Μετακομιδή του Ιερού λειψάνου του Αγίου Δημήτριου του Μοσχοβίτη του Θαυματουργού, 3 Ιουνίου
Ο Δημήτριος, γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου 1582, ήταν ο νεότερος γιος του Ιβάν του Τρομερού και το μοναδικό παιδί του με τη Μαρία Ναγκάγια. Μετά τον θάνατο του Ιβάν Δ΄, τον θρόνο ανέλαβε ο μεγαλύτερος γιος του, ο Θεόδωρος Α΄. Ωστόσο, η πραγματική εξουσία ανήκε στον γαμπρό του Θεοδώρου, τον βογιάρο Βόρις Γκοντουνόφ, ο οποίος διεκδικούσε το στέμμα. Ο Γκοντουνόφ θεωρούσε τον μικρό Δημήτριο απειλή, δεδομένου ότι ο Θεόδωρος δεν είχε απογόνους. Το 1584, ο Γκοντουνόφ εξόρισε τον Δημήτριο, τη μητέρα του και τα αδέλφια της στην πόλη του Ούγκλιτς, η οποία είχε παραχωρηθεί στον Τσαρέβιτς ως ιδιόκτητο πριγκιπάτο.
Στις 15 Μαΐου 1591, οκτώ ετών, ο Δημήτριος πέθανε από τραύμα στο λαιμό κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Ο θάνατός του προκάλεσε αιματηρή εξέγερση στην πόλη, ύστερα από τις κραυγαλέες κατηγορίες της μητέρας του, Μαρίας Ναγκάγια, και του αδελφού της, Μιχαήλ, ότι ο μικρός είχε δολοφονηθεί. Οργισμένοι πολίτες λιντσάρισαν δεκαπέντε φερόμενους ως «δολοφόνους» του Δημητρίου, μεταξύ αυτών τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης της Μόσχας (διάκονο) και έναν από τους παιδικούς φίλους του Τσαρέβιτς.
Η επακόλουθη επίσημη έρευνα, υπό τον Βασίλειο Σούισκι, μετά από εξαντλητική εξέταση μαρτύρων, κατέληξε στο ότι ο θάνατος προήλθε από αυτοτραυματισμό με μαχαίρι στον λαιμό. Κατόπιν αυτού, η Μαρία Ναγκάγια εξαναγκάστηκε να γίνει μοναχή και εξορίστηκε σε απομονωμένο μοναστήρι.
Ωστόσο, όταν άλλαξαν οι πολιτικές συνθήκες, ο ίδιος ο Σούισκι ανακάλεσε τη θέση του περί ατυχήματος και δήλωσε πως ο Δημήτριος δολοφονήθηκε κατ’ εντολή του Γκοντουνόφ.
Στον τάφο του παιδιού άρχισαν να τελούνται αναρίθμητα θαύματα. Όταν άνοιξαν τον τάφο του, δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, τα λείψανά του βρέθηκαν άφθαρτα. Στις 3 Ιουνίου 1606, τα λείψανα του Δημητρίου μεταφέρθηκαν από το Ούγκλιτς στον ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Κρεμλίνο της Μόσχας, «στο πλάγιο παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, εκεί όπου ήταν θαμμένοι ο πατέρας του και οι αδελφοί του».
Η τιμή του ως αγίου εδραιώθηκε σύντομα. Σύμφωνα με την έκφραση του Τσάρου Βασιλείου Σούισκι, ο λόγος γι’ αυτήν ήταν «να φιμωθούν τα ψεύτικα στόματα και να ανοιχθούν τα μάτια των απίστων που έλεγαν ότι ο Τσαρέβιτς είχε ξεφύγει ζωντανός από τους δολοφόνους». Η ανάγκη αυτή προέκυψε λόγω της εμφάνισης ενός απατεώνα που ισχυριζόταν πως ήταν ο ίδιος ο Δημήτριος.
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 19 Οκτωβρίου, 15 Μαΐου και 3 Ιουνίου. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 15 Μαΐου και 3 Ιουνίου
