ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου των Σπηλαίων του Κιέβου (3 Μαΐου) είναι μία από τις αρχαιότερες εικόνες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Η Παναγία την εμπιστεύθηκε σε τέσσερις Βυζαντινούς αρχιτέκτονες, οι οποίοι το 1073 την έφεραν στους Αγίους Αντώνιο και Θεοδόσιο των Σπηλαίων. Οι αρχιτέκτονες έφτασαν στη σπηλιά των μοναχών και ρώτησαν: «Πού θέλετε να χτίσουμε την εκκλησία;» Οι άγιοι απάντησαν: «Πηγαίνετε, ο Κύριος θα σας υποδείξει τον τόπο». «Πώς γίνεται εσείς, που πρόκειται να πεθάνετε, να μην έχετε ακόμα ορίσει τον τόπο;» απόρησαν οι αρχιτέκτονες. «Και μας έδωσαν πολύ χρυσό». Τότε οι μοναχοί κάλεσαν όλη την αδελφότητα και άρχισαν να ρωτούν τους Έλληνες: «Πείτε μας την αλήθεια. Ποιος σας έστειλε και πώς βρεθήκατε εδώ;» Οι αρχιτέκτονες απάντησαν: «Μια μέρα, όταν ο καθένας μας κοιμόταν στο σπίτι του, όμορφοι νέοι ήρθαν σε εμάς την αυγή και είπαν: “Η Βασίλισσα σας καλεί στις Βλαχέρνες”. Φτάσαμε όλοι ταυτόχρονα και, ρωτώντας ο ένας τον άλλον, μάθαμε ότι ο καθένας μας είχε ακούσε...

 Ὁ Βουνός, ὡς Κάρμηλος, ἦν Αὐξεντίω, Φανέντι τἄλλα πλὴν τελευτῆς Ἠλία. Λεῖψε βίον δεκάτῃ Αὐξέντιος ἠδέ τετάρτῃ. Ο Όσιος Αυξέντιος καταγόταν από την Συρία. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.) και κατείχε το αξίωμα του σχολαρίου του στρατηλάτου. Η φιλήσυχη και φιλομόναχη διάθεσή του και η αγάπη του για τον ασκητικό βίο, τον οδήγησε στο να γίνει μοναχός. Εγκατέλειψε λοιπόν τις τιμές και τα αξιώματά του και αποσύρθηκε σε όρος πετρώδες της Χαλκηδόνος, την Οξεία Πέτρα, όπου και ασκήτευε, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής. Τόση δε ήταν η φήμη του για τις σπάνιες αρετές και την βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ώστε προσκλήθηκε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκλήθη το έτος 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα για να καταδικάσει τις κακοδοξίες του Ευτυχούς. Στο ασκητήριό του καθημερινά προσέρχονταν πολλοί, για να λάβουν την ευλογία του, μεταξύ των οποίων και πολλοί πλούσιοι που του έφερναν τροφές και δώρα. Αλλά εκείνος ...

Φύσει μαρανθεὶς σαρκίου, θάλλει Μάρων, Μετεμφυτευθεὶς τῆς Ἐδὲμ τῷ χωρίῳ. Ο Όσιος Μάρων έζησε πριν τον 5ο αιώνα μ.Χ. και επειδή αγαπούσε τον μοναχικό βίο και την ησυχία είχε στήσει το ασκητήριό του σε κορυφή βουνού της πόλεως Κύρρου της Αντιοχείας. Αλλά η θερμή αγάπη του προς τον Θεό και προς τον πλησίον, τον έκανε να κατεβαίνει απ' το ασκητήριό του και να περιοδεύει σε πόλεις και χωριά, κηρύττοντας το θείο λόγο. Επίσης έδινε παρηγοριά και συμβουλές, συμφιλίωνε και συμβίβαζε, άρπαζε πολλούς από τις παγίδες της πλεονεξίας, από το καμίνι του θυμού και από το βόρβορο της ακολασίας. Και όταν έφευγε από τις πόλεις, έρχονταν οι πόλεις προς αυτόν. Και τότε στο ερημικό ασκητήριό του ακατάπαυστα έρχονταν πυκνές ομάδες ανθρώπων, που ζητούσαν γιατρειά στις διάφορες ηθικές και πνευματικές ασθένειες τους. Αλλά και προς τους μοναχούς, ο Όσιος, έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον. Τους παρακαλούσε λοιπόν και τους ικέτευε, να μένουν πιστοί στα καθήκοντα τους, να είναι υποδείγματα της πίστης, ζηλευτοί τύποι τ...

Πράξεις τὸ ταὐτὸν εὗρε κλήσεως πλέον, Πρὸς τὸν σύνοικον Ἀβραὰμ Ἀβραάμης. Ο Όσιος Αβραάμης έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου (395 - 408 μ.Χ.). Καταγόταν από την πόλη Κύρρο της Συρίας και ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν έμαθε ότι σε κάποιο χωριό του Λιβάνου οι κάτοικοι ήταν όλοι ειδωλολάτρες, μετέβη εκεί και με τη διδασκαλία, την αγία βιοτή του και τη φιλανθρωπική του δράση, αφού πλήρωσε ο ίδιος τους φόρους στους εισπράκτορες που πίεζαν τον λαό, προσείλκυσε στη χριστιανική πίστη πολλούς εθνικούς. Οι Χριστιανοί έκτισαν ναό στο χωριό τους και είχαν τον Άγιο ως ιερέα τους. Ο Όσιος Αβραάμης, μετά από τριετή δράση, επέστρεψε στο κελί του και από εκεί μετέβη στην πόλη των Καρρών της Παλαιστίνης, στην οποία έγινε Επίσκοπος αγωνιζόμενος να οδηγήσει στην αληθινή πίστη τους ειδωλολάτρες κατοίκους αυτής. Η φήμη της αγιότητας και της αποστολικής δράσεως αυτού έφθασε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ο δε αυτοκράτορας Θεοδόσιος, που επιθυμούσε να τον δει προσωπικ...

Γεώργιος τίς ούτος υπάρχει πάλιν; Mάρτυς νέος πέφυκεν. Ω της ανδρίας! Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ο επικαλούμενος Παϊζάνος, κατά την κρατούσα παράδοση γεννήθηκε στο χωριό Πλαγιά της περιφέρειας Πλωμαρίου της νήσου Λέσβου. Ήταν ράφτης στο επάγγελμα και μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 1693 μ.Χ., επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον. Ἡ πληθύς τῶν Λεσβίων τέρπου καί χόρευε, καί τήν πάμφωτον μνήμην τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ στερροῦ ὁπλίτου τίμησον, ὅτι ἐν χρόνοις χαλεποῖς ἐναθλήσας καρτερῶς ἐνίκησε τόν βελίαρ, καί νῦν ἐν πόλω πρεσβεύει ὑπέρ τῶν πίστει γεραιρόντων αὐτόν.

 Eυαγγελίου καρπόν είληφας μάκαρ, Ω Δαμιανέ αγχόνη λαβείν τέλος. Ὅν ἀγχόνη ζῆν ἐκκοπεῖσα ἠξίου, Χριστοῦ λάτρην φλέγουσιν παῖδες τῆς Ἄγαρ, ἔρωτι θείῳ πρὶν ψυχὴν πεφλεγμένον. Δαμιανὸν δεκάτῃ φλέξαν πῦρ εἶλε τετάρτῃ. Δαμιανὸν γ’ ἄλκιμος ὤν φερωνύμως, Δάμασι σαρκὸς ταὰ πάθη ῥωμαλέως. Δάμνησι δ’ ἄρα καὶ φάλαγγας δαιμόνων. Ἀχθεὶς δ’ εἴκει πυρὶ Χριστῷ θυσία. Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβο Αγράφων (σήμερα Αγία Τριάδα) περί το 1510 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς. Από την παιδική ακόμη ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο και θέλησε να ενδυθεί το αγγελικό σχήμα του μοναχού. Έτσι άφησε τη γενέτειρά του και μετέβη στο Άγιον Όρος, στη μονή Φιλοθέου, όπου εκάρη μοναχός. Μετά από λίγο καιρό αφήνει τη μονή και αναχωρεί, για να μονάσει σε ασκητήριο και να αφιερωθεί περισσότερο στην προσευχή. Πήγε, λοιπόν, κοντά σε κάποιον ασκητή που τον έλεγαν Δομέτιο. Έμεινε πλησίον του σχεδόν τρία χρόνια και ο μοναχός Δαμιανός πρόκοψε σε όλες τις αρετές και τα πνευματικά αγαθά. Μάλιστα δε, αξιώθηκε κάποτε να ...

Πῦρ ὑπενεγκὼν Νικόλαε τρισμάκαρ, Γῆθεν μετέστης πρὸς Μονὰς αἰωνίους. Ο Νεομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από το χωριό Ψάρι της Κορινθίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Καλή και ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι. Ο Άγιος, σε ηλικία 12 ετών, έμεινε ορφανός από πατέρα. Έτσι έφυγε στη Σηλυβρία, όπου αργότερα νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά. Από εκεί μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ασκούσε το επάγγελμα του πλανόδιου παντοπώλη. Κατηγορήθηκε από Αγαρηνούς συναδέλφους του ότι εξύβρισε τη θρησκεία του Μωάμεθ. Γι' αυτό συνελήφθη, επί της βασιλείας του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' (1520 - 1566) και οδηγήθηκε στον κριτή. Ο Άγιος Νικόλαος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και έλεγξε τη θρησκεία των Τούρκων ως ψευδή. Δεν υπέκυψε στα βασανιστήρια και τις κολακείες. Έτσι τον έριξαν πρώτα στην πυρά και ύστερα τον αποκεφάλισαν. Ήταν το έτος 1554 μ.Χ. Ακολουθία του μάρτυρος συνέγραψε ο Ιερομόναχος Δαμασκηνός, ο μετέπειτα Επίσκοπος Λιτής και Ρενδίνης, την οποία αργότερα εξέδωσε και ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώ...

Ο Όσιος Αυξέντιος γεννήθηκε στην Άνδρο στις αρχές του 18ου αιώνα μ.Χ. Διακόνησε στην αρχή ως νεωκόρος του ναού του Σωτήρος Χριστού στο Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως και κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος. Ως διάκονος εγκαθίσταται στην παραθαλάσσια κωμόπολη Κατιρλί της Νικομήδειας και ασκητεύει στο Κατίρλιον όρος της Προποντίδος. Η αγιότητα του βίου και το χάρισμα της θαυματουργίας που του χάρισε ο Κύριος, έκαναν πολλούς να προσέρχονται σε αυτόν για να λάβουν την ευλογία του και την ίαση. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Ε' (1748 - 1751 μ.Χ., 1752 - 1757 μ.Χ.) τον είχε πνευματικό πατέρα. Όταν ο Πατριάρχης Κύριλλος Ε' δια συνοδικής αποφάσεως καθιέρωσε τον αναβαπτισμό των προσερχόμενων Ρωμαιοκαθολικών, Διαμαρτυρομένων και Αρμενίων στην ορθόδοξη πίστη, ο Όσιος Αυξέντιος τον υποστήριξε με τα κηρύγματά του. Έγινε δε ο ηγέτης της μερίδας που υποστήριζε την βάπτιση των ετεροδόξων. Όταν εκδιώχθηκε από τον θρόνο ο Πατριάρχης Κύριλλος Ε', οι επικρατήσαντες καταδίωξαν και τον Όσιο ...

Νικόλαος καλῶς ἐποίμανε ζῶν τὸ ποιμνίον, Οὐκ ἠθέλησε αὐτὸ ἐγκαταλείψη ἐν δυσχερίοις. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Νικόλαος καταγόταν από την Τραπεζούντα και έζησε στην πόλη Κατίγογι του Πόντου της επαρχίας Αμασείας και Αμισού. Από μικρή ηλικία ποθούσε να αφιερωθεί στον Θεό, αλλά οι αδελφοί του δεν τον άφηναν. Μετά από πιέσεις, για να μην γίνει μοναχός, νυμφεύθηκε αλλά γρήγορα η γυναίκα του πέθανε μαζί με το ένα παιδί του, ενώ το άλλο το πήρε υπό την προστασία του κάποιος συγγενής. Ο Άγιος τότε αφιερώθηκε στη μελέτη και στην προσευχή. Ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε την ιατρική τέχνη και θεράπευσε πολλούς ασθενείς. Λίγο αργότερα εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Επίσκοπος στην περιοχή της Αμισού. Ο Άγιος Θεός, που έβλεπε τον πνευματικό αγώνα του Αγίου, τον αξίωσε και του προορατικού χαρίσματος. Ο Άγιος Νικόλαος συνελήφθη από τους Τούρκους και μετά από πολλά μαρτύρια παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό το έτος 1920 μ.Χ. σε ηλικία 66 ετών.

Ἱλαρίωνι ὁ Πύργος εὖχος· ἐν ᾧ δαιμόνων συνέθλασε κάρας. Στις 17 Οκτωβρίου του 2002 μ.Χ., η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Γεωργίας κατέταξε μεταξύ των αγίων τον αθωνίτη Γέροντα Ιλαρίωνα τον Γεωργιανό (1776 - 1864 μ.Χ.) του οποίου η βιοτή συνδέθηκε με αναταραχές του 19ου αιώνα μ.Χ.: τη διάλυση τουύ βασιλείου της Γεωργίας, την προσάρτησή του στη Ρωσία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821 μ.Χ. O Άγιος κατήγετο από την Γεωργία του Καυκάσου, από το βασίλειο της Ιμερέτης, γεννηθείς σε αυτή το 1776 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν ευλαβείς και το κατά κόσμον όνομά του ήταν Ιεσσαί (Ise Qanchaveli). Κατά την παιδική του ηλικία επηρεάσθηκε από τον αδελφό της μητέρας του Ιεροδιάκονο Στέφανο, ο οποίος ήταν μεγάλος ασκητής και δη έγκλειστος. Έμεινε κοντά στο θείο του για δώδεκα περίπου έτη. Μετά την κοίμηση του Στεφάνου έμεινε για λίγο στη Μονή Ταμπακίνι και στην συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι του. Εκπληρώνοντας την επιθυμία του πατέρα του υπηρέτησε τον βασιλιά της Ιμερέτης Σολομώντα Β' (1789 – 1815 μ.Χ.),...

Ο Όσιος Ισαάκιος (Τοροπτσάνιν) γεννήθηκε στη Ρωσία από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Η κύρια ενασχόλησή του ήταν το εμπόριο. Κάποτε όμως η αγαθή διάνοιά του σκέφθηκε ότι όλα τα ανθρώπινα είναι μάταια. Μοίρασε τότε όλη την περιουσία του στους πτωχούς και ήλθε στο σπήλαιο του Οσίου Αντωνίου (τιμάται 10 Ιουλίου), στη Λαύρα του Κιέβου, ποθώντας να αφιερωθεί στον Κύριο. Εκεί εκάρη μοναχός και άρχισε τον σκληρό του πνευματικό αγώνα. Με την ευλογία του Οσίου Αντωνίου κλείσθηκε στο βάθος των Σπηλαίων, στο πιο σκοτεινό κελί. Ο Όσιος προσευχόταν αδιάλειπτα στον Κύριο με δάκρυα, χωρίς να γνωρίζει πότε ήταν νύκτα και πότε ημέρα. Δεν είχε στρώμα και ποτέ δεν ξάπλωνε για ύπνο. Κοιμόταν ελάχιστα καθισμένος σε ένα κούτσουρο. Έτρωγε μόνο λίγο πρόσφορο και έπινε λίγο νερό που του έφερνε ο ίδιος ο Όσιος Αντώνιος. Ο Όσιος Ισαάκιος δοκιμάσθηκε σκληρά από τον πειρασμό την κενοδοξίας. Όμως το έλεος του Θεού και η αγάπη των Πατέρων τον διαφύλαξαν σώο και αβλαβή. Αφού έζησε με σκληρή άσκηση και νηστεία και π...

 Eγώ Φιλήμων καμίνου παρών μέσον, Kαι μαρτυρών έγραψα την κλήσιν πόλω. Φιλήμων Ἀποστόλου ζηλώσας τὴν δόξαν, ὑπὲρ Χριστοῦ θανεῖν ἠθέλησεν ἀξίως. Η μνήμη του Αγίου Φιλήμωνα αναφέρεται μόνο στον Πατμιακό Κώδικα 266. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Ο Άγιος Ουαλεντίνος ήταν Πρεσβύτερος και μαρτύρησε στη Ρώμη επί αυτοκράτορα Κλαυδίου (41 - 54 μ.Χ.).

Οι Άγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν όταν πήγαν να ενταφιάσουν το ιερό λείψανο του Αγίου Ιερομάρτυρα Ουαλεντίνου (βλέπε ίδια ημέρα) και μαρτύρησαν στη Ρώμη.

 Ο Άγιος Ουαλεντίνος ήταν Επίσκοπος της πόλεως Τέρνι και μαρτύρησε στη Ρώμη.

 Ο Άγιος Αγάθων ήταν Πρεσβύτερος και μαρτύρησε μαζί με άλλους Χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια.

 Οι Άγιοι Μάρτυρες Βάσσιος, Αντώνιος και Πρωτόλικος μαρτύρησαν στην Αλεξάνδρεια βληθέντες στη θάλασσα.

 Παύλου καὶ Πέτρου τὴν πίστιν ἐμιμήθη· Εἰς Ῥώμην πνοὴν ἀφῆκε ἐν μαρτυρίοις. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

Στις 13 Φεβρουαρίου 1999, τις Σέρρες επισκέφθηκε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου που αποτελούνταν από τους υπουργούς Άκη Τσοχατζόπουλο, Λ. Παπαδήμα, Γ. Ανωμερίτη, Ε. Βενιζέλο, Γ. Μαγκριώτη, καθώς και τους υφυπουργούς Γ. Πασχαλίδη, Γ. Φλωρίδη, Χ. Πάχτα, Ε. Ανθόπουλο και Φ. Ιωαννίδη, μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας, Χ. Σοφιανό. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, στις 11 π.μ., ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε και επιθεώρησε τις εργασίες του υπό ανέγερση νέου νοσοκομείου, όπου ενημερώθηκε από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες για την πορεία του έργου. Στη συνέχεια, συνοδευόμενος από το κυβερνητικό κλιμάκιο, έφτασε στον κινηματογράφο «Αστέρια», όπου εκφώνησε βαρυσήμαντο πολιτικό λόγο.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1957, ημέρα Τετάρτη, όπως αναφέρει και η εφημερίδα Μακεδονία, στην αίθουσα του κινηματογράφου Παλλάς στο Σιδηρόκαστρο δόθηκε θεατρική παράσταση με το δραματικό έργο του Πόντιου συγγραφέα κ. Στάθη Ευσταθιάδη, «Νυφεπάρμαν τ' ορφανέσας», που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Τα έσοδα από τις εισπράξεις θα διατεθούν για την ανέγερση του διδακτηρίου της Μαυροθαλάσσης. Στην παράσταση η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του νομάρχη Σερρών, παρευρέθηκαν ο νομάρχης, οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, πλήθος Ποντίων θεατών και άλλοι. Η  εφημερίδα Μακεδονία έγραψε «Σιδηρόκαστρον, 12. Εις την αίθουσαν του κινηματογράφου «Παλλάς» εδόθη, υπό την προστασίαν του νομάρχου Σερρών, θεατρική παράστασις με το δραματικόν έργον του Ποντίου συγγραφέως κ. Στάθη Ευσταθιάδη, το «Νυφεπάρμαν τ' ορφανέσας», όπερ εσημείωσεν εξαιρετικήν επιτυχίαν. Το προϊόν των εισπράξεων θα διατεθεί υπέρ της ανεγέρσεως του διδακτηρίου της Μαυροθαλάσσης. Εις την παράστασιν παρέστησαν ο νομάρχης Σερρών, α...

Στις 13 Φεβρουαρίου 1946, πραγματοποιήθηκε ΕΑΜική συγκέντρωση στο Πάνθεον των Σερρών με ομιλητές τον Ι. Πατσόπουλο και τον εκπρόσωπο του Αγροτικού Κόµµατος Ελλάδας. Δαμιανίδη.

Στις 13 Φεβρουαρίου 1944, θανατώθηκε στις Σέρρες υπό των Βουλγάρων, ο Γεώργιος Αράπογλου του Χαραλάμπους, κάτοικος Νέας Μπάφρας

Η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ, βάσει της οποίας οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη. Γενικά Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν ο επικεφαλής Γεώργιος Σιάντος [γ.γ. ΚΚΕ], οι Ηλίας Τσιριμώκος [γ.γ. Ε.Λ.Δ.], Δημήτρης Παρτσαλίδης [γ. Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ] και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης ως στρατιωτικός σύμβουλος, ενώ η κυβερνητική αντιπροσωπεία απαρτιζόταν από τον επικεφαλής Ιωάννη Σοφιανόπουλο (υπουργό Εξωτερικών), τους Περικλή Ράλλη (υπουργό Εσωτερικών), Ιωάννη Μακρόπουλο (υπουργό Γεωργίας) και το συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα ως στρατιωτικό σύμβουλο. Οι συνομιλίες άρχισαν στις 23:00 της 2ας Φεβρουαρίου 1945 στην έπαυλη του βιομήχανου Πέτρου Κανελλόπουλου στα Βλάχικα της Βάρης (Λαθουρίζα Βάρης), 2 χλμ....

Στις 13 Φεβρουαρίου 1945, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση των ΕΑΜικών οργανώσεων των Σερρών στη πλατεία Ελευθερίας για να πανηγυρίσουν για την συμφωνία της Βάρκιζας η οποία υπογράφηκε την προηγούμενη ημέρα στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)