ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ὁ διελέγξας τοὺς παραπλῆγας Πέτρος, Θνῄσκει μονοπλὴξ τῷ διὰ ξίφους τέλει. Ο Άγιος Πέτρος ήταν Ιερέας με πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων του προς τον Χριστό και τον λαό. Με το προσωπικό του παράδειγμα, άμεμπτο και διδακτικότατο, φώτιζε και κατάρτιζε τους πιστούς με τα τακτικά και πρακτικότατα κηρύγματα του. Αυτός μάλιστα είναι και ο συγγραφέας της Νηπτικής βίβλου, που εμπεριέχεται στη Φιλοκαλία. Την αγάπη του προς τον Χριστό, δεν την έδειχνε μόνο σε καιρούς ειρηνικούς, αλλά και σε δύσκολους. Έτσι, περί το 775 μ.Χ. στεφάνωσε τη ζωή του αφού πρόθυμα έδωσε το κεφάλι του στον θάνατο δια ξίφους, για να μείνει πιστός στην ομολογία του Χριστού.

Την Κυριακή μετά την εορτή της Υπαπαντής με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίσθηκε να τιμάται η μνήμη των αγίων μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Εμμελείας (βλέπε 30 Μαΐου), Νόννας (βλέπε 5 Αυγούστου) και Ανθούσης.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Άμμων και Αλέξανδρος κατάγονταν από την Κύπρο και ήταν μαθητές του Ωριγένους. Μαρτύρησαν στον Σόλεα της Κύπρου για την πίστη του Χριστού, ίσως κατά την περίοδο των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου (248 - 251 μ.Χ.).

Οι Όσιοι Νικηφόρος και Γεννάδιος έγιναν μοναχοί και ασκήτεψαν στην έρημο της μονής Σβίρ, στην περιοχή Όλονετς της Ρωσίας, κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. Κοιμήθηκαν με ειρήνη. Οι Άγιοι Γεννάδιος και Νικηφόρος ήταν μαθητές του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ. Ο Άγιος Γεννάδιος της Λίμνης Βάζε (Βαζεοζέρσκ) ήταν γιος πλούσιων γονέων, αλλά, αφού μοίρασε όλη την περιουσία του, έγινε μαθητής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ και έζησε μαζί του ασκητικά ως ερημίτης στον ποταμό Σβίρα. Αργότερα, με την ευλογία του Αγίου Αλεξάνδρου, πήγε στη Λίμνη Βάζε, δώδεκα βέρστια από τη Μονή του Σβιρ. Εκεί, έχτισε ένα κελί και έζησε μια μοναχική ασκητική ζωή μαζί με δύο μαθητές του. Πριν τον θάνατό του, ο Άγιος Γεννάδιος είπε στον μαθητή του: «Εδώ θα ανεγερθεί μια εκκλησία και ένα μοναστήρι.» Ο Άγιος κοιμήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1516. Ο Άγιος Νικηφόρος της Λίμνης Βάζε ήρθε στον Άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ το 1510 και έγινε θερμά δεκτός. Το 1518, με την ευλογία του δασκάλου του, επισκέφθηκε τον Άγιο Κύριλλο της Νέας Λίμνης. Κατά τ...

Ο Άγιος ιερομόναχος Παγκράτιος τελούσε τις ιερές ακολουθίες με πολλή χάρη και έλαβε το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Μοιραζόταν τα χαρίσματά του με όσους τα ζητούσαν, θεραπεύοντας τους ασθενείς με νηστεία, προσευχή και χρίσμα με άγιο έλαιο. Λειτουργικά κείμενα Τροπάριον — Ἦχος πλ. δ΄ Ρύσει δακρύων ἔκαμες τὴν ἔρημον εὔφορον, καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ ἐπιποθήσει ἐκαρποφόρησας ἐν πλήθει. Τῇ τῶν θαυμάτων σου λαμπρότητι τὸν κόσμον ἅπαντα ἐφώτισας. Ὅσιε Πάτερ ἡμῶν Παγκράτιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Άγιος Ιννοκέντιος, ο πρώτος Επίσκοπος Ιρκούτσκ, εκοιμήθη στις 27 Νοεμβρίου 1731. Επειδή όμως την ίδια ημέρα εορτάζεται η Εικόνα της Παναγίας του Κουρσκ, η μνήμη του Αγίου τιμάται στις 26 Νοεμβρίου. Μετά την κοίμηση του Αγίου, οι διώκτες του έλαβαν την πρέπουσα τιμωρία τους. Ο Αρχιμανδρίτης Αντώνιος δυσφημίστηκε στο Πεκίνο ως ανορθόδοξος, στάλθηκε πίσω στην Αγία Πετρούπολη, καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε. Λίγο αργότερα, ο Αντι-κυβερνήτης του Ιρκούτσκ εκτελέστηκε για τα εγκλήματά του. Στα λείψανα του Αγίου Ιννοκέντιου του Ιρκούτσκ – Χαρακτικό 1897. Το 1764, κατά τη διάρκεια εργασιών αποκατάστασης στον ναό της Τιχβίν της Μονής της Αναλήψεως, το λείψανο του Αγίου Ιννοκέντιου βρέθηκε άφθαρτο. Πολλά θαύματα σημειώθηκαν όχι μόνο στο Ιρκούτσκ αλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές της Σιβηρίας για όσους προσέτρεχαν στον Άγιο με προσευχή. Το 1783, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά στη Μονή της Αναλήψεως. Όλα όσα μπορούσαν να καούν, καταστράφηκαν. Ωστόσο, ο παλαιός ξύλινος ναός, όπου φυλασσόταν το λείψανο του Α...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 9/2/1963, Σελίδα: 3 Στις 8 Φεβρουαρίου 1963, η αγκυροβολημένη βυθοκόρος στην γέφυρα του Στρυμόνα στην Αμφίπολη υπέστη ρήγμα και παρα λίγο να βυθισθεί, όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 9/2/1963, Σελίδα: 3 Στις 8 Φεβρουαρίου 1963, το πρωί, με επέμβαση του στρατού και των αρμόδιων υπηρεσιών δεν έσπασε το ανάχωμα του Στρυμόνα στο Ψωμοτόπι, Ο ανταποκρυτής της εφημερίδας Μακεδονία, ανέφερε ότι : "Μεγάλος κίνδυνος απειλούσε το πρωί ξαφνικά το κύριο ανάχωμα του Στρυμόνα, κοντά στο Ψων μοτόπι. Τα νερά του ποταμού, για λίγο, απείλησαν να διαρρήξουν το ανάχωμα, γεγονός που θα προκαλούσε πλημμύρα σε χιλιάδες στρέμματα γης και θα έπληττε τα γύρω χωριά. Ευτυχώς, οι αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες και οι στρατιωτικές δυνάμεις που παρακολουθούν την κατάσταση των αναχωμάτων, αντιλήφθηκαν εγκαίρως τον κίνδυνο και ενίσχυσαν το απειλούμενο σημείο με γαιοσακούς. Γενικά, η κατάσταση στον Στρυμόνα έχει βελτιωθεί σημαντικά. Η στάθμη της λίμνης Κερκίνης μειώθηκε κατά 45 εκατοστά. Αξιοσημείωτο είναι ότι κάθε εκατοστό αντιστοιχεί σε 700.000 κυβικά μέτρα νερού, οπότε τα 45 εκατοστά καλύπτουν το ανώτατο όριο χωρητικότητας της λίμνης Μαραθώνος. Από την άλλη, η παροχή...

Στις 7 Φεβρουαρίου 1963, έξω από το χωριό Μυρρίνη εμφανίστηκε ρωγμή μήκους 500 μέτρων και βάθους πέντε μέτρων.  Επίσης ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας ανέφερε ότι ο κίνδυνος για νέες πλημμύρες από τον Στρυμόνα "πέρασε" αν και την επομένη είχαμε νέες "περιπέτειες". Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Μακεδονία ανέφερε : Η είδηση προκάλεσε σήμερα έντονη ανησυχία στις τοπικές αρχές, καθώς λίγο έξω από το χωριό Μυρρίνη εμφανίστηκε ρωγμή στο έδαφος, μήκους 500 μέτρων και βάθους πέντε μέτρων. Αρχικά θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για περίπτωση καθίζησης των ανώτερων στρωμάτων του εδάφους, όπως έχει συμβεί πρόσφατα και σε άλλες περιοχές. Ωστόσο, όταν ο νομάρχης Χ. Παπακώστας με ειδικούς επισκέφθηκε το σημείο, διαπίστωσε ότι η καθίζηση έχει τοπικό χαρακτήρα και δεν υπάρχει λόγος σοβαρής ανησυχίας. Παρόλα αυτά, το φαινόμενο εξετάζεται περαιτέρω και διατάχθηκε γεωλογική έρευνα σε όλη την περιοχή. Από τη ρωγμή προκλήθηκε επίσης ζημιά στον εξωτερικό αγωγό ύδρευσης του χωριού. Φύλλο: 8/2/1...

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 8/2/1914, Σελίδα: 5 Στις 8 Φεβρουαρίου 1914 , η εφημερίδα Εμπρός , σε καταχώρηση της «Πολεμικής Βιβλιοθήκης Φέξη» , ανέφερε ως υπό «έκδοσιν» το βιβλίο του Γρηγόριου Κόκκινου με τίτλο " Η καταστροφή των Σερρών" και το βιβλίο "Η μάχη του Δεμίρ Ισσάρ" Φιλιππίδου. Αι βουλγαρικαί θηριωδίαι και η καταστροφή των Σερρών, Κόκκινος, Διονύσιος Α.,Εν Αθήναις : Εκδοτ. Οίκος Γεωργίου Δ. Φέξη, 1914. Διαβάστε το βιβλίο ΕΔΩ

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 8/2/1913, Σελίδα: 3 Στις 8 Φεβρουαρίου 1913, οι εφημερίδες ανέφεραν ότι η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Θεσσαλονίκης και Σερρών διακόπηκε για 20 ημέρες, καθώς ο σιδηρόδρομος χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά βουλγαρικών στρατευμάτων στη Θράκη. Η εφημερίδα Σκριπ έγραψε: "ΔΙΕΚΟΠΗ  Η ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΣΕΡΡΩΝ  ᾿Ανηγγέλθης ἐκ Θεσσαλονίκης ὅτi ἡ μεταξύ Θεσσαλονίκης καὶ Σερρῶν σιδηροδρομική συγκοινωνία διεκόπη δι' εἰκοσιν ἡμέρας, καθόσον διὰ τοῦ σιδηροδρόμου γίνεται ἡ εἰς τὸ θέατρον τοῦ πολέμου μεταφορά Βουλγαρικοῦ στρατοῦ." Φύλλο: 8/2/1913, Σελίδα: 2 Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε : "Κατ' ειδήσεις εκ Θεσσαλονίκης, η μεταξύ της πόλεως ταύτης και των Σερρών σιδηροδρομική συγκοινωνία διεκόπη δι' 20 ημέρας, διότι ο σιδηρόδρομος μεταφέρει Βουλγαρικά στρατεύματα εις Θράκην"

Η Αγία Λυδία Σμιενόβνα  η διά Χριστόν σαλή θεωρείται ειδική μεσολαβίτης για τους πολίτες της Ριαζάν. Γεννήθηκε στη Ριαζάν στις 28 Αυγούστου 1852 και έζησε κατά τα πρώτα χρόνια των διωγμών του Κομμουνιστικού καθεστώτος κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Η Λυδία βαπτίστηκε στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Ριαζάν από τον ιερέα Πέτρο Δημητρίεβιτς Παύλο, πατέρα του διάσημου ακαδημαϊκού και φυσιολόγου Ιβάν Πετρόβιτς Παύλο. Ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά. Τα δύο αδέλφια της, ο Βασίλης και ο Γρηγόριος, πέθαναν το 1855, αφήνοντας μόνο τη Λυδία και την μικρότερη αδελφή της Όλγα που γεννήθηκε το 1856. Ο πατέρας της, Σιμεών, πέθανε νωρίς, αφήνοντας τη μητέρα της Μαρία και τις δύο κόρες μόνες τους. Μετακόμισαν σε ένα μικρό σπίτι στην ιδιοκτησία της Ανισίας Αλεξάντροβνας Λεμπέντιεβα, που βρισκόταν στη γωνία των οδών Βλαντιμίρσκαγια και Βοσκρσένσκαγια. Τα αρχειακά έγγραφα αναφέρουν ότι αυτή η οικογένεια ήταν η πιο φτωχή στη Ριαζάν. Αργότερα, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα σπίτι στην οδό...

 Ὢν Θεόδωρος ἀξίαν Στρατηλάτης, Ὑπῆρξε τμηθεὶς τοῦ Θεοῦ Στρατηλάτης. Ὄμβριμον ὀγδοάτῃ Θεοδώρου αὐχένα κόψαν. O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης καταγόταν από τα Ευχάϊτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Εύξεινου Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε για την γενναιότητά του και γρήγορα προήχθη στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας. Αθλητής γενναιότατος ο Θεόδωρος, ήταν συγχρόνως και υπόδειγμα σεμνότητας όπως αρμόζει σε έναν γνήσιο Χριστιανό. Όταν το 320 μ.Χ. ο Λικίνιος διέτριβε στη Νικομήδεια, άκουσε περί του Θεοδώρου ότι είναι Χριστιανός και βδελύσσεται τα είδωλα. Αμέσως απέστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια. Αλλά ο Θεόδωρος διεμήνυσε διά των ιδίων απεσταλμένων στον Λικίνιο, ότι για πολλούς λόγους η παρουσία του στην Ηράκλεια ήταν συμφέρουσα και τον προέτρεπε να μεταβεί εκεί. Αποδεχθείς την πρόταση ο Λικίνιος μετέβη στην Ηράκλεια, όπου τον προϋπάντησε με λαμπρότητα ο Θεόδωρος, προς τον οποίο ο ...

Ἵππους ἑώρας τοὺς νόας Ζαχαρία, Δι' ὧν πρὸς ὕψος οὐρανῶν ἀφιππάσω. Ο Προφήτης Ζαχαρίας είναι ο ενδέκατος της σειράς των μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Καταγόταν από το γένος του Ισραήλ και τη φυλή του Λευΐ. Γεννήθηκε στην πόλη Γαλαάδ της Παλαιστίνης κατά την περίοδο της βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και το όνομά του σημαίνει, στην ελληνική γλώσσα, μνήμη Θεού, εκείνον δηλαδή τον οποίο ο Θεός ενθυμείται.  Ήταν γιος του Βαραχίου και εγγονός του Αδδώ. Ο Ζαχαρίας, ήταν αυτός που με τον προφήτη Αγγαίο, διήγειραν τους Ιουδαίους, όταν αυτοί το 537 με 536 π.Χ. επέστρεψαν στην Ιουδαία, να ανοικοδομήσουν το ναό της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει η άποψη, ότι ο προφήτης Ζαχαρίας ανήκε σε Ιερατικό γένος και ήταν ιερεύς και ο ίδιος. Κατά την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος ήταν μέλη της Μεγάλης Συναγωγής, η οποία ώρισε τον Κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ασχολήθηκαν δε και με την τακτοποίηση της ιεράς λειτουργίας, και συνέθεσαν ή αναθεώρησαν ψαλμούς.  Ο Ζαχαρίας προφήτευ...

Ο Άγιος Σάββας Β', Αρχιεπίσκοπος Σερβίας ως Πρέντισλαβ Νεμάνιτς, γιος του Αγίου Βασιλέα Στέφανου Πρώτοστεφανωμένου (24 Σεπτεμβρίου) από τη δυναστεία των Νεμάνιτς και της Ρωμαίας Βυζαντινής συζύγου του Ευδοκίας Αγγελίνα. Είχε τρεις αδελφούς: Στέφανο Ραντόσλαβ, Στέφανο Βλαδίσλαβ και Στέφανο Ούρος Α΄, και μία αδελφή, την Κομνηνή. Ήταν επίσης ανιψιός του Αγίου Σάββα Α΄, πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερβίας (14 Ιανουαρίου). Ο Πρέντισλαβ πήρε το μοναχικό όνομα Σάββας, προς τιμήν του θείου του, Αγίου Σάββα Α΄, όταν βρισκόταν στο Μοναστήρι Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος. Ο Άγιος Σάββας Β΄ διακρίθηκε στη μοναχική ζωή με τις ασκητικές του πρακτικές, μιμούμενος τον αγιασμένο θείο του. Στη συνέχεια, ταξίδεψε για προσκύνημα στη Αγία Γη. Κατά την επιστροφή του από την Ιερουσαλήμ, πέρασε από τη Συρία, πήρε ένα μικρό σπορόφυτο μουριάς και το φύτεψε στην αυλή του Πατριαρχείου του Πεκ. Ο Βασιλιάς Στέφανος ο Πρώτοστεφανωμένος, που είχε αρρωστήσει, πήρε μοναχικές υποσχέσεις και πέθανε το 1227. Ο Ραντόσλαβ, ο μεγαλ...

Ἄφωνος ἥκει πρὸς ξίφος Λυκαρίων, Ἔναντι τοῦ κείροντος οἷον ἀρνίον. Eις την Mάρθαν και Mαρίαν. Ἅς περ παρῆξεν εἰς τὸ φῶς γαστὴρ μία, Μάρθαν Μαρίαν, ἓν στερεῖ φωτὸς ξίφος. Eις τον Λυκαρίωνα. Διπλούν εδέξω Λυκαρίων το στέφος, Όσιος οία και αθλητής Kυρίου. Οι Μάρθα και η Μαρία ήταν αδελφές και κρίθηκαν ένοχες από τους ειδωλολάτρες, διότι είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στη διάδοση της χριστιανικής πίστης μεταξύ του γυναικείου κόσμου. Ο έπαρχος προσποιήθηκε ότι τις εύσπλαχνίζεται κατά τη δίκη τους και τις εξόρκιζε να λυπηθούν τη νεότητα τους. Εκείνες του απάντησαν ότι τη ζωή τους θα τη χάσουν όλοι, άλλοίμονο όμως, σ' όποιον χάσει την ψυχή του. Διότι, κατά τον Ιωάννη «ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε άπειθών τω υιω ουκ όψεται ζωήν, αλλ' ή οργή του Θεού μένει έπ' αυτόν». Ο έπαρχος διέταξε τότε να αποθάνουν με σταυρικό θάνατο. Οι παρόντες ειδωλολάτρες θαύμαζαν την νεανική τους γενναιότητα και τότε ο έπαρχος διέταξε τους δήμιους να τις αποκεφαλίσουν. Σε μερικούς Συναξαρισ...

Ξεσθεῖσι Νικηφόρῳ καὶ τῷ Στεφάνῳ, Νικηφόρου στέφανος ἐπλάκη τέλους. Οι Άγιοι Μάρτυρες Νικηφόρος και Στέφανος μαρτύρησαν, αφού τους καταξέσκισαν τις σάρκες. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 25 Οκτωβρίου. Η λεγόμενη σπηλιά του Αγίου Στεφάνου (του Πρωτομάρτυρα, S00030), στη νήσο Τήνο (στις Κυκλάδες), όπου βρέθηκαν δεκάδες γραφές και τοιχογραφίες που επικαλούνται τον Θεό, τον Στέφανο και τη *Μαρία (Μητέρα του Χριστού, S00033). Πιθανώς 6ος-13ος αιώνας. Η λεγόμενη σπηλιά του *Στεφάνου, του Πρωτομάρτυρα, είναι μια φυσική σπηλιά που βρίσκεται στο νησί της Τήνου, κοντά στο χωριό Γαστριά. Ο χώρος βρίσκεται στην ακτή, στο νότιο τμήμα του νησιού, δυτικά της πόλης Κιόνια, κοντά σε ένα ερειπωμένο ιερό του Ποσειδώνα. Οι τοίχοι της σπηλιάς είναι καλυμμένοι με δεκάδες γκράφιτι που επικαλούνται τον Θεό, τον Στέφανο τον Πρωτομάρτυρα και τη *Μαρία, Μητέρα του Χριστού. Κοντά στη σπηλιά, στο σύγχρονο χωριό, υπάρχει επίσης ένα σύγχρονο εξωκλήσι αφιερωμένο στον Στέφανο. Δεν είναι γνωστό γιατί ο Στέφανος συνδ...