ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Ε φημερίδα Μακεδονί.  Φύλλο: 12/5/1925, Σελίδα: 3 Στις 11 Μαΐου  1925,  έφτασε στην Θεσσαλονίκη από τις Σέρρες ο υποστράτηγος κ. Καμμένος, για να παραστεί την στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του μνημείου των πεσόντων Ιταλών Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε την επομένη: Άφιξη του κ. Καμμένου Χθες έφτασε από τις Σέρρες ο υποστράτηγος κ. Καμμένος, για να παραστεί αύριο στην τελετή των αποκαλυπτηρίων του μνημείου των πεσόντων Ιταλών, με την ευκαιρία της άφιξης της ιταλικής μοίρας. Ο υποστράτηγος θα εκπροσωπήσει τον Διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο κ. Οθωναίο, ο οποίος απουσιάζει στην Αθήνα.

Στις 12 Μαΐου 1931, στο κινηματοθέατρο "Διονύσια" στις Σέρρες, πραγματοποιήθηκε μια και μοναδική φιλολογική και καλλιτεχνική εσπερίδα από τον θίασο της Τασίας Κ. Κύρου, που βρισκόταν τότε στην πόλη. Το κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το έργο του Νικοντέμι με τίτλο «Πρωί - Μεσημέρι – Βράδυ» , ένα θεατρικό που συνδύαζε δραματικά και κοινωνικά στοιχεία, όπως ήταν σύνηθες στην εποχή. Ωστόσο, η βραδιά δεν έκλεισε απλώς με το τέλος του έργου. Μια ιδιαίτερη έκπληξη περίμενε τους θεατές: μια «Έκθεσις των καλλονών των Σερρών», η οποία αποτέλεσε αναμφίβολα ένα από τα πιο συζητημένα σημεία της εκδήλωσης, προκαλώντας περιέργεια αλλά και ενθουσιασμό στο κοινό. Η εκδήλωση αυτή συνδύασε τη θεατρική τέχνη με τον τοπικό κοσμικό χαρακτήρα, δίνοντας μια γεύση ψυχαγωγίας που ξεπερνούσε τα καθιερωμένα.

Στις 12 Μαΐου 1929, τη Νιγρίτα επισκέφθηκαν ο Νομομηχανικός Σερρών Ξανθόπουλος και ο μηχανικός Βίκερς, εκπρόσωπος της τεχνικής εταιρείας που είχε αναλάβει τα έργα οδοποιίας στη Μακεδονία. Σκοπός της επίσκεψής τους ήταν η επιτόπια αναγνώριση του εδάφους, ώστε να καθοριστεί η πορεία της νέας εθνικής οδού που θα συνέδεε την πόλη των Σερρών με τη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, ο οδικός άξονας θα περνούσε μέσα από τη Νιγρίτα, στη συνέχεια από το Σοχό και τον Λαγκαδά, και τελικά θα κατέληγε στη Θεσσαλονίκη. Η χάραξη αυτής της διαδρομής θεωρούνταν κομβικής σημασίας για την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, καθώς θα συνέδεε αγροτικές και ημιαστικές κοινότητες με τα μεγάλα αστικά κέντρα της Μακεδονίας, διευκολύνοντας τη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων. Πηγή Έγγραφα του νομομηχανικού Σερρών, οικονομικά στοιχεία, σχετικά με την κατασκευή της οδού Νιγρίτας - Σοχού. Νομομηχανικός Σερρών. Συλλογή Αστερίου Μπάτσιου.

Ε φημερίδα Εμπρός.  Φύλλο: 13/5/1905, Σελίδα: 1 Στις  12 Μαΐου 1905, επέστρεψαν στην Αθήνα μερικοί από τους εναπομείναντες άνδρες από το Σώμα του Νταφώτη μετά από δύο συνεχείς συγκρούσεις στην επαρχία των Σερρών. Η εφημερίδα Εμπρός ανέφερε: Ε φημερίδα Εμπρός.  Φύλλο: 13/5/1905, Σελίδα: 1 Οι Δύο Συγκρούσεις – Επίμονη Καταδίωξη από τους Τούρκους Χθες επέστρεψαν από τη Μακεδονία μερικοί άνδρες από το Μακεδονικό σώμα του Νταφώτη, το οποίο, μετά από δύο συνεχείς συγκρούσεις στην επαρχία των Σερρών με τον τουρκικό στρατό, διαλύθηκε. Σύμφωνα με τις διηγήσεις των αφιχθέντων, στις 18 Απριλίου το σώμα του Νταφώτη αποβιβάστηκε κοντά στον Σταυρό της Χαλκιδικής. Από εκεί προχώρησαν βόρεια, και στις 19 και 20 Απριλίου σταμάτησαν σε κάποια τοποθεσία κοντά στο Κάρισβο. Την επόμενη μέρα συνέχισαν την πορεία τους με σκοπό να κατευθυνθούν προς τα βόρεια των Σερρών, όπου είχαν πληροφορηθεί πως βρίσκονταν βουλγαρικές συμμορίες που ταλαιπωρούσαν τους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής....

 Η Μακεδονική Χωροφυλακή Βερολίνο, 8 Μαΐου – Από τον ανταποκριτή της "Σκριπ" Φύλλο: 12/5/1904, Σελίδα: 1 Ξένοι αξιωματικοί εντάχθηκαν στη Μακεδονική Χωροφυλακή υπό Οθωμανικής Διοίκησης, οι Γάλλοι, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Βεράνδ τοποθετήθηκαν στο διαμέρισμα των Σερρών, από την εφημερίδα Σκριπ της 12 Μαΐου 1904 Η εφημερίδα Σκριπ ανέφερε: Αναφέρουν από τη Θεσσαλονίκη προς την εδώ Ανατολική Ανταπόκριση ότι οι είκοσι πέντε ξένοι αξιωματικοί που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για τη Διεθνή Χωροφυλακή της Μακεδονίας έδωσαν τον προβλεπόμενο όρκο υπηρεσίας ενώπιον του Βαλή (Οθωμανού διοικητή) και ακολούθως υπέγραψαν τα συμβόλαιά τους με την Οθωμανική κυβέρνηση. Κάθε αξιωματικός δεσμεύεται να υπηρετήσει για δύο χρόνια στη Μακεδονική Χωροφυλακή και θα φέρει οθωμανική στολή. Οι Ιταλοί και οι Άγγλοι θα φορούν φέσι, ενώ οι Ρώσοι, οι Γάλλοι και οι Αυστριακοί θα φέρουν καλπάκι. Στο συμβόλαιο προβλέπεται επίσης ότι σε περίπτωση που κάποιος από τους αξιωματικούς πάθει ατύχημα κατά τη διάρκεια...

Στις 12 Μαΐου 1900, η περιοχή της Καμενίκιας, στη Μακεδονία που τελούσε υπό οθωμανική κυριαρχία, αποτέλεσε θέατρο θρησκευτικών και εθνοτικών εντάσεων, με αφορμή τις περιφορές των επιταφίων κατά την Μεγάλη Παρασκευή. Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν τότε αποτυπώνουν με γλαφυρό τρόπο τη ρευστή και συχνά εκρηκτική κατάσταση που επικρατούσε στη Μακεδονία στις αρχές του 20ού αιώνα, στο φόντο της αντιπαράθεσης μεταξύ Πατριαρχικών και Εξαρχικών, δηλαδή μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων. Στην Άνω Καμενίκια, οι Οθωμανικές αρχές απαγόρευσαν την περιφορά του Βουλγαρικού Επιταφίου. Η απόφαση αυτή ελήφθη «προς πρόληψη ερεθισμού των Ορθοδόξων», δηλαδή των Ελληνορθοδόξων πιστών, και αντικατοπτρίζει την προσπάθεια της διοίκησης να περιορίσει τυχόν προκλήσεις και συγκρούσεις. Παρά τα προληπτικά μέτρα, ορισμένοι Βούλγαροι επιχείρησαν να προκαλέσουν αναστάτωση, επιχειρώντας να διαλύσουν την περιφορά του Επιταφίου των Ελληνορθοδόξων. Ευτυχώς, οι αστυφύλακες επενέβησαν άμεσα και κατάφεραν να αποτρέψουν τα χειρότερ...

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ήταν γόνος μιας ευκατάστατης οικογένειας Σερραίων. Γεννήθηκε και έζησε στην πόλη των Σερρών στο τελευταίο μισό του 15ου μ.Χ. αιώνος. Το παιδικό κλάμα του Αγίου μπερδεύτηκε με τους ολολυγμούς των Σερραίων για το θάνατο του Βασιλιά της Τραπεζούντας Δαβίδ και των τριών παιδιών του, που κρεμάστηκαν με εντολή του Μωάμεθ του Β΄ εκεί, στο τέλος της βασιλικής οδού, λίγο έξω από την πόλη των Σερρών. Στην ακμή της νεότητάς του, το θάρρος του να παρουσιάζεται σε δημόσιους χώρους ως ίσος προς τους κατακτητές και η λαμπρότητα της εμφανίσεώς του, προκάλεσαν το φθόνο των Τούρκων, που τον διέβαλαν στις αρχές τους. Οι διαβολείς του υποστήριξαν πως ο Νεομάρτυς Ιωάννης δημόσια εξύβρισε την πίστη του Προφήτη, αρνούμενος να την ακολουθήσει, παρά την αρχική του υπόσχεση. Οι αρχές των κατακτητών διέταξαν, μετά από μια τόσο σοβαρή καταγγελία, ο Ιωάννης να συλληφθεί και να οδηγηθεί στο δικαστήριο, πράγμα που παραχρήμα έγινε. Οι δικαστές του, εκτιμώντας τα δεδομένα, στην αρχή προσπάθησ...

Φανεὶς Ἐπιφάνιος ἐν Κύπρῳ μέγας, Κλέος παρ᾽ αὐτῇ καὶ θανὼν ἔχει μέγα. Τῇ δυσκαιδεκάτῃ Ἐπιφάνιον μόρος εἷλε. Ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε από πάμπτωχη οικογένεια Ιουδαίων αγροτών, στο χωρίο Βησανδούκη (ή Βησανδούκ), κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης το 310 μ.Χ. (Κυπριακή λαϊκή παράδοση αναφέρει, πως ο Άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου, ένα χωριό της Μαραθάσας και μεγάλωσε στη Βησανδούκη). Οι γονείς του είχαν ακόμη ένα παιδί, την Καλλίτροπο. Μετά το θάνατο των γονέων του και σε ηλικία δέκα ετών, ο Επιφάνιος προσελκύεται στο χριστιανισμό από δύο περίφημους για τις γνώσεις και τον ασκητισμό μοναχούς, το Λουκιανό και τον Ιλαρίωνα. Επτά μέρες ύστερα από το βάπτισμα του, ο Επιφάνιος τακτοποίησε την αδελφή του σ' ένα γυναικείο μοναστήρι κι έφυγε για την έρημο της Παλαιστίνης. Εκεί ζει κοντά στους επιφανέστερους ασκητές, ασκούμενος στην εγκράτεια, την άσκηση και στη μελέτη των Θείων Γραφών, γενόμενος υπόδειγμα για τους συνασκητές του. Η φήμη του και οι αρετές του...

Χαίρων ἀφεὶς γῆν Γερμανὸς καὶ γῆς θρόνον, Γῆς Δημιουργοῦ τὸν θρόνον χαίρει βλέπων. Ο Άγιος Γερμανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 640 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο πατρίκιος Ιουστινιανός, που τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Είκοσι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα, τον όποιο σκότωσε ο Κωνσταντίνος ο Πωγωνάτος (668 - 685 μ.Χ.), αφού τον συμπεριέλαβε μεταξύ αυτών που σκότωσαν τον πατέρα του. Τον Γερμανό αφού τον ευνούχισε, τον κατέταξε στον κλήρο της Εκκλησίας. Αυτός, φημισμένος για την αρετή, τη μόρφωση και την αγιότητα της ζωής του, εκλέχθηκε μητροπολίτης Κυζίκου, στο 37ο έτος της ηλικίας του. Αργότερα όταν χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος, με τη γνώμη του βασιλιά Αναστασίου και την ψήφο της συγκλήτου, του κλήρου και του λάου, ανέβηκε στον οικουμενικό θρόνο (715 μ.Χ.). Από τη θέση αυτή, αφιέρωσε όλες του τις πνευματικές και ηθικές δυνάμεις, διδάσκοντας και νουθετώντας με τα συνεχή κηρύγματα του το λαό. Κατόπιν, όταν ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος, του είπε να συμμορφωθεί με τα ασ...

Χριστοῦ δωρεῶν ἐπωνυμίαν φέρων. Βροτοῖς ἴασιν ἀεὶ πηγάζεις Πάτερ. Δυωδεκάτῃ Θεόδωρος ὕπερθεν ἀείρατο αἴης. Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κορώνη μεταξύ των ετών 870 - 890 μ.Χ. και πατρίδα του ήταν η Κορώνη της Πελοποννήσου. Η μητέρα του προηγούμενα ήταν στείρα και όταν ο Θεός της χάρισε παιδί το ονόμασε Θεόδωρο. Ο Θεόδωρος λοιπόν διδάχτηκε τα Ιερά γράμματα και παραδόθηκε από τους γονείς του στον τότε επίσκοπο Κορώνης, ο οποίος τον έκανε αναγνώστη. Όταν πέθαναν οι γονείς του, ο Θεόδωρος μπήκε υπό την προστασία ενός Ιερέα του Ναυπλίου, που ήταν φίλος των γονέων του Οσίου. Όταν έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε δύο παιδιά. Ο επίσκοπος Άργους, βλέποντας τις αρετές του, τον χειροτόνησε Διάκονο. Αργότερα ο Θεόδωρος πήγε στη Ρώμη και προσκύνησε τους τόπους των Μαρτύρων. Κατόπιν επέστρεψε στη Μονεμβασία, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σ' ένα κελί της εκκλησίας της Θεοτόκου της Διακονίας. Έπειτα, παρά τις παρακλήσεις της οικογένειας του να μείνει κοντά της, ο...

  Σώφρων υπάρχων ω Iωάννη Bλάχε, Aθλείς άριστα δι’ αγάπην Kυρίου. Ο Άγιος Ιωάννης, γεννήθηκε στη Βλαχία και καταγόταν από επιφανή και αριστοκρατική γενιά. Επί Σουλτάνου Μεχμέτ και σε ηλικία 15 ετών τον άρπαξαν οι Τάταροι που εισέβαλαν στη Βλαχία για να καταπνίξουν την επανάσταση του άρχοντα Μιχ. Βοεβόνδα Τζιβάν Μπέτι. Προσπάθησε να αποδράσει, σκοτώνοντας ένα στρατιώτη, συνελήφθη όμως από άλλους και παραδόθηκε στη σύζυγο του στρατιώτη που σκότωσε στην Κωνσταντινούπολη. Εκείνη τον οδήγησε στον Βεζίρη, ο οποίος μετά την ανάκριση τον παρέδωσε πάλι σ' εκείνη για να τον μεταχειρισθεί όπως εκείνη ήθελε. Επειδή όμως απέτυχε να τον εξισλαμίσει, τον παρέδωσε στον έπαρχο, ο οποίος αφού απέτυχε να τον πείσει διέταξε τον δι' απαγχονισμού θάνατό του στις 12 Μαΐου 1662 μ.Χ. στο Παρμάκ Καπί της Κωνσταντινούπολης. Το τίμιο λείψανό του εξαγοράσθηκε μετά τρεις ημέρες από τους Χριστιανούς και ενταφιάσθηκε με ευλάβεια. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης.

Ο Όσιος Λέων ο εν Μεθώνη, γεννήθηκε στην Κολαβρία της Ιταλίας και διήγε τη ζωή του «μονοχίτων και ανυπόδητος τη νηστεία και αγρυπνία καταψύχων». Κατά τη διάρκεια προσκυνηματικού ταξιδιού στους Αγίους Τόπους και καταβεβλημένος από την άσκηση, πέθανε εν πλω μόλις αντίκρυσε τη Μεθώνη, που από τον 4ο αιώνα μ.Χ. ήταν υποχρεωτικός ενδιάμεσος σταθμός των ταξιδιωτών από και προς τα Ιεροσόλυμα. Τότε οι ναύτες έθαψαν το άψυχο σώμα του στην παραλία της Μεθώνης ενώ μετά από χρόνια ο Άνιος Λέων εμφανίστηκε στον Επίσκοπο Μεθώνης Νικόλαο, διαπρεπή Θεολόγο του 12ου αιώνος μ.Χ., ο οποίος προέβη στην ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου, που αμέσως άρχισε να θαυματουργεί. Η τιμή του Αγίου σταμάτησε περίπου το 1600 μ.Χ. και μετά από τετρακόσια και πλέον χρόνια, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Γ' επανέφερε τη μνήμη του στις 12 Μαΐου.

Ο Όσιος Διονύσιος του Ραντονέζ, κατά κόσμον Δαβίδ Ζομπνινόβσκι, γεννήθηκε περί το 1570 μ.Χ. στην πόλη Ρζεβ. Υπήρξε μοναχός και μετά ηγούμενος του μοναστηριού Ουσπένσκι στη Στάριτσα. Τη λεγόμενη Σκοτεινή περίοδο ήταν ο πιο πιστός βοηθός του Επισκόπου Ερμογένους, Πατριάρχου Μόσχας. Από το 1610 μ.Χ. ο Όσιος Διονύσιος γίνεται Αρχιμανδρίτης της Τρόιτσε - Σεργιέβσκαγια Λαύρας. Με την φροντίδα του ιδρύθηκαν στο μοναστήρι νοσοκομεία για αρρώστους, τραυματισμένους και άστεγους του πολέμου μετά από την εισβολή του Πωλονο - Λιθουανικού στρατού. Σε περίοδο πείνας, κατόπιν επιμονής του, , η αδελφότητα της Λαύρας τρεφόταν με ψωμί από βρώμη και νερό, για να διαθέσει το ψωμί από σιτάρι και σίκαλη στους αρρώστους. Το 1611 - 1612 μ.Χ. μαζί με τον μοναχό της Τρόιτσε - Σεργιέβσκαγια Λαύρας, τον Αβραάμ Πολίτσιν (κοιμήθηκε το 1625 μ.Χ.), έγραφε επιστολές με έκκληση να αποσταλούν στρατιώτες και χρήματα για την απελευθέρωση της Μόσχας από τους Πολωνούς. Έγραψε επίσης και στον πρίγκιπα Δημήτριο Ποζάρσκι και στ...

 Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Φίλιππος ο Αργύριος, όπως αναφέρεται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο, ήταν πρεσβύτερος και καταγόταν από την Σικελία. Είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και στα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στο Σιναϊτικό Κώδικα 647 και στον Κώδικα Δ. α. Ι.Χ. της μονής της Κρυπτοφέρρης της Ρώμης, όπου και η ακολουθία του.

 Ο Άγιος Ευθύμιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, δεν αναφέρεται στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του απαντά στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριον.

 Δεν έχουμε πληροφορίες για τον βίο του Οσίου Νικήτα του Σιναΐτου.

 Τα τίμια λείψανα της Αγίας Ειρήνης της Παρθενομάρτυρος βρέθηκαν στο χωριό Καρυές της Λέσβου το 1061 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Η Οσία Καλλίτροπος ήταν αδελφή του Αγίου Επιφανίου, Επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο της Οσίας.

 Η Αγία Μάρτυς Δομιτίλλα έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη. Ήταν σύζυγος του Ρωμαίου αξιωματούχου Τίτου Φλαβίου Κλήμεντος και θυγατέρα της αδελφής του αυτοκράτορα Δομιτιανού (81 - 96 μ.Χ.). Τελειώθηκε μαρτυρικά, επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα.

 Ο Άγιος Μάρτυρας Παγκράτιος καταγόταν από τη Συρία ή τη Φρυγία και μαρτύρησε στη Ρώμη το 304 μ.Χ., κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.).

Ο Άγιος Θεοφάνης αναφέρεται ως Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, αν και το όνομά του δεν αναφέρεται στους γνωστούς επισκοπικούς καταλόγους. Η μνήμη του αναφέρεται στον Κώδικα των Ιεροσολύμων 1096 του 12ου - 13ου αιώνα μ.Χ. ως εξής: «τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Θεοφάνους Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου».

 Το Μπούτοβο, περιοχή που βρίσκεται κοντά στη Μόσχα, έγινε κατά την περίοδο της Οκτωβριανής επαναστάσεως (1917 μ.Χ.) τόπος μαζικών εκτελέσεων Αρχιερέων, Κληρικών και πιστών της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που μαρτύρησαν κατά τα έτη του διωγμού στην Ρωσία. Μεταξύ των Αγίων Μαρτύρων που μαρτύρησαν στο Μπούκοβο και ανέρχονται σε χιλιάδες, ήταν και δέκα Έλληνες Μάρτυρες.

Ο Όσιος Νεκτάριος δίδασκε στα πνευματικά του παιδιά την ταπείνωση και την υπομονή, περισσότερο από όλες τις αρετές.  Για την κάθαρση της ψυχής του ανθρώπου δίδασκε πως επιτυγχάνεται με την προσευχή, όταν ικετεύεις τον Θεό λέγοντας «Πατέρα μου και Κύριε της ψυχής μου, ελέησόν με», ο Θεός καθαρίζει την ψυχή σου από την αμαρτία και την κάνει νύμφη Κυρίου και αδελφή του Λόγου. Πράγματι ο Όσιος δίδασκε σε όλους την προσευχή και ιδιαίτερα την ευχή του Ιησού. Μάλιστα, όταν πλησίαζε η σοβιετική λαίλαπα, τόνιζε στα πνευματικά του παιδιά: «σε αυτές τις έσχατες ημέρες είναι καιρός για προσευχή. Κατά την διάρκεια της εργασίας σας να λέτε συνεχώς την ευχή του Ιησού. Στην αρχή με τα χείλη, μετά με το νου και ύστερα θα εισχωρήσει μέσα στην καρδιά σας». Επί αρκετά χρόνια, μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής επαναστάσεως, η Όπτινα υπέμεινε με γενναιότητα όλες τις δοκιμασίες, αλλά οι μέρες της αγίας μονής ήταν πια μετρημένες. Την Κυριακή των Βαΐων του 1923 μ.Χ. η Όπτινα έκλεισε οριστικά. Ο Όσιος Νεκ...

Ο Όσιος Αντώνιος του Ραντονέζ, κατά κόσμον Ανδρέας Μεντβέντεφ, γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1792 μ.Χ. στην πόλη Λύσκοβο της επαρχίας Νόβγκοροντ και η οικογένειά του ήταν στην υπηρεσία του Γεωργιανού πρίγκιπα Γεωργίου. Γεμάτος από αγάπη για τον μοναχικό βίο ο Άγιος εισήλθε το 1818 μ.Χ. στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Σάρωφ και το 1822 μ.Χ. στη μονή Βυσοκογκόρσκιυ του Αρζαμάς, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 1831 μ.Χ. καλείται από τον Μητροπολίτη Μόσχας Φιλάρετο στη Λαύρα του Αγίου Σεργίου, στην οποία διακρίθηκε για την αγιότητα του βίου του και τις αρετές του. Ο Όσιος Αντώνιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1877 μ.Χ.. Η κανονική πράξη της αγιοποιήσεώς του έγινε από τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο το 1997 μ.Χ.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ερμογένης, Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, άρχισε να τιμάται ως Άγιος, από τις 12 Μαΐου του 1913 μ.Χ. Πιστοί από κάθε γωνιά της Ρωσίας άρχισαν να συγκεντρώνονται στη Μόσχα, για να δοξάσουν τον Ιερομάρτυρα Ερμογένη και να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα του Αγίου Πατριάρχη στον καθεδρικό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο, όπου Παννυχίδες τελούνταν σχεδόν χωρίς διακοπή. Εκείνη τη νύχτα ο Άγιος επιτέλεσε πολλά θαύματα και θεραπείες ασθενών. Η μνήμη του τιμάται και στις 17 Φεβρουαρίου όπου και ο βίος του.