ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Ιγνάτιος γεννήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα μ.Χ. στο νησί Θέρμη. Μάλλον πρόκειται για το νησί των Κυκλάδων Κύθνο, που ονομαζόταν και Θερμιά, λόγω των εκεί θερμών ιαματικών πηγών. Ήταν γόνος της γνωστής και ευσεβούς οικογενείας Γεζεδινού. Νέος μετέβη στο Άγιον Όρος, στη μονή Βατοπαιδίου. Εκεί μόναζε και ένας κοντινός συγγενής του. Αγαπώντας ολόκαρδα τη μοναχική πολιτεία, εγκατέλειψε κάθε κοσμική ματαιότητα και εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας. Για την αρετή του κλήθηκε να ποιμάνει ένα απομακρυσμένο ποίμνιο, που βρισκόταν κάτω από σκληρό ταταρικό ζυγό. Το 1769 μ.Χ. χειροτονήθηκε επίσκοπος Γκοτφέϊ και Κεφάϊ της Κριμαίας. Χαρακτηρίζεται ως καλοκάγαθος και ακαταπόνητος ιεράρχης, που κατέκτησε την αγάπη και τον σεβασμό του ταλαιπωρημένου ποιμνίου του. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως του έδωσε για την καλή διακονία του, τον τίτλο του αρχιεπισκόπου και τον έκανε μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Οι σύγχρονοι του τον χα...

  Η Αγία Βερβούργα (Werburga ή Werburgh ή Wereburga ή Wereburg ή Verbourg) είναι προστάτιδα του Τσέστερ (Chester) και ήταν ηγουμένη στα μοναστήρια του Weedon, Trentham, Hanbury, Minster στο Sheppy και Ely. Γεννήθηκε στο Staffordshire τον έβδομο αιώνα μ.Χ. και κοιμήθηκε στο Trentham, στις 3 Φεβρουαρίου μεταξύ των ετών 699 μ.Χ. και 707 μ.Χ. Η μητέρα της Αγίας Βερβούργα ήταν η Αγία Ermenilda, κόρη του Ercombert βασιλιά του Κεντ και της Αγίας Sexburga, και ο πατέρας της ήταν ο Wulfhere, πρώτου Χριστιανού Βασιλιά της Μερκίας. Η Αγία Βερβούργα κληρονόμησε την ιδιοσυγκρασία και τα χαρίσματα της μητέρας της. Λόγω της ομορφιάς και της χάριτος της ηταν περιζήτητη νύφη αλλά η ίδια δεν ήθελε να νυμφευτεί. Τελικά, με τη συγκατάθεση του πατέρα της εισήλθε στο Αββαείο του Ely, που είχε ιδρυθεί από την θεία της, Αγία Etheldreda (βλέπε 23 Ιουνίου). Μετά το θάνατο του πατέρα της, το 673 μ.Χ., αυτή και η μητέρα της έγιναν μοναχές σε μονή του Ely. Ασκήθηκε σαν υποτακτική της μητέρας της και ανέβηκε σε...

Eις τον Aδριανόν. Ἀδριανόν, χαίροντα τμηθῆναι ξίφει, Χείρ, ἡ φόνοις χαίρουσα τέμνει δημίου. Eις τον Eύβουλον. Ξίφει θανὼν Εὔβουλε, Κυρίου χάριν, Βουλὴν ἐπέγνως ὡς ἀρεστὴν Κυρίῳ. Οι Άγιοι αυτοί μάρτυρες κατάγονταν από τη χώρα Βανέα (δηλαδή τη χώρα της Αρμενίας γύρω από τη λίμνη Βαν). Αυτοί λοιπόν, θέλησαν να δουν από κοντά τους Μάρτυρες και Ομολογητές του Χριστού της Καισαρείας και γι' αυτό αναχώρησαν για την πόλη αυτή. Εκεί φανερώθηκαν ότι είναι Χριστιανοί και αμέσως οδηγήθηκαν στον άρχοντα Φιρμιλιανό, όπου με πολύ θάρρος ομολόγησαν τον Χριστό. Τότε τους έδειραν ανελέητα στη ράχη και τα πλευρά. Αλλά και πάλι, όταν για δεύτερη φορά οδηγήθηκαν στον άρχοντα, ομολόγησαν τον Χριστό. Εξοργισμένος ο άρχοντας, τους έριξε τροφή στα θηρία. Και ο μεν Αδριανός, θηριομάχησε με λιοντάρι και επειδή στάθηκε αβλαβής, αποκεφαλίσθηκε. Την ίδια ακριβώς διαδικασία υπέστη και ο Εύβουλος, το τέλος και αυτού ήταν ο αποκεφαλισμός. Έτσι και οι δύο μαζί πήραν τα αμάραντα στεφάνια της αιώνιας δόξας. Λειτουργι...

Καὶ Παῦλον ὧδε, καὶ Σίμωνα γραπτέον, Μὴ καὶ λάθωσιν, ἐκκοπέντες τὰς κάρας. Οι Άγιοι Παύλος και Σίμων μαρτύρησαν διά ξίφους. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Μαρτύρων.

 Ἔχαιρεν εὑρὼν Κλαύδιος βίου τέλος, Ὡς εἴ τις εὕροι ψαλμικῶς πολλὰ σκῦλα. Ο Όσιος Κλαύδιος απεβίωσε ειρηνικά. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Ο Άγος Κελερίνος καταγόταν από την Αφρική. Κατά τον διωγμό των Χριστιανών επί αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.) βρισκόταν στην Ρώμη, όπου συνελήφθη και ερρίφθη σε σκοτεινή φυλακή, από την οποία όμως απολύθηκε και επανήλθε στην Καρχηδόνα. Εκεί ο Άγιος Κυπριανός τον χειροτόνησε διάκονο. Ο Πάπας Ρώμης Κορνήλιος (251-253 μ.Χ.) και ο ιερός Αυγουστίνος εγκωμιάζουν τον Άγιο Κελερίνο, ο οποίος είναι άγνωστο πότε κοιμήθηκε. Τιμάται ως Μάρτυς για τις κακουχίες του στη Ρώμη.

Ο Άγιος Ανσέριος  (Ansgard) γεννήθηκε στην Πικαρδία στις αρχές του 9ου αιώνα μ.Χ. Έμεινε ορφανός και ανατράφηκε στο μοναστήρι της Κορβίας, όπου και έγινε μοναχός και έλαβε την εντολή να εργασθεί ιεραποστολικά στους λαούς που δεν είχαν γνωρίσει τον Χριστό. Ο Άγιος κήρυξε τον λόγο του Θεού στις χώρες τις Βαλτικής. Λίγο αργότερα εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος των νέων χωρών, στις οποίες εργάζεται ιεραποστολικά, με έδρα το Αμβούργο. Το ιεραποστολικό έργο συνεχίζεται μέσα από την άσκηση, την προσευχή, την ποιμαντική δράση και τη φιλανθρωπία. Όταν, το έτος 845 μ.Χ., το Αμβούργο καταλαμβάνεται από τους Νορμανδούς, ο Άγιος Ανσέριος αναγκάζεται να εγκαταλείψει την έδρα του προσωρινά και να περιοδεύσει στις χώρες του Βορρά. Μετά δύο χρόνια, επέστρεψε στην έδρα του, που τώρα είχε συνενωθεί με την πόλη της Βρέμης, μετά από απόφαση της Συνόδου της Μαγεντίας. Ο Άγιος συνεχίζει την ιεραποστολική δραστηριότητά του και βαπτίζει Χριστιανό τον βασιλέα της Δανίας Χόριχ και τον διάδοχό του που ήταν ειδωλολάτρ...

Ο Άγιος Ιάκωβος (σερβικά: Јаков) ήταν Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας από το 1286 έως το 1292. Οι πληροφορίες για τον Ιάκωβο είναι περιορισμένες· είναι γνωστό ότι ανακαίνισε και ίδρυσε εκκλησίες και ότι πιθανότατα μετέφερε την επισκοπική έδρα από τη Ζίτσα στο μετόχι της Πέτς. Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τη Μονή Στουδένιτσα, στην οποία προσέφερε λειτουργικά βιβλία και εκκλησιαστικά σκεύη. Είχε ξεχωριστή φροντίδα για τους Σέρβους ασκητές. Έλαβε το φωτοστέφανό του με την αγιότητά του και τη χριστιανική του αγάπη, ενώ ήταν πράος, ταπεινός και φιλάνθρωπος. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία τον τιμά ως Άγιο Ιάκωβο στις 3 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, ενώ στις 16 Φεβρουαρίου σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ἦχος δ' Ἐν ἀληθείᾳ ἀνεδείχθης τῷ ποιμνίῳ σου, κανὼν πίστεως, εἰκὼν πραότητος, διδάσκαλος ἐγκρατείας· ἡ ταπεινοφροσύνη σου ὑψώσα σε, ἡ πτωχεία σου ἐπλούτησέ σε. Ἱεράρχα Πάτερ Ἰάκωβε, ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεὸν σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον...

Ο Όσιος Παύλος, μαθητής του Αγίου Παϊσίου (Βελιτσκόφσκυ) ασκήτεψε στη μονή Σιμονώφ της Ρωσίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1825 μ.Χ.

Ο Άγιος Συμεών έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. και εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Τβερ της Ρωσίας. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1289 μ.Χ. Ο Άγιος Συμεών καταγόταν από τους πρίγκιπες του Πόλοτσκ. Ήταν ο έβδομος Επίσκοπος του Πόλοτσκ και ο πρώτος Επίσκοπος της επισκοπής του Τβερ. Ο θρόνος του Αγίου βρισκόταν αρχικά στο Πόλοτσκ, αλλά οι εχθρικές επιθέσεις και οι συγκρούσεις με τους Λιθουανούς πρίγκιπες, καθώς και η δολοφονία του πρίγκιπα του Πόλοτσκ (συγγενή του) το 1263, τον ανάγκασαν να μετακινηθεί στο Τβερ. Ο πρίγκιπας Γιαροσλάβ Γιαροσλάβιτς είχε γίνει Μέγας Πρίγκιπας της Ρωσίας και επέλεξε το Τβερ ως πόλη διακυβέρνησής του. Ο Άγιος Συμεών ήταν ευγενικός και καλοπροαίρετος προς τους κατατρεγμένους και απόρους, φρόντιζε τις μοναστικές και ιερατικές τάξεις και υπήρξε ένθερμος υπερασπιστής της αλήθειας. Το Χρονικό του Νίκωνα αναφέρει ότι αυτός ο άγιος επίσκοπος ήταν «γνώστης της ιατρικής, άριστος στα βιβλία της Αγίας Γραφής· ήταν δάσκαλος, ενάρετος άνθρωπος, που μεριμνούσε για τους φτωχούς, τις χή...

  Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 2/2/1906, Σελίδα: 4 Στις 2 Φεβρουαρίου 1906, η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε ότι ω ς συνέπεια αυτής της απόφασης, η οποία εμπνεύστηκε από τον Σανδάνσκη και μεταφέρθηκε στην Κομιτατζίδικη οργάνωση με τη στήριξη της βουλγαρικής κυβέρνησης, καθορίστηκε και η περιοχή στην οποία θα πραγματοποιηθεί η επανάσταση. Αυτή περιλαμβάνει τις περιοχές Ραδοβιτσίου, Ιστίπ, Μαλεσίων, Στρωμνίτσης, Δοκράνης, Κατριτσίου, Δεμέρ Ισσάρ, Μελενίκου, Άνω Τσουμαγιάς, Ρασλοκίου, Νευροκοπίου, Σερρών και Ζίχνης.¨ Στις περιοχές αυτές, ο ίδιος ο Σανδάνσκη πραγματοποιεί ήδη εκτεταμένες προετοιμασίες. Από τη Βουλγαρία αποστέλλονται όπλα, πολεμοφόδια και μεγάλες συμμορίες, οι οποίες έχουν αρχίσει να οργανώνονται στη Ρίγα. "Συνεπεία τῆς ἀποφάσεως ταύ της, ἡ ὁποία διὰ τοῦ Σανδάνσκη ἐνεπνεύσθη εἰς τὸ Κομιτάτον ὑπὸ τῆς Βουλγαρικής Κυβερ νήσεως, καθωρίσθῃ καὶ ἡ ἔκτα. σις, εἰς ἣν θὰ ἐνεργηθῇ ἱὴ ἐπανάν στασις καὶ ἥτις περιλαμβάνει τοὺς Καζάδες, Ραδοβιτσίου, Ιστὶπ, ΒΜαλεσίων, Στρωμνίτσης, Δοκράνης,...

Στις 2 Φεβρουαρίου 1908, η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε ότι στο χωριό Ραχοβίτσα (Μαρμαράς ή Νέα Ελβετία) των Σερρών ανακαλύφθηκε μυστική αποθήκη των Βουλγάρων με οπλισμό και βόμβες. 

  Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 4/2/1915, Σελίδα: 5 Στις 2 Φεβρουαρίου 1915, απόσπασμα από τη Σταρτίστα, μαζί με απόσπασμα από τις Σέρρες, ενεπλάκη σε μάχη στη Σταρτίστα με συμμορία κομιτατζήδων όπως ανέφερε η εφημερίδα Εμπρός (στις 4 Φεβρουαρίου 1915). Η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε ότι τηλεγράφημα της Αστυνομικής Υποδιεύθυνσης Ζερνόβου προς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει ότι απόσπασμα από τη Σταρτίστα, μαζί με απόσπασμα από τις Σέρρες, ενεπλάκη σε μάχη στη Σταρτίστα με συμμορία κομιτατζήδων. Η συμπλοκή ξεκίνησε στις 10 το βράδυ προχθές και διήρκεσε μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες. Κατά τη διάρκεια της μάχης, τα ελληνικά αποσπάσματα ενισχύθηκαν από έναν λόχο μηχανικού που εδρεύει στη Σταρτίστα. Στη συμπλοκή σκοτώθηκε ο κομιτατζής Βελήκ Κουκά, ενώ οι υπόλοιποι εκμεταλλεύτηκαν το σκοτάδι της νύχτας και διέφυγαν. Εκτιμάται ότι και πολλοί άλλοι από τους κομιτατζήδες τραυματίστηκαν. Οι περιπολίες των ελληνικών αποσπασμάτων συνεχίζονται, ώστε να συλληφθούν οι κομιτατζήδες πριν προλά...

Την 1η Φεβρουαρίου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών ξεκίνησε νέο πρόγραμμα, ενώ στο Κρόνιον προβλήθηκε η ταινία "Arsène Lupin" (Αρσεν Λουπεν). Arsène Lupin είναι μια αμερικανική ταινία μυστηρίου του 1932, προ-κώδικα, σε σκηνοθεσία του Jack Conway, με πρωταγωνιστές τους John Barrymore και Lionel Barrymore. Παρήχθη και διανεμήθηκε από την Metro-Goldwyn-Mayer. Η ταινία βασίζεται σε ένα δημοφιλές θεατρικό έργο του 1909 των Maurice Leblanc και Francis de Croisset. Ο Leblanc δημιούργησε τον χαρακτήρα Arsène Lupin, έναν γοητευτικό, ευφυή τζέντλεμαν-κλέφτη (στην περίπτωσή του, έναν «ευγενή» κλέφτη) το 1905. Ο Lupin στοχεύει πλούσιους κακοποιούς. Υπόθεση Ένας διάσημος τζέντλεμαν-κλέφτης και ο υποτιθέμενος αντίπαλός του, ο Ντετέκτιβ Guerchard, βρίσκονται σε μια πνευματώδη αναμέτρηση. Η μάχη κορυφώνεται με την κλοπή και την ανάκτηση της Μόνα Λίζα και τη διαφυγή του Lupin—με τη βοήθεια του Guerchard—μαζί με την όμορφη γυναίκα-κλέφτρα που ο ντετέκτιβ έστειλε για να τον παγιδεύσει. Ηθοποιοί Jo...

Στις 31 Ιανουαρίου 1936, απεβίωσε ο Γεώργιος Κονδύλης ο οποίος υπήρξε στρατιωτικός, Αντιβασιλέας της Ελλάδας, Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Υπουργός Εσωτερικών, Υπουργός Στρατιωτικών. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 12:30 το μεσημέρι, από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 57 ετών. Ύστερα από απαίτηση του βασιλιά Γεώργιου Β' να του αποδοθούν δημόσιες τιμές, το σώμα του ταριχεύτηκε από γιατρούς και νοσοκόμους του Ερυθρού Σταυρού.  Μετά την ταρίχευση, ο γλύπτης Γεώργιος Δημητριάδης πήρε το γύψινο εκμαγείο του για την κατασκευή προτομής. Το σώμα του τοποθετήθηκε σε μεγάλο φέρετρο με γυάλινο καπάκι και πλήθος κόσμος συνέρρευσε στην οικία του του για να τον αποχαιρετήσει.  Την 1η Φεβρουαρίου, η σορός του μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, και τέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα.  Το απόγευμα της 2ας Φεβρουαρίου, η σορός του μεταφέρθηκε με το τρένο στα Τρίκαλα, για να ταφεί δίπλα στον τάφο της μητέρας του, όπως ήταν η επιθυμία του Πέραν όλων των άλλων, ο Κονδύλης π...

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 2/2/1963, Σελίδα: 3 Στις 2 Φεβρουαρίου 1963, η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε βάση σχετικού τηλεγραφήματος από την   Θεσσαλονίκη  ότι η πνευμονία παρουσίασε επικίνδυνη εξέλιξη στα μικρά παιδιά της Βορείου Ελλάδος. Λόγω της κακοκαιρίας, η νόσος έχει πάρει επιδημική μορφή. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στο νομό Σερρών έχουν προσβληθεί το 80% των παιδιών. Αν η πληροφορία είναι αληθής, πρέπει άμεσα να ληφθούν έκτακτα μέτρα, για να αποτραπούν οι κίνδυνοι. Κυρίως, πρέπει να οργανωθεί η αποστολή υγειονομικού και φαρμακευτικού υλικού και να διευρυνθεί η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλες τις περιοχές όπου η νόσος έχει πάρει ιδιαίτερη έξαρση. Μόνο έτσι θα αποτραπούν σοβαροί κίνδυνοι που απειλούν τον πληθυσμό της Βόρειας Ελλάδας. ΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΟPPAN  Χθεσινόν τηλεγράφημα, ἐκ Θεσσαλονίκης ἀνα-φέρει ὅτι ἡ ἡ πνευμονία ἐσημείωσε ἐπικίνδυνον ἐξέλιξιν εἰς τὰ μικρὰ παιδιὰ τῆς Βορείου Ελλά  δος. Λόγω τῆς κακοκαιρίας ἡ νόσος ἔχει προσ λάβει ἐπιδημικὴν μο...

Στις 2 Φεβρουαρίου 1957, η εφημερίδα Εμπρός έγραψε ότι η   υπουργός Πρόνοιας, κυρία Λίνα Τσαλδάρη, ανακοίνωσε ότι από το πρόγραμμα επενδύσεων για την υγιεινή του 1957, 19 εκατομμύρια από τα 34 συνολικά θα διατεθούν για τη βελτίωση και επέκταση των νοσοκομείων της Βόρειας Ελλάδας. Συγκεκριμένα, θα διατεθούν 1 εκατομμύριο για την προσθήκη 300 κλινών στο σανατόριο Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης, 4 εκατομμύρια για την ολοκλήρωση του νοσοκομείου Δράμας, το οποίο θα αναπτυχθεί σε 150 κλίνες από 70 που έχει σήμερα, 3.550.000 δραχμές για την ανέγερση νέας χειρουργικής πτέρυγας στο νοσοκομείο Σερρών, του οποίου οι κλίνες θα αυξηθούν σε 140-150, και 2 εκατομμύρια για την ανέγερση νέας ορθοπεδικής πτέρυγας στο νοσοκομείο Κιλκίς, του οποίου οι κλίνες θα ανέλθουν σε 200. "Επέκτασις νοσοκομείων εἰς τὴν Βόρειον Ἑλλάδα.  Ἡ ὑπουργός Προνοίας κ. Λίνα Τσαλ-δάρη ἀνεκοίνωσεν ὅτι ἐκ τοῦ προγράμμα τος ἐπενδύσεων διὰ τὴν ὑγιεινήν του 1957, 19 εκατομμύρια, ἐπὶ συνόλου 34, θὰ διαν τεθοῦν διὰ τὴν βελτίωσιν ...

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Κωνσταντίνος  Θεόδωρος (από το 1917 έως το 1919, Γκράφον) Ντούμπα (17 Ιουνίου 1856 - 6 Ιανουαρίου 1947), ήταν Αυστρο-Ουγγρικός διπλωμάτης, που υπηρέτησε ως ο τελευταίος πιστοποιημένος Πρέσβης της Αυτοκρατορίας των Αυστρο-Ουγγρών στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί είχε αποβληθεί κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά από κατηγορίες κατασκοπείας. Βιογραφία  Ο Κωνσταντίνος Δούμπας γεννήθηκε στη Βιέννη στις 17 Ιουνίου 1856 ως γιος του Νικόλαου Ντούμπα (1830-1900), ενός πλούσιου Αυστριακού επιχειρηματία. Η οικογένεια Ντούμπα κατάγεται από την ελληνική ή αρωμανική (Βλάχικη) κοινότητα του χωριού Βλάστη στην Οθωμανική Ρουμανία, και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη το 1817.  Μετά την ολοκλήρωση των νομικών του σπουδών και την απόκτηση διδακτορικού τίτλου, εντάχθηκε στην αυστριακή διπλωματική υπηρεσία το 1879. Υπηρέτησε στην Αυστριακή Πρεσβεία στο Λονδίνο από το 1881 έως το 1886 και στη συνέχεια ...

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Νικόλαος Δούμπας (Nikolaus Dumba,* 24 Ιουλίου 1830 στη Βιέννη; † 23 Μαρτίου 1900 στη Βουδαπέστη) ήταν Έλληνο-αυστριακός, βλαχικής καταγωγής, ευεργέτης και επιχειρηματίας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε αρκετές δωρεές με κυριότερη αυτή της ανέγερσης του Μεγάρου Μουσικής της Βιέννης. Βιογραφία Γεννήθηκε στη Βιέννη και ήταν γιος του Στέργιου Δούμπα (1794 - 1870), εμπόρου και ευεργέτη, και της Μαρίας Κούρτη. Ο παππούς του κατάγονταν από το Λινοτόπι του Γράμμου και πριν εγκατασταθεί στις Σέρρες είχε περάσει από το Μπλάτσι της Μακεδονίας, όπου γεννήθηκε ο πατέρας του Νικολάου. Η μητέρα του ήταν κόρη του έμπορου Μιχαήλ Κούρτη, από την Λάρισα, μοσχοπολίτικης καταγωγής. Η αδερφή της μητέρας του, Σοφία, είχε παντρευτεί τον Μετσοβίτη βαρώνο Τοσίτσα, κάτοικο Λιβόρνου. Επίσης είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Μιχαήλ Δούμπα, γεννημένο το 1828.  Σε νηπιακή ηλικία, αυτός και ο αδερφός του, Μιχαήλ (γενν. 1828)...