Άγιος Σάββας του Ζβενιγκορόντ, μαθητής του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, 3 Δεκεμβρίου
.jpeg)
Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι του Ζβενιγκορόντ εγκατέλειψε τον κόσμο σε νεαρή ηλικία και έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον Άγιο Σεργίο του Ραντονέζ, του οποίου υπήρξε μαθητής και συνασκητής στη Μονή της Αγίας Τριάδος.
Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι αγαπούσε την ησυχία και απέφευγε τις συναναστροφές. Ζούσε σε αδιάκοπη άσκηση, θρηνώντας για την πτωχεία της ψυχής του και τρέμοντας ενώπιον της Κρίσεως του Θεού. Ήταν πρότυπο απλότητας και ταπεινώσεως και έφθασε σε τέτοιο βάθος πνευματικής σοφίας, ώστε στη Μονή της Αγίας Τριάδος έγινε πνευματικός εξομολόγος όλων των αδελφών, ακόμη και του Αγίου Σεργίου, και υπήρξε αξιαγάπητος και ιδιαίτερα σοφός Γέροντας.
Όταν ο Μέγας Πρίγκιπας Δημήτριος του Ντον έκτισε τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον ποταμό Ντουμπένκα, ως ευχαριστία για τη νίκη κατά του Μαμάι, ο Σάββας Στοροζέφσκι έγινε ηγούμενός της με την ευλογία του Αγίου Σεργίου. Παρέμεινε πιστός στο απλό και ασκητικό του ήθος: έτρωγε άγρια χόρτα, φορούσε τραχιά ρούχα και κοιμόταν στο έδαφος.
Το 1392, όταν ο ηγούμενος Νίκωνας αποσύρθηκε στην έρημο, οι αδελφοί της Λαύρας του Αγίου Σεργίου ζήτησαν από τον Άγιο Σάββα Στοροζέφσκι να γίνει ηγούμενός τους. Εκεί «ποιμαίνοντας καλώς το ποίμνιο», βοηθούμενος από τις προσευχές του Αγίου Σεργίου, θεωρείται ότι ανεγέρθηκε και το μεγάλο πηγάδι έξω από τα τείχη της Λαύρας.
Ο Πρίγκιπας Γιούρι Δημητρίεβιτς του Ζβενιγκορόντ, αναδεκτός του Αγίου Σεργίου, αγαπούσε και τιμούσε βαθύτατα τον Άγιο Σάββα Στοροζέφσκι. Τον επέλεξε ως πνευματικό του πατέρα και τον παρακάλεσε να μεταβεί στον οίκο του για να τον ευλογήσει. Παρότι ο Άγιος επιθυμούσε να επιστρέψει στη μονή του, ο πρίγκιπας τον ικέτευσε να παραμείνει και να ιδρύσει νέα μονή κοντά στο Ζβενιγκορόντ, στον τόπο που ονομαζόταν Στορόζι.
Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι αποδέχθηκε το αίτημα. Αφού προσευχήθηκε με δάκρυα ενώπιον εικόνας της Θεοτόκου, ζήτησε την προστασία της για τον ερημικό εκείνο τόπο. Στον λόφο Στορόζι έκτισε μικρό ξύλινο ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου και δίπλα του ένα μικρό κελί. Το 1399 ίδρυσε εκεί μοναστήρι, δεχόμενος με στοργή όσους αναζητούσαν ζωή ησυχίας και απομονώσεως.
Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι εργάστηκε ο ίδιος για την ανοικοδόμηση της μονής: έσκαψε πηγάδι στη βάση του λόφου και κουβαλούσε στους ώμους του το νερό, περιέφραξε τον χώρο με ξύλινο πασσάλωμα και σε μια κοιλότητα επάνω από αυτό έσκαψε κελί για να ζει εν ησυχία.
Το 1399 ευλόγησε τον πνευματικό του υιό Πρίγκιπα Γιούρι για στρατιωτική εκστρατεία και προείπε τη νίκη. Με τις προσευχές του Αγίου, ο πρίγκιπας νίκησε. Με φροντίδα του Αγίου ανεγέρθηκε αργότερα και λιθόκτιστος ναός της Γεννήσεως της Θεοτόκου, τον οποίο αγιογράφησε ο Αντρέι Ρουμπλιόφ.
Ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι εκοιμήθη σε βαθιά γεράματα στις 3 Δεκεμβρίου 1406. Διάδοχό του άφησε τον μαθητή του, επίσης ονόματι Σάββα.
Αμέσως μετά την κοίμησή του άρχισε η τιμή προς το πρόσωπό του. Πολλές ιάσεις και εμφανίσεις του Αγίου φανέρωσαν ότι ο Άγιος Σάββας Στοροζέφσκι ήταν «ήλιος άδυτος του θεϊκού φωτός». Σε επιστολή του 1539 αποκαλείται θαυματουργός. Ο Τσάρος Αλέξιος Μιχαήλοβιτς τον τιμούσε ιδιαίτερα και πολλές φορές μετέβαινε πεζός στη μονή του. Η παράδοση λέει ότι ο Άγιος τον έσωσε από άγρια αρκούδα.
Ο Βίος του Αγίου Σάββα Στοροζέφσκι, του 16ου αιώνα, αναφέρει ότι στα τέλη του 15ου αιώνα ο Άγιος εμφανίστηκε στον ηγούμενο Διονύσιο και του είπε: «Διονύσιε, σήκω και ζωγράφισέ μου την εικόνα». Όταν ο Διονύσιος ρώτησε ποιος ήταν, απάντησε: «Είμαι ο Σάββας, ο κτήτορας αυτού του τόπου». Ο Διονύσιος είπε την περιγραφή του σε Γέροντα που είχε γνωρίσει τον Άγιο, και εκείνος τον επιβεβαίωσε. Έτσι ο Διονύσιος ζωγράφισε την εικόνα.
Η εορτή του Αγίου Σάββα Στοροζέφσκι καθιερώθηκε στη Μόσχα το 1547. Τα άφθαρτα λείψανά του ανακομίσθηκαν στις 19 Ιανουαρίου 1652.
