Το Θαύμα της Παναγίας της Βλοχαιτίσσης, 5 Ιουλίου
Η εικόνα δείχνει την Παναγία καθισμένη στον θρόνο της να κρατά στην αγκαλιά της τον Χριστό, ενώ δίπλα της βρίσκονται τέσσερις προφήτες και δύο άγγελοι που της βάζουν ένα πολύτιμο στέμμα στο κεφάλι.
Σ’ αυτή την εικόνα της Παναγίας βλέπουμε κάτι σπάνιο: η Παναγία χαμογελάει!
Πολλά είναι τα θαύματα που έχει κάνει για τους άρρωστους, για όσους πονάνε, και για όλους όσους σπεύδουν με προσευχές μπροστά στην εικόνα της και ζητούν τη μεσολάβησή της στον Κύριο και Θεό μας.
Γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, χάρη στις προσευχές της απέκτησαν. Άρρωστοι με ανίατες ασθένειες είδαν τους γιατρούς να ομολογούν τη θαυματουργή παρέμβασή της.
Είναι μια εικόνα γεμάτη χάρη και ευλογία, πηγή απέραντης ίασης.
Σήμερα, 5 Ιουνίου, γιορτάζουμε την επέτειο της θαυμαστής και σωτήριας επέμβασής της για τους κατοίκους της περιοχής που την αγαπούν πολύ και στρέφονται σε κάθε δυσκολία σ’ αυτήν.
Την ίδια μέρα, το 1893, μετά από μέρες και εβδομάδες ξηρασίας που χτύπησε την περιοχή της Αιτωλίας, οι κάτοικοι και οι ιερείς του Καινουργίου, αφού προετοιμάστηκαν με νηστεία και εξομολόγηση για πολλές μέρες, αποφάσισαν να στραφούν στη μητέρα και προστάτισσά τους, την Παναγία Βλοχαιτίσσα, όπως την λένε, και ανέβηκαν στη μονή της.
Τελέστηκε θεία λειτουργία και όλοι κοινωνήσαν τα άχραντα μυστήρια.
Πήραν την εικόνα της Παναγίας στους ώμους τους και κατέβηκαν πεζοί στην πόλη του Καινουργίου.
Στην πλατεία, άρχισαν να προσεύχονται έξω, με δάκρυα στα μάτια, ζητώντας τη μεσολάβησή της για να σταματήσει η ξηρασία που τόσο πολύ τους ταλαιπωρούσε, αφού επλήγησαν οι καλλιέργειές τους και οι βρύσες τους είχαν στερέψει.
Και τότε ξαφνικά — τι παράξενο θαύμα! — ένα σύννεφο εμφανίστηκε πάνω από τη μονή στο βουνό και άρχισε η βροχή.
Ήταν σωτήρια βροχή, αφού οι κάτοικοι την περίμεναν και την ποθούσαν. Το πιο παράξενο; Το σύννεφο και η βροχή κάλυψαν μόνο τα όρια της κοινότητας του Καινουργίου και έβρεξε, όπως ανέφεραν όλοι οι κάτοικοι, ακριβώς όσο χρειαζόταν.
Οι παλιοί θυμούνται ακόμα με δάκρυα τις ιστορίες των προγόνων τους που έζησαν το θαύμα και πολλοί έχουν κι αυτοί προσωπικό θαύμα να διηγηθούν. Μια θεϊκή επέμβαση από τη μητέρα τους, τη Βλοχαιτίσσα.
Από τότε αποφάσισαν να γιορτάζουν κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, να πηγαίνουν στη Μονή της Παναγίας, να λειτουργούνται και να ευχαριστούν τη Βλοχαιτίσσα, που όπως τότε, έτσι και τώρα, μεσολαβεί γι’ αυτούς και τους προστατεύει μέσα από τη μονή της, που στέκει περήφανα αιώνες στο βουνό.
Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλοχού
Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλοχού (Ιερά Μονή Βλοχού) είναι ορθόδοξο ελληνικό μοναστήρι, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου που βρίσκεται 18 χλμ. (οδηγικά, μέσω Καινούργιο) ΒΑ. από το Αγρίνιο στα βόρεια του Άνω Βλοχού στον πρώην δήμο Θεστιέων της Αιτωλοακαρνανίας. Σε αυτό βρίσκεται και η εικόνα της Παναγίας της Ωραιοτάτης.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε στα τέλη του 12ου και αρχές του 13ου αιώνα. Έγινε επανίδρυσή του όμως στα μέσα του 16ου αιώνακαι ανοικοδόμησή του εκ βάθρων από τον επίσκοπο Βονδίτζης Γαβριήλ. Το 1563 έγινε πατριαρχικό σταυροπήγιο με σιγίλλιο του Πατριάρχη Ιωάσαφ Β΄.
Από το 1834 η μονή διαλύθηκε, όπως και άλλα μοναστήρια με διάταγμα του τότε βασιλιά Όθωνα. Η περιουσία, τα ζώα και άλλα εκποιήθηκαν και καταπατήθηκαν και η μονή εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε. Από τα Ιερά κειμήλια απέμενε ένα Ευαγγέλιο, ένα δισκοπότηρο, μια λειψανοθήκη και η σφραγίδα με την επιγραφή <<ΕΤΟΥΤΗ Η ΒΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΒΛΟΧΟΥ>>.
Σήμερα η Μονή ξαναλειτουργεί με έναν μοναχό και υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ο μοναχός Ιερόθεος παρέλαβε το μοναστήρι σχεδόν κατεστραμμένο. Με μόχθο, αγάπη και προσωπική εργασία, ξαναέχτισε τα κελιά που ήταν κατεστραμμένα, έφτιαξε σκεπή στην Ιερά Μονή που ήταν ετοιμόροπη σε πολλά σημεία και έβαζε νερό και γέμισε τον περιβάλλοντα χώρο με δέντρα, όπως έλατα, κερασιές, καστανιές, μηλιές κλπ. Το μοναστήρι τώρα λειτουργεί κανονικά και είναι επισκέψιμο για τον κόσμο, καθημερινά από το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου.
