αυτή, αλλά ο Αλέξανδρος, που είχε μεγαλώσει από παιδί στην χριστιανική πίστη, αρνήθηκε και δήλωσε πως δεν θα θυσιάσει στα δαιμόνια. Ο Τιβεριανός ανέφερε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό ότι ένας στρατιώτης του ήταν χριστιανός. Αμέσως στάλθηκαν στρατιώτες να συλλάβουν τον Αλέξανδρο.
Ο Αλέξανδρος κοιμόταν, αλλά Άγγελος Κυρίου τον ξύπνησε και τον προειδοποίησε για το επικείμενο μαρτύριό του, λέγοντάς του ότι θα είναι μαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας του. Όταν έφτασαν οι στρατιώτες, ο Αλέξανδρος βγήκε να τους συναντήσει. Το πρόσωπό του έλαμπε τόσο πολύ, που οι στρατιώτες έπεσαν στη γη από το δέος τους. Ο Άγιος τους επιτίμησε και τους είπε να εκτελέσουν τις εντολές που είχαν λάβει.
Ενώπιον του Μαξιμιανού, ο Αλέξανδρος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό και αρνήθηκε να προσκυνήσει τα είδωλα. Δήλωσε πως δεν φοβόταν τον αυτοκράτορα ούτε τις απειλές του. Ο αυτοκράτορας προσπάθησε να τον πείσει με υποσχέσεις για τιμές και αξιώματα, αλλά ο Αλέξανδρος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, καταδικάζοντας τον αυτοκράτορα και όλους τους ειδωλολάτρες. Όπως ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, ύψωσε το βλέμμα του και είδε τον Κύριο Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Ουράνιου Πατέρα.
Ο Μαξιμιανός παρέδωσε τον Αλέξανδρο στον χιλίαρχο Τιβεριανό, ο οποίος στάλθηκε στη Θράκη για να καταδιώξει τους Χριστιανούς. Ο Τιβεριανός υπέβαλε τον Αλέξανδρο σε φρικτά βασανιστήρια: τον κρέμασε από τις άκρες των δακτύλων του με έναν βαρύ λίθο δεμένο στα πόδια του, τον έδεσε σε ξύλινο πάσσαλο και τον μαστίγωσε ανελέητα, ενώ αργότερα τον έγδαραν ζωντανό.
Μετά από αυτά τα φρικτά βασανιστήρια, τον μετέφεραν αλυσοδεμένο στη Μαρκεία της Θράκης. Την ίδια περίοδο, ένας Άγγελος Κυρίου αποκάλυψε στη μητέρα του Αλεξάνδρου, την Πιμενία, για το μαρτύριο του γιου της, και εκείνη έσπευσε να τον συναντήσει, δίνοντάς του θάρρος. Στη διαδρομή, ο Αλέξανδρος υπέστη διάφορα βασανιστήρια, ενώ τηρούσε απόλυτη νηστεία επί σαράντα ημέρες.
Τον βασάνισαν μπροστά στα μάτια της μητέρας του και τον υποχρέωσαν να περπατά πίσω από το άρμα του Τιβεριανού. Στη Μαρκεία, οι βασανιστές του έκαψαν το πρόσωπο με φλεγόμενες δάδες και τον έσυραν μέσα από αγκάθια, αλλά εκείνος έμεινε αβλαβής. Η γενναία Πιμενία ζήτησε από τους στρατιώτες να την αφήσουν να πλησιάσει τον γιο της, και εκείνη τον ενίσχυσε να αντέξει τα βασανιστήρια για τον Χριστό. Οι στρατιώτες θαύμασαν τη δύναμη του μάρτυρα και έλεγαν μεταξύ τους: «Μέγας είναι ο Θεός των Χριστιανών!»
Ο Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε επανειλημμένα στον Μάρτυρα, ενισχύοντάς τον. Ένα βράδυ, ένας φοβερός Άγγελος εμφανίστηκε στον Τιβεριανό με ξίφος στο χέρι και του διέταξε να επισπεύσει την πορεία του προς τη Βυζαντινή πόλη, διότι το τέλος του Μάρτυρα πλησίαζε. Ο Τιβεριανός επιτάχυνε την πορεία του.
Στην πόλη των Φιλιππουπόλεων, ο Τιβεριανός δίκασε ξανά τον Αλέξανδρο ενώπιον των τοπικών αρχόντων. Ο Άγιος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Αλέξανδρος προσευχήθηκε στον Κύριο και ανέβλυσε πηγή νερού για να ξεδιψάσουν οι στρατιώτες. Επίσης, προσευχήθηκε κάτω από ένα δέντρο και τα φύλλα και οι καρποί του απέκτησαν θεραπευτικές ιδιότητες. Στην περιοχή Βουρτοδέξιον, ο Άγιος συνάντησε ξανά τη μητέρα του, η οποία έπεσε κλαίγοντας στα πόδια του. Ο Άγιος της είπε: «Μη θρηνείς, μητέρα μου, διότι μεθαύριο ο Κύριος θα με βοηθήσει να ολοκληρώσω τον αγώνα μου».
Στην πόλη Δριζήπαρα, ο Τιβεριανός επέβαλε την εσχάτη των ποινών στον Άγιο. Ο Άγιος ευχαρίστησε τον Κύριο που του έδωσε τη δύναμη να αντέξει όλα τα βασανιστήρια και να αποδεχθεί το μαρτύριο. Ο στρατιώτης που ανέλαβε την εκτέλεση του ζήτησε συγχώρεση, αλλά δεν μπορούσε να σηκώσει το ξίφος του, διότι έβλεπε αγγέλους να περιμένουν να παραλάβουν την ψυχή του Μάρτυρα.
Ο Άγιος προσευχήθηκε στον Θεό να απομακρύνει τους αγγέλους, καθώς επιθυμούσε να μεταβεί στον Κύριο. Τότε μόνο ο δήμιος μπόρεσε να του κόψει την αγία κεφαλή. Το σώμα του Αγίου ρίχτηκε σε ποτάμι, αλλά τέσσερις χριστιανοί το ανέσυραν. Η Πιμενία παρέλαβε τα ιερά λείψανα του γιου της και τα έθαψε με ευλάβεια κοντά στον ποταμό Εργίνα.
Θαύματα άρχισαν να γίνονται στον τάφο του Αγίου Αλεξάνδρου. Στη συνέχεια, ο Άγιος εμφανίστηκε στη μητέρα του σε όνειρο, την παρηγόρησε και της είπε ότι σύντομα θα ενωθεί μαζί του στους ουρανούς. Πάνω από τον τάφο του χτίστηκε αργότερα μία βασιλική. Το 591, ο Χάγκανος των Αβάρων κατέλαβε την πόλη, κατέστρεψε τη βασιλική και διέλυσε τα λείψανα του Αγίου.
Γιατί τρεις εορτές;
Ο Άγιος τιμάται κυρίως στις 25 Φεβρουαρίου, ενώ στις 13 και 14 Μαΐου υπάρχει σύγχυση με άλλους Αγίους του ίδιου ονόματος.
