ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Την 1η Μαΐου 1978 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της προτομής του εθνοδιδάσκαλου Αθανάσιου Παπαφωτίου. «…..ο Παπαφωτίου υπηρέτησε σαν δάσκαλος με 22,5 λίρες στα 1898, τόσο στο χωριό μας, όσο και σε άλλα χωριά της περιοχής και κυρίως στην πόλη των Σερρών. Υπήρξε μια εξέχουσα φυσιογνωμία των γραμμάτων που για 45 χρόνια προσέφερε τα πάντα για τη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών του. Στα δύσκολα χρόνια του μακεδονικού αγώνα, μετακινούμενος από χωριό σε χωριό προσπαθούσε να εμψυχώσει τους Έλληνες. Διηύθυνε ονομαστά σχολεία, στη Μακεδονία και Θράκη, μεταξύ των οποίων την 8τάξια Σχολή Δοβίστης, Πενταπόλεως, Στρυμονικού και κεντρικής Σχολής Σερρών. Μελετητής των κλασσικών συγγραφέων και κάτοχος της ελληνικής και λατινικής φιλολογίας, μετέφρασε αρχαίους συγγραφείς και εξέδωσε πολλά βοηθητικά βιβλία για τους μαθητές. Δεινοπάθησε σαν όμηρος στη Βουλγαρία και γλύτωσε ως εκ θαύματος. Μια οδός των Σερρών φέρει το όνομα του και η προτομή του βρίσκεται στην παιδική χαρά του χωριού μας, ανάμεσα στ...

  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 2/5/1962, Σελίδα: 3 Στις 23 Απριλίου 1962, κατα τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου πραγματοποιήθηκε το έθιμο του φόνου του Δράκοντα στο Νεό Σούλι. Η εφημερίδα Μακεδονία, έγραψε λίγες μέρες αργότερα: Ένα γραφικό παλαιό έθιμο ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥΛΙ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ Ένας νέος, καβαλάρης και ντυμένος σαν τον Άγιο Γεώργιο, καλπάζει για ώρες στους αγρούς των Σερρών. Ένα πανάρχαιο έθιμο, άγνωστο στους περισσότερους από τους κατοίκους της πόλης των Σερρών, τελείται κάθε χρόνο στο χωριό Νέο Σούλι, κατά την εορτή του Αγίου Γεωργίου. Το έθιμο αυτό είναι η αναπαράσταση του φόνου του δράκοντα από τον Άγιο Γεώργιο και συνοδεύεται από μία σειρά θρησκευτικών τελετών. Το έθιμο αυτό τηρείται στο εν λόγω χωριό από πολύ παλιά με μεγάλη μεγαλοπρέπεια. Διήμερη εορτή Η εορτή του Αγίου Γεωργίου διαρκεί δύο ημέρες. Ξεκινά την ημέρα του Αγίου και τελειώνει την επόμενη, με την αναπαράσταση του φόνου του δράκοντα από έναν νέο που...

Την 1η Μαΐου 1962 , το 4ο Σύστημα Προσκόπων Σερρών πραγματοποίησε εκδρομή στη θέση «Δασάκι», στο τρίτο χιλιόμετρο της κοιλάδας των Αγίων Αναργύρων. Ανάμεσα στους προσκόπους που συμμετείχαν στην εξόρμηση ήταν και οι Αλέκος Ρουσιάδης και Λευτέρης Τζιτζιγιάννης.

Την 1η Μαΐου 1955 τελέστηκαν περίπου 185 γάμοι στον νομό Σερρών.  Στις  Σέρρες 29,  στο Σιδηρόκαστρο 9, στην Ηράκλεια 1,   σ το Νέο Σούλι έγιναν 6 γάμοι, στην Πεντάπολη 8, στο Άγιο Πνεύμα 7, στο Χρυσό 1, στο Θολό 6, στον Προβατά 9, στη Νιγρίτα 14 και σε άλλα χωριά επίσης αρκετοί. Η εφημερίδα «Φως» , στο φύλλο της 3ης Μαΐου 1955, έγραφε: «Έτσι, για πρώτη φορά την Πρωτομαγιά τελέστηκαν γάμοι στην περιοχή μας, αφού ξεπεράστηκαν οι μέχρι τώρα ενδοιασμοί που επικρατούσαν».

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 3/5/1928, Σελίδα: 5 Υποδοχή του Πρωταθλητή Μπεκιάρη στις Σέρρες, 30 Απριλίου 1928 Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 1/5/1928, Σελίδα: 5 Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε: Υποδοχή Πρωταθλητή Σέρρες, 30 Απριλίου (από τον μόνιμο ανταποκριτή μας) – Χθες, Κυριακή, κυκλοφόρησε με προκηρύξεις η πληροφορία στον λαό των Σερρών ότι το απόγευμα, με την απογευματινή αμαξοστοιχία «Εξπρές», θα έφτανε στην πόλη ο πρωταθλητής των τελευταίων Πανελληνίων Αγώνων στον δρόμο του Δικραθωνίου, κ. Μπεκιάρης. Η είδηση αυτή στάθηκε αρκετή για να κινητοποιηθεί ολόκληρη η πόλη, που έσπευσε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό για να τον υποδεχθεί. Πολύ νωρίτερα από την ώρα άφιξης του τρένου, άρχισε να συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας και φύλου στον σταθμό, για να καλωσορίσει τον αθλητή. Όταν πλησίασε η αμαξοστοιχία, ολόκληρος ο χώρος του σταθμού είχε ήδη κατακλυστεί. Παρόντες ήταν τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων και των Συντεχνιών της πόλης, ο Δήμαρχος κ. Τικόπουλος με το Δημοτικό...

Συγκέντρωση την Πρωτομαγιά στις Σέρρες, 1 Μαΐου 1933 Αρχείο  Βασίλη Τζανακάρη 

Την 1η Μαΐου 1938,  το Ωδείο Σερρών «Ορφεύς» οργάνωσε μεγάλη λαϊκή συναυλία στο Δημοτικό Γυμναστήριο, στο πλαίσιο του πανηγυρικού εορτασμού της εργατικής Πρωτομαγιάς.

Περιοχή Μπέη-Μπαχτσέ Σερρών, 1 Μαΐου 1928. Επεξεργασμένη φωτογραφία Περιοχή Μπέη-Μπαχτσέ Σερρών, 1 Μαΐου 1928. Αρχείο Β. Τζανακάρη

Περιοχή  Μπέη-Μπαχτσέ Σερρών,  1 Μαΐου 1928 Αρχείο Β. Τζανακάρη Την 1η Μαΐου 1928, κατά τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς στις Σέρρες, το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της εποχής αποτυπώθηκε σε δύο διακριτές και αντιμαχόμενες συγκεντρώσεις εργατών, που αντικατόπτριζαν τη βαθιά ιδεολογική διαίρεση στο εσωτερικό του εργατικού κινήματος της πόλης. Οι κομμουνιστές εργάτες συγκεντρώθηκαν στην τοποθεσία "Κιόσκια", σε μια προσπάθεια να τιμήσουν την ημέρα και να προβάλλουν τα αιτήματά τους. Η συγκέντρωση έγινε υπό την απειλή αστυνομικής καταστολής, καθώς τα όργανα της τάξης είχαν λάβει θέση, ενώ χαρακτηριστική είναι η παρουσία μιας υδροφόρας του Δήμου, η οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν γεμάτη με μελάνη, προφανώς για να χρησιμοποιηθεί εναντίον των συγκεντρωμένων σε περίπτωση «διασάλευσης της τάξεως».  Αντίθετα, οι συντηρητικοί καπνεργάτες της πόλης, οι οποίοι ακολουθούσαν μια πιο μετριοπαθή και θεσμικά προσανατολισμένη γραμμή, πραγματοποίησαν τη δική τους συγκέντρ...

Την 1η Μαΐου 1907: Βούλγαροι κομιτατζίδες έκαψαν τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Άνω Πορόια Σερρών. Η πράξη αυτή αποτέλεσε πράξη εκδίκησης για τη σταθερά αυξανόμενη και δυναμικά αναπτυσσόμενη ελληνική κοινότητα του χωριού, που αντιστεκόταν ενεργά στη βουλγαρική και ρουμανική προπαγάνδα στην περιοχή. Η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη και πραγματοποιήθηκε με χρήση πετρελαίου, γεγονός που υποδηλώνει την πρόθεση για πλήρη καταστροφή του ναού, κέντρου της θρησκευτικής και πνευματικής ζωής του ελληνικού στοιχείου της κοινότητας. Ο Έλληνας Πρόξενος στις Σέρρες, Σακτούρης, μετέφερε άμεσα την είδηση στο Υπουργείο Εξωτερικών, αναφέροντας σε τηλεγράφημά του: «Ημέτερος ναός Άνω Πορροΐων επυρπολήθη δια πετρελαίου. Αυτουργοί θεωρούνται ρουμανική προπαγάνδα μετά βουλγαρικού κομιτάτου. Βουλγαρική συμμορία, συναντήσασα παρά την Καρλίκοβαν, καζά Ζίχνης, 4 ποιμένας Έλληνας κοιμωμένους, εδολοφόνησεν ακρωτηριάσασα αυτούς. Πολλαχού ενεφάνησαν νεώταται συμμορίαι βουλγαρικαί. Ελληνικός πληθυσμός ...

Την 1η Μαΐου 1898, παραμονή της εορτής του Αγίου Αθανασίου, δολοφονήθηκε ύστερα από προδοσία από τους Τούρκους ο Καπετάν Γκιόργκας, σημαντική μορφή του μακεδονικού ένοπλου αγώνα. Η δράση του είχε επίκεντρο την περιοχή της Νιγρίτας, όπου η παρουσία του αποτελούσε ανάχωμα απέναντι στις προσπάθειες αλλοίωσης της ελληνικής ταυτότητας και κυριαρχίας στον τόπο. Η αποτυχία του κινήματος Βούλγαρη είχε ως αποτέλεσμα σειρά συλλήψεων στη Νιγρίτα και στη Χαλκιδική. Νέο κύμα τρομοκρατίας εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά του ντόπιου πληθυσμού. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1878, έχουμε τη γνωστή Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όπου με παρέμβαση της Ρωσίας, «νικήτριας του ρωσοτουρκικού πολέμου» υπέρ της Βουλγαρίας δημιουργείται η Μεγάλη Βουλγαρία με τη γνωστή επέκτασή της σε βάρος της αλύτρωτης Ελλάδος και Θράκης.  Η Μακεδονία διέτρεξε τότε σοβαρότατο κίνδυνο, όμως ο μακεδονικός Ελληνισμός δεν έμεινε αδρανής και κήρυξε την επανάσταση του Ολύμπου- έδωσε έτσι αφορμή στη Μεγάλη Βρετανία να ζητήσει από τη Ρωσία ν...

Ο Αθανάσιος Χρήστου Φυλακτός, φιλόλογος, εκπαιδευτικός και ενεργός πνευματικός παράγοντας του Ελληνισμού, γεννήθηκε το 1859 στην Ηράκλεια των Σερρών. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια διακρίθηκε για την επιμέλειά του και την αγάπη του προς τα ελληνικά γράμματα. Πραγματοποίησε τις πρώτες του σπουδές στην Ελληνική Σχολή Ηράκλειας , ενώ στη συνέχεια φοίτησε στο Διδασκαλείο του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Σερρών , υπό τη διεύθυνση του σημαντικού παιδαγωγού Δημητρίου Μαρούλη. Χάρη στην ακαδημαϊκή του επίδοση και με τη στήριξη υποτροφίας από το Μπέλλιο κληροδότημα (του Κ. Μπέλλιου), συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών , απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του το 1881 . Την 1η Μαΐου 1883 , αναγορεύτηκε Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής , επιβεβαιώνοντας την επιστημονική του συγκρότηση. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία , συγκεκριμένα στις πόλεις Μένα, Μόναχο και Λειψία , κατά την περίοδο 1891–1893 , εμβαθύνοντας στους τομείς της Φιλοσοφίας και της Παιδαγωγική...

Την 1η Μαΐου 1883, ο Αθανάσιος Χ. Φυλακτός αναγορεύθηκε Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιβεβαιώνοντας την επιστημονική του συγκρότηση και την αφοσίωσή του στην ελληνική παιδεία.

Ψυχαὶ λιθώδεις καὶ ξέναι θείου φόβου, Λίθοις ἀνεῖλον θεῖον Ἱερεμίαν. Πρώτῃ ἐν Μαΐοιο λίθοις κτάνον Ἱερεμίαν. Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε πιθανώς κατά το 650 π.Χ., στην μικρή πόλη της φυλής Βενιαμίν Αναθώθ, βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ονομαζόταν Χελκίας. Ανατράφηκε στην ιερατική αυτή οικογένεια με αυστηρότητα. Μελετούσε τους προ αυτού Προφήτες Ησαΐα και Ωσηέ. Νεότατος στην ηλικία, περίπου 23 - 25 ετών, περί το 627 - 625 π.Χ., καλείται από τον Θεό στο προφητικό αξίωμα. Ανταποκρίνεται στο θέλημα του Κυρίου και έτσι το όνομά του (Ιερεμίας), που σημαίνει ο Θεός ανυψώνει ή καθιστά, εκφράζει και την αποστολή του. Κατάπληκτος από την τιμή αυτή ο Ιερεμίας, αρνείται την υψηλή τιμητική κλήση, προβάλλοντας τις ασθενείς νεανικές του δυνάμεις. Ο Θεός όμως ενισχύει αυτόν υποσχόμενος, όχι υλικές αμοιβές και τιμές, αλλά το πολυτιμότερο όλων: τη βοήθειά Του. Ο Ιερεμίας υπακούει. Ο Προφήτης Ιερεμίας καθαγιάσθηκε πριν από τη γέννησή του, όπως γράφει ο Άγιος Ιερώνυμος. Π...

Eις τον Άγιον Eυθύμιον. Eυθύμιέ μοι, χαίρε, χαίρε πολλάκις, Σφαγείς γαρ εύρες, την άνω χαράν πρόφρων. Eις τον Άγιον Iγνάτιον. Tον Iγνάτιον, άλλον ως άστρον βλέπω, Eκ γης φαεινόν, εις πόλον δι’ αγχόνης. Eις τον Άγιον Aκάκιον. Aρνός δίκην σφάττουσι, φευ! διά ξίφους, Tον κλεινόν Aκάκιον, άνδρες αιμάτων. Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Ακάκιος, κατά κόσμον Αθανάσιος, καταγόταν από το Νεοχώρι, σημερινό Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και γεννήθηκε το 1792 μ.Χ. Οι γονείς του είχαν αναγκασθεί για βιοποριστικούς λόγους να μετακομίσουν το 1805 μ.Χ. στις Σέρρες, όπου παρέδωσαν τον εννιάχρονο Αθανάσιο σε κάποιον υποδηματοποιό, για να του διδάξει την τέχνη του. Όμως η σκληρή συμπεριφορά του και η κακομεταχείριση, εξώθησαν τον Αθανάσιο σε άρνηση της πίστης του, για να απαλλαγεί από τα βάσανα. Στην πράξη του αυτή τον προέτρεψαν και δύο Οθωμανές, οι οποίες παρακολουθούσαν την απάνθρωπη συμπεριφορά του αφεντικού του και υποσχόμενες μια καλύτερη ζωή στον μικρό Αθανάσιο, τον έπεισαν την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής να αλ...

Eκ γης απέπτη προς μελισσώνας πόλου, Mέλισσα χρηστών πράξεων Iσιδώρα. Σὸς βίος λαμπρὸν μονασταῖς, Ἰσιδώρα, δῶρον ἐκ Θεοῦ ταπεινοὺς προτιμῶντος. Σίμβλον ἄμβροτον κρύφα Ἰσιδώρα ἐπλάκη. Αναφέρεται στα Γεροντικά ότι ο Όσιος Πιτυρούν (τιμάται 29 Νοεμβρίου) πληροφορήθηκε από τον Κύριο για την αρετή της Οσίας Ισιδώρας και αφού επισκέφθηκε τη μονή αυτής ζήτησε να συγκεντρωθούν όλες οι μοναχές. Όταν ήλθαν αυτές, ο Όσιος Πιτυρούν δεν διέκρινε σε καμία φωτοστέφανο, όπως είχε από τον Θεό επιβεβαιωθεί ότι θα έχει η Οσία Ισιδώρα. Τότε ζήτησε να πληροφορηθεί εάν υπήρχε άλλη μοναχή στη μονή. Αναφέρθηκε λοιπόν στον Άγιο ότι υπήρχε μία σαλή. Ο Όσιος Πιτυρούν παρακάλεσε να κληθεί και η σαλή. Κατά την είσοδο της Οσίας Ισιδώρας, ο Όσιος Πιτυρούν διέκρινε το φωτοστέφανο επί της κεφαλής αυτής και έτσι αποκαλύφθηκε ότι η Οσία Ισιδώρα υποκρινόταν την σαλή και τούτο για την αγάπη του Χριστού. Η Οσία Ισιδώρα, αφού ασκήτεψε θεοφιλώς σε μονή της Αιγύπτου, κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 365 μ.Χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπ...

Θήρατρα ἔρωτος ἔφυγες ἀπίστου Ἔρωτι μαρία τετρωμένη θείῳ. Κάλλος ποθούσα κατιδεῖν τοῦ Νυμφίου Σώματος κάλλους ἠλόγησας Μαρία. Μαρία πρώτῃ πτηνὸν καθάπερ Χριστοῦ ἐβλήθη. Η καλλιπάρθενος Νεομάρτυς της πίστεως Μαρία, η επονομαζόμενη Μεθυμοπούλα, γεννήθηκε στην Κάτω Φουρνή Μεραμβέλλου Κρήτης από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Την Αγία αγάπησε ένας Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο οποίος κατέβαλε κάθε προσπάθεια να την προσελκύσει στο μιαρό έρωτά του. Όσο όμως αυτός προσπαθούσε, τόσο η μακαρία Μαρία τον αποστρεφόταν. Έτσι ο ασεβής αυτός άνδρας αποφάσισε να φονεύσει την Αγία. Αφού την βρήκε μία ημέρα να συλλέγει φύλλα για την διατροφή των μεταξοσκωλήκων, επιτέθηκε εναντίον της και την έπληξε θανάσιμα στην καρδιά. Έτσι έλαβε η πάγκαλος νύμφη του Κυρίου το στέφανο της αθλήσεως. Η Αγία Νεομάρτυς Μαρία φέρεται ότι μαρτύρησε κατά το 1826 μ.Χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Χριστὸν καθικέτευε, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς, Φουρνῆς ἐγκαλλώπισμα, καὶ Νεοάθλων τερπνόν, Μαρία λευκάνθεμον· ...

Πάσαν αρετήν προς εαυτόν ελκύσας, Πράξει την κλήσιν Πανάρετος καλύπτει Ο Άγιος Πανάρετος γεννήθηκε στις αρχές 18ου μ.Χ. αιώνα πιθανότατα στην Περιστερωνοπηγή Αµµοχώστου, όπου και εµόνασε στην εκεί Μονή του Αγίου Αναστασίου. Το 1764 μ.Χ. γνωρίζουμε ότι ήταν ηγούμενος στη Μονή Παναγίας Παλλουριωτίσσης. Ανέβηκε στο θρόνο της Πάφου το 1767 μ.Χ. και διετέλεσε ποιμενάρχης της μέχρι το 1790 μ.Χ. που κοιμήθηκε εν Κυρίω. Έζησε στα δύσκολα εκείνα χρόνια που «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Χωρίς την ύπαρξη σχολείων και δωρεάν μόρφωσης τότε, μπόρεσε κι έγινε κάτοχος ευρείας μόρφωσης, µε τις δικές του προσωπικές προσπάθειες και τη φοίτησή του σε σχολές που διατηρούσαν τα μοναστήρια. Είχε ευρείς ορίζοντες, κάτι που το συνδύαζε µε σκληρή ασκητική ζωή την οποία έκρυβε επιμελώς. Ζούσε λιτοδίαιτα και χωρίς πολυτέλεια, όπως ο πιο φτωχός Κύπριος της εποχής του. Αγρυπνούσε πολλές ώρες προσευχόμενος. Εξομολογείτο µε ταπείνωση και λειτουργούσε µε ιεροπρέπε...

Ο Όσιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στο Καρδάμυλα της Χίου περί το 1750 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς και το αρχικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Σε νεαρή ηλικία αφού σώθηκε από την αρρώστια του λοιμού αφιερώθηκε από τους γονείς του στην Παναγία τη Νεαμονήτισσα, για να Την υπηρετήσει. Εν συνεχεία εισήλθε στη Νέα Μονή και εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Νικηφόρος. Η Αδελφότητα της Νέας Μονής τον έστειλε στα Σχολεία της Χίου. Δασκάλους του είχε τους Γαβριήλ Αστρακάρη, Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη και τον λόγιο και ιεροκήρυκα Ιάκωβο Μαύρο. Στη Νέα Μονή μένει διαρκώς κοντά στον σεβάσμιο Γέροντα Άνθιμο τον Αγιοπατερίτη. Μετά το τέλος των σπουδών του επανέρχεται στη Μονή, χειροτονείται διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος. Διορίζεται Διδάσκαλος στη Σχολή της Χίου επί σχολαρχίας Αθανασίου του Πάριου (βλέπε 24 Ιουνίου) ως το 1802 μ.Χ., οπότε ανέλαβε την Ηγουμενία της Νέας Μονής. Λόγω της ακαταστασίας στην Ιερά Μονή και των ποικίλλων αντιδράσεων των πατέρων, αποχώρησε από αυτή και κατέφυγε στο Ρεστά, στο μονύδριο το...

Ο Όσιος Παφνούτιος του Μπορόβσκ, κατά κόσμον Παρθένιος, έζησε κατά τον 13ο και 14ο αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης. Σε ηλικία είκοσι ετών ο Παρθένιος έφυγε κρυφά από την πατρική οικία και κατέφυγε σε μοναστήρι. Το 1414 μ.Χ. κείρεται μοναχός στη μονή Ποκρόβσκι Βισότσκι της πόλεως Μπορόβσκ και ονομάζεται Παφνούτιος. Όταν πέθανε ο ηγούμενος της μονής, ο Όσιος εξελέγη στη θέση του. Το 1426 μ.Χ. χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Κιέβου Φώτιο. Σε ηλικία πενήντα ενός ετών ο Όσιος Παφνούτιος ασθένησε βαριά και αποσύρθηκε από την ηγουμενία, αφού έλαβε το μέγα αγγελικό σχήμα. Μετά την ανάρρωσή του, την ημέρα της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στις 23 Απριλίου του 1444 μ.Χ., εγκαταλείπει το μοναστήρι και καταφεύγει για άσκηση και ησυχία στις όχθες του ποταμού Πρότβα. Σε λίγο τον ακολουθούν και άλλοι μοναχοί και έτσι δημιουργείται μία νέα μονή. Πρώτιστο μέλημα του Οσίου ήταν η ανοικοδόμηση ενός νέου πέτρινου ναού αφιερωμένου στο Γενέσιον της Θεοτό...

Η Αγία Ταμάρα η Μεγάλη, βασίλισσα της Γεωργίας, γεννήθηκε περί το 1165 μ.Χ. και καταγόταν από την αρχαία γεωργιανή δυναστεία των Μπαγκραντίντ. Το 1178 μ.Χ. συνεβασίλευσε με τον πατέρα της Γεώργιο τον Γ'. Η βασιλεία της Ταμάρας έμεινε γνωστή στη Γεωργιανή Ιστορία ως Χρυσή Εποχή. Η Αγία διακρινόταν για την μεγάλη ευλάβειά της και το ιεραποστολικό της έργο. Συνεχίζοντας το έργο του παππού της, Αγίου Δαβίδ (τιμάται 26 Ιανουαρίου), διέδωσε τον Χριστιανισμό σε όλη την Γεωργία και ανήγειρε ναούς και μονές. Το 1204 μ.Χ., ο κυβερνήτης του σουλτανάτου Ρούμα, ο Ρουκν-εν-Ντιν, έστειλε μία διαταγή στη βασίλισσα Ταμάρα, σύμφωνα με την οποία η Γεωργία έπρεπε να αρνηθεί την πίστη στον Χριστό και να ασπασθεί τον Μουσουλμανισμό. Η Αγία Ταμάρα αρνήθηκε και σε μία ιστορική μάχη, κοντά στη Βασιανή, ο γεωργιανός στρατός νίκησε τους Μουσουλμάνους. Η σοφή και δίκαιη βασιλεία της Αγίας Ταμάρας της χάρισε την αγάπη του λαού της. Η Αγία διήλθε τα τελευταία χρόνια του βίου της στο μοναστήρι των Σπηλαίων της Μ...

Φιλόσοφος κλήσει τε και έργω μάκαρ, Ώφθης αληθώς ω σοφίας συ φίλε. Ο Άγιος Μάρτυς Φιλόσοφος έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Τα σχετικά με τον βίο του αφηγήθηκε ο Μέγας Αντώνιος. Ο Άγιος ήταν κήρυκας της αληθείας του Χριστού, την οποία διέδιδε με πολλή ευγλωττία και θερμότητα, υποστηρίζοντας και αναπτύσσοντας αυτήν πειστικά και ακαταμάχητα ενώπιον ειδωλολατρών και Ιουδαίων. Και ακολουθώντας τα διδάγματα του Ευαγγελίου, ζούσε με τρόπο σεμνό και άμεμπτο, εντελώς ξένο προς τα πάθη, με νεκρή τη σάρκα του. Οι εχθροί του Σταυρού, επειδή δεν μπορούσαν να τον νικήσουν διά λόγου, πολλές φορές αποπειράθηκαν να τον παγιδεύσουν με δολερά δίχτυα. Του πρόσφεραν πολλά χρήματα, αλλά αυτός τα περιφρόνησε. Του υποσχέθηκαν αξιώματα, αλλά αυτός επέδειξε το Ευαγγέλιο. Τον κάλεσαν σε πολυτελή συμπόσια, αλλά ο Φιλόσοφος ή δεν προσήλθε ή περιορίστηκε στο μέτρο της εγκράτειας. Τότε ο άρχοντας της Αλεξάνδρειας και οι εχθροί του, θέλοντας να καταισχύνουν και να σπιλώσουν τον σώφρον...