ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  «῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, Καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; Πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ το...

Σοὶ Πολύκαρπος ὡλοκαυτώθη Λόγε, Καρπὸν πολὺν δοὺς ἐκ πυρὸς ξενοτρόπως. Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ κατὰ φλὸξ Πολύκαρπον ἔκαυσεν. Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο (βλέπε 20 Δεκεμβρίου) μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης (βλέπε 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την...

  Τιμῶ τελευτὴν σὴν σιγῇ, Γοργονία, Γρηγορίου μέλψαντος αὐτὴν ἐκ λόγων. Η Αγία Γοργονία, ήταν η νεότερη αδελφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλέπε 25 Ιανουαρίου) και κόρη της ευσεβούς Νόννας (βλέπε 5 Αυγούστου) και του επισκόπου Ναζιανζού Γρηγορίου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) ανατράφηκε από τούς γονείς της «με παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Αναδείχθηκε δε, ισάξια σε αρετή και αγιότητα βίου και με τους άλλους αδελφούς της. Διακρίθηκε για την οξύνοιά της, την προσήλωσή της στις Άγιες γραφές, ήταν δε κόσμια, σεμνή, διακριτική και ταπεινή στο φρόνημα. Νυμφεύθηκε τον Αλύπιο και απέκτησε πέντε τέκνα, δύο αγόρια, τα οποία αφιερώθηκαν στον Θεό, και τρεις θυγατέρες, την Αλυπιανή, την Ευγενία και τη Νόννα. Μία όμως αρρώστια την έστειλε πρόωρα να συναντήσει τον λυτρωτή και νυμφίο Χριστό το έτος 370 μ.Χ., σε ηλικία 38 ετών.

Εις των Ζεβινάν Θεῖος Ζεβινᾶς λῆξιν εἰς θείαν φθάνει, Λήξαντος αὐτῷ τοῦ παρ' ἀνθρώποις βίου. Εις τους Πολυχρόνιον, Δαμιανόν και Μωυσήν Πολυχρόνιος, καὶ συνασκηταὶ δύω. Οἱ τρεῖς ὁμοῦ πληροῦσι τοὺς ζωῆς χρόνους. Ο Όσιος Ζεβινάς έστησε το ασκητήριό του σε όρος και εκεί ασκήτεψε με προσευχή και νηστεία. Κοντά του προσήλθε και ο Όσιος Πολυχρόνιος, ο οποίος μιμήθηκε τον Όσιο διδάσκαλό του στην αδιάλειπτη προσευχή και εγκράτεια. Οι Όσιοι Δαμιανός και Μωυσής υπήρξαν μαθητές του Οσίου Πολυχρονίου. Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι ο Όσιος Μωυσής κατοίκησε στο κελί του Γέροντός του, ενώ ο Όσιος Δαμιανός πήγε στην κωμόπολη Νιαρά, όπου κοντά στα αλώνια βρήκε έναν έρημο οικίσκο και έζησε σαν ερημίτης. Οι Όσιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, κοιμήθηκαν με ειρήνη. Τους βίους των Οσίων, συνέγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος στη Φιλόθεο Ιστορία του.

Καίουσι τὸν Λάζαρο ἐν τῇ καμίνῳ, ὄχλος κρατούντων εἵνεκεν τοῦ Δεσπότου. Λάζαρον εἰκάδι ἠδὲ τρίτῃ φλογὶ Μάρτυρα καῦσαν. Η πρώτη γραπτή αναφορά που έχομεν για το μαρτύριο του Αγίου νεοϊερομάρτυρος Λαζάρου, είναι αυτή του υπ. αρίθμ 797 κώδικα της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου που διασώζει την ακολουθία και το συναξάριο του Αγίου. Ο Άγιος Λάζαρος ήταν ιερέας έχοντας ιδιαίτερη πατρίδα του την Τρίπολη. Οι ευσεβείς γονείς του, Νικόλαος και Αλεξάνδρα, τον μεγάλωσαν με νουθεσία και παιδεία Κυρίου, οδηγώντας τον σε τέλεια μέτρα αρετής. Όταν χειτονήθηκε ιερεύς, εκείνους που ζούσαν με ευσέβεια τους δίδασκε, τους δε άλλους τους νουθετούσε να μην αδικούν τους πτωχούς. Κάποιος που ζούσε στην ίδια την πόλη της Τριπόλεως, ονόματι Σέλετος, διέπρατε καθημερινά αδικίες. Αυτόν τον Σέλετον, ο ιερεύς και πράγματι ιερός Λάζαρος συνεχώς συμβούλευε να μην αδικεί τους άλλους. Όταν ο Σέλετος καταδικάστηκε σε θάνατο για τις αδικίες που είχε κάνει, αρνήθηκε τον Χριστό για να γλιτώσει. Τότε, γινόμενος μωαμεθανός και διαφε...

Ο Όσιος Ιωάννης ο Θεριστής γεννήθηκε σ' ένα χαρέμι, στο Παλέρμο της Σικελίας γύρω στο 1000 μ.Χ. από μια σκλάβα Καλαβρέζα. Με προτροπή της μητέρας του, ο Ιωάννης πήγε και εγκαταστάθηκε στην Καλαβρία, όπου βαπτίστηκε Χριστιανός και έγινε μοναχός. Μόνασε στη Μονή του Στύλου, όπου απέκτησε το προσωνύμιο Θεριστής, επειδή ο ηγούμενος, για να του εμφυσήσει την ταπείνωση, του επέβαλλε να αναλάβει αυτό το διακόνημα. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο Ιωάννης που είχε προκόψει πολύ στα πνευματικά, πήρε την προσωνυμία του Θεριστή, όταν, με τρόπο θαυμαστό μάζεψε τα στάχυα των θεριστών. Μετά την ίδρυση της μητρόπολης Ιταλίας, στην Καλαβρία ιδρύθηκε, σε τοποθεσία όπου προϋπήρχε παλιά βυζαντινή μονή, σύγχρονη Μονή η οποία προς τιμή του ονομάστηκε Ιερά Μονή Οσίου Ιωάννη του Θεριστή και το φθινόπωρο του 1994 μ.Χ., ομάδα Μοναχών από το Άγιο Όρος, εγκαταστάθηκε εκεί.

 Σύνταγμα τετράριθμον ἀνδρῶν τιμίων, Συντάσσεταί σοι, καὶ μεθίσταται βίου. Ο Όσιος Ιωάννης ήταν μαθητής του Οσίου Λιμναίου (βλέπε 22 Φεβρουαρίου) και ασκήτεψε σε βουνό κοντά στην πόλη Τάργαλα. Διέμενε στην ύπαιθρο και υπέμενε τον καύσωνα της ημέρας και το ψύχος του χειμώνα, περιζωσμένος με σίδερα και τρεφόμενος λιτότατα. Έτσι, αφού έζησε, κοιμήθηκε με ειρήνη. Τον Όσιο Ιωάννη, μιμήθηκαν στην άσκηση και τον τρόπο ζωής και ο Όσιοι Αντίοχος, Αντωνίνος και Μωυσής. Διήλθαν το χρόνο της ζωής τους με αυστηρή άσκηση, προσευχή και νηστεία, στην υψηλή κορυφή του βουνού της πόλεως Ραμάς και κοιμήθηκαν με ειρήνη.

 Κλήμης, τὸ κλῆμα τῆς νοητῆς ἀμπέλου, Καινόν τι γλεῦκος, αἷμα τμηθεὶς ἐκχέει. Ο Άγιος Μάρτυς Κλήμης μαρτύρησε διά ξίφους. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Θεὴν ἀποσκώπτουσαν εἰς θεοὺς πλάνους, Οἱ τῆς πλάνης κτείνουσι προστάται ξίφει. Η Αγία Θεή τελειώθηκε διά ξίφους. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο της Αγίας.

 Δαμιανού ο τάφος ην των χαρίτων, Λειμών γλυκύπνους, ω ξένης ευωδίας! Πότε και που γεννήθηκε ο Όσιος Δαμιανός δεν γνωρίζουμε. Ο βίος του σώζεται σε νεότερο χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Έσφιγμένου. Σύμφωνα με προφορική παράδοση, ο Όσιος Δαμιανός από νεαρός ακόμα, έκγατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στη Μονή Έσφιγμένου του Αγίου Όρους. Ήταν τύπος και παράδειγμα μονάχου στους εκεί μοναχούς. Μετά από άδεια του ηγουμένου της Μονής, για περισσότερη άσκηση, αποσύρθηκε στο απέναντι από το κοινόβιο όρος, της Σαμάρειας όπως το έλεγαν. Κάποτε πήγε σε κάποιο φίλο του μοναχό, αλλά δεν τον βρήκε στο κελί του και κάθισε και τον περίμενε μέχρι το βράδυ που ήλθε. Αφού συζήτησαν μαζί, ξεκίνησε να φύγει. Η ώρα όμως ήταν περασμένη και έξω είχε αρχίσει καταρρακτώδης βροχή. Αλλά επειδή ο Γέροντας του του είπε να μη κοιμάται ποτέ έξω από το καλύβι του, ο Όσιος έκανε τέλεια υπακοή και κάτω απ' αυτές τις αντίξοες καιρικές συνθήκες ξεκίνησε για το κελί του. Σε κάποια στιγμή όμως χάθηκε και δεν μπορούσε ...

Οι Άγιοι Εβδομήντα Τρεις Μάρτυρες, μαρτύρησαν στην πόλη Σίρμιον, επί Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) το έτος 303 μ.Χ.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Αγίου παρά μόνο ότι κοιμήθηκε το 1620 ή 1621 μ.Χ.

 Ο Όσιος Μωυσής έζησε περί τα τέλη του 15ου και αρχές του 16ου αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Μονή Αγίας Τριάδος της Λευκής Λίμνης της Ρωσίας. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Ρώσων Οσίων. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 28 Σεπτεμβρίου και στις 31 Οκτωβρίου.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1986, ημέρα Σάββατο, δόθηκε η πρεμιέρα του θεατρικού έργου Αξέχαστα Χρόνια των Ιάκωβου Καμπανέλλη και Κώστα Γκούφα από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών. «ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ» Ι.ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ – Β.ΓΚΟΥΦΑΣ  Πρεμιέρα το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 1986, της Κεντρικής Σκηνής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Σερρών για τη θεατρική περίοδο Χειμώνας 1985-1986. Το έργο Αξέχαστα Χρόνια, μια κωμωδία των Ιάκωβου Καμπανέλλη και Βασίλη Γκούφα, ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Πέτρου Παναμά, με σκηνικά και κοστούμια του Σπύρου Καραγιάννη και μουσική του Λευτέρη Αερόπουλου. Στη διανομή συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Γκότσης Ελπιδοφόρος, Κούκουλη Αντιγόνη, Τσακίρης Αλέξανδρος, Παπαδημητρίου Κυριάκος, Μυτικίδου Ελένη, Αλεξοπούλου Γεωργία, Παχτίτη Άννα, Βουδούρη Ζωή, Μελισσάρης Γιώργος, Βεργίδης Νίκος, Σερεφίδης Παναγιώτης και Ιατρόπουλος Σεραφείμ.

Η παράσταση του Δημητρίου Κόκκου «Καπετάν Γιακουμής».από τον Ορφέα στις Σέρρες,  22 Φεβρουαρίου 1967 Φωτό αρχείου Γ. Αγγειοπλάστη Στις 22 Φεβρουαρίου 1967, ο Ορφέας Σερρών παρουσίασε το μουσικό κωμειδύλλιο του Δημήτρη Κόκκου Καπετάν Γιακουμής.  Σκηνοθεσία Γιώργου Καφταντζή, Αργίνης Προεστοπούλου,  μουσική Χρ. Σταματίου, μικτή χορωδία, συνοδεία πιάνου από το συνθέτη.

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο  2 Φεβρουαρίου 1934 Στις 20 Φεβρουαρίου 1934, συνεχίστηκαν οι εμπρησμοί των αχυρώνων στο Άγκιστρο από τους πρόσφυγες, όπως έγραψε η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Η εφημερίδα ανέφερε: Συνεχίζονται οι εμπρησμοί των αχυρώνων στο χωριό Άγγιστρο Υπαίτιοι θεωρούνται οι πρόσφυγες Προχθές εστάλη τηλεγράφημα στις δικαστικές και αστυνομικές αρχές της περιοχής, καθώς και στη διοίκηση της Χωροφυλακής Σιντικής, με το οποίο γνωστοποιήθηκε ότι νέοι αχυρώνες προσφύγων στο Άγγιστρο καταστράφηκαν ολοσχερώς λόγω εμπρησμού. Επιπλέον, εκφράστηκαν φόβοι για πιθανές αντεκδικήσεις. Αμέσως μετέβη στο σημείο ο εισαγγελέας, ο οποίος παρακολούθησε τη διαδικασία της ανάκρισης που διεξήγαγε ο τοπικός αστυνομικός σταθμάρχης. Παράλληλα, έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες για την ανακάλυψη και τη σύλληψη των εμπρηστών, καθώς και για την ταχεία ολοκλήρωση της δικογραφίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας, οι εμπρησμοί των αχυρώνων φαίνεται ...

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 22 Φεβρουαρίου 1934, Σελίδα 3 Στις 22 Φεβρουαρίου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία " A Free Soul" ( Ελεύθερες Ψυχές) και στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Katti Lanner (Walzerkrieg)" (Ο πόλεμος του Βαλς) A Free Soul, είναι μια αμερικανική δραματική ταινία του 1931, από την περίοδο του Pre-Code Hollywood, σε σκηνοθεσία του Clarence Brown. Πρωταγωνιστούν οι Norma Shearer, Leslie Howard, Lionel Barrymore, James Gleason και Clark Gable. Η ταινία έγινε διάσημη για τη συγκλονιστική απολογία του Lionel Barrymore στη δικαστική αίθουσα, η οποία του χάρισε το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού. Ο Clark Gable εντυπωσίασε τόσο πολύ στο ρόλο του γκάνγκστερ, που από δευτερεύων ηθοποιός έγινε πρωταγωνιστής. Υπόθεση Ο δικηγόρος υπεράσπισης Stephen Ashe, που παλεύει με τον αλκοολισμό, καταφέρνει να αθωώσει τον διαβόητο γκάνγκστερ Ace Wilfong από μια κατηγορία για φόνο, παρόλο που γνωρίζει τις παράνομες δραστηριότητές του. Η αρι...

Φωτό αρχείου :  Βασίλης Αργυρόπουλος Στις 22 Φεβρουαρίου 1928, ο θίασος του Β. Αργυρόπουλου έδωσε παράσταση υπέρ του συσσιτίου των φυλακισμένων, υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Σερρών, του Εισαγγελέα και Διευθυντή των φυλακών Σερρών.

 Στις 22 Φεβρουαρίου 1927, μπαίνουν ονόματα στους σερραϊκούς δρόμους.  Ως τότε τους χαρακτήριζαν από διάφορα τοπογραφικά στοιχεία και όχι μόνο αλλά και πολλές οδοί αλλά και συνοικίες της πόλης φέρουν ονόματα από τις περιοχές της Μικράς Ασίας από όπου προήλθαν οι οικογένειες των Μικρασιατών. Οι Μικρασιατικές συνοικίες φέρουν τα ονόματα Νέα Ιωνία, Πισιδία, Βυζάντιο, Νέα Σιγή, Κιουπλιά εκ των οποίων κάποιες καταχωρήθηκαν. 

Φωτό αρχείου :Το ψηφιδωτό στην κόγχη του Ιερού, στον ναό των Αγίων Θεοδώρων, πριν την καταστροφή του 1913 Στις 22 Φεβρουαρίου 1913, πραγματοποιήθηκε πάνδημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Σερρών για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Στην δοξολογία συμμετείχαν Έλληνες και Βούλγαροι αξιωματικοί. Επίσης, ενθουσιώδεις λόγοι εκφωνήθηκαν και στάλθηκαν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα.

  Εφημερίδα Ελευθερία, Φύλλο: 22/2/1957, Σελίδα: 2 Στις 20 Φεβρουαρίου  1957 , όπως αναφέρει η εφημερίδα Ελευθερία, άρχισαν ανασκαφές στην θέση Κούτρα των Σερρών για την ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού. Τηλεγράφιμα που δημοσίευσε η εφημερίδα Ελευθερία, ανέφερε : Παρά τη θέση Κούτρα, άρχισαν προχθές ανασκαφές για την ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού, που αποτελείται από «αζάνια λιρών». Οι ανασκαφές ξεκίνησαν παρουσία του οικονομικού εφόρου και του αστυνομικού διευθυντή, όμως μέχρι στιγμής δεν βρέθηκε τίποτα. Άδικα χάνουν τον χρόνο τους οι κ.κ. οικονομικός έφορος και αστυνομικός διευθυντής, εγκαταλείποντας το φοροκυνηγητό, το οποίο είναι, ομολογουμένως, πιο αποδοτικό. Προφανώς είναι θύματα παρεξήγησης. Ο θησαυρός των Σερρών είχε ανακαλυφθεί πριν από καιρό και βρίσκεται τώρα στην Επαυλη Καβουρίου, από όπου εξαφανίζεται για να φτάσει στην Ελλάδα με ό,τι κατέβασμα ή «κούτρα» του

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 23/2/1977, Σελίδα: 11 Στις 22 Φεβρουαρίου  1977,  ο Ν ομάρχης Σερρών κ. Πυλόρωφ ανακοίνωσε ότι με απόφαση του υφυπουργού της Κυβέρνησης κ. Αχ. Καμανλή εγκρίθηκαν οικονομικές ενισχύσεις από τους πόρους του προϋπολογισμού για τη διεξαγωγή ιπποδρομιών στους συλλόγους και οργανισμούς της περιοχής Σερρών για την εκπλήρωση κοινωνικών και φιλανθρωπικών σκοπών. Οι ενισχύσεις κατανεμήθηκαν ως εξής: Φιλαρμονικές Δήμου Σερρών: 30.000 δραχμές Σιδηροκάστρου: 25.000 δραχμές Γρίτης: 25.000 δραχμές Φιλαρμονικές Κοινότητας Αλιστράτης: 25.000 δραχμές Πορροΐων: 20.000 δραχμές Ροδολίβους: 1.000 δραχμές Πρώτης: 25.000 δραχμές Πεντάπολης: 20.000 δραχμές Τοπική Εφορεία Σερρών: 70.000 δραχμές Σύλλογος Μακεδόνων «Εμμ. Παππάς»: 100.000 δραχμές Σύλλογος Ποντίων Σερρών: 80.000 δραχμές Σύλλογος Σερρών «Εύξεινος Λέσχη»: 100.000 δραχμές Σαρακατσαναίοι Σερρών: 50.000 δραχμές Γηροκομείο Σερρών: 80.000 δραχμές Ορειβατικός Σύλλογος Σερρών: 100.000 δραχμές Ναός Μεγίστης Τα...

Φωτό αρχείου : Η Εκκλησία της Ανάληψης, κοντά στο χωριό Μπογορόδιτσα. Στις 22 Φεβρουαρίου 1908, σε έκθεση του, ο Μητροπολίτης Μελενίκου Αιμηλιανός Δάγγουλας αναφορικά με τις βιαιότητες του Βουλγαρικού κομιτάτου τον μήνα Φεβρουάριο 1908 ανέφερε ότι στο χωριό Βογορόβιτσα, της περιφερείας Πετριτσίου, μια 12μελής βουλγαρική συμμορία σκότωσε τρεις σχισματικούς. «Εις το χωρίον Βογορόβιτσα, της περιφερείας Πετρίτσης, 12μελής βουλγαρική συμμορία εφόνευσε τρείς σχισματικούς». Η αναφορά έχει να κάνει με το σημερινό χωριό Μπογορόδιτσα (Богоро̀дица)Πετριτσίου, το οποίο ήταν κατοικούμενο και αυτό αμιγώς από 130 ελληνικές οικογένειες. Στο χωριό υπήρξαν πάρα πολλά περιστατικά βίας και μέσα σε αυτά κάτω από την πίεση απειλών αναγκάστηκαν να απολύσουν τον ιερέα τους Παπακωνσταντίνο, καταγόμενο από το χωριό Στάρτσοβο

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής). Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσύνων, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών». Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεός Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».

Φανέντες ἐκ γῆς Μάρτυρες κεκρυμμένοι, Αἴρουσι πᾶσαν ἐκ προσώπου γῆς βλάβην. Εἰκάδα δευτερίην ἀνὰ σεπτὰ φάνη χθονὸς ὀστᾶ. Όταν ο αγιότατος Πατριάρχης Θωμάς (βλέπε 21 Μαρτίου) ήταν στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης (607 - 610 μ.Χ.), βρέθηκαν τα τίμια λείψανα μερικών αγίων μαρτύρων, κρυμμένα κάτω από τη γη. Αμέσως έγινε ή ανακομιδή τους με ευλάβεια και σεβασμό, και με συνοδεία πολύ λάου. Κατά τη διάρκεια της ανακομιδής, πολλές και διάφορες ασθένειες θεραπεύτηκαν. Αφού δε πέρασαν πολλά χρόνια, ο Θεός αποκάλυψε σ' ένα άνθρωπο κληρικό και καλλιγράφο, το Νικόλαο, ότι στον ίδιο τόπο εκείνο τον καλούμενο Ευγενίου, βρίσκονται κρυμμένα και τα άγια λείψανα των Αποστόλων Ανδρόνικου και Ιουνίας (βλέπε 17 Μαΐου), τους οποίους αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, ως έξης: «Ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τους συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου, οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἱ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. ιστ´ 7). Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχ...

Εὔνους ἐφεῦρες, Ἀνθοῦσα, τοὺς οἰκέτας, Ξίφει θανούσῃ, συνθανόντας σοι ξίφει. Η Αγία Ανθούσα και οι δώδεκα υπηρέτες της μαρτύρησαν διά ξίφους. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο τους.

Ψάλλει Συνετὸς καὶ περ ἐκθνῄσκων ξίφει, «Βλέπων ἀσυνετοῦντας ἐξετηκόμην». Ο Άγιος Μάρτυρας Συνετός τελειώθηκε διά ξίφους. Ίσως να πρόκειται περί του Αγίου Συνετού, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 12 Δεκεμβρίου.

Ἐν γῇ νεκρώσας, ὡς λέγει Παῦλος, μέλη, Ζωῆς μετέσχεν ἐν πόλῳ Βαραδᾶτος. Ο Όσιος Βαραδάτος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και σε νεαρή ηλικία, επέλεξε την ερημική ζωή. Έτσι, όταν ο Πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδοτος (418 - 427 μ.Χ.), πληροφορήθηκε για τις σπάνιες αρετές του Βαραδάτη, φρόντισε να τον αποσπάσει από την ασκητική ζωή του για να τον χρησιμοποιήσει στο πολύπλευρο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας. Πράγματι, ο Όσιος δέχθηκε την πρόταση και σε περιόδους νηστείας περιόδευσε στις πόλεις και με την Άγια ζωή του ενέπνευσε το σεβασμό στο δημιουργό Θεό και τις εντολές του, ως επίσης ενέπνευσε υπομονή στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Έτσι οσιακά εκοιμήθη σε μία από τις περιοδείες του.

Ο Άγιος Αρίστων έζησε στην Κύπρο κατά τα τέλη του 4ου και αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Κατά την εποχή εκείνη στην επαρχία της Πάφου υπήρχαν δύο Επίσκοποι. Ένας στην περιοχή της Πάφου με έδρα τη Νέα Πάφο και άλλος στην περιοχή της Αρσινόης με έδρα την Αρσινόη, εκεί που βρίσκεται η πόλη Χρυσοχούς. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος (βλέπε 12 Απριλιου), ο Άγιος Αρίστων είναι ο δεύτερος κατά σειράν Επίσκοπος Αρσινόης. Πρώτος αναφέρεται κάποιος Νικόλαος. Ακολουθεί αυτός και ύστερα οι Άγιοι Νίκων και Αρκάδιος (βλέπε 29 Αυγούστου). Και οι τρεις αυτοί Άγιοι, Αρίστων, Νίκων και Αρκάδιος, θεωρούνται κατά τον Όσιο Νεόφυτο ισάξιοι των τριών μεγάλων Πατέρων και Ιεραρχών της Εκκλησίας μας, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ο Άγιος Αρίστων καταγόταν από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι εφρόντισαν για την κατά Θεόν παιδεία και ανατροφή του υιού τους. Η αρετή και η κατά Χριστόν πολιτεία ήταν ο σκοπός της ζωής του Αγίου Αρίστωνος. Η ολοκληρωτι...

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία. Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες. Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί. Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τ...

Ἀθανάσιος, θρέμμα Παυλοπετρίου, Ἀποστόλοις σύνεστι, Παύλῳ καὶ Πέτρῳ. Ο Όσιος Αθανάσιος, ο Ομολογητής, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από πλούσιους και ευλαβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία προσήλθε στη μονή Παυλοπετρίου, η οποία βρίσκεται στον κόλπο της Νικομήδειας, μεταξύ των χωρίων Παντειχίου και Τούζλων και εκεί εκάρη μοναχός. Ο Όσιος Αθανάσιος συνδέθηκε διά φιλίας με τον Θεόδωρο τον Στουδίτη (βλέπε 11 Νοεμβρίου) και τον Ιωάννη, ηγούμενο της μονής Καθαρών (βλέπε 27 Απριλίου) και αγωνίσθηκε σκληρά υπέρ της Ορθοδοξίας κατά την περίοδο της εικονομαχίας. Επί αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου (813 - 820 μ.Χ.) καταδιώχθηκε και αυτός μαζί με άλλους Ομολογητές της πίστεως υπέρ των αγίων εικόνων και εξορίσθηκε. Ο Όσιος Αθανάσιος αναδείχθηκε πηγή της Ορθοδοξίας και λιμένας της Εκκλησίας και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Λιμὴν Λιμναῖον καὶ Θαλάσσιον φέρει, Ὥς περ θάλασσαν ἐκφυγόντας τὸν βίον. Οι Όσιοι Θαλάσσιος και Λιμναίος αναφέρονται από τον Θεοδώρητο Κύρου και στο Συναξάριον της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Όσιος Θαλάσσιος είχε ασκητήριο επάνω σ' ένα μικρό βουνό ενός χωρίου της Κύρου που ονομαζόταν Tιλλίμας. Εκεί προσευχόταν, μελετούσε και καλλιεργούσε ένα μικρό, εύφορο αγροτεμάχιο. Επίσης, κατέβαινε στα κοντινά χωριά και δίδασκε το λόγο του Θεού. Ο Λιμναίος, νεώτερος από το Θαλάσσιο, όταν άκουσε γι' αυτόν, ήλθε κοντά του και πήρε από τον καλό αυτό διδάσκαλο υπόδειγμα γνήσιας και αληθινής μοναχικής ζωής. Μετά την κοίμηση του Οσίου Θαλασσίου κατέφυγε στον Όσιο Μάρωνα (τιμάται 14 Φεβρουαρίου), του οποίου τον βίο μιμήθηκε. Ανέβηκε στην κορυφή του όρους που ήταν κοντά στην πόλη Ταργάλα και περιέφραξε με ξερόλιθους ένα τόπο μέσα στον οποίο διέμενε ασκητικά, άστεγος, επί τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, εκτεθειμένος στο ψύχος και στον καύσωνα. Ο Άγιος Θεός τον αξίωσε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Όμως, ...