Άγιος Στούρμιος, 17 Δεκεμβρίου
Ο Άγιος Στούρμιος ή Στουρμ (περ. 705 – 17 Δεκεμβρίου 779), ήταν μαθητής του Βονιφάτιος και ιδρυτής καθώς και πρώτος ηγούμενος του βενεδικτίνικου μοναστηριού και αβαείου της Φούλντα, το οποίο ιδρύθηκε το 742 ή 744. Η θητεία του ως ηγουμένου διήρκεσε από το 747 έως το 779. Γεννήθηκε γύρω στο 705 στο Λορς της Αυστρία και πιθανότατα είχε συγγενική σχέση με τους Αγιλόλφινγκους δούκες της Βαυαρία. Οι γονείς του τον έθεσαν υπό την προστασία του Βονιφάτιου, ο οποίος πραγματοποιούσε την εκκλησιαστική αναδιοργάνωση στη Βαυαρία και την Αυστρία (ιδρύοντας τις επισκοπές του Σάλτσμπουργκ, του Ρέγκενσμπουργκ και του Βίρτσμπουργκ). Εκπαιδεύτηκε στο βενεδικτίνικο μοναστήρι του Φρίτσλαρ από τον ηγούμενο Βίγκμπερτ.
Στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε ως ιεραπόστολος στη βόρεια Έσση, όπου το 736 ίδρυσε μοναστικό οικισμό στο Χαερουλφισφελντ (Χέρσφελντ). Χειροτονήθηκε ιερέας το 740 στο Φρίτσλαρ. Ο Βονιφάτιος τον έστειλε να εργαστεί επί τρία έτη ως ιεραπόστολος στη Βεστφαλία. Έπειτα έζησε ως ερημίτης στο Χέρσφελντ, έως ότου επιδρομές Σαξόνων τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το απροστάτευτο ερημητήριό του.
Το 744, ο Βονιφάτιος ανέθεσε στον Στουρμ να ιδρύσει μοναστήρι στην περιοχή του Άιχλοχα, η οποία είχε παραχωρηθεί στον Βονιφάτιο από τον Φράγκο μάγιορ ντόμου Καρλομάννος. Στα ερείπια ενός βασιλικού στρατοπέδου των Μεροβιγγείων του 6ου αιώνα, που είχε καταστραφεί πενήντα χρόνια νωρίτερα από τους Σάξονες, κοντά σε ένα πέρασμα του ποταμού Φούλντα, ο Στουρμ ίδρυσε το μοναστήρι και ορίστηκε πρώτος ηγούμενος της Φούλντα από τον Βονιφάτιο.
Γύρω στο 748, ο Στουρμ και δύο ακόμη μοναχοί μετέβησαν στο Μόντε Κασίνο για να μελετήσουν τον βενεδικτίνικο μοναχικό βίο και να τον εφαρμόσουν στη Φούλντα. Για έναν χρόνο επισκέφθηκαν διάφορα βενεδικτίνικα αβαεία. Πριν επιστρέψει, ο Στουρμ συναντήθηκε με τον πάπα Ζαχαρίας, ο οποίος έθεσε το μοναστήρι απευθείας υπό τη δικαιοδοσία της Αγία Έδρα και όχι υπό επισκοπικό έλεγχο. Μετά τον θάνατο του Βονιφάτιου, αυτό οδήγησε σε σοβαρές συγκρούσεις ανάμεσα στον Λούλλος, τότε αρχιεπίσκοπο του Μάιντς, και τον ηγούμενο Στουρμ. Παρ’ όλα αυτά, ο Στουρμ επικράτησε έναντι των επισκόπων του Μάιντς και της Ουτρέχτη, εξασφαλίζοντας την ταφή του Βονιφάτιου, του αποκαλούμενου «Αποστόλου των Γερμανών», στη Φούλντα, μετά τη δολοφονία του το 754 κοντά στο Ντόκκουμ της Φρισία. Έτσι, η Φούλντα κατέστη σημαντικός τόπος προσκυνήματος για πολλούς λαούς, μεταξύ των οποίων και Αγγλοσάξονες, αποκτώντας μεγάλο κύρος και πλούσιες δωρεές.
Χάρη σε αυτή την επιτυχία, ο Στουρμ μπόρεσε να αποκρούσει τις προσπάθειες των επισκόπων του Μάιντς και του Βίρτσμπουργκ να ακυρώσουν την απαλλαγή (exemption) του αβαείου. Το 763, ο Λούλλος έπεισε τον Πιπίνος ο Νεότερος να εξορίσει τον Στουρμ από τη Φούλντα στο Ζυμιέζ της Νορμανδία. Ο Λούλλος όρισε νέο ηγούμενο, τον οποίο όμως οι μοναχοί αρνήθηκαν να αποδεχθούν. Τελικά, τους επετράπη να εκλέξουν οι ίδιοι ηγούμενο και μέσα σε δύο χρόνια έπεισαν τον Πιπίνο να επιτρέψει την επιστροφή του Στουρμ στη Φούλντα. Κατά την εξορία του, ο Στουρμ έζησε κοντά στον απλό λαό της Γερμανίας· όταν αποκαταστάθηκε, είχε αποκτήσει πολύ πιο ταπεινή στάση, γεγονός που τον έκανε γνωστό στους απλούς ανθρώπους ως «ο ταπεινός άγιος».
Το 774, το Αβαείο της Φούλντα έλαβε βασιλική προστασία από τον Καρλομάγνος. Την ίδια χρονιά, του ανατέθηκαν ιεραποστολικά εδάφη στην ειδωλολατρική Σαξονία, καθιστώντας τη Φούλντα προγεφύρωμα των φραγκικών πολιτικών προσπαθειών για την κατάκτηση των σαξονικών εδαφών και την επιβολή του χριστιανισμού. Ο Στουρμ ίδρυσε το αβαείο του Αγίου Βονιφάτιου στο Χάμελιν. Όταν ο Καρλομάγνος εγκατέλειψε την περιοχή για να πολεμήσει τους Μαυριτανοί στην Ισπανία, οι Σάξονες εξεγέρθηκαν και εκδίωξαν τους μοναχούς. Το 779, ο Στουρμ συνόδευσε τον Καρλομάγνο στη Σαξονία, αλλά ασθένησε και πέθανε λίγο μετά την επιστροφή του στη Φούλντα, στις 17 Δεκεμβρίου 779, όπου και τάφηκε στον καθεδρικό ναό.
Ο Στουρμ αναγνωρίστηκε ως άγιος πριν από το Σχίσμα Ανατολής-Δύσης του 1054 και, γι’ αυτό, η Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να τον τιμά. Το μεταγενέστερο παπικό καθεστώς της Ρώμης δεν αποδέχθηκε όλους τους προ-σχισματικούς αγίους χωρίς επανεξέταση· έτσι, ο Στουρμ αγιοκατατάχθηκε επίσημα το 1139 από τον πάπα Ιννοκέντιος Β΄. Η ζωή του καταγράφηκε στο Vita Sturmi από τον τέταρτο ηγούμενο της Φούλντα, Άιγκιλ της Φούλντα (†822), συγγενή του, ο οποίος είχε ζήσει ως μοναχός στη Φούλντα επί περισσότερα από είκοσι χρόνια υπό τον ηγούμενο Στουρμ.
Η Κρήνη του Αγίου Στουρμ βρίσκεται στη Φούλντα, μπροστά από το παλαιό δημαρχείο. Απεικονίζει τον Βενέδικτος της Νουρσίας, τον Βονιφάτιο και τον Στουρμ.
