ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία. Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν. Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην Ταφή και την Κάθοδο του Χριστού στον "Άδη". Το Σάββατο, αφού συγκεντρώθηκαν οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι στο Πόντιο Πιλάτο, τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Ιησού για τρεις ημέρες διότι, καθώς έλεγαν, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές Του, αφού κλέψουν την νύχτα το ενταφιασμένο Του σώμα κηρύξουν έπειτα στο λαό ως αληθινή την ανάσταση την οποία προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμη ζούσε· και τότε θα είναι η τελευταία πλάνη χειρότερη της πρώτης». Αυτά αφού είπαν στον Πόντιο Πιλάτο και αφού πήραν την άδεια του, έφυγαν και σφράγισαν τον τάφο τοποθετώντας εκεί για ασφάλεια του κουστωδία, δηλαδή στρατιωτική φρουρά. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος β'. Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ, εἱλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ κηδεύσ...

Τὸν Παφνούτιον γῆς τάφῳ κεκρυμμένον, Ἀπεικὸς ἐστι καὶ σιγῆς κρύψαι τάφῳ. Τῇ δ' ἐνάτῃ δεκάτῃ Παφνούτιον ἔνθεν ἄειραν. Ο Άγιος Παφνούτιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αρριανός ξεκίνησε να συλλάβει τον Παφνούτιο μέσα στίς ερημιές της Αιγύπτου, όπου ζούσε. Αλλά αυτός έρχεται και συναντά μόνος του τον Αρριανό, που διέταξε να βασανισθεί ο Παφνούτιος επί τόπου. Ξέσχισαν τις σάρκες του μέχρι του σημείου να φαίνονται τα εντόσθια του.  Ο Παφνούτιος προσευχήθηκε και, εντελώς θαυματουργικά, οι πληγές του έκλεισαν με αποτέλεσμα να πιστέψουν στο Χριστό οι δύο στρατιώτες που τον βασάνισαν. Ο Αρριανός αποκεφάλισε τους δύο στρατιώτες, και τον Παφνούτιο τον έριξε στη φυλακή.  Εκεί, συνάντησε 40 προκρίτους που ήταν έγκλειστοι γιατί καθυστερούσαν τους φόρους προς το δημόσιο, και κατάφερε να τους κάνει χριστιανούς.  Το έμαθε ο Αρριανός και οργισμένος τους έκαψε όλους ζωντανούς, αλλά ο Παφνούτιος με θαύμα ...

Ο Άγιος Αγαθάγγελος (κατά κόσμον Αθανάσιος) καταγόταν από την πόλη Αίνο της Θράκη και ο πατέρας του ονομαζόταν Κωνσταντίνος, η δε μητέρα του Κρυσταλλία. Από μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα και εξαιτίας της φτώχιας του πήγε ναύτης σε ένα τούρκικο πλοίο στο οποίο ο πλοίαρχος τον πίεζε να δεχθεί τον μουσουλμανισμό. Κάποια νύχτα, ενώ το πλοίο βρισκόταν στο λιμάνι της Σμύρνης, προφασιζόμενος ότι θέλει να πάει για κάποια υπόθεσή του στην πόλη, διέταξε τον νέο να προπορευθεί κρατώντας φανάρι, για να του φωτίζει τον δρόμο. Έτσι προχωρώντας τον οδήγησε στο τούρκικο νεκροταφείο, όπου, κρατώντας τη μαχαίρα του, τον απείλησε πως, αν δεν γίνει μουσουλμάνος, θα τον σφάξει. Ο άγιος φοβήθηκε και είπε ότι δέχεται. Αμέσως τότε εκείνος, μέσα στη νύχτα, τον οδήγησε στον δικαστή, όπου ομολόγησε και περιετμήθει αμέσως. Μετά από λίγες ημέρες αρρώστησε βαριά και φοβούμενος μήπως πεθάνει στην άρνηση μόλις ανέρρωσε ζήτησε άδεια από τον πλοίαρχο και πήγε στην πατρίδα του. Μετά από λίγο καιρό επειδή πάλι κινδύνε...

Ὁ Γεώργιος, ὡς γεώργιον μέγα, Ἔχων ἀπῆλθεν εἶδος ἀρετῆς ἅπαν. Ο Όσιος Γεώργιος έζησε κατά τους χρόνους της εικονομαχίας και εξελέγη Επίσκοπος Πισιδίας. Προσκληθείς μαζί με άλλους Επισκόπους στην Κωνσταντινούπολη, όπου επρόκειτο να επιβληθεί η κατάργηση των ιερών εικόνων, στην Σύνοδο του 754 μ.Χ., αντιστάθηκε σθεναρά στα εντάλματα των κρατούντων εικονομάχων και στην ασέβειά τους.  Για τον λόγο αυτό εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε' τον Κοπρώνυμο (741-775 μ.Χ.) και ευρισκόμενος στην εξορία κοιμήθηκε. Για τους αγώνες του υπέρ της ορθοδόξου πίστεως ονομάσθηκε Ομολογητής.

Θεὸν ποθήσας ὁ τρυφὴν μισῶν Τρύφων, Θεοῦ παρέστη τῷ κατοικητηρίῳ. Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Στεφάνου του Β', διάδοχος του εκλέχθηκε τον Δεκέμβριο του 928 ο μοναχός Τρύφων. Ο Τρύφωνας μόναζε σε κάποια μονή της Μικρός Ασίας και διακρινόταν για την ευλάβεια και την αγιότητα του. Η Εκκλησία τον προτίμησε, γιατί είχε μεγάλα ηθικά πλεονεκτήματα. Αλλά ο αυτοκράτορας Ρωμανός ο Λεκαπηνός, τάχθηκε και αυτός υπέρ της εκλογής του, με κάποια σκοπιμότητα όμως. Σκεφτόταν δηλαδή ότι θα του ήταν εύκολο μετά από κάποιο χρόνο, να πείσει τον Τρύφωνα σε παραίτηση, για να αναδείξει άντ' αυτού Πατριάρχη το γιο του Θεοφύλακτο. Γι' αυτό και βοήθησε τον Τρύφωνα στο έργο του για την Εκκλησία, με πολλές ελεημοσύνες και δωρεές σε μοναστήρια και πτωχοκομεία. Ανυπόμονος όμως καθώς ήταν ο Ρωμανός, το 931 που ο γιος του ήταν μόλις 15 ετών, είπε στον Πατριάρχη να παραιτηθεί, για ν' αναλάβει το θρόνο ο γιος του. Ο Τρύφωνας φυσικά δεν συμφώνησε, διότι το βασιλοπαίδι ήταν ανήλικο και θα δημιουργούσε φοβ...

Εις τον Θεόδωρον. Κοινωνὸς ὤφθης, Θεόδωρε, τοῦ πάθους, Τῷ καὶ παθητῷ, καὶ παθῶν ὑπερτέρῳ. Εις την Φιλίππαν. Φιλῶ Φιλίππαν, ὡς ἀθλητοῦ μητέρα, Φιλῶ Φιλίππαν, ὡς ἀθλοῦσαν ἐκ ξίφους. Εις τους Σωκράτην και Διονύσιον. Ἔνυξε λόγχῃ νεκρὸν Ὑψίστου πάλαι, Νύττει δὲ καὶ νῦν Μάρτυρας ζῶντας δύο. Ο Άγιος Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αντωνίνου (138-161) και ηγεμόνα Θεοδότου. Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ήταν πολύ ευσεβής. Από το ζήλο του για την ευσέβεια, κατέστρεφε είδωλα, ξόανα και ειδωλολατρικούς ναούς. Συνελήφθη όμως και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Τον άπλωσαν σε πυρακτωμένη σχάρα και έπειτα τον έδεσαν πίσω από άγρια άλογα, τα όποια τον έσυραν σε μεγάλη ανώμαλη εδαφική απόσταση. Κατόπιν τον έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς, μαζί με δύο στρατιώτες που είχαν πιστέψει στον Χριστό, τον Σωκράτη και τον Διονύσιο. Στη συνέχεια τον φυλάκισαν και τελικά τον σταύρωσαν και τον τρύπησαν με βέλη. Και μετά τρεις ήμερες αγωνιωδών βασανιστηρίων επάνω στο σταυρό παρέδωσε τη μακάρια ψυχή τ...

 Η Αγία Ασινέθ καταγόταν από την Ρωσία και ήταν δια Χριστόν σαλή.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Αλπέγιος (Alphege) από μικρή ηλικία ακολούθησε τον μοναχικό βίο και έγινε μοναχός στη μονή του Μπαθ της Αγγλίας. Αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής και διακρίθηκε για την αυστηρότητα του βίου του και τους ασκητικούς του αγώνες. Το έτος 984 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος του Ουίντσεστερ, όπου απέσπασε τον σεβασμό για τις πολλές αρετές του, ιδιαίτερα δε για την αγάπη και την φιλανθρωπία του προς τους φτωχούς και τους ενδεείς. Τόσο πολύ φρόντισε για τους φτωχούς, ώστε επί των ημερών του κανένας επαίτης δεν βρισκόταν στην επαρχία του. Μετά από είκοσι δύο έτη αρχιερατείας, ανέλαβε, χωρίς να το επιθυμεί, το θρόνο της Καντουαρίας κατά τους δυσχειμέρους χρόνους των Δανικών και Νορβηγικών επιδρομών. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να προσφέρει εκουσίως τον εαυτό του ως όμηρο στους κατακτητές, για να σώσει το ποίμνιό του. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και τέλος αποκεφαλίσθηκε το έτος 1012 μ.Χ. Βιογραφία Ο Αλπέγιος, ή Ελφήγιος (στην αγγλοσαξωνική εποχή γραφόταν ως Aelfheath αλλά προφερόταν ό...

  Άγιος Εξπέδιτος Οι Άγιοι Ερμογένης, Γάιος, Εξπέδιτος, Αριστόνικος, Ρούφος και Γαλατάς μαρτύρησαν στη Μελιτίνη (σημερινό Μαλάτεια, Τουρκία) κατά τον 4ο αιώνα, πιθανότατα υπό την εποχή των διωγμών των Χριστιανών από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Η εορτή τους τιμάται στις 19 Απριλίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σύντομη Παρουσίαση Κάθε Μάρτυρα Ερμογένης: Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του, αλλά τιμάται ως μάρτυρας που υπέφερε για την Χριστιανική πίστη του μαζί με τους συντρόφους του. Γάιος: Επίσης γνωστός ως Γαϊος, είναι μνημονεύεται ως Χριστιανικός μάρτυρας που υπέστη διωγμό και θάνατο για τις πεποιθήσεις του. Εξπέδιτος: Ρωμαίος εκατόνταρχος από την Αρμενία, λέγεται ότι έγινε Χριστιανός μετά από παρότρυνση ενός κόρακα που του είπε "Γίνε Χριστιανός σήμερα". Μαρτύρησε στη Μελιτίνη κατά την περίοδο της βασιλείας του Διοκλητιανού. Αριστόνικος: Οι λεπτομέρειες για τη ζωή του είναι περιορισμένες, αλλά τιμάται ως μάρτυρας που παρέμεινε σταθερός στην Χριστιανική πίστη του. Ρούφος: Όπω...

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Βίκτωρ, Επίσκοπος Γκλάζωφ, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Αλεξάνδροβιτς Οστροβίντωφ, διετέλεσε βικάριος της επαρχίας Βιάτσκαγια και γεννήθηκε στις 20 Μαΐου του 1875 μ.Χ. στο χωριό Ζολοτόε της περιφέρειας Σαρατόβσκαγια.  Ο πατέρας του ήταν ιεροψάλτης και η οικογένειά του τον ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Βιογραφία Επίσκοπος Βίκτορ (στον κόσμο Κωνσταντίνος Αλεξάντροβιτς Οστροβίντοφ· 20 Μαΐου [1 Ιουνίου] 1875, Ζολότογιε, επαρχία Σαράτοβ – 2 Μαΐου 1934, Νέριτσα, Βόρειος Περιοχή) ήταν επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, επίσκοπος Ιζέφσκ και Βότκινσκ. Ήταν δραστήριο μέλος του κινήματος των Ιωσηφιανών, και ηγέτης ξεχωριστής πτέρυγας εντός του κινήματος, της λεγόμενης «Βικτοριανής τάσης». Ανακηρύχθηκε άγιος και ομολογητής από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς το 1981 και από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εντός Ρωσίας το 2000. Παιδική ηλικία και μόρφωση Ο Κωνσταντίνος Οστροβίντοφ γεννήθηκε στις 20 Μαΐου (1 Ιουνίου) 1875 στην οικογένεια του ψάλτη της Εκ...

Ο Όσιος Σεβαστιανός του Καραγκάντα, κατά κόσμον Στέφανος Βασίλεβιτς Φομίν, γεννήθηκε το έτος 1884 μ.Χ. στην επαρχία Ορέλ της Ρωσίας. Το 1906 μ.Χ. εισήλθε στη μονή της Όπτινα και εκάρη μοναχός με το όνομα Σεβαστιανός.  Το 1923 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος και το 1927 μ.Χ. πρεσβύτερος. Διακόνησε στην περιοχή Καραγκάντα του Καζακστάν και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1966 μ.Χ. Βιογραφία Ο Άγιος Σεβαστιανός ήταν γνωστός για τη «συγκαταβατικότητα και τη συμπόνια» του. Σύμφωνα με τον βίο του, ο Άγιος Βαρσανουφίος της Όπτινα τον αποκαλούσε «χαριτωμένο», ενώ ο δικός του γέροντας, ο Άγιος Ιωσήφ, έλεγε: «Έχει ψυχή ευαίσθητη». Ένας από τους τελευταίους γέροντες που αναδείχθηκαν από τη ρίζα της προεπαναστατικής Όπτινα ήταν ο Σχημα-Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός (Φόμιν, +1966) — μαθητής (και κελλιώτης) του Γέροντα Ιωσήφ και, μετά τον θάνατό του, του Γέροντα Νεκταρίου. Έχοντας ενστερνιστεί τις παραδόσεις και το χαριτωμένο πατερικό πνεύμα της Μονής Όπτινα και δοκιμασμένος σαν το σίδερο στη φωτιά των σκλη...

Το 1686, υπό την εποπτεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Νόβγκοροντ, πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Μωυσή, Αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ (†1362).  Κατά το άνοιγμα του τάφου του, το σώμα βρέθηκε άφθαρτο, δηλαδή δεν είχε υποστεί αποσύνθεση παρά την ταφή του για περισσότερους από τρεις αιώνες. Το γεγονός αυτό αναγνωρίστηκε αμέσως ως θαύμα και ένδειξη αγιότητας. Το γεγονός καταγράφηκε επισήμως από εκκλησιαστικές αρχές και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες, τόσο κληρικοί όσο και λαϊκοί, που βεβαίωσαν την αφθαρσία. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, η Εκκλησία όρισε ότι η ανακομιδή αυτή των λειψάνων άξιζε ιδιαίτερη λειτουργική εορτή. Έτσι, καθιερώθηκε η 19η Απριλίου ως η Εορτή της Ανακομιδής των Λειψάνων του Αγίου Μωυσή, διακεκριμένη από την κύρια εορτή του, η οποία τιμά την κοίμησή του. Τα λείψανα μεταφέρθηκαν με τελετουργικό τρόπο σε τιμητική θέση, πιθανότατα στον καθεδρικό ναό ή σε σημαντικό ναό του Νόβγκοροντ. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, αναφέρθηκαν θαύματα και θεραπείες συν...

Στην Κέρκυρα, το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται το Μεγάλο Σάββατο σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών το 1533 μ.Χ. Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές πιέσεις, χειρο...

Ο Πέτρος Μώραλης (Σιδηρόκαστρο Σερρών, 1936 - Αθήνα, 19 Απριλίου 1992) ήταν Έλληνας καθηγητής και πολιτικός, στενός φίλος και συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και συνιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Βιογραφικά στοιχεία Γεννήθηκε το 1936 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Ακολούθησε σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής φιλολογίας και ασχολήθηκε με την πολιτική αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση. Το 1977 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και τα επόμενα χρόνια εξελέγη και στο Εκτελεστικό Γραφείο. Η οικογένεια του Πέτρου Μώραλη Στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1981-1986) και εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Εργασίας (1987-1989).  Ο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Μακαριότατο Σεραφείμ, την ίδια εποχή που ο Αρχιμανδρίτης Καντιώτης Φλωρίνης. Στο κέντρο, ο Πέτρος Μώραλης, του εκτελεστικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Αθήνα, 1983 Το 1989-1990 ανέλαβε γενικός γραμματέας του υπουρ...