Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Σημείου εν Κουρσκ της Ρωσίας, 8 Μαρτίου
Στις 8 Μαρτίου 1898, τρεις νέοι άνδρες, που ήταν άθεοι Σοσιαλιστές επαναστάτες και πρόδρομοι του Μπολσεβικισμού, υπό την ηγεσία του μελλοντικού εφευρέτη και επιστήμονα Ανατόλιου Γεωργίεβιτς Ουφίμτσεφ (1880-1936), επιχείρησαν να ανατρέψουν την πίστη του λαού στην θαυματουργή δύναμη της Εικόνας του Κουρσκ-Ρούτ. Σκοπός τους ήταν να την καταστρέψουν. Στον Καθεδρικό Ναό του Σημείου στην πόλη Κουρσκ, κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας προς τιμήν του Τιμίου Σταυρού, καθώς ο Σταυρός γυριζόταν γύρω από την εκκλησία, τοποθέτησαν μια βόμβα χρονικής καθυστέρησης, κατασκευασμένη στη Φινλανδία, δίπλα στην Εικόνα ως «προσφορά». Όμως, η βόμβα δεν εξερράγη την προγραμματισμένη ώρα κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Αντίθετα, μια καταστροφική έκρηξη, στις 2 τα ξημερώματα, συγκλόνισε τους τοίχους του Μοναστηριού, ενώ η εκκλησία ήταν άδεια.
Οι εφημερίδες της εποχής κατέγραψαν την φρικτή καταστροφή. Η δύναμη της έκρηξης θρυμμάτισε την χρυσή τέντα πάνω από την Εικόνα. Η βαριά μαρμάρινη βάση, με αρκετά μεγάλα σκαλοπάτια, μετακινήθηκε από τη θέση της και έσπασε σε αρκετά κομμάτια. Ένας τεράστιος μεταλλικός πολυέλαιος που βρισκόταν μπροστά στην Εικόνα εκτοξεύτηκε στην αντίθετη πλευρά του καθεδρικού ναού. Μια σιδερένια πόρτα κοντά στην Εικόνα της Παναγίας αποκολλήθηκε από τις κολώνες της και εκτοξεύθηκε προς τα έξω, χτυπώντας έναν τοίχο και προκαλώντας μια βαθιά ρωγμή. Όλα τα παράθυρα του ναού, συμπεριλαμβανομένων αυτών του τρούλου, καταστράφηκαν. Παρά την γενική καταστροφή, η αγία Εικόνα παρέμεινε άθικτη και μάλιστα κάποιοι ανέφεραν ότι και το γυαλί του πλαισίου της ήταν ανέπαφο. Αντί να καταστρέψουν την Εικόνα του Κουρσκ-Ρούτ, οι αναρχικοί έγιναν, αντίθετα, η αιτία για τη μεγαλύτερη δοξολογία της.
Στις 8 Μαρτίου 1898, η έκρηξη δεν προκάλεσε ανθρώπινες απώλειες (όπως φαίνεται ότι ήταν ο σκοπός της), και η υλική ζημιά ήταν μεγάλη, αλλά δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της. Δύο χρόνια αργότερα, ενώ βρισκόταν στη φυλακή για άλλο επαναστατικό περιστατικό, ο Ουφίμτσεφ υπερηφανευόταν για τον "ηρωισμό" του στους συγκρατούμενούς του αναφερόμενος στην υπόθεση της Εικόνας του Κουρσκ-Ρούτ. Ένας από τους συγκρατούμενούς του αποδείχθηκε ότι ήταν πιστός. Έξαλλος, ενημέρωσε τους ανώτερους του. Κατά τη διάρκεια της επιπλέον έρευνας, ο υπεύθυνος παραδέχθηκε ότι αυτός ήταν που προκάλεσε την έκρηξη εξ ονόματος του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος. Ωστόσο, δεν πρόδωσε τους συντρόφους του που είχαν συμμετάσχει στην πράξη τρομοκρατίας.
Μόνο το φθινόπωρο του 1901, οι μαθητές του Ρεαλιστικού Σχολείου του Κουρσκ, Ανατόλι Ουφίμτσεφ (20 ετών) και Λεωνίδας Κίσκιν (21 ετών), ο ελεύθερος γραφέας Βασίλης Καμνέφ (22 ετών), και ένας μαθητής του Ινστιτούτου Σιδηροδρομικών Μηχανικών, Ανατόλι Λαγκούντιν (21 ετών), συνελήφθησαν για τη συμμετοχή τους στην έκρηξη στον Καθεδρικό Ναό του Σημείου. Από τις καταθέσεις των συλληφθέντων προέκυψε ότι η έκρηξη πραγματοποιήθηκε κατόπιν πρότασης του Ουφίμτσεφ με σκοπό να κλονίσει την πίστη στη σεβαστή εικόνα και να τραβήξει την προσοχή όλων σε αυτό το περιστατικό. Ο Ουφίμτσεφ συμπεριέλαβε τρεις από τους συντρόφους του σε αυτή την εγκληματική συνωμοσία: ο Κίσκιν τον βοήθησε να φτιάξει τη βόμβα και ο Καμνέφ αγόρασε το ρολόι για τον χρονοδιακόπτη. Μετά την κατασκευή της βόμβας, ο Ουφίμτσεφ, ο Κίσκιν και ο Λαγκούντιν στις 7 Μαρτίου, κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, επιτέλεσαν την πράξη.
Λόγω της ειλικρινούς μετάνοιας και των ειλικρινών καταθέσεων των τρομοκρατών, καθώς και της νεαρής ηλικίας του Ουφίμτσεφ και των άλλων την ώρα του εγκλήματος, αποφασίστηκε να μην πάει η υπόθεση στο δικαστήριο. Στις 26 Δεκεμβρίου 1901, ο Τσάρος Νικόλαος Β’ διέταξε την εξορία των κατηγορουμένων σε απομακρυσμένες περιοχές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας υπό αστυνομική επιτήρηση: Ο Ουφίμτσεφ στάλθηκε για πέντε χρόνια στην πόλη Ακμολίνσκ στην Βόρεια Καζαχστάν, και οι Κίσκιν, Καμνέφ και Λαγκούντιν για δύο χρόνια στην Ανατολική Σιβηρία.
Η αποκάλυψη αυτού του εγκλήματος και η σύλληψη των διοργανωτών και δραστών της απόπειρας καταστροφής της Εικόνας βοήθησε να σταματήσει η διάδοση των φημών από τους άπιστους Κούρδους ότι η έκρηξη ήταν στημένη από τους μοναχούς για να προσελκύσουν προσκυνητές στο Μοναστήρι.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Ουφίμτσεφ επέστρεψε στο Κουρσκ και άνοιξε ένα συνεργείο μεταλλουργίας. Εκεί έγινε κάπως διάσημος και πολλοί άνθρωποι τον επισκέπτονταν, γνωρίζοντας ανοιχτά τη φήμη του ως επαναστάτη. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Ουφίμτσεφ μπήκε αμέσως στους Μπολσεβίκους, έφυγε για τη Μόσχα και απόλαυσε την προστασία του εξέχοντος επαναστάτη Μαξίμ Γκόρκι. Έγινε διάσημος εφευρέτης με πολλές πατέντες.
Ο διάσημος συγγραφέας Λεονίδης Αντρέγιεφ χρησιμοποίησε το "θεαματικό σχέδιο έκρηξης" για το βλάσφημο έργο "Σάββας". Σε αυτό, κάτω από το όνομα του επαναστάτη Σάββα, απεικόνισε τον Ουφίμτσεφ. Ο Σάββας πείθει έναν μεθυσμένο μοναχό από ένα μοναστήρι να τοποθετήσει μια "κολασμένη μηχανή" κάτω από την Εικόνα για χρήματα. Συμφωνεί, αλλά την τελευταία στιγμή τρομάζει και αναφέρει τα πάντα στον ηγούμενο. Ο ηγούμενος αποφασίζει να χρησιμοποιήσει αυτή την περίσταση "για τη δόξα του Θεού" και για να αυξήσει τα μοναστικά εισοδήματα. Διατάσσει τον μοναχό να βάλει την κολασμένη μηχανή στην είσοδο και ο ίδιος παίρνει την Θαυματουργή Εικόνα. Μετά την έκρηξη, ο ηγούμενος τοποθετεί κρυφά την Εικόνα πάνω της και παρουσιάζει ένα "θαύμα".
Το 2007, εκθέματα από την Κουντσκάμερνα μεταφέρθηκαν στο Κουρσκ, ανάμεσα στα οποία ήταν η καρδιά ενός από τους δολοφόνους της Εικόνας. Ο Βασίλης Καμνέφ σκοτώθηκε από τους φρουρούς της φυλακής. Όπως όλοι οι άλλοι, ο Βασίλης συνελήφθη και, ενώ προσπαθούσε να δραπετεύσει, πυροβολήθηκε. Η σφαίρα χτύπησε την καρδιά του και πέρασε κατευθείαν από αυτήν. "Ακόμη και η σφαίρα δεν ήθελε να μείνει σε αυτόν τον αμαρτωλό", λέγανε οι φήμες. Ο Καμνέφ έζησε άλλες τρεις ώρες: όπως αναφέρθηκε στην έκθεση, προσευχόταν και ζητούσε συγχώρεση από τον Θεό.
