ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η ποδοσφαιρική ομάδα των Σερρών Αναγέννησις, η οποία αγωνίστηκε με την ομάδα των εκδρομέων της Δράμας στις 17 Απριλίου 1928   Σχετικά άρθρα Μεγάλη εκδρομή Δραμινών στις Σέρρες, 17 Απριλίου 1928

  Από τη μεγάλη εκδρομή Δραμινών στις Σέρρες , 17 Απριλίου 1928 Δεξιά: Η ομάδα των προσκόπων Σερρών έφτασε με ποδήλατα στον Σταθμό για να υποδεχτεί την ομάδα από τη Δράμα. Αριστερά: Οι επίσημοι και ο κόσμος, μαζί με τη σημαία, περιμένουν στον Σταθμό την άφιξη των εκδρομέων. "Πρὸς τὰ δεξιὰ : ἡ ὁμὰς τῶν προσκόπων Σερρῶν κατελθούσα με ποδήλατα εἰς τὸν Σταθμὸν διὰ νὰ ὑποδέτὴν ὁμάδα της Δράμας. Πρὸς τ᾿ ἀριστερά: οἱ ἐπίσημοι καὶ ὁ κόσμος μετὰ τῆς σημαίας ἀναμένουν εἰς τὸν Σταθ τὴν ἄφιξιν τῶν ἐκδρομέων"

Στις 17 Απριλίου 1928, πραγματοποιήθηκε μεγάλη εκδρομή Δραμινών στις Σέρρες Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε: Η εκδρομή των Δραμινών και η υποδοχή στις Σέρρες Σέρρες, 18 – Από τις πρωινές ώρες της χθεσινής ημέρας, παρατηρήθηκε ασυνήθιστη κίνηση στον δρόμο που οδηγεί προς τον σιδηροδρομικό σταθμό. Οι Σερραίοι κατευθύνονταν στον σταθμό για να υποδεχτούν τους εκδρομείς που έφταναν από τη Δράμα. Στον σταθμό έφτασαν τα σωματεία και οι συντεχνίες της πόλης, η ομάδα προσκόπων, ο Δήμαρχος μαζί με το Δημοτικό Συμβούλιο, ο μέραρχος κ. Φαληρέας και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Στις 10 το πρωί ακριβώς έφτασε το ειδικό τρένο που μετέφερε τους εκδρομείς. Οι μπάντες – στρατιωτική και του Ορφέα – παιάνιζαν, και ο Δήμαρχος κ. Τικόπουλος, εκ μέρους της πόλης, ευχήθηκε «καλώς ήρθατε» στους εκδρομείς. Μεταξύ αυτών ξεχώριζαν ο στρατηγός Κοιμήσης με το επιτελείο του, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Δράμας με τους δικαστές, καθώς και δημόσιοι υπάλληλοι από τη Δράμα. Στη συνέχεια, οι εκδρομείς συγκεντρώθηκαν στο καφενείο...

Εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών. Φύλλο 19 Απριλίου 1936, σελ. 2 Στις 17 Απριλίου 1936 εξοντώθηκε η διαβόητη ληστοσυμμορία των Σερρών που είχε σπείρει τον φόβο και τον τρόμο στην ευρύτερη περιοχή των Σερρών και της Δράμας. Η εφημερίδα "Εμπρός" των Σερρών ανέφερε: Το πρωί της περασμένης Παρασκευής, μια ληστρική συμμορία έξι ατόμων εμφανίστηκε στη θέση Ξηρότοπος, στην περιοχή της Ορεινής, κοντά στα σύνορα. Μόλις οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές της συνοριακής ζώνης πληροφορήθηκαν την εμφάνιση της συμμορίας, σχημάτισαν αποσπάσματα και τα έστειλαν αμέσως προς καταδίωξή της. Τα αποσπάσματα εντόπισαν τους ληστές μέσα στη χαράδρα Μουζινού, όπου και συγκρούστηκαν μαζί τους. Από τη συμπλοκή σκοτώθηκε ο πρώην αγροφύλακας Αθανάσιος Μάλαμας, μέλος της συμμορίας, και συνελήφθησαν οι σύντροφοί του Ιωάννης Καζάρας και Αθανάσιος Νικάκης. Οι υπόλοιποι ληστές κατάφεραν αρχικά να διαφύγουν. Αμέσως μετέβη στον τόπο της συμπλοκής ο μοίραρχος κ. Κινινής, ο οποίος ανέλαβε τις ανακρίσε...

Στις 29 Μαρτίου 1980, με μια ενδιαφέρουσα μουσικοφιλολογική βραδιά, την οποία επιμελήθηκε και παρουσίασε η συνταξιούχος καθηγήτρια μουσικής κα Ελπίδα Βεϊλεκτσίδου - Αθανασιάδου, ο Σύλλογος «Ορφέας» εγκαινίασε την καινούργια του αίθουσα. Εκτός από την ομιλία της καθηγήτριας, το πρόγραμμα της βραδιάς περιλάμβανε και εκτέλεση μουσικών έργων και τραγουδιών από τις κυρίες: Στάθα Μαυρίδου - Γκούτσικα (βιολί), Ελένη Τακίδου - Μιχελή (πιάνο), Μαρία Τάνη - Κουρουτζίδου (τραγούδι). Η εκδήλωση αποτέλεσε μια ξεχωριστή στιγμή για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και σηματοδότησε τη νέα εποχή του Συλλόγου «Ορφέας» στον χώρο της μουσικής και της φιλολογίας.

Στις 17 Απριλίου 1927, στις Σέρρες δόθηκε μια ιδιαίτερη συναυλία του μουσικού Ομίλου Ορφέας, υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Βαΐου. Το πρόγραμμα πλαισιώθηκε από την ανδρική χορωδία, τη μαντολινάτα και την ορχήστρα του Ομίλου, προσφέροντας μια πλούσια μουσική εμπειρία στο κοινό. Ξεχώρισαν οι σολίστ της βραδιάς: ο Καραγιάννης στο βιολί, ο Πλάνης στο βιολοντσέλο, ο Θ. Πασχαλιάς στο κοντραμπάσο και η μέτζο σοπράνο Τακοή Μικαελιάν, που με τη φωνή της πρόσθεσε λυρικότητα και συναισθηματική ένταση στην εκδήλωση.

  Εφημερίδα Μακεδονία, 18 Απριλίου 1913 Στις 18 Απριλίου 1913, ανακοινώθηκε η αποχώρηση του Βούλγαρου Στρατηγού Ιβάνωφ από τις Σέρρες, όπως και έγινε.  Εφημερίδα Μακεδονία, 18 Απριλίου 1913 Το προηγούμενο διάστημα οι αυθαιρεσίες Βουλγάρων στις Σέρρες δεν είχαν προηγούμενο, ενώ αξίωναν να πάρουν στην κατοχή τους την πόλη των Σερρών αλλά και την Δράμα.  Ενώ η εφημερίδα Τimes του Λονδίνου ανέφερε ότι 20.000 Βούλγαροι στρατιώτες με 300 άμαξες πυρομαχικών αναχώρησαν από την Τσατάλτζια για τις Σέρρες.

  Εφημερίδα Μακεδονία της 16 Απριλίου 1913 Έρχονται ειδήσεις από τις Σέρρες, σύμφωνα με τις οποίες, μόλις αποχώρησε το ελληνικό ιππικό από την πόλη, οι βουλγαρικές αρχές εισέβαλαν στο κτίριο του ελληνικού Προξενείου και άρχισαν έρευνες σε διάφορους χώρους. Όπως λέγεται, άνοιξαν κάποια κιβώτια και αναποδογύρισαν έπιπλα. Πέρα από αυτή την αυθαιρεσία, προχώρησαν και σε άλλες: μπήκαν σε σπίτια όπου προηγουμένως έμεναν Έλληνες αξιωματούχοι, και μόλις εκείνοι αποχώρησαν, οι Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν σε αυτά, εισάγοντας και δικούς τους αξιωματικούς και στρατιώτες. Οι κάτοικοι δεν αντέδρασαν σε αυτό, όμως οι νέες αυτές αρχές δεν περιορίστηκαν εκεί· προχώρησαν και σε έρευνες μέσα στα εγκαταλελειμμένα σπίτια, υποτίθεται για να βρουν επαναστατικές προκηρύξεις ή άλλο ενοχοποιητικό υλικό. Φυσικά, ούτε αυτές οι έρευνες απέφεραν κάποιο αποτέλεσμα. Παρ' όλα αυτά, συνεχίστηκαν έφοδοι και σε άλλα σπίτια, χωρίς καμία επίσημη άδεια.

Στις 17 Απριλίου 1913, γνωστοποιήθηκαν δύο θύματα χολέρας στις Σέρρες. Διαφήμιση της εποχής στην εφημερίδα Μακεδονία της 17 Απριλίου 1913 Παρόλο που η εξάπλωση της αρρώστιας σε αρκετές περιοχές ήταν μεγάλη, στις Σέρρες μέχρι και τον επόμενο μήνα είχαμε ελάχιστα περιστατικά.

Ο καπετάν Στρατής ήταν εθελοντής, αρχηγός σώματος Μακεδονομάχων στον νομό Σερρών. Καταγόταν από το Αδραμύτιο της Μικράς Ασίας. Ήταν ψηλός, γεροδεμένος, μεγαλόσωμος, μελαχρινός, με επιβλητικό παράστημα. Παρότι μέτριας μόρφωσης, ξεχώριζε για την εξυπνάδα του, τη δυναμικότητα, την τόλμη και την αποφασιστικότητα, ενώ παρέμενε ανένδοτος στις αποφάσεις του. Ήταν ιδιαίτερα ευγενής, κυρίως προς τους άνδρες του σώματός του. Ανάμεσα στους άνδρες του σώματός του ξεχώριζαν: Ζαχαρίας από τη Μικρόπολη Δράμας, δάσκαλος και απόφοιτος της Μαρουλείου Ακαδημίας των Σερρών. Νικόλαος Μπουζιούδας ή Τσούτσαρας, από το Άγιο Πνεύμα Σερρών – τον θυμόταν κάποιος γιατί δεματοποιούσε τον καπνό στο πατρικό του σπίτι. Κωστής, από το Αρδαμέρι της Μ. Ασίας, 25 χρονών, ορφανός από πατέρα. Η μάνα του τον παρακαλούσε με δάκρυα να μην φύγει. Ο Κωστής σκοτώθηκε στην περιοχή των Μέταλλων από Κονιάρους Τούρκους. Το σώμα του καπετάν Στρατή αποσπάστηκε στις αρχές του 1907 από το κύριο σώμα της Ζίχνης και δρούσε αυτοτελώς μεταξ...

Από την Έκθεση Σακτούρη, 21 Μάϊου 1907 Στις 17 Απριλίου 1907, ο καπετάν Στρατής   με την ομάδα του επιτέθηκε στους Δρανοβαλήδες και εν συνεχεία ακολούθησε συμπλοκή με τον οθωμανικό στρατό στο χωριό Χρυσό των Σερρών.  Ο καπετάν Στρατής, ενοχλημένος από την αδράνεια, αποφάσισε χωρίς την άδεια του ελληνικού προξενείου να τιμωρήσει τους σχισματικούς του χωριού Δράνοβα (8 χλμ. βορειοανατολικά του Βεζνίκου), οι οποίοι είχαν βίαια προσχωρήσει στη Βουλγαρική Εξαρχία. Μερικοί κάτοικοι της Δράνοβας συμμετείχαν, τέλη Μαρτίου 1907, στη σφαγή 18 πατριαρχικών κτηνοτρόφων του Καρλίκιοϊ (Χιονοχωρίου). Οι Δρανοβαλήδες, μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους αστυνομικούς, απήγαγαν τους κτηνοτρόφους στα μαντριά τους και τους έσφαξαν στη χαράδρα της Καρλίκοβας, μπροστά ο ένας στον άλλον. Μεταξύ των φονιάδων ήταν και ο Νικόλαος Βοεβόδας, θείος του Δημητρίου Παπαδημητρίου που σκοτώθηκε στο Σουμπάσκιοϊ. Το σώμα του Στρατή, με ενίσχυση από 15 Σουμπασκιολήδες, επιτέθηκε στους 30 Δρανοβαλήδες την 17η Απριλίου 1907...

Στις 17 Απριλίου 1902 δολοφονήθηκε ο πρόκριτος του Σαβιάκου (σήμερα Βαμβακόφυτο) Γεώργιος Αθανασίου Λιόντας από τον λήσταρχο Βάνια Ηλία, μεταξύ Σιδηροκάστρου και Βαμβακοφύτου. Ο Λιόντας ήταν μόλις 45 ετών και η δολοφονία του ήταν μια από τις πολλές κατά της οικογένειας  Λιόντα

Η Εκκλησία της Δούρα-Ευρωπού (ή Εκκλησία-οικία της Δούρα-Ευρωπού) είναι η αρχαιότερη αναγνωρισμένη χριστιανική οικία-εκκλησία. Βρισκόταν στη Δούρα-Ευρωπό, στη Συρία, και αποτελεί μία από τις αρχαιότερες γνωστές χριστιανικές εκκλησίες.  Πιστεύεται ότι επρόκειτο για ένα συνηθισμένο σπίτι, το οποίο μετατράπηκε σε χώρο λατρείας μεταξύ του 233 και του 256 μ.Χ., και φαίνεται πως χτίστηκε σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Δούρα, με χαρακτηριστικά τη χρήση πλίνθων από πηλό και την οργάνωση των δωματίων γύρω από μια εσωτερική αυλή – χαρακτηριστικό των περισσότερων σπιτιών στην περιοχή της Δούρα-Ευρωπού. Πριν εγκαταλειφθεί η πόλη το 256 μ.Χ. κατά την πολιορκία των Περσών, οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν μια ράμπα από τα τείχη της πόλης, η οποία κάλυψε το κτήριο της εκκλησίας και συνέβαλε έτσι στη διατήρηση των τοίχων της, γεγονός που επέτρεψε την ανασκαφή της από αρχαιολόγους το 1933. Ήταν λιγότερο γνωστή, μικρότερη και πιο λιτά διακοσμημένη σε σύγκριση με τη γειτονική Συναγωγή της Δούρα-Ευρωπού, π...