Γεννήθηκε ο Νικολάκης Παπάς(1803-1827), γιος του Εμμανουήλ Παπά, 7 Μαρτίου 1803
Όταν ξεκίνησε ο Αγώνας, ο Νικολάκης βρέθηκε στην Ύδρα και στο Ναύπλιο, όπου εντάχθηκε στις δυνάμεις του αδελφού του Αθανασίου (Ο Νικολάκης, με τη δική του μικρή ομάδα μακεδόνων μαχητών προσκολλήθηκε, όπως παλαιότερα στην Ύδρα, ως υπαρχηγός στη μεγαλύτερη στρατιωτική μονάδα του Θανασάκη.).
Το Νοέμβρη του 1824, όταν ο Ζαΐμης και ο Λόντος είχαν ήδη επικηρυχθεί απ' την κυβέρνηση, τα τρία παιδιά του Εμμ. Παπά κατέφυγαν στη Στερεά Ελλάδα. Ο Αναστάσης έφυγε από το Ναύπλιο και βρέθηκε στο Μεσολόγγι, όπως διαπιστώνουμε και από κάποιο ποίημα που του αφιέρωσε ο Μάγερ τον Οκτώβρη του 1825. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου επέστρεψε στο Ναύπλιο. Ο Θανασάκης και ο Νικολάκης (είναι βέβαιο πως ακολούθησε τον αδερφό του) είχαν σταλεί από το Ναύπλιο στην Ύδρα για την ενίσχυση της φρουράς του νησιού. Όταν ο Ζαΐμης και ο Λόντος αποκηρύχτηκαν ως “αντάρτες”, τα δυο αδέρφια πρέπει να έφυγαν κρυφά και εσπευμένα για τη Δυτική Στερεά (Ανατολικόν) και αργότερα για το Μαλιακό Κόλπο και την Αταλάντη.
Στο Ναύπλιο, ο “καπετάν Αθανασάκης Εμμανουήλ Παπάς” είχε σώμα με δυο υποκαπεταναίους και ως γραμματέα του το Δημήτρη Γούτα. Τους πάνω από εκατό μαχητές του επέβλεπαν οι υποκαπεταναίοι Βασίλειος Αθηναίος κι' ο αδερφός του Νικολάκης. Την ίδια περίοδο στο Ναύπλιο βρέθηκε κι' ο Αναστάσης που, όπως είδαμε, φιλοξενούνταν απ'τον Κασομούλη στο Παλαμήδι.
Στις 23 Μαΐου 1823, όταν η προσωρινή κυβέρνηση του Υψηλάντη ήρθε στην Ελλάδα, διορίστηκε γραμματέας στο Υπουργείο Αστυνομίας. Ωστόσο, δεν παρέμεινε για πολύ καιρό στη θέση αυτή, καθώς η πολεμική του ψυχή δεν του επέτρεψε να περιοριστεί σε ένα γραφείο. Πολύ σύντομα σχημάτισε το δικό του στρατιωτικό σώμα και ανέλαβε δράση ως καπετάνιος.
Και στην Αταλάντη είχε βρεθεί μαζί με τον αδερφό του Θανασάκη. Εκεί είχαν καταφύγει πολλοί Μακεδόνες πρόσφυγες και ανάμεσά τους πολλοί Σερραίοι και Χαλκιδικιώτες. Αυτοί δημιούργησαν και συνοικισμό που τον ονόμασαν Νέα Πέλλα.
Ο Νικολάκης Παπάς διακρίθηκε σε πολλές μάχες, πολεμώντας στο πλευρό του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Έλαβε μέρος στις μάχες της Αράχοβας, του Διστόμου, του Κερατσινίου, του Φαλήρου, του Πειραιά και τελικά του Καματερού, όπου και έπεσε ηρωικά υπό τις διαταγές του Γεωργίου Καραϊσκάκη στις 27 Ιανουαρίου 1827.
Ο Νικολάκης Παπάς, πέμπτος κατά σειρά γέννησης γιος του Εμμανουήλ Παπά, γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1803. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αυστρία, όπου σπούδασε και βοήθησε στις επιχειρήσεις του πατέρα του μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Αναστάσιο. Παρά την αρχική του ενασχόληση με το εμπόριο, η μοίρα του ήταν άρρηκτα δεμένη με την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Ο Νικολάκης Παπάς, έφθασε στην Ελλάδα, όπως και τ' άλλα δυο αδέρφια του, μέσω Τεργέστης, αλλά η ακριβής ημερομηνία της άφιξής του είναι άγνωστη. Το Μάη του 1823 διορίζεται υπογραμματέας στο Γραφείο του υπουργείου αστυνομίας στην Τριπολιτσά, από τον υπουργό Γεώργιο Αινιάν. Φαίνεται όμως πως η δουλειά του γραφείου δεν ήταν αυτό που επεδίωκε με την κάθοδό του στην Ελλάδα και τον Μάρτιο του 1824 τον βρίσκουμε στη Σύρο, πιθανόν σε ομάδα μακεδόνων μαχητών.
Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου τον συναντούμε ως υποκαπετάνιο στο στρατιωτικό σώμα του αδερφού του, του Θανασάκη. Το φθινόπωρο καταφεύγει με τους κυνηγημένους “αντάρτες” Ζαΐμη και Λόντο στη Στερεά Ελλάδα. Μετά την εκτέλεση του Θανασάκη απ' τον Κιουταχή, εντάσσεται με τους άντρες του στη στρατιωτική μονάδα του Καραϊσκάκη. Σκοτώθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1827 στο Καματερό της Αττικής.
Ο Νικολάκης, κατά την έναρξη του επαναστατικού αγώνα στη Μακεδονία βρισκόταν στη Βιέννη. Ήθελε πεισματικά ν' ακολουθήσει τον Αναστάση στη Μολδοβλαχία, αλλά στο τέλος υπάκουσε στις νουθεσίες του αδερφού του και παρέμεινε στη Βιέννη για να διευθύνει το υποκατάστημά τους με τη βοήθεια του Δουδούμη. Μιλούσε απταίστως τα γερμανικά. Γι' αυτό, το φθινόπωρο του 1822, παρά το γεγονός πως ο Θανασάκης βρισκόταν ήδη στη Βιέννη, πήγε να συναντήσει στη Στουτγάρδη τα δυο μικρότερα αδέρφια του, το Μιχαήλο και το Γιωργάκη, που φυγαδεύτηκαν απ' τις Σέρρες κι' έκαναν παραπλανητικά ταξίδια στις ευρωπαϊκές χώρες, για να ξεφύγουν απ' την επιτήρηση της αυστριακής αστυνομίας.
Οι δυο αυτοί μικρότεροι γιοι του Εμμανουήλ Παπά, που το 1822 ήταν αντίστοιχα 17 και 15 ετών είχαν καταλύσει στο ξενοδοχείο Βάλντχορν. Τα παιδιά φιλοξενούνταν από τον Ελληνικό Σύλλογο της Στουτγάρδης λόγω αδυναμίας “συνέχισης του ταξιδιού και της σίτισής τους” και με τη φροντίδα και επίβλεψη κάποιες φιλελληνίδας κυρίας Χούμπερ. Σ' αυτή είχε στείλει επιστολή ο Νικολάκης για να την ενημερώσει πως έφτασε στο Μόναχο και κατευθυνόταν στη Στουτγάρδη για να τη συναντήσει και να συνοδεύσει τ' αδέρφια του ως τη Βιέννη.
Οι πληροφορίες αυτές αναφέρονται σε μυστικό έγγραφο, με ημερομηνία 15 Οκτωβρίου 1822, του διευθυντή της πόλης, του Φον Φίσερ, προς τον υπουργό ασφάλειας του γερμανικού κρατιδίου Βάδης – Βυρτεμβέργης, βαρώνο φον Βελνάγκεν.
Το έγγραφο ανακάλυψε στα γερμανικά αρχεία ο καθηγητής της γερμανικής φιλολογίας Λάμπρος Μυγδάλης και δημοσιεύτηκε, μεταφρασμένο, στο περιοδικό “ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ” του ομώνυμου πολιτιστικού συλλόγου της Θεσσαλονίκης (τεύχος 82 – Δεκέμβριος 2007).
Οι δυο γιοι του Εμμ. Παπά, που ταξίδευαν ως σπουδαστές, έρχονταν απ' το Παρίσι. Τα διαβατήριά τους που εκδόθηκαν απ' τις αυστριακές αρχές είχαν ως ημερομηνία έκδοσης την 1 Δεκεμβρίου 1821. Στις 5 Δεκεμβρίου είχε πεθάνει ο πατέρας τους στο καράβι του καπετάν Αντώνη Βισβίζη.
