Όσιος Αθανάσιος ο θαυματουργός, 3 Ιουνίου
Aθανασίω αθανασίας στέφος,
Oσιότης τε και τα θαύματα πέλει.
Από νεαρή ακόμα ηλικία ο Αθανάσιος, αφιερώθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία του Ευαγγελίου, κηρύττοντας και πράττοντας αυτό. Έτσι ο Θεός, του έδωσε τη δύναμη να θεραπεύει ασθένειες του σώματος και του πνεύματος. Οι προσευχές του σε πολλούς έδιναν την υγεία, και γι' αυτό το σκοπό πολλοί έτρεχαν κοντά του ή τον προσκαλούσαν στα σπίτια τους.
Μετά από καιρό, θέλησε να συναναστραφεί με τους άνδρες της μοναστηριακής ζωής. Πήγε λοιπόν σε κάποιο μοναστήρι, κοντά στον ποταμό Σάγαρι, που ηγούμενος του ήταν κάποιος πρώην συγκλητικός. Αλλά στο μοναστήρι αυτό είχαν περάσει κοσμικά πάθη. Ο Αθανάσιος λοιπόν, με παράκληση του ηγουμένου, δέχτηκε να εργαστεί για τη διόρθωση των ατίθασων μοναχών. Οι προσπάθειες του, είχαν καταπληκτική επιτυχία. Ο θερμός λόγος του, το άμεμπτο παράδειγμα του, οι αδελφικές του παρακλήσεις, οι ολονύκτιες δεήσεις του προς τον Θεό, επέφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Και έτσι, στις πριν ακατέργαστες και σκληρές ψυχές, μπήκε η κατάνυξη και η αγιότητα.
Κατόπιν ο Αθανάσιος πήγε στο μοναστήρι του Τραϊανού, όπου και έμεινε σαν Ιερέας. Εκεί φιλοτεχνούσε θρησκευτικά συγγράμματα, που τα πουλούσε, και τα χρήματα διέθετε για τους φτωχούς. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Όσιος Αθανάσιος ο θαυματουργός απεβίωσε το 925, η μνήμη του εορτάζεται βάση του παλαιού ημερολογίου στην Ελλάδα, στις 3 Ιουνίου ενώ στο εξωτερικό στις 16 Ιουνίου.
Ο Άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία από φτωχή οικογένεια. Όταν μεγάλωσε, άφησε το σπίτι του και άρχισε να επισκέπτεται διάφορα μοναστήρια, όπου γνώρισε και διδάχτηκε την πνευματική σοφία των μοναχών και των γερόντων.
Κάποια μέρα γνώρισε τον ηγούμενο Κοσμά, ιδρυτή της Μονής του Τραϊανού στη Βιθυνία, και αποφάσισε να μείνει εκεί. Όμως οι σκληρόκαρδοι μοναχοί του μοναστηριού τον έδιωξαν. Ο Κοσμάς όμως διέκρινε ότι ήταν άνθρωπος του Θεού και γύρισε μαζί του στη μονή.
Η ταπεινότητα και η ενάρετη ζωή του Αθανασίου έγιναν παράδειγμα για όλους και βοήθησαν τους άλλους μοναχούς να πλησιάσουν τον φόβο του Θεού. Γρήγορα έγινε μεγαλόσχημος μοναχός και χειροτονήθηκε ιερέας. Μία από τις διακονίες του ήταν η αντιγραφή βιβλίων. Ήταν αυστηρός νηστευτής και δεν έτρωγε παρά μόνο το βράδυ. Τις καθημερινές τηρούσε σιωπή και μιλούσε μόνο τα Σαββατοκύριακα. Πάλευε ταπεινά με τα πάθη και τους πειρασμούς.
Αφού αντέγραψε πολλά βιβλία, έχασε την όρασή του. Προσευχήθηκε στον Θεό λέγοντας πως, αν του δινόταν πίσω η όραση, θα έδινε όλα του τα έσοδα στους φτωχούς. Όταν θαυματουργικά θεραπεύτηκε, τήρησε την υπόσχεσή του και επί 28 χρόνια βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη.
Είχε το χάρισμα της προορατικότητας· ό,τι προέβλεπε, συνέβαινε. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα το 925 και έκανε πολλά θαύματα μετά την κοίμησή του, γι' αυτό και ονομάστηκε «Θαυματουργός».
Η βιογραφία του Αγίου σώζεται στα ελληνικά Συναξάρια από τον 14ο αιώνα.
