ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η εορτή αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 και πρόκειται μάλλον περί εγκαινίων ναού πλησίον του ναού του Αγίου Λαυρεντίου. Στις 19 Ιανουαρίου του 729, κατά την έναρξη των διωγμών της Εικονομαχίας, ο αυτοκράτορας Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος διέταξε την αφαίρεση της εικόνας του Χριστού που βρισκόταν επάνω από την Πύλη του Χαλκέ, την κύρια είσοδο του Μεγάλου Παλατιού της Κωνσταντινουπόλεως. Την ώρα που ένας αξιωματούχος εκτελούσε την εντολή, συγκεντρώθηκε ομάδα γυναικών για να εμποδίσει την πράξη. Μία από αυτές, η μοναχή Θεοδοσία, έσπρωξε τον άνδρα από τη σκάλα με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Συνελήφθη και εκτελέστηκε. Μετά το τέλος της Εικονομαχίας, η Θεοδοσία αναγνωρίστηκε ως μάρτυρας και αγία. Το ιερό της λείψανο εναποτέθηκε και τιμήθηκε στον ναό της Αγίας Ευφημίας στον Πετρίο, στη συνοικία Δεξιοκρατιανών (σημερινό Ayakapı), η οποία ονομαζόταν έτσι από τα κτήματα ενός ονόματι Δεξιοκράτη. Ο ναός και η παρακείμενη μονή ανεγέρθηκαν από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄ στα τέλη του 9ου αιώνα και φιλοξένησαν ...

Ο Όσιος Βενάνδιος γεννήθηκε στη Γαλλία και έζησε τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ. Συνδέθηκε πνευματικά με τον Όσιο Καρπάσιο (τιμάται 1 Ιουνίου) και τον Άγιο Ονωράτο (τιμάται 16 Ιανουαρίου) o οποίος ήταν αδερφός του και μαζί ξεκίνησαν προσκυνηματικό ταξίδι στα μοναστήρια της Ανατολής. Ο Όσιος Βενάνδιος κοιμήθηκε με ειρήνη στην Ελλάδα.

   Ο Άγιος Κυπριανός καταγόταν από την Αντιόχεια και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Στις 29 Μαΐου 1992, με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ξεκίνησαν οι εργασίες διήμερου επιστημονικού συμποσίου με θέμα: «Το Ιστορικό Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Σερρών» . Το συμπόσιο αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό γεγονός για την περιοχή, συγκεντρώνοντας θεολόγους, ιστορικούς, αρχαιολόγους και ερευνητές, οι οποίοι φώτισαν πτυχές της μακραίωνης ιστορίας, της πνευματικής ακτινοβολίας και της πολιτιστικής σημασίας της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου.

Στις  29 Μαΐου 1979, κυκλοφορούσε το πρώτο φύλλο του «Εβδομαδιαίου Παρατηρητή». Ένα τολμηρό εγχείρημα που γεννήθηκε από την ανάγκη να υπάρχει μια εφημερίδα πραγματικά δεσμευμένη στην υπηρεσία του λαού, όπως έγραφε χαρακτηριστικά στο πρώτο του φύλλο ο ιδρυτής και πρώτος εκδότης-διευθυντής, ο αείμνηστος Τάσος Γιαννελέρ. Συνέλαβαν την ιδέα: Τάσος Γιαννελέρ, Πασχάλης Λογαρνές, Πέτρος Πετρίδης, Αθανάσιος Φραγγεδάκης, Μάρκος Μπόλαρης, Χρήστος Ιωαννίδης, Ιορδάνης Νομίδης και Στράτος Τζαμπαλάτης. Ανθρωποι με διαφορετικές διαδρομές, ενωμένοι όμως από το όραμα να υπάρξει μια εφημερίδα ανεξάρτητη από εξουσίες, δεσμευμένη στην κοινωνία. Το 1983 ήρθε ο «Καθημερινός Παρατηρητής», προσθέτοντας καθημερινή ενημέρωση, με την ίδια σταθερή προσήλωση στις αρχές της ελεύθερης και υπεύθυνης δημοσιογραφίας. Από το 1996, την εκδοτική και διοικητική σκυτάλη ανέλαβε η Αδαμαντία (Διαμάντω) Φραγγεδάκη. Μαζί της ως σύμβουλος έκδοσης , ο Πασχάλης Τόσιος .

Στις 29 Μαΐου 1949, βορειοδυτικά του χωριού Πλατανάκια, στις πλαγιές του Δυτικού Μπέλες, αναγνωριστική περίπολος του 513 Τάγματος Πεζικού ήρθε σε σύγκρουση με δεκαμελή αντάρτικη ομάδα. Στην ένοπλη συμπλοκή που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δύο από τους αντάρτες.

Στις 29 Μαΐου 1940, στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών, οι τελειόφοιτες του Γυμνασίου Θηλέων έκαναν την τελευταία τους καλλιτεχνική εμφάνιση, ανεβάζοντας δύο θεατρικά έργα: το δραματικό «Το πατρικό σπίτι» του Στ. Δάφνη και την κωμωδία «Τα κορίτσια επαναστατούν» του Βασίλη Ρώτα. Τα έσοδα από τις παραστάσεις θα διατεθούν υπέρ του σχολικού ταμείου, σε μια εκδήλωση που συνδυάζει την παιδεία, την τέχνη και την αλληλεγγύη.

Στις 29 Μαΐου 1905,  προδόθηκε στις οθωμανικές αρχές το αντάρτικο σώμα με αρχηγό τον λοχία του Μηχανικού Γεώργιο Πέγιο (το οποίο είχε δράση και στην περιοχή του Σιδηροκάστρου), ενώ είχε καταλύσει στη μονή της Δοβίστας,. Ο Πέγιος, ειδοποιημένος εγκαίρως από πατριώτες κατοίκους του Βέζνικου για την επικείμενη επιχείρηση, κατέβηκε στη Δοβίστα και, μαζί με τους άντρες του, μεταμφιέστηκε φορώντας ρούχα χωρικών. Την επομένη, όταν η μονή περικυκλώθηκε από τουρκικό απόσπασμα, επιχείρησε να διαφύγει, αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος.

Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε, Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. «Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας, ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον». Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε για σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του (Πράξ.1,3). Αυτές οι μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του προς αυτούς είχαν πολύ μεγάλη σημασία. Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον. Την τεσσαρακοστή λοιπόν ημέρα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ο Κύριος τους μαθητές του «εξήγ...

  Κέρας κριοῦ κτεῖνάν σε, Θεοδοσία, Ὤφθη νέον σοι τῆς Ἀμαλθείας κέρας. Η Αγία Οσιομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και γεννήθηκε από γονείς πλουσίους και ευσεβείς στα χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Αδραμυττηνού. Σε ηλικία επτά ετών, αφού έμεινε ορφανή από πατέρα, εισήλθε σε μοναστήρι, όπου μετά από λίγο εκάρη μοναχή. Μετά το θάνατο και της μητέρας της, αφού πούλησε και διαμοίρασε στους φτωχούς τα υπάρχοντά της και απαλλάχτηκε έτσι από τις γήινες φροντίδες, επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στην απόκτηση της τελειότητας και των μοναχικών αρετών, ασκούμενη στη μονή που βρισκόταν κοντά στο «Σκοτεινόν φρέαρ» και ονομαζόταν «Άσπαρον στέρνην». Όταν ανήλθε στο θρόνο ο Λέων ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.), εξαπολύθηκε άγριος διωγμός εναντίον των εικονόφιλων και των ιερών εικόνων, ο δε πατριάρχης Γερμανός, στερεός προμαχώνας της Ορθοδοξίας, εκδιώχθηκε και αντικαταστάθηκε από τον εικονομάχο Αναστάσιο. Κατά την έναρξη του διωγμού διατάχθηκε η καθαίρεση και καταστροφή της εικόνας...

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν όπως ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας που μόνασε με το όνομα Συμεών και ήταν κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους (βλέπε 13 Φεβρουαρίου). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βόρειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος. Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον...

Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλεύσιν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 μ.Χ. Της Αγια-Σοφιάς Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος. Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες. Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας, φωνή τους ήρθε εξ' ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα. Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγια, παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη. Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο την ΄Αγια Τράπεζά μας μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν. Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι». (δ...

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ευθύμιος, κατά κόσμον Ευστράτιος Αγρίτης ή Αγριτέλλης, γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1876 μ.Χ. στα Παράκουλα της Λέσβου. Σε ηλικία μόλις εννέα ετών, ο Ευστράτιος εισέρχεται στην ιερά μονή Λειμώνος, όπου ο ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Άνθιμος Γεωργιέλλης, του έδωσε το όνομα Ευθύμιος. Το 1889 μ.Χ. γράφεται στη Λειμωνιάδα Σχολή και για ένδεκα χρόνια παρακολουθεί τα μαθήματα και τη χριστομάθεια του υποδειγματικού αυτού αρρεναγωγείου. Το 1892 μ.Χ. αποφοιτά από τη Σχολή παίρνοντας το απολυτήριο με άριστα, πράγμα που του έδωσε την ευκαιρία να εγγραφεί το 1900 μ.Χ. στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης ως υπότροφος της μονής Λειμώνος. Το 1906 μ.Χ. χειροτονείται διάκονος στη μονή Χάλκου από τον Μητροπολίτη Γρεβενών Αγαθάγγελο και την επόμενη χρονιά υποβάλλει στη Σχολή για την απόκτηση του πτυχίου του διδακτορική διατριβή με θέμα: «Σκοπός του Μοναχικού βίου στην Ανατολή μέχρι τον 9ο αιώνα μ.Χ.». Αφού παίρνει το πτυχίο του με άριστα, επιστρέφει στη μονή Λειμώνος στη Λέσβο και διορίζεται ιεροκή...

Η ιερά εικόνα της Παναγίας «Η των Αμαρτωλών Εγγύησις» βρισκόταν παλαιότερα στη μονή του Ορντίσκ της επαρχίας Ορλώφ, όπου και έγινε ονομαστή για τα θαύματα που επιτελούσε. Ένα αντίγραφό αυτής της ιεράς εικόνος φυλασσόταν στο ναό του Αγίου Νικολάου Χαμώνβικ της Μόσχας. Η εικόνα κάθε βράδυ ακτινοβολούσε από θεϊκό φως. Είναι χαρακτηριστική η επιγραφή που είχε χαραχθεί στην εικόνα: «Εγώ είμαι η εγγύηση των αμαρτωλών προς τον Υιό». Η Εικόνα της Παναγίας εορτάζει, επίσης, στις 7 Μαρτίου.

Στο δρόμο που οδηγεί στον Πλατύ Γιαλό ξεπροβάλλει ο ιερός βράχος της Χρυσοπηγής. Πρόκειται για ένα από τα πιο ωραία και πιο φημισμένα τοπία της Σίφνου: μια μικρή γέφυρα συνδέει τη νησίδα με την υπόλοιπη Σίφνο ενώ επάνω στο βράχο δεσπόζει η Μονή η οποία είναι του 16ου μ.Χ. αιώνα. Στο εσωτερικό της Μονής φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Χρυσοπηγής. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, τα χρόνια των Κουρσάρων στο μοναστήρι της Παναγιάς της Χρυσοπηγής, ζούσαν καλόγριες οι οποίες συντηρούσαν την μονή και ζούσαν στα κελιά της. Σε μια επιδρομή στο νησί, και ενώ οι περισσότερες από τις καλόγριες της πρόλαβαν να φύγουν μακριά από τους επιδρομείς, μια εξ΄ αυτών έμεινε πίσω στην μονή. Καταδιωκόμενη από τους Κουρσάρους, η καλόγρια παρακάλεσε την Παναγιά την Χρυσοπηγή να την σώσει. Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα, η Παναγιά χώρισε τον όρμο στα δύο δημιουργώντας ένα σχίσμα, ρίχνοντας τους επιδρομείς στην θάλασσα. Το σχίσμα αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Χρυσοπηγής όπου μια λωρίδα θάλασσ...

Πνίγει θαλάσσης Θεοδοσίαν ὕδωρ, Τρέφει δὲ Χριστὸς εἰς ἀναψυχῆς ὕδωρ. Εἰκάδι Θεοδοσίην ἐνάτῃ πέφνε ῥεῦμα θαλάσσης. Η Αγία Θεοδοσία καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και δεν είχε μόνο παρθενικό σώμα, αλλά και παρθενική ψυχή. Από ηλικία 18 χρονών, έλαμπε για το ζήλο και τη θερμή της πίστη, ανάμεσα στις νεαρές ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Αυτό καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ουρβανό, που με κάθε δελεαστικό τρόπο προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Όμως η παρθένος Θεοδοσία έμεινε αμετακίνητη στο Ιερό της πιστεύω. Ο Ουρβανός, βλέποντας την αδάμαστη επιμονή της, εξοργίστηκε και με θηριώδη τρόπο έσπασε τα κόκκαλά της και πριόνισε τις σάρκες της. Έπειτα, την πλησίασε και της πρότεινε να αλλαξοπιστήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, και αυτός θα θεράπευε αμέσως τις πληγές της. Η Θεοδοσία μισοπεθαμένη απάντησε: «Είμαι χριστιανή». Τότε ο τύραννος διέταξε και την έριξαν στη θάλασσα, οπού και παρέδωσε το πνεύμα της. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὡς δόσι...

Σεπτήν τελευτήν την Aλεξάνδρου σέβω, Oν οίδα σεπτόν της Aλεξάνδρου Πάπαν. Είναι άγνωστος ο τόπος καταγωγής του Αγίου Αλεξάνδρου. Έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306 - 337 μ.Χ.). Διαδέχθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Αχιλλά και υπήρξε πνευματικός πατέρας του Μεγάλου Αθανασίου, του και διαδόχου αυτού στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ανήλθε το 313 μ.Χ. και διακρινόταν για τη βαθιά θεολογική μόρφωση, την πραότητα του χαρακτήρος και τις λοιπές αρετές του. Όταν το 319 μ.Χ. ο Άρειος δίδαξε για πρώτη φορά την αίρεσή του, ο Άγιος Αλέξανδρος προσπάθησε πατρικά να τον πείσει να μην διαδίδει τις πλανεμένες του δοξασίες, πλην όμως ο Άρειος, συνεπικουρούμενος και από άλλους ομόφρονές του, εξακολουθούσε να υποστηρίζει αυτές με τα δαιμονικά σοφίσματά του. Κατόπιν τούτου, αφού κλήθηκε δύο φορές σε απολογία ενώπιον του κλήρου της Αλεξανδρείας και δεν συμμορφώθηκε, αποκόπηκε από το σώμα της Εκκλησίας και αποκηρύχθηκε ως α...

 Tοις ανδρός οστοίς συγκατεθλάσθης γύναι, Kαγώ σον οστούν, προς τον άνδρα φαμένη. Μαρτύρησαν αφού συνέτριψαν τα κόκκαλά τους με ξύλα.

  Τὸν Ὀλβιανὸν μάλα ὄλβιον λέγω, Ὑπὲρ Θεοῦ θανόντα τοῦ πανολβίου. Ο Άγιος Ολβιανός ήταν από τους επισκόπους, που ποίμαναν το ποίμνιο τους με πολλή στοργή και επιμέλεια. Συγχρόνως υπεράσπιζε την πίστη του Ευαγγελίου κατά των προσβολών των Ιουδαίων και των ειδωλολατρών. Στο διωγμό, κατά της Εκκλησίας, που έκανε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, ο επίσκοπος Ανέων Ολβιανός συνελήφθη και μετά από ανάκριση, υποβλήθηκε σε σειρά σκληρών βασανιστηρίων. Αλλά όλα αυτά δεν κατάφεραν να νικήσουν τη θερμότητα του ζήλου του. Τελευταία τον έριξαν μαζί με τους μαθητές του μέσα στη φωτιά, όπου βρήκαν το θάνατο, και αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου.

Kαι Nάννος ώφθη χαριτώνυμος νέος, Mάρτυς Kυρίου· ω άκρας ευδοξίας! Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ή Νάννος συνεπαρμένος από την μελέτη των Βίων των Αγίων και Μαρτύρων και κυριευμένος από ενθουσιασμό, που ενισχυόταν από το νεαρό της ηλικίας του, θέλησε να εισέλθει και αυτός στο χορό των Μαρτύρων. Ο μόνος τρόπος για την πραγματοποίηση της επιθυμίας του ήταν να αρνηθεί την πίστη του και κατόπιν να αποπλύνει την άρνησή του με τί αίμα του, καθιστώντας με αυτό τον ιδιότυπο τρόπο τον εαυτό του εξ αρνησιχρίστων Νεομάρτυρα. Ο πατέρας του, που ονομαζόταν και αυτός Ιωάννης, καταγόταν από το Γυναικόκαστρο, χωριό που βρίσκεται στην κοιλάδα του Αξιού, ενώ η μητέρα του Θωμαΐδα από το χωριό Κολόβι, που βρίσκεται κοντά στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής. Kαι οι δύο όμως ζούσαν στη Θεσσαλονίκη, όπου νυμφεύθηκαν και έφεραν στον κόσμο τα δυο τους παιδιά, τον Θεόδωρο και τον Ιωάννη, που έλαβε αυτό το όνομα, διότι γεννήθηκε την παραμονή της εορτής του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου· για να διακρίνεται όμως από τον πατ...

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ανδρέας ο Αργέντης καταγόταν από την Χίο και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη το 1465 μ.Χ., συγκαταλεγόμενος έτσι μεταξύ των πρώτων Νεομαρτύρων, οι οποίοι θανατώθηκαν από τους Τούρκους μετά την άλωση της Πόλεως. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Γεωργός Τραπεζούντιος. Βιογραφία  Ο Ανδρέας γεννήθηκε στη Χίο το 1437. Η οικογένεια Αργέντη ήταν από τις πιο επιφανείς οικογένειες του νησιού. Ιταλικής καταγωγής, οι Αργέντη είχαν εγκατασταθεί στη Χίο ήδη πριν αυτή περιέλθει υπό τη γενοβέζικη κυριαρχία τον 14ο αιώνα. Με την πάροδο του χρόνου εξελληνίστηκαν και ασπάστηκαν κατά πλειοψηφία την Ορθόδοξη πίστη. Ο ίδιος ο Ανδρέας προερχόταν από ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια. Όταν ήταν παιδί, αρρώστησε βαριά, αλλά θεραπεύθηκε με τις πρεσβείες της Θεοτόκου. Σε ηλικία είκοσι επτά ετών μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για εμπορικές υποθέσεις στην περιοχή του Γαλατά, μαζί με άλλους Χριστιανούς. Κάποιοι Αιγύπτιοι μουσουλμάνοι όμως πίστεψαν πως τον αναγνώρισαν ως κάποιον που υπήρξε ...