ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ὁ Βασιλίσκος ἐκτομῇ δοὺς τὴν κάραν, Πατεῖ νοητοῦ βασιλίσκου τὴν κάραν. Εἰκάδι δευτερίῃ Βασιλίσκος φάσγανον ἔτλη. Ο Άγιος Βασιλίσκος, ανιψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, καταγόταν από το χωριό Χουμιαλά της Αμασείας και μαρτύρησε διά ξίφους επί Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και άρχοντος Αγρίππα.  Συνελήφθη από τον ηγεμόνα της Καππαδοκίας Ασκληπιάδη (ή Ασκληπιόδοτο) με τους στρατιώτες του Ευτρόπιο και Κλεόνικο (τιμάται 3 Μαρτίου), οι οποίοι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τελειώθηκαν διά μαρτυρικού θανάτου. Ο Άγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στη φυλακή από τους ειδωλολάτρες. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ὡς βασίλειον δῶρον καὶ θῦμα ἅγιον, τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων καὶ ἀθλοθέτῃ Θεῷ, δι’ ἀθλήσεως στερρᾶς προσήχθης ἔνδοξε· σὺ γὰρ τὴν πλάνην καθελὼν, στρατιώτης εὐκλεὴς, πανεύφημε Βασιλίσκε, τῆς ἀληθείας ἐδείχθης, Χριστῷ πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. Έτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομί...

Tολμά το θείον Πνεύμα μη Θεόν λέγειν, Tο παμπόνηρον πνεύμα Mακεδονίου. Μετά την Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας ανεφάνησαν στην Εκκλησία και νέοι αιρετικοί, όπως οι Πνευματομάχοι ή Μακεδονιανοί, υπό τον αιρεσιάρχη Μακεδόνιο Κωνσταντινουπόλεως, οι Ημιαρειανοί, ο Απολινάριος Λαοδικείας, ο Σαβέλλιος Πτολεμαΐδος, ο Μάρκελλος Αγκύρας, ο Φωτεινός Σιρμίου, ο Ευνόμιος Κυζίκου με το διδάσκαλό του Αέτιο, ο Ευδόξιος Κωνσταντινουπόλεως, ο Παύλος Σαμοσατεύς και άλλοι που προσείλκυαν πολλούς οπαδούς. Το χριστολογικό ζήτημα τέθηκε εξ αιτίας της αιρέσεως του Απολιναρίου Λαοδικείας. Ο Απολινάριος (390 μ.Χ.), όπως και η λεγόμενη Αλεξανδρινή Σχολή, τόνιζε πρωτίστως την ενότητα στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, συχνά εις βάρος της πληρότητας του ανθρώπινου στοιχείου. Δίδασκε ότι ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ο οποίος είναι τέλειος Θεός και κατά την Ενανθρώπιση έλαβε μόνο σάρκα («Θεός σαρκοφόρος»), δηλαδή ανθρώπινο σώμα και άλογη ψυχή, όχι όμως και ανθρώπινο νου, γιατί αυτό θα σήμαινε την τελειότητα (α...

Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στο χωριό Σοποτό της Επαρχίας Καλαβρύτων και ανατράφηκε με χριστιανοπρέπεια από γονείς φτωχούς μεν, αλλά ενάρετους ορθόδοξους χριστιανούς. Το πρώτο του όνομα ήταν Παναγιώτης. Σε μικρή ηλικία ήλθε στην Πάτρα, όπου έμαθε την τέχνη του σανδαλοποιού και παρέμεινε εκεί εργαζόμενος έντιμα, για 14 χρόνια. Κατόπιν έφυγε από την Πάτρα και ήλθε στα Καλάβρυτα, όπου για την εξάσκηση του επαγγέλματος του, νοίκιασε ένα εργαστήριο. Οι ιδιοκτήτες όμως του εργαστηρίου, απαίτησαν από τον Παναγιώτη περισσότερο νοίκι απ' ότι συμφώνησαν και τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου πιεζόμενος ο μάρτυρας και επάνω στον θυμό του είπε: «Τούρκος να γίνω αν δώσω περισσότερα». Τελικά τους έδωσε το νοίκι που ζητούσαν και αφού βγήκε από τη φυλακή, έφυγε από τα Καλάβρυτα και πήγε στην Τρίπολη, όπου διασκέδαζε στα περίχωρα της με δύο άλλους φίλους του, λέγοντας ότι ήταν Τούρκος. Η συνείδηση του όμως τον ήλεγξε και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πήγε στην Ιερά Λαύρα του Αγίου Αθανασίου, κοντά σ' έ...

Ιατρός ην πριν σωμάτων η Σοφία, Tμηθείσα γουν νυν δείκνυται και πνευμάτων. Η Αγία Μάρτυς Σοφία ήταν φυσικός και ιατρός και μαρτύρησε δια ξίφους.

Xειρ συγγενούς τέμνει σε η μιαιφόνος, Xειρ Kυρίου νέμει σοι αξίως στέφος. Ο Άγιος Μάρτυς Ιωάννης του Βλαδιμήρου γεννήθηκε τον 10ο αιώνα μ.Χ. στο Βλαδιμίρ της Βουλγαρίας και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Βασιλείου Α' του Μακεδόνος (867 - 886 μ.Χ.). Ήταν υιός του Νεεμάν, υιού του πρώτου βασιλέως των Αχριδών Συμεών και της Άννης, ευσεβεστάτων Ορθοδόξων Χριστιανών. Από την παιδική του ηλικία ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου από τους γονείς του και τον Επίσκοπο Αχρίδος Νικόλαο. Ο τσάρος της Βουλγαρίας Σαμουήλ - Στέφανος (940 - 1018 μ.Χ.), θέλοντας να υποτάξει τον Άγιο, τον φυλάκισε. Στη φυλακή, Άγγελος Κυρίου εμφανίσθηκε στον Άγιο και του αποκάλυψε το μαρτυρικό τέλος του, το οποίο δεν θα αργούσε. Μέσα στα πλαίσια των διπλωματικών του ενεργειών ο τσάρος της Βουλγαρίας τον νύμφευσε με την θυγατέρα του Κορσάρα, όμως ο Άγιος διαφύλαξε την παρθενία του. Αφού κατέστη αυτεξούσιος βασιλέας των Σέρβων, επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στη διάδοση και εδραίωση της Ορθοδόξου πίστεως...

Οι Άγιοι Κάστος και Αιμίλιος εγκωμιάστηκαν από τους Αγίους Κυπριανό Καρχηδόνος και Αυγουστίνο Ιππώνος. Μαρτύρησαν κατά τον διωγμό του Δεκίου το 250 μ.Χ. στην Καρχηδόνα. Στην πρώτη τους σύλληψη, υπέκυψαν στα βασανιστήρια και αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, με αποτέλεσμα να αφεθούν ελεύθεροι. Όταν συνελήφθησαν για δεύτερη φορά, αρνήθηκαν να αποκηρύξουν τον Χριστιανισμό και θανατώθηκαν δια πυρός. Ο Άγιος Κυπριανός γράφει γι’ αυτούς: «Ο Κύριος συγχώρησε τον Κάστο και τον Αιμίλιο. Έτσι, εκείνοι που νικήθηκαν στην πρώτη σύγκρουση, έγιναν νικητές στη δεύτερη μάχη. Αυτοί που προηγουμένως λύγισαν από τις φλόγες, στάθηκαν δυνατότεροι από τις φλόγες και κατατρόπωσαν αυτό που πρώτα τους είχε καταβάλει. Δεν ικέτευσαν με τα δάκρυα τους, αλλά με τις πληγές τους· όχι με φωνή θρηνητική μονάχα, αλλά με σχισμένα και βασανισμένα σώματα. Το αίμα έρεε αντί δακρύων, και αντί για δάκρυα, ανάβλυζε πηχτό αίμα από τα μισοκαμένα σπλάχνα τους» (Πραγματεία 3). Ο Άγιος Αυγουστίνος προσθέτει: «Ίσως κι εκείνοι α...

Καλῆς τὶ καλῶν πρωτίστως ἐπαινέσω; Καλὰ γὰρ ἐν αὐτὴ πολλὰ συνέδραμον. Κάλλος εἰκάδι δεύτερη καλῶν Καλῆς θέμις ὑμνέειν. Εἰς τὸ λείψανον τῆς Ἁγίας Καλῆς, ὑπὸ Μανουὴλ Φιλῆ. Ὁ πῆχυς οὗτος τῆς Καλῆς τῆς ὀλβίας, ᾯ τοὺς μίτους ἔνηθε τῆς εὐποιΐας. Η Οσία Καλή έζησε πριν το 15ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ανατολή, δηλαδή τη Μικρά Ασία. Η ακροστιχίδα του Κανόνος της Αγίας μάς πληροφορεί ότι αυτός αποτελεί ποιήμα «τού Κρήτης», δηλαδή κάποιου Αρχιεπισκόπου της Κρήτης. και στα δύο χειρόγραφα που διασώζουν την Ακολουθία της Οσίας δεν αναγράφεται το ορθόν «Τού», αλλά η ερμηνεία του, δηλαδή το όνομα του συγκεκριμένου υμνογράφου «Ανδρέου Κρήτης». Άρα, σύμφωνα με τα χειρόγραφα, ποιητής είναι ο διάσημος για τον Μέγα Κανόνα του, Άγιος Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Αν ο υμνογράφος της Ακολουθίας είναι όντως ο Ανδρέας Κρήτης, τότε και η Οσία πρέπει να έζησε τουλάχιστον πριν την κοίμηση του Αγίου, δηλαδή πριν το 740 μ.Χ. Βέβαια, πίσω από την φράση «Τού Κρήτης» μπορεί να κρύβεται κάποιος άλλος Αρχιερεύς...

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Δίκαιος του Μποροβίτσι είναι άγιος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τιμώμενος ως διά Χριστόν σαλός, θαυματουργός του Μποροβίτσι και του Νόβγκοροντ. Η μνήμη του εορτάζεται στις 22 Μαΐου και στις 23 Οκτωβρίου (με το Ιουλιανό ημερολόγιο). Δεν έχουν διασωθεί πολλά στοιχεία για τη ζωή του. Η παράδοση τον παρουσιάζει ως ευσεβή ναυτικό και διά Χριστόν σαλό, ο οποίος φονεύθηκε από κεραυνό περίπου το 1540. Σύμφωνα με το Συναξάριό του, το ίδιο έτος, την τρίτη ημέρα του Πάσχα, ένα παγόβουνο έφτασε στο χωριό Μποροβίτσι μέσω του ποταμού Μστά, φέροντας πάνω του μια βελανιδένια λάρνακα με το άψυχο σώμα ενός νέου άνδρα. Οι κάτοικοι, μη θέλοντας να εμπλακούν με την ταφή ενός άγνωστου νεκρού, έσπρωξαν το παγόβουνο πίσω στο ποτάμι, όμως εκείνο επέστρεψε μόνο του στην όχθη. Τη νύχτα, οι πρεσβύτεροι του χωριού είδαν στον ύπνο τους τον νέο, ο οποίος τους είπε: «Είμαι κι εγώ χριστιανός, όπως κι εσείς. Μη με διώχνετε. Το όνομά μου είναι Ιάκωβος, ονομάστηκα έτσι προς τιμήν του Αγίου Ιακώβου, ...

 Mολύβδινον Mάρκελλος έκπυρον πόμα, Oύτω πίνων ην, ως ύδωρ εί τις πίνει. Ο Άγιος Μάρτυς Μάρκελλος μαρτύρησε αφού τον πότισαν με βραστό μολύβι.

 Ιππηλατήσας και πόλου νύσσαν φθάσας, Tας χείρας αίρεις και στέφος δέχη Kόδρε. Ο Άγιος Μάρτυρας Κόδρος (ή Κοδράτος) μαρτύρησε συρόμενος κατά γης από άγρια άλογα.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ζαχαρίας γεννήθηκε στην Προύσα από γονείς ευσεβείς και έγινε ιερέας. Κάποια ημέρα μέθυσε και υπό το κράτος της μέθης αρνήθηκε τον Χριστό το 1801 μ.Χ. Αφού συνήλθε από την πλάνη παρουσιάσθηκε στον κριτή και, αφού απέρριψε κατά γης το σαρίκι που φορούσε, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Αμέσως ο κριτής διέταξε τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Ο Άγιος προσευχόταν διαρκώς εξαιτούμενος την εξ ύψους ενίσχυση και θεία βοήθεια. Όταν τον οδήγησαν ενώπιον του κριτού και των αγάδων, ο Ιερομάρτυρας έμεινε με πνευματική ανδρεία ακλόνητος στην πίστη του. Ως εκ τούτου, τον έριξαν και πάλι στην φυλακή, όπου τον βασάνισαν ανηλεώς, τον κτύπησαν και του έβαλαν στο κεφάλι πυρακτωμένο χάλκινο κάλυμμα. Μετά τα βασανιστήρια αυτά τρύπησαν με οξεία κοφτερά καλάμια τα νύχια των ποδιών και των χεριών του Αγίου, αφού εκρίζωσαν και απέσπασαν τα νύχια αυτού. Οδηγήθηκε και πάλι ενώπιον του κριτού, ομολόγησε με μεγάλη παρρησία ακλόνητη την πίστη του προς τον Χριστό και έλεγξε τη μωαμεθανική θρησκε...

 Το γεγονός αυτό υπάρχει στον Συναξαριστή του Delehaye. Δεν έχουμε όμως άλλες λεπτομέρειες.

Η Αγία Ελένη αναφέρεται στα συγγράμματα του Αγίου Αγαπητού της Ωξέρρης (τιμάται 1 Μαΐου). Ήταν εκείνη που τον διακονούσε, όταν ο Άγιος ήταν ασθενής. Κοιμήθηκε μετά το 418 μ.Χ. Η Αγία Ελένη της Ωξέρρης, γνωστή και ως Ελενα, αποτελεί σεβάσμια μορφή της χριστιανικής ιστορίας, ιδιαιτέρως τιμώμενη στην πόλη της Ωξέρρης της Γαλλίας. Δυστυχώς, ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή της έχουν διασωθεί και τα περισσότερα στοιχεία που γνωρίζουμε προέρχονται από τις Πράξεις του Αγίου Αματώρου της Ωξέρρης. Σύμφωνα με αυτές, η Αγία Ελένη ήταν παρθένος και αναφέρεται σε σχέση με τον Άγιο Αματώρο, Επίσκοπο της Ωξέρρης. Περιγράφεται ως αγία γυναίκα, χωρίς όμως να δίνονται περαιτέρω λεπτομέρειες για την καταγωγή ή τη δράση της. Η απουσία συγκεκριμένων ιστορικών δεδομένων καθιστά δύσκολη τη σύνταξη μιας ολοκληρωμένης βιογραφίας της, γεγονός που αποτελεί πρόκληση για τους μελετητές και τους ιστορικούς. Παρά ταύτα, η πενιχρότητα των πληροφοριών δεν έχει μειώσει τη σημασία και την πνευματική ακτινοβολία της Αγία...

Ιωάννης Κούλας Την 21η Μαΐου 1960 απεβίωσε ο Μακεδονομάχος Ιωάννης Κούλας ( - 21 Μαΐου 1960) ο οποίος ήταν  γιος του Μιχαήλ Κούλα. Στο επάγγελμα ήταν κρεοπώλης, ενώ έδρασε στον Μακεδονικό Αγώνα ως Πράκτορας Β΄ Τάξεως. Ο Κούλας συμμετείχε στη μυστική ταφή και κατόπιν, μετά τρίμηνο, στην εκταφή και μεταφορά του σώματος του οπλαρχηγού Αθανασίου Χατζηπανταζή από την περίβολο του Ναού των Αγίων Θεοδώρων στην αυλή του ελληνικού υποπροξενείου για να μην προδοθεί ο τάφος του. Ο πρωτοσύγκελος, κουκουλωμένος κάτω από το ράσο του, κρατούσε το φανάρι και οι δύο επιτελείς του Ορφέα, Αναστασίου και Κούλας, έσκαβαν με πολλή προσοχή τα μεσάνυκτα προσπαθώντας να μην προδοθούν από το θόρυβο της εκσκαφής. Βρήκαν το σώμα αποσυντεθειμένο γιατί κατά τον ενταφιασμό του το είχαν βρέξει με κεζάπι για να μην αναγνωρίζεται.  Αξιόλογη ήταν η προσφορά του Κούλα και των επιτελών του Ορφέα Σερρών και στη μεταφορά, την απόκρυψη σε ειδικές μυστικές οπλαποθήκες και τη διανομή των όπλων και των πολεμο...

Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 21/5/1949, Σελίδα: 3 Την 21η Μαΐου 1949, η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ ανέφερε ότι ο  διευθυντής του Υπουργείου Προνοίας, κ. Θεοδωρίδης, κατά την πρόσφατη περιοδεία του στη Μακεδονία και τη Θράκη, έθεσε τις βάσεις για την ίδρυση και λειτουργία οικοκυρικών σχολών στις κοινότητες Αλιστράτης, Νέας Ζίχνης, Παλαιοκώμης, Πενταπόλεως, Ηρακλείας και Μαυροθαλάσσης του Νομού Σερρών».

Την  21η Μαΐου  1937 πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες, τα εγκαίνια, για δεύτερη φορά, της θερινής κινηματογραφικής αίθουσας Έσπερος , η οποία είχε αρχίσει να λειτουργεί τον Ιούνιο του 1936 με την ταινία Μαύρα Ρόδα , με πρωταγωνιστές τη Λίλιαν Χάρβεϋ και τον Βίλλυ Φριτς. Η αίθουσα είχε πρόσφατα ανακαινιστεί από τον Αυστριακό αρχιτέκτονα Ράιζερ, αποκτώντας νέα μορφή. Ιδιοκτήτες του νέου αυτού θερινού κινηματογράφου ήταν οι Περιστέρης Κωστόπουλος και Νικόλαος Κασάπης. Τον προηγούμενο χρόνο, στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν έναν δικό τους κινηματογράφο για το καλοκαίρι, είχαν συνεργαστεί με τον ιδιοκτήτη του εξοχικού κέντρου Χρήστου Καρεκλά, μετατρέποντάς το προσωρινά σε κινηματογραφική αίθουσα, την οποία είχαν ονομάσει Έσπερος .

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο  20 Μαΐου 1934, σελ. 2 Την  21η Μαΐου  1934, στον κινηματογράφο Πάνθεον  των Σερρών προβλήθηκε η ταινία Έρως με μοτοσυκλέτα , με πρωταγωνίστρια τη  Magdalena Maria Schneider  ( Μάγδα Σνάιντερ).

Την  21η Μαΐου  1933, στον κινηματογράφο Πάνθεον προβάλλεται η ταινία Μαντάμ Ντυμπαρύ , με τη μεγάλη τραγωδό Νόρμα Νταλμάτζ και τον Κόνραντ Νάγκελ, ενώ στον κινηματογράφο Κρόνιον προβάλλεται η ταινία Βερντέν .

Την  21η Μαΐου  1931 άρχισαν στο Δημοτικό Γυμναστήριο Σερρών οι τριήμεροι Β΄ Παμακεδονικοί Αγώνες Στίβου, αφιερωμένοι στην 25η επέτειο από την ίδρυση του συλλόγου «Ορφέας». Η διεξαγωγή των αγώνων είχε εγκριθεί με το υπ’ αριθμ. 3707/23.3.1931 διάταγμα της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας.

Την  21η Μαΐου  1931, κυκλοφόρησε ξανά στις Σέρρες, μετά τη διακοπή της πρώτης της περιόδου, η εφημερίδα " Ελεύθερος Πολίτης" η οποία είχε  ως υπότιτλο «καθημερινή εφημερίδα εν Σέρραις – όργανο της Δημοκρατικής Νεολαίας του Νομού Σερρών, με φιλελεύθερες αρχές».  Διευθυντής της ήταν ο Πάνος Πιέρρος και  είχε μέγεθος 34×50 εκ., ενώ το τελευταίο φύλλο (της δεύτερης περιόδου) της  κυκλοφόρησε στις 13 Δεκεμβρίου 1931

Την  21η Μαΐου  1927 άρχισε τη λειτουργία του ο θερινός κινηματογράφος Ορφέας στις Σέρρες, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στις φυλακές. Η έναρξη των προβολών έγινε με το έργο Φάουστ του Γκαίτε.  προσφέροντας δροσιά και θέαμα με φτηνό εισιτήριο.  Ενώ η επιλογή μπορεί να ήταν τυχαία, αλλά ίσως να είχε σχέση με την φυλακισμένη Μαργαρίτα της ταινίας Φάουστ (γερμανικός τίτλος:Faust) είναι ο τίτλος τραγωδίας του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε. Αποτελείται από δύο μέρη, το πρώτο δημοσιεύτηκε το 1808, το δεύτερο μέρος δημοσιεύτηκε λίγο μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 1832. Ο Γκαίτε επεξεργάστηκε τον μεσαιωνικό θρύλο του Φάουστ, που ήταν βασισμένος στο πραγματικό ιστορικό πρόσωπο Γιόχαν Φάουστ του 16ου αιώνα. Το έργο σπάνια ανεβαίνει στη σκηνή στο σύνολό του καθώς περιλαμβάνει 12.111 στίχους, οι περισσότεροι σε μέτρο και ομοιοκαταληξία. Ο συγγραφέας εργάστηκε πάνω στο θέμα του Φάουστ για αρκετές δεκαετίες της ζωής του, ο μακρύς χρόνος επεξεργασίας εξηγεί εν μέρει γιατί τα κείμενα ε...

Φωτό αρχείου :  Θεατρική περίοδος  1904-1905,  Βασιλικό Θέατρο Αθήνα Την  21η Μαΐου  1925, ο Μουσικοδραματικός Θίασος Σανδή–Αμηρά ανέβασε το δράμα " Το Στοιχειό του Πύργου" (Η προμάμμη) ,  του Franz Grillparzer (σε μετάφραση του  Κωσταντίνου Χατζόπουλου)   στο θέατρο Πάνθεον των Σερρών,   το οποίο απαγορευόταν αυστηρά στις εγκύους και στους νευρασθενικούς.

Την  21η Μαΐου  1910 πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες με μεγάλη επιτυχία οι ενδέκατοι κατά σειρά ετήσιοι σχολικοί αθλητικοί αγώνες, παρουσία των τοπικών τουρκικών και ελληνικών αρχών. Στους αγώνες συμμετείχαν μαθητές από το Γυμνάσιο, την Κεντρική Σχολή και την Αστική Σχολή Καμενικίων.

Την  21η Μαΐου 1907, όπως αναφέρει σε έκθεσή του ο Πρόξενος Σερρών Σακτούρης στο Ερνί-κιοϊ (σήμερα Ποντισμένο) άγνωστοι Έλληνες φόνευσαν τον Βούλγαρο προεστό. 

 Στις 21 Μαΐου 1906, έλαβε χώρα η λεγόμενη «επιχείρηση τιμωρίας» ή αλλιώς η δημόσια αποδοκιμασία (γιουχαΐσμα) των Βούλγαρων διδασκάλων στο κέντρο της γέφυρας Τσέλιος των Σερρών. Την ημέρα εκείνη, οι άνθρωποι του Ελληνικού Προξενείου Σερρών, σε συνεργασία με τις Ελληνικές Κοινοτικές αρχές και άλλους παράγοντες του εθνικού αγώνα, διοργάνωσαν συνεστίαση, στην οποία είχαν προσκληθεί και παρέστησαν και οι Βούλγαροι δάσκαλοι. Ωστόσο, η παρουσία τους προκάλεσε έντονες αποδοκιμασίες. Από τότε και εξής, οι Βούλγαροι δεν τόλμησαν να επισκεφθούν για φαγητό ή ψυχαγωγία τα καταστήματα της ελληνικής συνοικίας «Βαρόσι», ούτε να επιδεικνύουν αλαζονική και προκλητική συμπεριφορά.

Στις 21 Μαΐου 1859 έφθασαν στις Σέρρες αξιωματικοί του επιτελείου του Οθωμανικού στρατού που έδρευε στο Μοναστήρι (Βιτώλια), με σκοπό να πραγματοποιήσουν την κλήρωση των στρατευσίμων για τα έτη 1859, 1860 και 1861. Ένας συνταγματάρχης επισκέφθηκε τον Υποπρόξενο Γεώργιο Δ. Κανακάρη και του ανέφερε ότι η Υψηλή Πύλη, λόγω της μεγάλης ανάγκης για στρατιωτικές δυνάμεις, διέταξε τη λήψη αυτού του μέτρου· επίσης, ότι όσοι δεν προκύψουν από την κλήρωση ως στρατεύσιμοι, θα εγγραφούν στο Σώμα των Εφέδρων (Ρεντίφ), τους οποίους η Πύλη προτίθεται να καλέσει στα όπλα σε καιρό ανάγκης.

Στις 21 Μαΐου Κωνσταντίνου και Ελένης, οι κάτοικοι της Αγ. Ελένης γιορτάζουν τα Αναστενάρια και είναι ίσως το πιο αμφιλεγόμενο έθιμο της χώρας, αλλά και από τα πιο παλιά. Με ρίζες από το χωριό Κωστή της Ανατολικής Ρωμυλίας, το “έφεραν” οι Έλληνες με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922. Το έθιμο σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα αν και οι αναστενάρηδες εμφανίζονται με χριστιανικές εικόνες στα χέρια τους. Οι αναστενάρηδες μαζεύονται στο 'κονάκι' ένα δωμάτιο όπου προσεύχονται και αυτοσυγκεντρώνονται.  Κάθε νέος αναστενάρης πρέπει πρώτα να μυηθεί και μετά να πάρει μέρος στην γιορτή. Δεν υπάρχει σαφής περιορισμός όσον αφορά το φύλο, την ηλικία ή την θρησκεία του αναστενάρη. Μετά την μύηση μπορεί να πάρει μέρος στο πάτημα των κάρβουνων όπως και οι υπόλοιποι, πράγμα που δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται στα κάρβουνα. Σε ένα συγκεκριμένο χώρο, ανάβουν φωτιά σε μεγάλη έκταση και όταν κοπάσει η φωτιά, στα ανα...

Πού πάχος εν σοι ω Παχώμι’ ευρέθη, Πόνοις ξίφει τε λεπτύναντι το βρίθον; Ο Όσιος Οσιομάρτυς Παχώμιος καταγόταν από τη Μικρά Ασία και γεννήθηκε από γονείς φιλόθεους και ευσεβείς. Υπηρετώντας ως στρατιώτης στο Ρωσικό στρατό, συνελήφθηκε αιχμάλωτος από τους Τατάρους, πουλήθηκε σε κάποιον Τούρκο βυρσοδέψη, ο οποίος τον έφερε στην πατρίδα του Ουσάκι της Φιλαδελφείας. Ο Όσιος παρέμεινε στην υπηρεσία του Τούρκου επί είκοσι επτά έτη, υπομένοντας βασανιστήρια και εξευτελισμούς και πιεζόταν καθημερινά να αλλαξοπιστήσει. Αυτός όμως παρέμενε ακλόνητος στη Χριστιανική πίστη και εξ αιτίας αυτού, αφού ο αφέντης του απηύδησε, τον άφησε ελεύθερο. Ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει, ασθένησε, και Τούρκοι, που επωφελήθηκαν την κατάσταση αυτή, διέδωσαν ότι ο Παχώμιος εξέφρασε την επιθυμία να γίνει Μωαμεθανός, πριν πεθάνει. Όταν λοιπόν, αυτός ανέρρωσε, τον έντυσαν με τουρκικά ενδύματα και τον άφησαν ελεύθερο. Αμέσως ο Παχώμιος αναχώρησε και μέσω Σμύρνης μετέβη στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παύλου, και τέθη...

Ο Όσιος Κασσιανός του Ούγκλιχ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος, ήταν ελληνικής καταγωγής και απόγονος της πριγκιπικής οικογένειας των Μανκουτίων. Συμμετείχε στη Βυζαντινή αντιπροσωπεία, η οποία μετέβη στη Μόσχα, στον μεγάλο πρίγκιπα Ιβάν Γ' Βασίλεβιτς (1438 - 1505 μ.Χ.), ο οποίος με τον γάμο του με την Σοφία Παλαιολογίνα το 1472 μ.Χ., συγγένεψε με την τελευταία Βυζαντινή δυναστεία και έλαβε ως έμβλημά του το δικέφαλο αετό. Αποφασίζοντας ο Κωνσταντίνος να αφιερώσει την ζωή του στον Θεό, παρέμεινε στην δικαστική υπηρεσία του τσάρου της Μόσχας ζώντας κοντά στον Επίσκοπο της πόλεως Ροστώβ Ιωάσαφ. Όταν ο Επίσκοπος Ιωάσαφ αποσύρθηκε στη μονή του Αγίου Θεράποντος, ο Κωνσταντίνος εγκατέλειψε τα εγκόσμια και τον ακολούθησε. Έγινε μοναχός μετά από ένα θαυμαστό όραμα, στο οποίο είδε τον Όσιο Μαρτινιανό (κοιμήθηκε το 1483 μ.Χ.) να τον καλεί στο μοναχικό βίο και έλαβε το όνομα Κασσιανός. Μετά από μία χρονική περίοδο άφησε τη μονή και εγκαταστάθηκε κοντά στην πόλη Ούγκλιχ, στη συμβολή των ποταμών Βόλγα ...