Άγιοι Αδριανός και Εύβουλος, 3 Φεβρουαρίου

Eις τον Aδριανόν.

Ἀδριανόν, χαίροντα τμηθῆναι ξίφει,

Χείρ, ἡ φόνοις χαίρουσα τέμνει δημίου.

Eις τον Eύβουλον.

Ξίφει θανὼν Εὔβουλε, Κυρίου χάριν,

Βουλὴν ἐπέγνως ὡς ἀρεστὴν Κυρίῳ.

Οι Άγιοι αυτοί μάρτυρες κατάγονταν από τη χώρα Βανέα (δηλαδή τη χώρα της Αρμενίας γύρω από τη λίμνη Βαν). Αυτοί λοιπόν, θέλησαν να δουν από κοντά τους Μάρτυρες και Ομολογητές του Χριστού της Καισαρείας και γι' αυτό αναχώρησαν για την πόλη αυτή. Εκεί φανερώθηκαν ότι είναι Χριστιανοί και αμέσως οδηγήθηκαν στον άρχοντα Φιρμιλιανό, όπου με πολύ θάρρος ομολόγησαν τον Χριστό. Τότε τους έδειραν ανελέητα στη ράχη και τα πλευρά. Αλλά και πάλι, όταν για δεύτερη φορά οδηγήθηκαν στον άρχοντα, ομολόγησαν τον Χριστό. Εξοργισμένος ο άρχοντας, τους έριξε τροφή στα θηρία. Και ο μεν Αδριανός, θηριομάχησε με λιοντάρι και επειδή στάθηκε αβλαβής, αποκεφαλίσθηκε. Την ίδια ακριβώς διαδικασία υπέστη και ο Εύβουλος, το τέλος και αυτού ήταν ο αποκεφαλισμός. Έτσι και οι δύο μαζί πήραν τα αμάραντα στεφάνια της αιώνιας δόξας.

Λειτουργικά κείμενα

Τροπάριον — Ἦχος Δ'

Ὁ Ἅγιός σου Μάρτυς Ἀδριανὸς, Κύριε,

ἐν τοῖς παθήμασιν αὐτοῦ τὸν ἄφθαρτον στέφανον ἐκ σοῦ ἔλαβεν, ὁ Θεὸς ἡμῶν·

σὲ γὰρ ἔχων τὴν ἰσχύν, καθεῖλε τοὺς ἐναντίους,

καὶ συνέτριψε τὴν ἀνίσχυρον θρασύτητα τῶν δαιμόνων.

Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον — Ἦχος Β'

(Κατὰ τὸ «Τοὺς ἐν ὑψίστοις...» )

Ὡς ἀστὴρ λαμπρός ἐφάνης,

Χριστὸν κηρύττων τῇ λαμπρότητί σου,

τῷ κόσμῳ ἀπεχθής γενόμενος, ὦ Μάρτυς Ἀδριανέ·

καὶ τὴν τῶν ψευδωνύμων θεῶν ἀπάτην ἐξαφανίζων,

τοὺς πιστοὺς φωτίζεις,

ἀεὶ πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν.