Άγιος Ιάκωβος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας, 3 Φεβρουαρίου
Ο Άγιος Ιάκωβος (σερβικά: Јаков) ήταν Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας από το 1286 έως το 1292. Οι πληροφορίες για τον Ιάκωβο είναι περιορισμένες· είναι γνωστό ότι ανακαίνισε και ίδρυσε εκκλησίες και ότι πιθανότατα μετέφερε την επισκοπική έδρα από τη Ζίτσα στο μετόχι της Πέτς. Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τη Μονή Στουδένιτσα, στην οποία προσέφερε λειτουργικά βιβλία και εκκλησιαστικά σκεύη. Είχε ξεχωριστή φροντίδα για τους Σέρβους ασκητές.
Έλαβε το φωτοστέφανό του με την αγιότητά του και τη χριστιανική του αγάπη, ενώ ήταν πράος, ταπεινός και φιλάνθρωπος. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία τον τιμά ως Άγιο Ιάκωβο στις 3 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, ενώ στις 16 Φεβρουαρίου σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Λειτουργικά κείμενα
Τροπάριον — Ἦχος δ'
Ἐν ἀληθείᾳ ἀνεδείχθης τῷ ποιμνίῳ σου, κανὼν πίστεως,
εἰκὼν πραότητος, διδάσκαλος ἐγκρατείας·
ἡ ταπεινοφροσύνη σου ὑψώσα σε,
ἡ πτωχεία σου ἐπλούτησέ σε.
Ἱεράρχα Πάτερ Ἰάκωβε,
ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεὸν
σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον — Ἦχος β'
(Κατὰ τὸ «Τοὺς ἐν ὑψίστοις...» )
Ἱεράρχα Ἰάκωβε, θεῖε βροντῆς κρότε, πνευματικὴ σάλπιγξ,
φυτουργὲ τῆς πίστεως καὶ αἱρέσεων κλαδευτήρ,
μέγας τῆς Τριάδος εὐδοκίμησις,
παριστάμενος μετὰ τῶν Ἀγγέλων τῷ Θεῷ,
μὴ παύσῃ πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν.
